کارول گریدر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کارول گریدر
گریدر در سال ۲۰۱۴
زادهٔ۱۵ آوریل ۱۹۶۱ ‏(۶۲ سال)
سن دیگو، کالیفرنیا
ملیتآمریکایی
محل تحصیلدانشگاه کالیفرنیا، سانتا باربارا
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
شناخته‌شده برایبه خاطر پژوهش‌هایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومراز از کروموزوم‌های خطی
جایزه(ها) جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی (۲۰۰۹)
پیشینه علمی
شاخه(ها)زیست‌شناسی مولکولی
محل کارآزمایشگاه کلداسپرینگ
دانشگاه جانز هاپکینز
استاد راهنماالیزابت بلک‌برن

کارولین ویدنی "کارول" گریدر (به انگلیسی: Carolyn Widney "Carol" Greider) زیست‌شناس آمریکایی، پژوهشگر، استاد دانشگاه و برندهٔ نوبل پزشکی سال ۲۰۰۹ است.[۱][۲]

کارول گریدر، دکترایش را سال ۱۹۸۷ زیرنظر دکتر الیزابت بلک‌برن، در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی گرفت و یک دوره فوق‌دکتری در آزمایشگاه کلداسپرینگ، گذراند و اکنون نیز استاد گروه زیست‌شناسی مولکولی و ژنتیکی دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز است.[۳]

جایزه نوبل پزشکی[ویرایش]

یکصدمین جایزهٔ نوبل پزشکی، به کارول گریدر، جک ژوستاک و الیزابت بلک‌برن، به خاطر پژوهش‌هایشان در زمینهٔ کشف مکانیزم حفاظت تلومر از کروموزوم‌های خطی، اهدا خواهد شد.[۳][۴]

منابع[ویرایش]