بیابان و نیمه‌بیابان خلیج فارس
| بیابان و نیمه‌بیابان خلیج فارس | |
|---|---|
 | |
 محدوده ناحیه بوم‌شناختی (زرد) | |
| بومگاه | |
| بومگاه | منطقه دیرینه‌قطبی |
| زیست‌بوم | مناطق خشک بیابانی |
| جغرافیا | |
| مساحت | ۷۲٬۸۰۱ کیلومتر مربع (۲۸٬۱۰۹ مایل مربع) |
| کشور | عربستان سعودی، کویت، بحرین، قطر، امارات متحده عربی |
بیابان و نیمه‌بیابان خلیج فارس یک ناحیه بوم‌شناختی است که دشت‌های ساحلی بیابانی شمال‌غربی خلیج فارس واقع در شمال‌شرقی شبه‌جزیره عربستان از کویت در شمال تا بخش ساحلی کوچکی در امارات متحده عربی در جنوب‌شرق را می‌پوشاند.
موقعیت[ویرایش]
این ناحیه از شرق به خلیج فارس محدود می‌شود و از جهت‌های دیگر با ناحیه بوم‌شناختی بیابان عربی احاطه شده‌است. بخش‌های داخلی این ناحیه امتداد هموار دشت‌های ساحلی است که به تل‌ماسه‌های قهوه‌ای و قرمز بیابان دهنا و در جنوب به کناره بیابان ربع الخالی در عربستان سعودی منتهی می‌شود. بیشینه ارتفاع این ناحیه بوم‌شناختی ۳۱۳ متر از سطح دریاست.
زمین‌شناسی[ویرایش]
زمین‌شناسی این ناحیه شامل رسوبات دریایی است که در دوره ترشیاری (۶۶ تا ۳ میلیون سال پیش) و در زمانی که این منطقه به‌طور متناوب در زیر آب بوده، ته‌نشین شده‌اند. به‌دلیل وجود سنگ‌آهک، ماسه‌های موجود در این ناحیه سفیدتر از ماسه‌های دیگر مناطق شبه‌جزیره عربستان است که منشأ آذرین و دگرگونی دارند. در امتداد ساحل پهنه‌ها و چاله‌ها نمکی وجود دارد که سبخا نامیده می‌شود.
آب‌وهوا[ویرایش]
بر پایه سامانه طبقه‌بندی اقلیمی کوپن آب‌وهوای این ناحیه بوم‌شناختی از نوع اقلیم بیابانی گرم (BWk) است. هوای پایدار و فشار بالای هوا از ویژگی‌های این اقلیم است که باعث تشکیل بیابان‌های گرم و خشک می‌شود. میانگین دمای ماه‌های گرم معمولاً به ۲۹–۳۵ درجه سلسیوس (۸۴–۹۵ درجه فارنهایت) می‌رسد و بیشینه دمای ۵۰ درجه سلسیوس (۱۲۲ درجه فارنهایت) در این منطقه ثبت شده‌است. بادهای شمالی اغلب باعث وقوع توفان ماسه می‌شوند. در تابستان رطوبت نسبی در راستای ساحل به ۹۰ درصد می‌رسد. میانگین بارندگی حدود ۷۵ تا ۱۵۰ میلی‌متر در سال است که در فصل زمستان می‌بارد.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Persian Gulf desert and semi-desert». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۱.