شنود

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک نقاشی مربوط به اروپای قرون وسطی

شنود یا استراق سمع (انگلیسی: eavesdrop)به عمل مخفیانه گوش دادن به مکالمه خصوصی دیگران بدون رضایت آنها گفته می‌شود . این عمل در صورتی که بدون اجازه قوانین کشورها انجام شود جرم محسوب میشود.

در ایران[ویرایش]

بر طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بازرسی و نرساندن نامه‌ها، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هرگونه تجسس مگر به حکم قانون ممنوع است.[۱] هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود در مورد استعلام حکم شنود از رهبر جمهوری اسلامی چنین می‌نویسد: «درباره شنود و استراق‌سمع اطلاعاتی‌ها بحث شد که ایشان نظر دادند که در حد ضرورت و در محدوده قانون، با اجازه موردی قاضی باید باشد و مخالف زیاده‌روی در آن هستند.» هاشمی می افزاید این حکم را به وزیر پست و تلگراف و تلفن وقت محمد غرضی ابلاغ کرد.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. اصل بیست و پنجم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
  2. کارنامه و خاطرات هاشمی رفسنجانی ۱۳۷۳ (صبر و پیروزی)، دفتر نشر معارف انقلاب، چاپ اول، صص ۷۱۷-۷۱۸، خاطرات ۱۶ و ۱۷ بهمن ۱۳۷۳