زبور عجم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زبور عجم نام کتاب شعر فلسفی است که اقبال لاهوری، شاعر و فیلسوف بزرگ شبه‌قاره هند آن را به زبان فارسی نگاشته است. این کتاب در سال ۱۹۲۷ منتشر شد. زبور عجم شامل شعر مثنوی گلشن راز جدید و بندگی نامه است.

  • چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما ای جوانان عجم جان من و جان شما
  • غوطه‌ها زد در خمیر زندگی اندیشه‌ام تا به دست آورده‌ام افکار پنهان شما
  • مهر و مه دیدم نگاهم برتر از پروین گذشت ریختم طرح حرم در کافرستان شما
  • فکر رنگینم کند نذر تهی دستان شرق پاره لعلی که دارم از بدخشان شما
  • می‌رسد مردی که زنجیر غلامان بشکند دیده‌ام از روزن دیوار زندان شما
  • حلقه گرد من زنید ای پیکران آب و گل آتشی در سینه دارم از نیاکان شما

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]