حکیم حسین بن ابراهیم تنکابنی
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
حسین بن ابراهیم تنکابنی حکیم اشراقی سده یازدهم هجری خورشیدی بود.
ولادت[ویرایش]
حکیم حسین تنکابنی فرزند ابراهیم تنکابنی در قرن یازدهم در تنکابن دیده به جهان گشود.
اساتید برجسته[ویرایش]
وی از شاگردان برجسته ملاصدرا و فیاض لاهیجی بود.[۱][۲]
آثار[ویرایش]
وی پس از فراگیری علوم عقلی به تدریس و ترویج آرا و افکار ملاصدرا پرداخت.[۳] از دیدگاه آشتیانی[۴] آثار تنکابنی تلخیص یا شرح آرای ملاصدرا می‌باشد. تمام کتب تنکابنی، جز شرح گلشن راز به زبان عربی نگاشته شده است. از آثار چاپ شده او عبارتند از:
- اثبات حدود العالم:
نسخه‌های خطی این کتاب در کتابخانه‌های مجلس شورای اسلامی، مرکزی دانشگاه تهران و کتابخانه آیت‌الله مرعشی موجود است و همراه با مشاعر ملاصدرا چاپ شده است.،[۵][۶][۷]
- حاشیه بر اثبات الواجب (جدید) جلال الدین دوانی
نسخه‌ای خطی از این کتاب در کتابخانه کتب خطی آیت‌الله مرعشی موجود است.
- رساله فی وحدة الوجود مع کثرة تجلیاته
تنکابنی در این رساله از مسلک ملاصدرا پیروی کرده و کوشیده است که میان آرای صوفیه و حکیمان اشراقی و مشائی جمع و تقریب به وجود آورد. افندی اصفهانی[۸] این رساله را با عنوان رسالة فی تحقیق وحدة الوجود و تجلیاته و تنزلاته ذکر کرده و سیدجلال الدین آشتیانی آن را در منتخباتی از آثار حکمای الهی ایراننتخباتی از آثار حکمای الهی ایران، از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر، ج۲، ص۴۰۴ـ۴۰۹ به چاپ رسانده است. از دیگ آثار او عبارتند از: فی صنوف الناس (این رساله در کتاب آثار حکمای الهی ایران به چاپ رسیده است.،[۹][۱۰] شرح گلشن راز، رساله فی شبهه الاستلزام و جوابها، تعلیقاتی بر کتاب شفای ابن سینا.
وفات[ویرایش]
تنکابنی به نقلی در سال ۱۱۰۱ و به نقلی در سال ۱۱۰۵ به حج رفت، در مکه در حین طواف کعبه به دلیل مناظره‌ای که درباره خلافت امام علی در مکه داشت، به اتهام اهانت به خانه خدا دستگیر شد. به حکم قاضی، به تعزیر و اخراج از مکه محگوم شد.[۱۱] وی بر اثر جراحات حاصله از تعزیر در بین راه مکه و مدینه در گذشت، از این رو برخی وی را شهید دانسته‌اند. محل دفن وی در کنار قبر ابوذر غفاری در ربذه (در نزدیکی رابغ) است.[۱۲][۱۳]
پانویس[ویرایش]
- ↑ (بداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماءوحیاض الفضلاء، ج۲، ص۳۴)
- ↑ (منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، ج۱، ص۳۱)
- ↑ (منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران، از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر، ج۲، ص۳۹۹ـ۴۰۰)
- ↑ (منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران، از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر، ج۲، ص۳۹۹)
- ↑ (عبدالحسین حائری، فهرست کتابخانه مجلس شورای ملی، ج۵، ص۲۰۳)
- ↑ (محمد حسینی اشکوری، فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه عمومی حضرت آیت‌الله العظمی مرعشی نجفی، ج۱۱، ص۱۴۰)
- ↑ (محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۱، ص۸۹)
- ↑ (عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماءوحیاض الفضلاء، ج۲، ص۳۵)
- ↑ (منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران، از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر، ج۲، ص۴۰۱ـ۴۰۳)
- ↑ (عبدالحسین حائری، فهرست کتابخانه مجلس شورای ملی، ج۵، ۱۳۴۵ش، ص۲۰۴)
- ↑ محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة: الکواکب المنتشرة فی القرن الثانی بعد العشرة، ج۱، ص۱۹۲
- ↑ محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن، ج۱، ص۹۴
- ↑ عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاض العلماءوحیاض الفضلاء، ج۲، ص۳۴
منابع[ویرایش]
- محمد سمامی حائری، بزرگان تنکابن
- محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة: الکواکب المنتشرة فی القرن الثانی بعد العشرة
- منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران، از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر
- محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة
- منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین