برنامه انتقال‌پذیر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک افزاره‌ران USB می‌تواند برنامه‌های انتقال‌پذیر را حمل کند.

برنامه‌کاربردی انتقال‌پذیر[۱] (به انگلیسی: Portable application یا portable app) که گاهی به آن خوداتکا[۲] (به انگلیسی: standalone) هم گفته می‌شود، نوعی برنامه است که به گونه‌ای طراحی شده‌است که «تنظیمات پیکربندی‌اش» را از داخل یک فولدر دسترس‌پذیر در آن رایانه می‌خواند و در آن می‌نویسد. این فولدر معمولاً همان فولدری است که برنامه انتقال‌پذیر در آن قرار دارد. مزیت اصلی آن است که «انتقال برنامه» با ترجیحات و داده کاربر، بین رایانه‌های مختلف ساده می‌گردد. برنامه‌ای که هیچ گزینه‌ای برای پیکربندی ندارد، هم می‌تواند نوعی برنامه انتقال‌پذیر باشد.

نرم‌افزار قابل حمل به نرم‌افزاری گفته می‌شود که بدون نیاز به نصب بر روی سیستم‌عامل از روی لوح نوری، یواس‌بی فلش درایو یا دیسک نرم قابل اجرا باشد.

پانویس[ویرایش]

  1. «انتقال‌پذیر» [رایانه و فنّاوری اطلاعات] هم‌ارزِ «portable»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر پنجم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۷۶-۴ (ذیل سرواژهٔ انتقال‌پذیر)
  2. «خوداتکا» [مهندسی مخابرات] هم‌ارزِ «stand-alone»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر سوم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۰-۸ (ذیل سرواژهٔ خوداتکا)

منابع[ویرایش]