باکلان بزرگ
| باکلان بزرگ | |
|---|---|
| |
| باکلان بزرگ در ویکتوریا، استرالیا | |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پرندگان |
| راسته: | بوبی‌سانان |
| تیره: | باکلانان |
| سرده: | باکلانها |
| گونه: | P. carbo |
| نام دوبخشی | |
| Phalacrocorax carbo (لینه، ۱۷۵۸)
| |
باکلان بزرگ (به انگلیسی: great cormorant) (نام علمی: Phalacrocorax carbo) گونه‌ای باکلان است که در نیوزلند به آن (به انگلیسی: black shag) یا (به انگلیسی: kawau) می‌گویند، قبلاً به عنوان باکلان بزرگ سیاه (به انگلیسی: great black cormorant) در سراسر نیم‌کره شمالی نیز شناخته می‌شد، باکلان سیاه (به انگلیسی: black cormorant) در استرالیاو باکلان بزرگ (به انگلیسی: large cormorant) در هند یافت می‌شوند. عضوی گسترده از خانواده باکلان پرندگان دریایی است.[۲] نام جنس از یونانی باستان به لاتین تغییر کرده است، از φαλακρός (به انگلیسی: phalakros "bald") و κόραξ (به انگلیسی: korax, "raven") و carbo به زبان لاتین «زغال چوب» است.[۳]
در بیشتر مناطق جهان قدیم، استرالیا، سواحل اقیانوس اطلس و آمریکای شمالی تولید مثل می‌کند.
مشخصات[ویرایش]
باکلان بزرگ دارای طول بدن ۹۰ سانتی‌متر، و بال زاویه دار ۱۶۰ سانتی‌متر و وزن ۳٫۵ کیلوگرم است. پایان منقار از منحنی، گردن بلند و بزرگ، کلاله مو سیاه و سفید دارد. انتهای منقار این پرنده قلاب‌مانند و بدنش رنگی سیاه دارد. در سطح خارجی ران پرنده لکهٔ بزرگ سفیدی دیده می‌شود. زیر گلو و چانه سفید هستند و قسمت بدون پر گلو زرد رنگ است. رنگ روتنه قهوه‌ای تیره و دم سیاه است. پاها پرده دارند. در فصل تولید مثل سر و گردن تعدادی ار آنها به طور کامل سفید می‌شود.
باکلان بزرگ هنگام استراحت، راست و کشیده، بر روی صخره‌ها می‌ایستد و پاهایش را نیمه باز نگه می‌دارد. در هنگام شنا همانند غواص‌ها بدنش را بیشتر از حد معمول در آب قرار داده اما گردن را راست نگاه داشته و منقارش را اندکی رو به بالا نگه می‌دارد. پرواز این پرنده به نسبت سریع و به صورت گروهی و به شکل «۸» انجام می‌گیرد.
زیستگاه[ویرایش]
این پرنده در کرانه‌های دریاها، خورها، دریاچه‌های کرانه‌ای، و آب‌های داخلی زندگی می‌کند و آشیانه خود را بر روی درختان می‌سازد. در ایران در زمستان‌ها به فراوانی دیده می‌شود و در استان‌های شمالی و استان فارس تولید مثل می‌کند.
نگارخانه[ویرایش]
_I3_IMG_7240.jpg)
_-_August_2009.jpg)
منابع[ویرایش]
- ↑ BirdLife International (2012), Phalacrocorax carbo (به انگلیسی), IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2, retrieved 3 May 2014
- ↑ Ali, S. (1993). The Book of Indian Birds. Bombay: Bombay Natural History Society. ISBN 978-0-19-563731-1.
- ↑ Jobling, James A (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. pp. 90, 301. ISBN 978-1-4081-2501-4.
- منصوری، جمشید (۱۳۹۲). راهنمای پرندگان ایران. فرزانه. ص. ۴۶. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۲۳۹-۵۳-۰.
- فهرست سرخ IUCN از گونههای کمترین نگرانی
- باکلان
- پرندگان آسیا
- پرندگان جنوب شرق آسیا
- پرندگان آفریقای سیاه
- پرندگان آفریقای شمالی
- پرندگان ارمنستان
- پرندگان اروپا
- پرندگان استرالیا
- پرندگان استرالیای جنوبی
- پرندگان استرالیای غربی
- پرندگان افغانستان
- پرندگان اندونزی
- پرندگان اوکراین
- پرندگان ایران
- پرندگان با ژنوم تعیینشده
- پرندگان بحرین
- پرندگان برمه
- پرندگان برونئی
- پرندگان بنگلادش
- پرندگان بوتان
- پرندگان پاکستان
- پرندگان تاسمانی
- پرندگان تایلند
- پرندگان ترکیه
- پرندگان توصیفشده در ۱۷۵۸ (میلادی)
- پرندگان جمهوری آذربایجان
- پرندگان چین
- پرندگان خاورمیانه
- پرندگان ژاپن
- پرندگان سریلانکا
- پرندگان صحرای غربی
- پرندگان فلسطین
- پرندگان فیلیپین
- پرندگان کامبوج
- پرندگان کنیا
- پرندگان گرینلند
- پرندگان لائوس
- پرندگان لیتوانی
- پرندگان مالزی
- پرندگان نپال
- پرندگان نیوزیلند
- پرندگان ویتنام
- پرندگان هند
- پرندگان جبل طارق
- زیواگان ایران
- آرایه (زیستشناسی) نامگذاریشده توسط کارل لینه