الرحمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سورهٔ ۵۵ قرآن
 الرحمن
دسته‌بندیمکی
اطلاعات آماری
ترتیب در قرآن۹۷
جزء۲۷
شمار آیه‌ها۷۸
شمار واژه‌ها۳۴۹
شمار حرف‌ها۱۷۰۸
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
قمر
واقعه

سورهٔ الرّحمن سورهٔ ۵۵ از قرآن است و ۷۸ آیه دارد و در مکه نازل شده‌است.

محتوای سوره[ویرایش]

این سوره به‌طور کلی بیانگر نعمت‌های مختلف معنوی و مادّی خداوند است که بر بندگان خود ارزانی داشته و آن‌ها را غرق در آن ساخته است به‌طوری که می‌توان نام این سوره را «سورهٔ رحمت» یا «سورهٔ نعمت» گذارد و به همین دلیل با نام مبارک «الرحمن» که رحمت واسعهٔ الهی را بازگو می‌کند آغاز شده و با جلال و اکرام خداوند پایان گرفته‌است و ۳۱ بار جملهٔ ﴿فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ﴾ که به‌وسیلهٔ آن از بندگانش بر نعمت‌های خود گواه می‌گیرد در آن ذکر شده‌است.

می‌توان محتوای این سوره را به چند بخش تقسیم کرد:

  • بخش اول که مقدمه و آغاز سوره است از نعمت‌های بزرگ خلفت، تعلیم و تربیت، حساب و میزان، وسایل رفاهی انسان و غذاهای روحی و جسمی او سخن می‌گوید.
  • بخش دوم توضیحی است بر مسئلهٔ چگونگی آفرینش انس و جن.
  • بخش سوم بیانگر نشانه‌ها و آیات خداوند در زمین و آسمان است.
  • بخش چهارم از نعمت‌های دنیوی فراتر رفته، سخن از نعمت‌های جهان دیگر است که نعمت‌های بهشتی اعم از باغ‌ها، سرچشمه‌ها، میوه‌ها، همسران زیبا و باوفا، و انواع لباس‌ها توضیح داده شده‌است.
  • و بالاخره در بخش پنجم این سوره اشارهٔ کوتاهی به سرنوشت مجرمان و قسمتی از مجازات‌های دردناک آن‌ها آمده‌است.