کیهان‌شناسی فیزیکی

برای دیگر کاربردها، کیهان را ببینید.

کیهان‌شناسی شاخه‌ای از دانش فیزیک است که به مطالعه تکوین و تکامل کیهان می‌پردازد. در این علم سعی بر این است تا با اعمال قوانین فیزیکی بر کیهان که به صورت یک منظومه بسته فیزیکی در نظر گرفته می‌شود، تحول آن به صورت روابط ریاضی استخراج شود. کیهان‌شناسی دانش بررسی ساختار کلان و تاریخ کیهان است. این دانش به ویژه به جستارهای مربوط به خاستگاه جهان می‌پردازد.

اخترشناسی، فلسفه و دین شاخه‌هایی هستند که به امر کیهان‌شناسی می‌پردازند.

اصول کیهان‌شناسی

برای بررسی کیهان اصولی را به نام اصول کیهان‌شناسی فرض می‌کنند:

• ۱-جهان همگن است.
• ۲-جهان همسانگرد است.
• ۳-هیچ نقطه‌ای در جهان بر نقاط دیگر ارجح نیست.

بنا به شرایط اولیه و جزییاتی که در نظر گرفته می‌شود الگوهای متفاوتی برای سرآغاز و سرانجام کیهان پیشنهاد شده است.

آن الگوی کیهانشناختی که امروزه مورد پذیرش اکثریت جامعه علمی است به الگوی مِهبانگ گرم مشهور است.طبق این نظریه که مقبولترین نظریه در پیدایش جهان است، همه ماده و انرژی که هم اکنون در جهان وجود دارد، زمانی در گوی کوچک بی‌نهایت سوزان ولی فوق‌العاده چگال متمرکز بوده است. این آتشگوی کوچک حدود 15 میلیارد سال قبل منفجر شد و همه مواد در فضا پخش شدند. با گذشت زمان این گسترش و پراکندگی ادامه یافت. تراکم توده‌هایی از این مواد در نواحی مختلف باعث بوجود آمدن ستارگان و کهکشانها در فضا شد، ولی گسترش همچنان ادامه دارد.

جستارهای وابسته

• عمر کیهان
• کیهان‌زایی
• کیهان‌شناسی فیزیکی

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «کیهان‌شناسی». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ آوریل ۲۰۰۸.

پیوند به بیرون

• وب‌گاه موسسه علوم و کیهان‌شناسی هفت آسمان

• دانش فضایی وبگاه فارسی دانش فضایی درباره علوم و فناوری فضایی