کرتیان: تفاوت میان نسخهها
جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{موضوعات ایران}}+مرتب+تمیز(۲.۷) |
رده:افغانستان برداشته شد با استفاده از وپ:ردهساز |
||
خط ۱۵۴: | خط ۱۵۴: | ||
{{موضوعات ایران}} |
{{موضوعات ایران}} |
||
[[رده:افغانستان]] |
|||
[[رده:تاریخ افغانستان]] |
[[رده:تاریخ افغانستان]] |
||
[[رده:تاریخ خراسان]] |
[[رده:تاریخ خراسان]] |
نسخهٔ ۳۰ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۳۹
Kartids سلسله آل کرت / کرتیان | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
۶۴۳/1244–۷۸۳/1383 | |||||||||
وضعیت | پادشاهی | ||||||||
پایتخت | هرات | ||||||||
دین(ها) | اسلام | ||||||||
امیر | |||||||||
• ۶۴۳–۶۷۶ | شمسالدین محمد | ||||||||
• ۶۷۷–۷۰۵ | رکنالدین کهین | ||||||||
• ۷۰۵–۷۰۶ | فخرالدین | ||||||||
• ۷۰۷–۷۲۹ | غیاثالدین | ||||||||
• ۷۲۹–۷۳۰ | شمسالدین محمد | ||||||||
• ۷۳۰–۷۳۲ | ملک حافظ | ||||||||
• ۷۳۲–۷۷۱ | معزالدین حسین | ||||||||
• ۷۷۱–۷۸۳ | غیاثالدین | ||||||||
تاریخ | |||||||||
• بنیانگذاری | ۶۴۳/1244 | ||||||||
• فروپاشی | ۷۸۳/1383 | ||||||||
|
آل کرت (۶۴۳-۷۸۳ق). عنوان سلسلهای از امرا که از حدود ۶۴۳ تا ۷۸۳ق در خراسان استقلال داشتهاند.
تاریخچه
اوّلین امیر این سلسله و در واقع مؤسس آن ملک شمسالدین محمد بن ابوبکر نام داشته و نسب او به سلاطین غور میپیوستهاست.
مرکز امارت این خاندان در هرات بوده و مجموعاً هشت تن از آنها در خراسان امارت کردهاند.[۱]
آلکرت طبقهای از ملوک شرق ایران از نژاد غوریان که از ۶۴۳ تا ۷۹۱ ه.ق. حکومت راندهاند و پایتخت آنان هرات بود.
فرمانروایان
سرسلسلهٔ این دودمان شمسالدین محمد دخترزادهٔ ملک رکنالدین، و او بزمان جدّ خویش رکنالدین یکی از سران سپاه و از مقربین چنگیزخان بود (۶۴۳–۶۷۶)، و پس از او رکنالدین کهین پسر شمسالدین محمد بجای او نشست (۶۷۷–۷۰۵)، و بعد از رکنالدین کهین پسر او فخرالدین بمقام پدر رسید (۷۰۵–۷۰۶)، چهارمین فرمانروای این سلسله غیاثالدین پسر فخرالدین است (۷۰۷–۷۲۹)، و پنجمین آنان شمسالدین محمد (۷۲۹–۷۳۰)، ششمین ملک حافظ (۷۳۰ –۷۳۲) و هفتمین این دوده معزالدین حسین است (۷۳۲–۷۷۱)، و پس از او پسرش غیاثالدین جای پدر گرفت (۷۷۱–۷۸۳)، و او را امیرتیمور گورکان مغلوب کرده و با پسر به ماوراءالنهر فرستاد و در آنجا در ۷۸۷ بامر او بقتل رسیدند و سلسلهٔ آلکرت منقرض گردید.
پینوشتها
- ↑ (دایرةالمعارف فارسی، ج ۱، ص ۲۱۷)
منابع
- افغانستان در پنج قرن اخیر نوشته میر محمد صدیق فرهنگ