آمون: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{شخصیت‌های افسانه‌ای مصر باستان
{{شخصیت‌های افسانه‌ای مصر باستان
| نام=آمون
| نام=آمون
| یونانی=
| یونانی=Άμων
| فرانسوی=Amon
| فرانسوی=Amon
| تصویر=Karnak temple, Großer Säulensaal 9512.JPG
| تصویر=Karnak temple, Großer Säulensaal 9512.JPG
خط ۹: خط ۹:
| عنوان =خالق و خدای خورشید
| عنوان =خالق و خدای خورشید
| جنسیت=مرد
| جنسیت=مرد
| هیروگلیف=i-mn:n-C12
| پدر=
| پدر= ندارد
| مادر=
| همسر=
| مادر= ندارد
| همسر= [[موت]]، [[آمونت]] ، [[ورست]]
| فرزندان=
| فرزندان=
| وابستگان=
| وابستگان=
| زمان فرقه=
| زمان فرقه=
| مکان فرقه=[[تبس]]
| مکان فرقه=[[تبس]]
| ویژگی‌ها=
| ویژگی‌ها=دو ستون عمودی بر سر،سری همچون [[ابوالهول]]
}}
}}
'''آمون''' ، از [[خدایان مصر باستان]] و خدای محلی [[تبس]]. معادل [[زئوس]] در [[یونان]] و [[یوپیتر]] رومیان است.
'''آمون''' ، از [[خدایان مصر باستان]] و خدای محلی [[تبس]]. معادل [[زئوس]] در [[یونان]] و [[یوپیتر]] رومیان است.

نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۰۵

آمون
خالق و خدای خورشید
imn
n
C12
ویژگی‌ها: دو ستون عمودی بر سر،سری همچون ابوالهول
مکان فرقه: تبس
اطلاعات شخصی
جنسیت: مرد
پدر: ندارد
مادر: ندارد
همسر: موت، آمونت ، ورست
معادل یونانی: Άμων
معادل فرانسوی: Amon
فهرست اساطیر مصر

آمون ، از خدایان مصر باستان و خدای محلی تبس. معادل زئوس در یونان و یوپیتر رومیان است. آمون یا آمین(أمون-رع ): یکی از مهم‌ترین خدایان مصرباستان بود.به عنوان خالق، حاکم، خدای حاصل خیزی و خدای خورشید شناخته می شد.

نماد شناسی

آمون به صورت بر انگیخته شده

آمون را با قرص خورشید و دو آرایه بلند پر بر تاج در مصر باستان به نمایش در می آوردند.[۱] در بعضی از تصاویر او را به شکل مردی به صورت برانگیخته با پوست تیره وآراسته به پر‌های بلند به تصویر در آمده است.[۲] این خدا در بعضی از تصاویر به شکل قوچ کشیده شده است.[۳]

قربانی کردن برای آمون

در معبدهای آمون،کاهنان با سرهای تاس و لباس سفید خارج از معبد قربانیان خود را ذبح می کردند. آنان گاو سفیدی که در بین شاخ‌های آن مهری که نشان دهنده‌ی سفیدی خالص گاو است را ذبح می کردند. [۴]


در مصر باستان،رسم بر آن بود که زیباترین دختران خانواده های اشرافی را برای آمون نذر کنند.‎[۵] این زنان در معبد کرنک در ظاهر به عنوان کنیزکان و همخوابگان آمون بودند،و در حقیقت اسباب عیش و عشرت کاهنان بودند.‎[۶]

معبد

معبد اقصر در کرنک بیش از۱۰۰ متر طول و۵۰۰متر عرض دارد.این تارلار را ۱۴۴ستون به ۱۶ ردیف نگاه میداشته،ستون های دو ردیف اول از سایر ستون ها بلند تر بوده است.[۷]این ستون‌ها حایل سقف مسطح بودند.این معبد در زمان آمنحوتپ بسته شده بود.[۸]

معبد آمون در کرنک

آملیا ب.ادوارد در کتاب خود،اینگونه این معبد را توصیف می کند:[۹]

انتقال تصویری واقعی به کسی که این محل را ندیده است،همان‌طور که نوشتم غیرممکن است.اگر می شد این محل را به جای دیگری تشبیه کرد،توصیف آن کار دشواری نبود،اما واقعیت این است که در دنیا هیچ ساختمانی با آن قابل مقایسه نیست.

پانویس

  1. اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵،صفحه‌ی۱۴۷.
  2. اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵،صفحه‌ی۱۴۶.
  3. اساطیر مصر،ورونیکا ایونس،ترجمه باجلان فرخی،انتشارات اساطیر،۱۳۷۵،صفحه‌ی۱۴۴.
  4. والتاری، میکا (۱۳۶۵سینوهه، پزشک مخصوص فرعون، ترجمهٔ منصوری، ذبیح‌الله، تهران: انتشارات زرین، شابک ISBN ۹۷۸-۹۶۴-۴۰۷-۰۶۸-۶ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) صفحه‌ی۷
  5. دورانت، ویل. تاریخ تمدن، مشرق زمین،گهواره تمدن. ترجمهٔ امیرحسین آریان‌پور و دیگران. سرویراستار، محمود مصاحب. چاپ ششم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۸،صفحه‌ی۱۴۵.
  6. دورانت، ویل. تاریخ تمدن، مشرق زمین،گهواره تمدن. ترجمهٔ امیرحسین آریان‌پور و دیگران. سرویراستار، محمود مصاحب. چاپ ششم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۷۸،صفحه ۱۷۷.
  7. کلیت تاریخ عمومی(جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن،انتشارات دهخدا،۱۳۴۹،صفحه ۱۵۴.
  8. مصر باستان، برندا اسمیت، ترجمه آزیتا یاسائی، تهران، ققنوس، ۱۳۸۰،صفحه ۱۰۶،۱۰۸.
  9. مصر باستان، برندا اسمیت، ترجمه آزیتا یاسائی، تهران، ققنوس، ۱۳۸۰،صفحه ۱۲۴.

منابع

  • ویکی‌پدیای عربی
  • دورانت، ویل (۱۳۷۸تاریخ تمدن، یونان باستان (جلد دوم)، ترجمهٔ امیرحسین آریان‌پور و دیگران، به کوشش سرویراستار، محمود مصاحب.، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، شابک ISBN ۹۶۴-۴۴۵-۰۰۱-۹ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  • لبیب، عبدالساتر، (الحضارة المصریة، الدیانة والفنون) ، دار المشرق، بیروت، چاپ سال ۱۹۹۰ میلادی .