حفصیان

پرچم تونس در زمان چیرگی حفصیان (بر پایهٔ اطلس کاتالانی حدود ۱۳۷۵ م.)

حَفصیان (به عربی: حفصیون) (۱۵۷۴-۱۲۲۹ میلادی)، دودمانی از تبار بربرهای آمازیغ و بنیان‌گذار کشور تونس امروزی بودند که بر تونس، باختر لیبی و خاور الجزایر چیره بودند. پایتخت اینان شهر تونس بود.

ریشه‌ها

حفصیان از قبایل بربر مصموده (ساکن رشته‌کوه‌های اطلس در شمال غرب آفریقا) بودند و نام خود را از نیایشان ابو حفص عمر گرفته بودند. فرزند ابوحفص، یکی از کارگزاران دودمان موحدون در تونس بود.

فرمانروایی

نوه ابوحفص، ابو زکریا یحیی (۱۲۴۹-۱۲۲۸ میلادی)، از فرمانروایان مراکشی دودمان موحدون سرپیچی کرد و دودمان حفصیان را در ۱۲۲۸ بنیان گذاشت. فرزند وی مستنصر، یکی از فرماندهان جنگ صلیبی هفتم در سال ۱۲۷۰ بود و لقب خلیفه گرفت. پس از مرگش، فرزندان او برای به دست آوردن فرمانروایی با یکدیگر جنگیدند.

در پایان سده سیزدهم، قلمرو حفصیان دو نیم شد، یکی به پایتختی بجایه و دیگری به پایتختی قسنطینه. در میانه سده چهاردهم، مرینیان برای گشودن تونس با حفصیان به نبرد پرداختند، اما شکست خوردند. قلمرو حفصیان، یکپارچگی خود را بازیافت و تونس مرکز بازرگانی مهمی گشت.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیای عربی.