معشوق: تفاوت میان نسخهها
Mardetanha (بحث | مشارکتها) |
Mardetanha (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در بیشه اندیشه دکتر محمود درگاهی |
در بیشه اندیشه دکتر محمود درگاهی |
||
با نگاهی به [ |
با نگاهی به [http://www.radiozamaneh.org/literature/2007/08/print_post_382.html 1] |
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۰۷، ساعت ۲۱:۱۰
معشوق در ادب فارسی کنایه از فردی است که مورد عشق قرار گرفته، در مقابل وی عاشق قرار دارد.
معشوق در ادب فارسی
گرچه عموما استنباط ما از معشوق، زن است. اما ذکر این نکته نیز جالب است در اکثر ادوار ادبی ایران معشوق مرد بوده است. در ادب فارسی به آن اصطلاحا شاهدبازی اطلاق می شده است.البته در کنار این باید گفته شود که به معشوق زن نیز بسیار اشاره شده است . برای مثال در کتب قدیمی ایرانی مانند هزارو یک شب معشوق زن است.اما فقط در بخش کمی از اشعار قدماست که میتوان در آنها به ضرس قاطع معشوق را مؤنث قلمداد کرد. «عشق مرد به مرد در طول تاریخ از دیدگاههای مختلف با اسمها و اصطلاحات مختلفی مطرح شده است: شاهدبازی، نظربازی، جمالپرستی، لواط، لواطه، اِغلام، کار، بچهبازی و ...» همچنين «به شخص مفعول، معشوق، اَمرد، مابون، شاهد، منظور، مفعول، کودک، مخنث، نوخط، بیریش، پسر، ساده، سادهرخ، ابنهای ... گفتهاند.» چنان که «به شخص فاعل، غلامباره، جمالپرست، صورتپرست، بچهباز، موزون ... گفتهاند.»
منبع
شاهدبازی در ادبیات فارسی، تألیف دکتر سیروس شمیسا، 280 صفحه، انتشارات فردوس، تهران 1381
در بیشه اندیشه دکتر محمود درگاهی
با نگاهی به 1