جرئت اندیشیدن داشته باش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی
خط ۱۲: خط ۱۲:
* ارهارد بار (گردآورنده)، ''روشن‌نگری چیست؟ نظریه‌ها و تعریف‌ها''، ترجمهٔ سیروس آرین‌پور، آگاه: تهران، ویراست دوم: ۱۳۸۶ (ویراست اول: ۱۳۷۶)
* ارهارد بار (گردآورنده)، ''روشن‌نگری چیست؟ نظریه‌ها و تعریف‌ها''، ترجمهٔ سیروس آرین‌پور، آگاه: تهران، ویراست دوم: ۱۳۸۶ (ویراست اول: ۱۳۷۶)


[[رده:شعارهای لاتین]]
[[رده:جنبش روشنگری]]
[[رده:جنبش روشنگری]]
[[رده:شعارهای لاتین]]
[[رده:فلسفه روشنگری]]
[[رده:فلسفه روشنگری]]



نسخهٔ ‏۲۵ مهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۰۵:۳۸

صفحهٔ نخست مقالهٔ آلمانی «در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟» از کانت

جرأت دانستن داشته باش! (به لاتین: Sapere aude) عبارتی است که در اصل توسط هوراس به‌کار رفته بود و با تأکید ایمانوئل کانت در مقالهٔ مشهور روشن‌گری چیست؟، به‌شعار جنبش روشنگری بدل شد.

اصل این سخن از هوراس، شاعر و ادیب رومی است که در رسائل (صفحات ۱، ۲ و ۴۰) به‌کار رفت. این سخن، شعار جمعیت دوستداران حقیقت قرار گرفت که در سال ۱۷۳۶ با هدف گسترش فلسفهٔ لایبنیتسولف بنیاد گذاشته شده‌بود.[۱]

کانت در ابتدای مقالهٔ «در پاسخ به پرسش: روشن‌گری چیست؟»، این جمله را شعار روشن‌گری می‌نامد:[۲][۳]

روشنگری خروج انسان از صغارتی است که خود بر خویش تحمیل کرده‌است. صغارت، ناتوانی در به‌کاربردن فهمِ خود بدون راهنمایی دیگری است. این صغارت، خودْ تحمیلی است اگر علت آن نه در سفیه بودن بلکه در فقدانِ عزم و شهامت در به کارگیری فهم خود بدون راهنمایی دیگری باشد. شعار روشنگری این است: Sapere aude «در به کار گیری فهم خود شهامت داشته باش»

پانویس‌ها

  1. بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱
  2. در پاسخ به پرسش: روشنگری چیست؟ نوشتهٔ ایمانوئل کانت ترجمهٔ یدالله موقن
  3. در ترجمهٔ آرین‌پور، از متن اصلی آلمانی، چنین آمده است: (بار: ۱۳۸۶، ص ۳۱)

    روشن‌نگری، خروج آدمی است از نابالغیِ به‌تقصیرِ خویشتنِ خود. [...]‎ به‌تقصیر خویشتن است این نابالغی، وقتی که علت آن نه کمبود فهم، بلکه کمبود اراده و دلیری در به‌کار گرفتن آن باشد بدون هدایت دیگری. «دلیر باش (Sapere aude!‎) در به‌کار گرفتن فهم خویش»؛ این است شعار روشن‌نگری.

منابع

  • ارهارد بار (گردآورنده)، روشن‌نگری چیست؟ نظریه‌ها و تعریف‌ها، ترجمهٔ سیروس آرین‌پور، آگاه: تهران، ویراست دوم: ۱۳۸۶ (ویراست اول: ۱۳۷۶)