روحانی

برای دیگر کاربردها، روحانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.

فرد روحانی انسانی است که بر دستورات و تعالیم ادیان مسلط بوده و به آن‌ها عامل است. در بعضی از ادیان، روحانی به فردی گفته می‌شود که علاوه بر تسلط بر دستورات و تعالیم آن دین، دیگران را نیز راهنمائی کند.

اسلام

معادل آن در زبان فارسی و برای دین اسلام، آخوند و امروزه بیشتر روحانی می‌باشد. درگذشته همچنین در زبان فارسی به روحانی مسلمان، ملا گفته می‌شد. واژه ملا (Mullah)، اکنون در زبانهای دیگر، از جمله زبان انگلیسی[۱]، به معنای روحانی بکار می‌رود.

بهاییت

در دین بهائی طبقه روحانی دینی مانند آخوند، مجتهد، کشیش و خاخام وجود ندارد. بهائیان فردی را فرد روحانی می‌دانند، که عامل به تعالیم الهی باشد. بهائیان معتقد به تطابق دین با علم و عقل هستند و هر انسان را قادر به درک حقائق روحانی می‌دانند، به علاوه یکی دیگر از تعالیم بهائیان، تحری حقیقت است که هر فرد را قادر به کشف حقیقت می‌دانند.

دین زرتشت

در دین زرتشت و مزدیسنا به فرد روحانی اصطلاحا موبد یا مغ گوفته می‌شود. ریشه کلمه از ترکیب مغبد به معنی فرمانده و مهتر مغان (روحانیون) گرفته شده و اولین مغبد کرتیر بوده است.

مسیحیت

در دین مسیحیت نامهای مختلفی برای روحانیان وجود دارد. کاتولیک‌ها به روحانیون مرد، پدر یا کشیش می‌گویند. در کلیسای کاتولیک روحانیون زن وجود ندارند. در دِیر‌ها یا صومعه‌ها - که محل زندگی و عبادت زنان و مردان تارک دنیاست - مردان برادر و پدر و زنان خواهر و مادر خوانده می‌شوند.

در میان مسیحیان پروتستان، کشیش و شبان به روحانیون مرد و زن اطلاق می‌گردد.

یهودیت

در دین یهودیت به فرد روحانی اصطلاحاً خاخام گفته می‌شود.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Clergy». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ می ۲۰۱۱.
• {{http://translate.google.com.br/translate?sl=pt&tl=ar&js=n&prev=_t&hl=pt-BR&ie=UTF-8&layout=2&eotf=1&u=www.angelfire.com%2Fdc%2Fevangelhoespirita}}