محمد بن جعفر طیار

«محمد بن جعفر بن ابيطالب» فرزند جعفر طيار، برادر امام علی(ع) است؛ محمد افتخار دامادی اميرالمؤمنين(ع) را داشت و همسرش ام‌كلثوم، دختر امام علی(ع) بود.

وی در حبشه و در زمانی كه گروهی از مسلمانان به دستور پيامبر و به رياست جعفر بن‌ ابيطالب، به حبشه هجرت كرده بودند، متولد شد؛ وقتی كه در جنگ «موته» جعفر، پدر محمد شهيد و دستان مباركش قطع شد، پيامبر اكرم(ص) فرمود: «خداوند به پاداش آن دو دوست بريده، دو بال سبز به جعفر عطا فرمود كه در بهشت پرواز كند.» به اين سبب بود كه پدر محمد را جعفر طيار ناميدند.

پيامبر اكرم(ص) بعد از شهادت جعفر با چشمانی اشكبار، دست محبت بر سر فرزندان او يعنی عبدالله و محمد كشيد و محمد را جانشين پدر كرده و به اسماء بنت عميس كه مادر محمد بود، فرمودند: «غم مخور كه من ولی ايشان در دنيا و آخرت هستم» و فرمودند: «محمد شبيه عمويم، ابوطالب است.»

محمد‌ بن جعفر طيار، در صدر اسلام و به دستور حضرت اميرالمؤمنين(ع) در ركاب امام حسن(ع) همراه اصحاب پيامبر(ص) برای نشر كلمه توحيد و ارشاد ايرانيان در فتح ايران حاضر شد و در جنگ شوشتر زخم برداشت؛ اين يادگار نيك خاندان رسالت بر اثر همان زخم در هفت كيلومتری شهرستان دزفول، شهيد و به خاك سپرده شد.

بنای اين بقعه ظاهراً در عصر امير تيمور گوركانی و پسرش شاهرخ ميرزا ساخته شد و در دوره صفويه و بعد از آن چند بار تجديد بنا شد و در فهرست آثار ميراث فرهنگی به ثبت رسيد.

هم‌اكنون بقعه دارای فضای سبز و تفريحی و امكانات بهداشتی و رفاهی بسيار مناسب برای زائران ‌است و سالانه ميزبان جمع كثيری از علاقه‌مندان و ارادتمندان به اين بزرگوار است.