میر علی هروی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
{{خوشنویسی اسلامی}} |
{{خوشنویسی اسلامی}} |
||
[ |
|||
[رده:اهالی مشهد]] |
|||
[[رده:خوشنویسان اهل خراسان|میرعلی هروی]] |
[[رده:خوشنویسان اهل خراسان|میرعلی هروی]] |
||
[[رده:خوشنویسان اهل مشهد]] |
|||
[[رده:مشاهیر هرات]] |
[[رده:مشاهیر هرات]] |
||
[[رده:خاندان حسینی|هروی، میرعلی]] |
[[رده:خاندان حسینی|هروی، میرعلی]] |
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۰۴
میر علی | |
---|---|
نام هنگام تولد | میر علی حسینی هروی |
زادهٔ | هرات، ایران |
درگذشت | ۹۵۱ه.ق/۱۵۴۴م بخارا |
شناختهشده برای | خوشنویسی |
کارهای برجسته | مداد الخطوط |
سبک | نستعلیق |
میر علی سادات حسینی هروی (درگذشت: ۹۵۱ه/۱۵۴۴م) معروف به میر علی هروی و میرجان و ملقب به کاتبسلطانی از سرآمدان نستعلیقنویسی و از خوشنویسان بزرگ قرن دهم هجری است که خط او از نظر رعایت اصول، استحکام و همواری، صفا و شأن، تا زمان خود بیهمتا بوده و شاید پس از او نیز جز میر عماد کسی یارای برابری با او نداشته باشد. خط او حتی بر سلطانعلی مشهدی برتری دارد.[۱] او بر روی خوشنویسان پس از خود تاثیر بهسزایی گذاشته است.
زندگی
ملا میرعلی هروی زندگی متلاطمی داشت و در دوران پرآشوبی میزیست. او از سادات حسینی و از اهالی هرات بود. به علت اقامت طولانی در مشهد گاهی او را مشهدی هم خواندهاند.[۱] خانواده آنها در ۱۵۰۶م/۹۱۱ه.ق به مشهدکوچ کردند ولی بهزودی به هرات بازگشتند و در همانجا ماندگار شدند.
او شاگرد زینالدین محمد از شاگردان بیواسطه سلطانعلی مشهدی بود ولی معلوم نیست که خود او هم نزد سلطانعلی مشهدی مشق کرده باشد.[۱] اما آنچه مسلم است این که خط او از هر دو استاد پیشی گرفت و شاگردان زیادی تربیت کرد.
میرعلی در جوانی در دارلانشاء حکام هرات به کتابت احکام مشغول بود. پس از آن به دربار سلطان حسین میرزا بایقرا راه یافت و از مقربان دربار این پادشاه هنرپرور شد و لقب سلطانی و کاتب السلطانی را از او دریافت کرد. چنانکه او برخی از آثارش را با امضاء " میرعلی الکاتب السلطانی" رقم زده است. او تا سال ۱۹۱۱ یعنی زمان درگذشت سلطان حسین بایقرا در هرات بود و پس از آن گاهی در مشهد و گاهی در هرات بسر میبرد. تا سال ۹۱۹ه.ق شاه اسماعیل اول صفوی هرات را فتح کرد و میر علی تحت حمایت کریم الدین حبیب الله ساوجی درآمد. پس از کشته شدن حبیب الله، در زمانی که سام میرزا صفوی از طرف برادرش شاه تهماسب فرمانروای خراسان بود و و پیشکارش حسن خان شاملو بود، میرعلی سه سال در هرات بود. تا اینکه در سال ۱۵۲۸م/۹۳۵ه.ق عبیدالله یا عبیدخان ازبک برادرزاده محمد خان شیبانی موسس سلسله ازبکیه، این شهر را برای مدت کوتاهی تسخیر کرد و میرعلی هروی را با خود به مقر خود بخارا برد و میر علی را به معلمی عبدالعزیزخان فرزند خود گماشت و به کار کتابت مشغول کرد. او نزدیک به ۱۶ سال در بخارا بود و نتوانست از آنجا خارج شود و با افسردگی روزگار میگذرانید تا در همان شهر درگذشت. گویا تا سدهٔ گذشته نیز سنگ مزار او در بخارا هنوز قابل رؤیت بوده است. [۱] میرعلی هروی تا هنگام مرگش در حدود ۱۵۴۴م/۹۵۰ه.ق در این شهر کار میکرده است.[۳]
میر علی که مردی درویشمسلک و آزاده بود از دوری خانواده و وطن و مهاجرت اجباری به بخارا دلگیر و افسرده بود و این شعر که از اوست و چندین بار آن را با تفاوتهای اندکی نوشته است گویای درد دل و روح پر آلام اوست:[۴]
عمری از مشق دوتا بود قدم همچون چنگ | تا خط من بیچاره بدین قانون شد | |
طالب من همه شاهان جهانند ولی | در بخارا جگر از بهر معیشت خون شد | |
سوخت از غصه درونم چگنم چون سازم | که مرا نیست از این شهر ره بیرون شد | |
این بلا برسرم از حسن خط آمد امروز | وه که خط سلسلهٔ پای من مجنون شد |
شاگردان
هفت تن را از شاگردان مهم میرعلی هروی ذکر کردهاند:[۵]
- میر محمد باقر فرزند میرعلی، خطاط دربار عبدالرحیم خانخانان و همایون شاه و اکبرشاه از امپراتوران گورکانی هند
- خواجه محمود شهابی که مدتی مدتی کلانتر هرات بود و به بخارا و بلخ مهاجرت کرد
- میرسیداحمد مشهدی کاتب و ملازم شاهتهماسب
- میرحسین بخارایی یا میرحسین کلنگی بخاری
- مالک دیلمی استاد میرعماد
- میرحیدر بخارایی یا میرحیدر حسینی تبریزی
- میرچَلَمه یا اسکندر چلمه بخاری، كه گفته می شود وقتى ترقى كرد و میرعلى به وى اجازه داد كه در قطعاتش عنوان «كتبه میرعلى» را رقم كند، میرچلمه به استاد پرخاش كرد و میرعلى آزرده شد و وى را نفرین كرد و چلمه پس از اندك زمانى نابینا شد.
آثار
از میر علی هروی آثار متعددی بهصورت کتاب و رساله و قطعات مختلف باقیمانده است که زینت بخش موزههای مهم ایران و سایر کشورها و مجموعههای شخصی است.[۱] از جمله او در ۱۵۱۹م/۹۲۵ه.ق یعنی هنگامی که در هرات میزیسته کتاب بوستانی را نوشته که اکنون در موزه اسلامی و ترکی در استانبول نگهداری میشود.[۶]
میر علی هروی در شعر و معما نیز دست داشت و به ترکی و فارسی شعر میسرود. همچنین نثر او عالی است و او را ازجمله منشیان دانستهاند[۱] از آثار منثور او رساله مدادالخطوط را میتوان نام برد.[۷]
پیوند به بیرون
- «کاتب السلطان». لغت نامه دهخدا. دریافتشده در ۳ دی ۱۳۸۹.
پانویس
منابع
- بیانی، مهدی. احوال و آثار خوشنویسان. انتشارات علمی. چاپ دوم. تهران ۱۳۶۳ش
- گری، بازیل. نقاشی ایران. انتشارات عصرجدید. ترجمه شروه، عربعلی. تهران ۱۳۶۹- ص ۱۲۹و۱۳۰
- فضاپلی، حبیب الله، اطلس خط، چاپ دوم ۱۳۶۲ اصفهان، انتشارات مشعل اصفهان، ص ۴۶۰
- پیدایش و سیر تحول هنر خط. بهکوشش: یساولی، جواد. انتشارت یساولی. چاپ دوم ۱۳۶۰ ش
- عنایت الله شکیباپور (۱۳۴۸)، اطلاعات عمومی، کتابفروشی اشراقی، ص. ۵۳ پارامتر
|چاپ=
اضافه است (کمک)
[ [رده:اهالی مشهد]]