حالت فاعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای جدید حاوی 'در زبان‌شناسی، '''حالت نهادی''' یا '''حالت فاعلی''' یکی از حالت‌های دستوری است که...' ایجاد کرد |
جز r2.7.1) (ربات افزودن: af, ang, bg, br, bs, ca, ce, cs, cy, da, de, dsb, el, eo, es, eu, ext, fi, fr, ga, gl, hr, hsb, hu, io, is, it, ja, jv, la, mk, nl, nn, no, pl, pt, ro, ru, se, sh, sk, sr, sv, uk, vec, yi, zh, zh-classical; زیباس |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
زبان انگلیسی تنها در ضمایر خود هنوز حالت نهادی را نگه داشته‌است. در این زبان I (من) شکل فاعلی و me (من، مرا) شکل و [[حالت مفعولی]] ضمیر اول شخص مفرد است. به همین صورت we (مفعولی‌اش: {{چر}}us{{رچ}})، he (مفعولی‌اش: {{چر}}him{{رچ}}), she (مفعولی‌اش: {{چر}}her{{رچ}}), they (مفعولی‌اش: {{چر}}them{{چر}}) و who (مفعولی‌اش: whom) نیز وجود دارد که شکل اول حالت فاعلی و شکل دوم (درون پرانتز) حالت مفعولی آن است.<ref>http://englishplus.com/grammar/00000351.htm</ref> |
زبان انگلیسی تنها در ضمایر خود هنوز حالت نهادی را نگه داشته‌است. در این زبان I (من) شکل فاعلی و me (من، مرا) شکل و [[حالت مفعولی]] ضمیر اول شخص مفرد است. به همین صورت we (مفعولی‌اش: {{چر}}us{{رچ}})، he (مفعولی‌اش: {{چر}}him{{رچ}}), she (مفعولی‌اش: {{چر}}her{{رچ}}), they (مفعولی‌اش: {{چر}}them{{چر}}) و who (مفعولی‌اش: whom) نیز وجود دارد که شکل اول حالت فاعلی و شکل دوم (درون پرانتز) حالت مفعولی آن است.<ref>http://englishplus.com/grammar/00000351.htm</ref> |
||
==منابع== |
== منابع == |
||
*Blake, Barry J. 2001. Case. Cambridge: Cambridge University Press. http://www.netlibrary.com/urlapi.asp?action=summary&v=1&bookid=112608. |
* Blake, Barry J. 2001. Case. Cambridge: Cambridge University Press. http://www.netlibrary.com/urlapi.asp?action=summary&v=1&bookid=112608. |
||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{حالت‌های دستوری}} |
{{حالت‌های دستوری}} |
||
[[af:Nominatief]] |
|||
[[ang:Nemniendlic cāsus]] |
|||
[[bg:Именителен падеж]] |
|||
[[br:Troad nominativel]] |
|||
[[bs:Nominativ]] |
|||
[[ca:Cas nominatiu]] |
|||
[[ce:ЦIерниг дожар]] |
|||
[[cs:Nominativ]] |
|||
[[cy:Cyflwr goddrychol]] |
|||
[[da:Nominativ]] |
|||
[[de:Nominativ]] |
|||
[[dsb:Nominatiw]] |
|||
[[el:Ονομαστική]] |
|||
[[en:Nominative case]] |
[[en:Nominative case]] |
||
[[eo:Nominativo]] |
|||
[[es:Caso nominativo]] |
|||
[[eu:Nominatibo]] |
|||
[[ext:Nominativu]] |
|||
[[fi:Nominatiivi]] |
|||
[[fr:Nominatif]] |
|||
[[ga:Tuiseal ainmneach]] |
|||
[[gl:Nominativo]] |
|||
[[hr:Nominativ]] |
|||
[[hsb:Nominatiw]] |
|||
[[hu:Alanyeset]] |
|||
[[io:Nominativo]] |
|||
[[is:Nefnifall]] |
|||
[[it:Nominativo]] |
|||
[[ja:主格]] |
|||
[[jv:Kasus nominatif]] |
|||
[[la:Nominativus]] |
|||
[[mk:Номинатив]] |
|||
[[nl:Nominatief]] |
|||
[[nn:Nominativ]] |
|||
[[no:Nominativ]] |
|||
[[pl:Mianownik (przypadek)]] |
|||
[[pt:Caso nominativo]] |
|||
[[ro:Cazul nominativ]] |
|||
[[ru:Именительный падеж]] |
|||
[[se:Nominatiiva]] |
|||
[[sh:Nominativ]] |
|||
[[sk:Nominatív]] |
|||
[[sr:Номинатив]] |
|||
[[sv:Nominativ]] |
|||
[[uk:Називний відмінок]] |
|||
[[vec:Nominativo]] |
|||
[[yi:נאמינאטיוו]] |
|||
[[zh:主格]] |
|||
[[zh-classical:主格]] |
|||
نسخهٔ ۲۹ اوت ۲۰۱۱، ساعت ۰۸:۴۸
در زبان‌شناسی، حالت نهادی یا حالت فاعلی یکی از حالت‌های دستوری است که عموما نشان می‌دهد انجام‌دهنده فعل کیست یا این‌که نهاد جمله کجاست. نهاد بخشی از جمله است که در مورد آن خبری می‌دهیم.
در زبان‌های غربی به این حالت Nominative (نامشی) می‌گویند زیرا این حالت بیشتر موضوع اصلی جمله را برمی‌شمرد و آن را «می‌نامد».[۱]
در زبان‌های هندواروپایی قدیم نشانه ویژه‌ای به واژه می‌چسبید یا واژه شکل دیگری پیدا می‌کرد تا مشخص شود که آن واژه در حالت فاعل قرار دارد اما بسیاری از زبان‌های هندواروپایی امروزی ازجمله فارسی این نشانه‌ها را کنار گذاشته‌اند و از جای قرار گرفتن واژه در جمله یا حرف اضافه‌های پیرامون آن است که عملکرد فاعلی آن را متوجه می‌شوند. حالت‌های فاعلی امروزه در زبان‌های اسلاوی، و در یونانی، ایسلندی، پشتو، مجاری، گرجی و آلمانی و غیره یافت می‌شوند.
زبان انگلیسی تنها در ضمایر خود هنوز حالت نهادی را نگه داشته‌است. در این زبان I (من) شکل فاعلی و me (من، مرا) شکل و حالت مفعولی ضمیر اول شخص مفرد است. به همین صورت we (مفعولی‌اش: us)، he (مفعولی‌اش: him), she (مفعولی‌اش: her), they (مفعولی‌اش: them) و who (مفعولی‌اش: whom) نیز وجود دارد که شکل اول حالت فاعلی و شکل دوم (درون پرانتز) حالت مفعولی آن است.[۲]
منابع
- Blake, Barry J. 2001. Case. Cambridge: Cambridge University Press. http://www.netlibrary.com/urlapi.asp?action=summary&v=1&bookid=112608.