ابراهیم بن ولید: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز r2.5.1) (ربات اصلاح: fr:ʾIbrāhīm (calife omeyyade) |
Luckas-bot (بحث | مشارکتها) جز r2.7.1) (ربات افزودن: fi:Ibrahim (Umaijadit) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[en:Ibrahim ibn al-Walid]] |
[[en:Ibrahim ibn al-Walid]] |
||
[[es:Ibrahim ibn Al-Walid]] |
[[es:Ibrahim ibn Al-Walid]] |
||
[[fi:Ibrahim (Umaijadit)]] |
|||
[[fr:ʾIbrāhīm (calife omeyyade)]] |
[[fr:ʾIbrāhīm (calife omeyyade)]] |
||
[[hu:Ibráhím kalifa]] |
[[hu:Ibráhím kalifa]] |
نسخهٔ ۲۱ مهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۱۷:۵۶
ابراهیم بن ولید خلیفهای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ مروان بن محمد که اوضاع را برای بازگرداندن خلافت به موقعیت قبلی آماده دید به سمت دمشق حرکت کرد و با درگیری که در صفر سال ۱۲۷ انجام شد سپاه دمشق را شکست داد. او برای حکم و عثمان، کسانی که ولید فاسق آنها را جانشین خود کرده بود بیعت گرفت. اما تا هنگام پیروزی او، این دو نفر که در زندان بودند کشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بیعت کردند. شاید برای اینکه بیعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام کردند که حکم و عثمان در زندان، ضمن شعری مروان را به عنوان جانشین خود تعیین کردهاند. بدین ترتیب بود که آخرین خلیفه اموی بر سر کار آمد.
منابع و یادکردها
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومتگر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷