مهدی موش

مهدی خان یا مهدی موش، در اوایل کار خویش از خدمتگزاران و مستخدمین دربار ناصری و از اعضای صندوقخانه و فراشخانه شاهی بوده است. وی سپس تبدیل به یکی از متمولین و ثروتمندان بزرگ تهران شد و آثار عام المنفعه ای نیز از خود به یادگار نهاد.

گذر مهدی موش یا بازارچه مهدی موش در بافت کهن شهر طهران قدیم، که محله ای نیز به نام محله بازارچه مهدی موش در اطرافش قرار گرفته و زادگاه برخی از مشاهیر ایران همچون دکتر علی‌اکبر سیاسی به شمار می رود، به خاطر وی بدین نام خوانده شده است.

زندگینامه

مهدی موش در دوران کودکی خویش نزد آقامحمدحسن صندوقدار شاه بود. وی اندک اندک از طریق معامله و داد و ستد با افراد و به قول مهدی بامداد بواسطۀ مرابحات و معاملات با مردم، به سود بسیار دست یافت و مرد ثروتمند و متمولی شد.

ثروت بسیار و کار و بار خوب وی، باعث شد که به مردم پول قرض بدهد و به همین دلیل در اواخر خدمتش در دربار ناصرالدین شاه قاجار، به فراشخانه شاهی پیوست تا بتواند مطالبات خویش را از آنها وصول بنماید.

مهدی موش در اواخر عمر، به دین و مذهب روی آورد و به قول بامداد: «در اواخر عمر، شد عابد و زاهد و مسلمانا...!»، در این دوران وی در تهران مسجدی ساخت که به نام خود او، مسجد مهدی موش خوانده می شد. وی عمری طولانی داشت و در سال 1305 هجری قمری، پس از رفتن به عتبات عالیات و مراجعت از آنجا، در تهران درگذشت

وجه تسمیه

درمورد این که چرا این فرد با عنوان مهدی موش معروف شده است، دو دلیل مطرح شده است. دلیل نخست اینکه گفته می شود وی قیافه ای شبیه به موش داشته و دارای اندامی بسیار ریز و کوچک و صدایی بسیار زیر و نازک بوده و به همین دلیل، از کودکی با عنوان مهدی موش خوانده می شده است.

منبع

• بامداد، مهدی (۱۳۴۷)، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری(جلد ۴)، تهران: زوار