ملاکی

ملاکی یا ملاخی(در عبری:מַלְאָכִי،در یونانیΜαλαχίας به معنی «یاری‌رساننده به خدا»)یکی از پیامبران عهد عتیق در انجیل و تنخ عبری بود که نامش در بین انبیای کوچک آمده‌است. ملاکی از قبیله زبولون بود و پس از آزادی قوم یهود به دست کورش، ولادت یافت.ملاکی با نحمیا و عزرا معاصر بوده است. نبوت او پس از حجی و زکریا بوده‌است. در زمان ملاکی، عدم پرداخت هدایا و عشر،شکستن سبت،ازدواج یهودیان با زنان بیگانه و رشوه‌خواری کاهنان در بین بنی‌اسرائیل شایع بودکه ملاکی قوم را برای اجتناب از ازدواج با دیگر اقوام، و نگه داشتن حرمت سبت و دیگر قوانین شریعت موسی متقاعد ساخت.در روایات یهودی آمده است که ملاکی از کاهنین زمان نحمیا بود و پیمان او را برای بازسازی اورشلیم مهر کرد. یهودیان کتاب ملاکی را وحی الهی می‌دانند؛ متن این کتاب به شکل شعر بلند است.ملاکی در اورشلیم مرد؛ بسیاری او را آخرین پیامبر عهد عتیق می‌دانند.

منابع

• کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN 964-331-068-X
• یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
• جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴