عبیدالله بن زیاد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' عبيداللّه، فرزند زياد بن ابيه است؛ زياد كسى بود كه به خاطر ارتباط فراوان مردان با مادرش، كسى نتوانست نسب او را مشخص كند و نام پدر وى را ذكر كند. از اين رو، او را زياد پسر پدرش (زياد بن ابيه) مىناميدند. معاويه مىكوشيد اين حلقه مفقوده را مشخص كند و زياد را از اين ننگ دور سازد. بدين خاطر، او را زياد بن ابىسفيان خطاب كرد. اما اقبال و استقبال از سوى عموم آشنايان با تاريخ خانوادگى زياد، صورت نگرفت و باز هم او را زياد بن ابيه مىناميدند. |
|||
و زني فاحشه به نام مرجانه است که به همین دلیل اور را این مرجانه به معنی پسر مرجانه نیز می گویند. |
|||
==زندگی== |
==زندگی== |
||
نسخهٔ ۶ نوامبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۷:۰۱
عبيداللّه، فرزند زياد بن ابيه است؛ زياد كسى بود كه به خاطر ارتباط فراوان مردان با مادرش، كسى نتوانست نسب او را مشخص كند و نام پدر وى را ذكر كند. از اين رو، او را زياد پسر پدرش (زياد بن ابيه) مىناميدند. معاويه مىكوشيد اين حلقه مفقوده را مشخص كند و زياد را از اين ننگ دور سازد. بدين خاطر، او را زياد بن ابىسفيان خطاب كرد. اما اقبال و استقبال از سوى عموم آشنايان با تاريخ خانوادگى زياد، صورت نگرفت و باز هم او را زياد بن ابيه مىناميدند. و زني فاحشه به نام مرجانه است که به همین دلیل اور را این مرجانه به معنی پسر مرجانه نیز می گویند.
زندگی
عبیداللّه از سرداران مشهور اموی بود که در سال ۵۴ هجری از طرف معاویه به حکومت خراسان گمارده شد و در سال ۵۶ از آنجا عزل و به حکمرانی بصره منصوب گردید. پس از مرگ معاویه و روی کار آمدن یزید و با حرکت مسلم بن عقیل به سمت کوفه با حفظ سمت والی کوفه نیز شد و اوضاع را تحت کنترل در آورد
در حادثه کربلا
عبیداللّه مسلم بن عقیل را به قتل رساند و پس از آن فرمان قتل حسین بن علی و یاران او و اسارت اهل بیت او را به عمر بن سعد که فرمانده سپاه کوفه در کربلا بود داد او از كسانى است كه در زیارت عاشورا مورد لعن قرار گرفته است:
لعن الله ابنمرجانة
و در جایی دیگر
العن عبید الله بن زیاد و ابن مرجانة
کشته شدن
ابن زیاد پس از مرگ یزید ادعاى خلافت كرد و اهل بصره و كوفه را به بیعت فراخواند ولى كوفیان دعوت او را نپذرفتن و او را از شهر بیرون كردند وى سپس از بیم انتقام فرارى شد و مدتى به شام رفت همزمان با نهضت توابین ماموریت سركوب توابین را یافت در سال ۶۵هجرى با لشكرى به جنگ سلیمان بن صرد رفت و در عین الورده با او درگیر شد سرانجامدر یكى از درگیریها با سپاه مختار ابوعبید ثقفی در سال ۶۷ هجرى خودش و جمعى از همراهانش كشته شدند و باقى سپاهیانش پراكنده گشتند.سر ابن زیاد را نزد مختار ابوعبید ثقفی بردند.مختار ابوعبید ثقفی هم آنسر را نزد محمد حنفیه و سجاد فرزند حسین بن علی فرستاد.برخى هم گفتهاند كه سر را پیش عبد اللهزبیر فرستاد.
منبع
 | این یک مقالهٔ خرد افراد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |