اهریمن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Luckas-bot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات افزودن: zh:阿里曼
Luckas-bot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات افزودن: no:Ahriman
خط ۳۵: خط ۳۵:
[[lt:Angra Mainjus]]
[[lt:Angra Mainjus]]
[[nl:Ahriman]]
[[nl:Ahriman]]
[[no:Ahriman]]
[[pl:Aryman]]
[[pl:Aryman]]
[[pt:Arimã]]
[[pt:Arimã]]

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۵:۰۳

اهریمن (از اوستایی انگره‌مَینیو ) بدنهاد است.اهریمن پلیدی است و برای از بین بردن نیکی تلاش می‌کند ولی چون دون و پست مایه است و اهورامزدا آگاه بر هر چیز است پس سرانجام در پایان کار اهریمن نابود شده و اورمزد بر او چیره می‌شود و کار جهان یکسره به نیکی خواهد گرایید.در این میان انسان و امشاسپندان و دیگر ایزدان (فرشته) و موجودات نیک ( مزدا آفریده) که همگی آفریدهٔ اهورامزدا هستند در مبارزه با دئوه‌ها (دیوها) که موجودات و پدیده‌هایی اهریمنی هستند در تلاشی کیهانی برای پیروزی نیکی بر بدی هستند . اهریمن را در پارسی اهرِمن هم می‌گویند. می‌شود او را همتای شیطان در باورهای سامی دانست.

در دینزردشت باور بر این است که در طبیعت دو نیروی متضاد خیر (سپنتا مینو - اثر روشنی) و شر (انگره مینو - اثر تاریکی) وجود دارد که همواره در حال نبرد با یکدیگرند.

نیروهای همزادی که در اندیشه انسان پدیدار می‌شوند مخالف نیستند، همگی در هستی انسان نیک اند و قابل ستایش. این انسان است که با اندیشه خود موجب دگرگونی در این هستی می‌شود. همان گونه که آذرگشسب این دو گوهر یعنی نیکی و بدی را مینوی می‌داند و با اندیشه انسان پیوسته می‌خواند زیرا سنجش نیک و بد با اندیشه انسان است و وجود خارجی ندارد. [۱] یعنی نیکی جز سنجش فکری چیز دیگری نیست.

یا در جای دیگر رستم شهزادی این دو نیرو را نزد پروردگار بد یا خوب نمی‌بیند بلکه لازم و ملزوم یکدیگر می‌خواند، ولی هنگامی که زرتشتیان این دو نیرو را با میزان اندیشه و پندار خود می‌سنجیم، یکی را نیک می‌پنداریم و دیگری را بد و حتی همین نیکی و بدی‌ها صورت گسترده و مطلق ندارند و بنا به محیط و زمان و مکان هر گروهی از مردم، این پندار فرق می‌کند، زیرا در جایی کاری را برخلاف دیگران نیک یا بد می‌دانند. [۲] همچنین در کتاب گزارش گاتاها از اورنگ نیز ریشه نیکی و بدی را در نهاد و اندیشه آدمی می‌داند. [۳]در تمام کتاب‌ها این دو نیرو را همزاد و متضاد می‌خوانند که در آغاز آفرینش پدیدار شدند و تمامی نویسندگان آن‌ها را لازم و ملزوم یکدیگر می‌خوانند[۴] اما در کتاب بینش زرتشت از خنجری به نکته‌ای برخورد کردم که می‌گفت: هیچ کدام از این دو گوهر ارزش نیک بودن یا بد بودن را ندارند به بیان دیگر، اهورامزدا آنچه راکه آفریده نیک است و شر در آن راه ندارد. اما اختلاف موجود در هستی هر گاه در اندیشه انسان رشد کند و شکوفا شود، نیک و بد به وجود می‌آید. [۵]


منابع

  1. فیروز آذرگشسب - گاتا سرودهای زرتشت - انتشارات فروهر 1351 - صفحه 137، 138 و 139.
  2. رستم شهزادی - برگردان گاتا - فردوس 1360 - صفحه 23
  3. م. اورنگ - گزارش گاتاها - رنگین 1342 - صفحه 27 و 28.
  4. رستم شهزادی - برگردان گاتا - فردوس 1381 - صفحه 23، 24 و 25.
  5. خداداد خنجری - بینش زرتشت - پژوهنده با همكاری ماهنامه چیستا - چاپ دوم 1380 - صفحه 25، 26، 27 و 28.
  • ویکی‌پدیای انگلیسی.
  • وب‌گاه جادی (برداشت آزاد با اطلاع دادن به جادی و ذکر منبع) (باید به وب‌گاه جادی اطلاع داده شود.)
  • فروغ مزدیسنی (زرتشت پیامبری که باید از نو شناخت) شابک 4-72-5620-964 کیخسرو شاهرخ