میناموتو نو یوری‌میتسو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
نام یوریمیتسو در تعدادی از افسانه ها و قصه های ژاپنی، به طرز شاخص و برجسته و چشمگیری به چشم می خورد. از جمله افسانه هایی که در آنها به یوریمیتسو اشاره شده، می توان به افسانه [[کینتارو]] (پسر طلایی، که گاهی با نامی دیگر و با عنوان ''ساکاتا نو کینتوکی'' هم از وی یاد شده است)، افسانه [[شوتن دوجی]]، و همینطور افسانه [[سوچیگومو]] اشاره نمود .
نام یوریمیتسو در تعدادی از افسانه ها و قصه های ژاپنی، به طرز شاخص و برجسته و چشمگیری به چشم می خورد. از جمله افسانه هایی که در آنها به یوریمیتسو اشاره شده، می توان به افسانه [[کینتارو]] (پسر طلایی، که گاهی با نامی دیگر و با عنوان ''ساکاتا نو کینتوکی'' هم از وی یاد شده است)، افسانه [[شوتن دوجی]]، و همینطور افسانه [[سوچیگومو]] اشاره نمود .


رایکو به طور معمول به همراه خود چهار ملازم یا نگاهبان افسانه ای داشت، که با عنوان شیتن-نو (چهار نگاهبان پادشاهان) شهرت داشتند. این چهار ملازم عبارت بودند از: [[واتانابه نو تسونا]]، [[ساکاتا نو کینتوکی]]، [[اورابه نو سوئه تاکه]]، و [[اوسوئی سادامیتسو]].<ref> مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازدید در 5 سپتامبر ۲۰۱۰ </ref>
رایکو به طور معمول به همراه خود چهار ملازم یا نگاهبان افسانه ای داشت، که با عنوان شیتن-نو (چهار نگاهبان پادشاهان) شهرت داشتند. این چهار ملازم عبارت بودند از: [[واتانابه نو تسونا]]، [[ساکاتا نو کینتوکی]]، [[اورابه نو سوئه تاکه]]، و [[اوسوئی سادامیتسو]].<ref> مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازدید در 5 اکتبر ۲۰۱۰ </ref>





نسخهٔ ‏۵ اکتبر ۲۰۱۰، ساعت ۱۲:۴۹

رایکو، اثری از: کیکوچی یوآسی
اوتاگاوا کونیوشی، میناموتو یوریمیتسو در جنگ با سوچی-گومو

میناموتو نو یوری میتسو (源 頼 光؟)، (از 944 تا 1021)، که همچنین با عنوان میناموتو نو رایکو نیز، شناخته می شود، همراه با برادرش یوری نوبو، بعنوان نایب السلطنه های قبیله فوجی وارا، خدمت می کردند، و برای به دست گرفتن این مقام ناگزیر از انجام اقدامات خشونت آمیز شدند، چراکه غلبه بر فوجی وارا و در دست گرفتن زمام امور آن، جز از این راه ممکن نبود. او یکی از نخستین میناموتو ها است که به خاطر سوء استفاده از قدرت نظامی خویش، در تاریخ مورد توجه قرار گرفته است، وی هچنین بخاطر سرکوب راهزنان اوئه یاما نیز، مشهور و شناخته شده است.

یوریمیتسو به خاطر خدمات وفادارانه خویش به مقام سلطنت، توانست فرمانداری استان ایزو، کوزوکه و تعدادی دیگر از مناطق را، به ترتیب به دست آورد و هچنین به نوبه خود، تعداد دیگری از مقامات بالای دولتی را تصاحب نماید. از جمله یوریمیتسو به عنوان فرمانده هنگ مربوط به گارد شاهنشاهی، و همچنین به عنوان یکی از وزیران وزارت جنگ خدمت نمود. هنگامی که پدر او، یعنی میناموتو نو میتسوناکا درگذشت، وی استان ستسو را از پدر خویش به ارث برد.

نام یوریمیتسو در تعدادی از افسانه ها و قصه های ژاپنی، به طرز شاخص و برجسته و چشمگیری به چشم می خورد. از جمله افسانه هایی که در آنها به یوریمیتسو اشاره شده، می توان به افسانه کینتارو (پسر طلایی، که گاهی با نامی دیگر و با عنوان ساکاتا نو کینتوکی هم از وی یاد شده است)، افسانه شوتن دوجی، و همینطور افسانه سوچیگومو اشاره نمود .

رایکو به طور معمول به همراه خود چهار ملازم یا نگاهبان افسانه ای داشت، که با عنوان شیتن-نو (چهار نگاهبان پادشاهان) شهرت داشتند. این چهار ملازم عبارت بودند از: واتانابه نو تسونا، ساکاتا نو کینتوکی، اورابه نو سوئه تاکه، و اوسوئی سادامیتسو.[۱]


شرح

یوری میتسو که به رایکو نیز مشهور است از کهن ترین قهرمانان میناموتو بود. وی دارای چهار ملازم بود که هر چهار نفر آنان از قهرمانان بودند و یکی از آنها تسونا نام داشت.[۲]


یکی از چهار ملازم یوری میتسو، همان کینتارو یا پسر زرین بود که قدرتی فوق طبیعی داشت.[۳] پس از اینکه امپراتور، کینتارو را شناخت و از نیروی بدنی او آگاهی یافت، کینتارو را به دربار فراخواندند و بدین ترتیب او در کیوتو در شمار ملازمان یوری میستو [یوری میتسو؟] که یکی از قهرمانان و رهبران اولیهٔ میناموتو بود، درآمد. [۴]


نمونه ای از کارهای شجاعانه او که در نقاشی های مختلف، از جمله نقاشی های باصمه ئی کونی یوشی، که در موزه ویکتوریا آلبرت نگهداری می شوند، تجلی یافته، یورش عنکبوت زمینی به رایکو (شهور به یوری میتسو) می باشد که در آن هر چهار قهرمان یاور رایکو نیز، نمایش داده شده اند، که هریک از آنها، در آغاز بی خبر از ماجرای یورش به کاری مشغولند. [۵]

پانویس‌ها

  1. مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، بازدید در 5 اکتبر ۲۰۱۰
  2. اساطیر ژاپن، ژولیت پیگوت، ترجمه: باجلان فرخی، صفحه: 151
  3. اساطیر ژاپن، ژولیت پیگوت، ترجمه: باجلان فرخی، صفحه: 114
  4. اساطیر ژاپن، ژولیت پیگوت، ترجمه: باجلان فرخی، صفحه: ۱۵۰
  5. اساطیر ژاپن، ژولیت پیگوت، ترجمه: باجلان فرخی، صفحه: 153

منابع

  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Minamoto no Yorimitsu». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ اکتبر ۲۰۱۰.‎
  • ژولیت پیگوت (۱۳۷۳اساطیر ژاپن، ترجمهٔ محمدحسین باجلان فرخی، تهران: انتشارات اساطیر، شابک ISBN مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)