ابراهیم بن ولید: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:اصلاح نویسه غیراستاندارد |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{بدون منبع|تاریخ=اوت ۲۰۰۹}}{{خلفای اموی}} |
{{بدون منبع|تاریخ=اوت ۲۰۰۹}}{{خلفای اموی}} |
||
'''ابراهیم بن ولید''' خلیفه‌ای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ [[مروان بن محمد]] |
'''ابراهیم بن ولید''' خلیفه‌ای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ [[مروان بن محمد]] که اوضاع را برای بازگرداندن خلافت به موقعیت قبلی آماده دید به سمت [[دمشق]] حرکت کرد و با درگیری که در صفر سال ۱۲۷ انجام شد سپاه دمشق را شکست داد. او برای حکم و عثمان، کسانی که ولید فاسق آنها را جانشین خود کرده بود بیعت گرفت. اما تا هنگام پیروزی او، این دو نفر که در زندان بودند کشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بیعت کردند. شاید برای اینکه بیعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام کردند که حکم و عثمان در زندان، ضمن شعری مروان را به عنوان جانشین خود تعیین کرده‌اند. بدین ترتیب بود که آخرین خلیفه اموی بر سر کار آمد. |
||
== منابع و یادکردها == |
== منابع و یادکردها == |
||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۱۰، ساعت ۰۱:۵۸
 |
| خلفای دمشق (۱۳۲ هـ - ۴۱ هـ) (۷۵۰ م – ۶۶۱ م) |  .svg) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| امیران قُرطُبه (۳۱۶ هـ - ۱۳۸ هـ) (۹۲۹ م – ۷۵۶ م) | ||||||
| خلافت قرطبه (۴۲۲ هـ - ۳۱۶ هـ) (۱۰۳۱ م – ۹۲۹ م) | ||||||
نامهای درون کروشه، غاصبان خلافت و از دودمان حَمودی هستند. | ||||||
ابراهیم بن ولید خلیفه‌ای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ مروان بن محمد که اوضاع را برای بازگرداندن خلافت به موقعیت قبلی آماده دید به سمت دمشق حرکت کرد و با درگیری که در صفر سال ۱۲۷ انجام شد سپاه دمشق را شکست داد. او برای حکم و عثمان، کسانی که ولید فاسق آنها را جانشین خود کرده بود بیعت گرفت. اما تا هنگام پیروزی او، این دو نفر که در زندان بودند کشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بیعت کردند. شاید برای اینکه بیعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام کردند که حکم و عثمان در زندان، ضمن شعری مروان را به عنوان جانشین خود تعیین کرده‌اند. بدین ترتیب بود که آخرین خلیفه اموی بر سر کار آمد.
منابع و یادکردها
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷