ابن عبدالبر اندلسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ربات ردهٔ همسنگ (۳۰.۱) +مرتب (۱۴.۹ core): + رده:عربهای سده ۱۰ (میلادی)+رده:عربهای سده ۱۱ (میلادی)+رده:زادگان ۹۷۸ (میلادی)+رده:اهالی لیسبون |
افزودن آثار برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابوعمر یوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر ابن عاصم نَمری (۳۶۸- ۴۶۳ق/ ۹۷۸–۱۰۷۱م) فقیه، محدث، تاریخ‌نگار و ادیب [[اندلس (اسلامی)|اندلسی]] است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Muslim American Society Archived 2008-10-19 at the Wayback Machine}}</ref> |
|||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
او را |
او را نمری خوانده‌اند چون نسبش به '''نمر بن قاسط ابن افصی بن دعمی بن حَدیلة بن اسد بن ربیعة بن نزاز''' می‌رسد.<ref>{{Cite book|title=جمهرة انساب العرب، ص۳۰۰–۳۰۲|last=ابن احزم|first=علی|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref>در قرطبه زاده شد و در همان‌جا رشد کرد. پدرش از فقیهان قرطبه بود و او در ۱۸ سالگی پدر را از دست داد.<ref>{{Cite book|title=ترتیب المدارک، ج۴، ص۵۵۶|last=قاضی|first=عیان بن موسی|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref> در قرطبه به فراگیری پرداخت.<ref>{{Cite book|title=جذوة المقتبس، ج۱، ص۳۴۴،|last=حمیدی|first=محمد|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref> |
||
== اساتید == |
== اساتید او == |
||
ابوالولید ابن فَرَضی، ابوعمر طَلْمَنَکی، قاسم بن اصبغ بیانی که نزد او حدیث خواند،<ref>{{Cite book|title=جذوة المقتبس، ج۱، ص۱۰۶|last=حمیدی|first=محمد|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref> ابوعمر ابن مکوی، سعید بن نصر، احمد بن فتح تاجر، احمد بن قاسم تاهرتی بزاز که کتابهای [[محمد بن جریر طبری]] را به نامهای صریح السنة، التبصیر و فضائل الجهاد، نزد او خواند، قاضی ابن صفار و ابن جسور که ذیل المذیل را نزد او خواند |
|||
== مذهب == |
== مذهب == |
||
ابن عبدالبر در آغاز ظاهری مذهب بود، سپس [[مالکی]] شد و گاه در پاره‌ای از مسائل به فقه [[شافعی]] می‌گرایید. او چندان به درس و پژوهش اهتمام ورزید که پس از چندی از دیگر پیشینیان اندلسی خود پیشی گرفت<ref>{{Cite book|title=ترتیب المدارک، ج۴، ص۸۰۹|last=قاضی|first=عیاض بن موسی|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref> |
ابن عبدالبر در آغاز [[ظاهری]] مذهب بود، سپس [[مالکی]] شد و گاه در پاره‌ای از مسائل به فقه [[شافعی]] می‌گرایید. او چندان به درس و پژوهش اهتمام ورزید که پس از چندی از دیگر پیشینیان اندلسی خود پیشی گرفت<ref>{{Cite book|title=ترتیب المدارک، ج۴، ص۸۰۹|last=قاضی|first=عیاض بن موسی|publisher=|year=|isbn=|location=|pages=}}</ref> |
||
== آثار == |
|||
فقط برخی از آثار او عبارتند از: |
|||
مجموعه جامع اسماء صحابه یا '''الاستعياب في معرفة الاصحاب''' : در این کتاب هر فردی را که حتی یک بار در زندگی خود با پیامبر اسلام ملاقات کرده است، فهرست کند. |
|||
جامع بیان العلم و فضل. |
|||
الاجویبه الموئبه (جواب جامع)؛ |
|||
العقل و العقلة (عقل و صاحبان خرد) |
|||
اشعار ابی الاطهیه («اشعار ابوالاطهیه»); |
|||
البیان فی تلاوت القرآن («شرح در مورد تلاوت قرآن»). |
|||
الفرائد («قوانین ارث») |
|||
الاکتفا فی قرائت نافع و ابی عمرو (قناعت در نافع و قرائت ابوعمرو)؛ |
|||
«الانبهة عن قبائل الروحة» («توجه به نامگذاری قبایل راویان»). |
|||
الانصاف فی اسماء الله |
|||
الانتقاء فی فضائل الثالثات الائمة الفقاهة مالک و شافعی و ابی حنیفه («محاسن سه امام بزرگ فقیه: مالک، شافعی، و ابوحنیفه"). |
|||
الاستذکار لی مذهب علما الامصار فیما تداممنه الموطة من معانی الرأی و الاثار در مواتة مالک |
|||
جامع بیان العلمی و فضلی وما یانبغی فی ریوایاتهی ("مجموعه افشای ماهیت دانش و شایستگی عظیم آن و آنچه در فرآیند روایت و انتقال آن لازم است"). |
|||
الكافى في مذهب مالك («كافى در مكتب فقه مالكی»); |
|||
الکونه («الفاظ») |
|||
المغازی (جنگها) |
|||
القصد والامام فی نسب العرب والعجم (« شجره نامه های عرب و عجم»). |
|||
الشواهد فی إثبات خبر الوحید («شواهد پشتیبان برای حفظ گزارشهای تک نفره [به عنوان منبعی برای احکام حقوقی]»); |
|||
التمهید لما فی المواته من المعانی والاسانید ("تسهیل معانی و زنجیره های انتقال یافت شده در مواتة مالک"). |
|||
التقاسی فی اختصار الموطاء («بررسی تفصیلی در تلخیص الموطاء»). |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۲۰ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۳
ابوعمر یوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر ابن عاصم نَمری (۳۶۸- ۴۶۳ق/ ۹۷۸–۱۰۷۱م) فقیه، محدث، تاریخ‌نگار و ادیب اندلسی است.[۱]
زندگی
او را نمری خوانده‌اند چون نسبش به نمر بن قاسط ابن افصی بن دعمی بن حَدیلة بن اسد بن ربیعة بن نزاز می‌رسد.[۲]در قرطبه زاده شد و در همان‌جا رشد کرد. پدرش از فقیهان قرطبه بود و او در ۱۸ سالگی پدر را از دست داد.[۳] در قرطبه به فراگیری پرداخت.[۴]
اساتید او
ابوالولید ابن فَرَضی، ابوعمر طَلْمَنَکی، قاسم بن اصبغ بیانی که نزد او حدیث خواند،[۵] ابوعمر ابن مکوی، سعید بن نصر، احمد بن فتح تاجر، احمد بن قاسم تاهرتی بزاز که کتابهای محمد بن جریر طبری را به نامهای صریح السنة، التبصیر و فضائل الجهاد، نزد او خواند، قاضی ابن صفار و ابن جسور که ذیل المذیل را نزد او خواند
مذهب
ابن عبدالبر در آغاز ظاهری مذهب بود، سپس مالکی شد و گاه در پاره‌ای از مسائل به فقه شافعی می‌گرایید. او چندان به درس و پژوهش اهتمام ورزید که پس از چندی از دیگر پیشینیان اندلسی خود پیشی گرفت[۶]
آثار
فقط برخی از آثار او عبارتند از:
مجموعه جامع اسماء صحابه یا الاستعياب في معرفة الاصحاب : در این کتاب هر فردی را که حتی یک بار در زندگی خود با پیامبر اسلام ملاقات کرده است، فهرست کند.
جامع بیان العلم و فضل.
الاجویبه الموئبه (جواب جامع)؛
العقل و العقلة (عقل و صاحبان خرد)
اشعار ابی الاطهیه («اشعار ابوالاطهیه»);
البیان فی تلاوت القرآن («شرح در مورد تلاوت قرآن»).
الفرائد («قوانین ارث»)
الاکتفا فی قرائت نافع و ابی عمرو (قناعت در نافع و قرائت ابوعمرو)؛
«الانبهة عن قبائل الروحة» («توجه به نامگذاری قبایل راویان»).
الانصاف فی اسماء الله
الانتقاء فی فضائل الثالثات الائمة الفقاهة مالک و شافعی و ابی حنیفه («محاسن سه امام بزرگ فقیه: مالک، شافعی، و ابوحنیفه").
الاستذکار لی مذهب علما الامصار فیما تداممنه الموطة من معانی الرأی و الاثار در مواتة مالک
جامع بیان العلمی و فضلی وما یانبغی فی ریوایاتهی ("مجموعه افشای ماهیت دانش و شایستگی عظیم آن و آنچه در فرآیند روایت و انتقال آن لازم است").
الكافى في مذهب مالك («كافى در مكتب فقه مالكی»);
الکونه («الفاظ»)
المغازی (جنگها)
القصد والامام فی نسب العرب والعجم (« شجره نامه های عرب و عجم»).
الشواهد فی إثبات خبر الوحید («شواهد پشتیبان برای حفظ گزارشهای تک نفره [به عنوان منبعی برای احکام حقوقی]»);
التمهید لما فی المواته من المعانی والاسانید ("تسهیل معانی و زنجیره های انتقال یافت شده در مواتة مالک").
التقاسی فی اختصار الموطاء («بررسی تفصیلی در تلخیص الموطاء»).