فهرست شاهان اشکانی

مقالهٔ اصلی: فهرست شاهان ایران

شاهنشاه امپراتوری اشکانی
آخرین شاهنشاه اردوان چهارم میلادی ۲۱۲/۲۱۳/۲۱۶–۲۲۴
جزئیات
نخستین پادشاه	اشک اول
واپسین پادشاه	اردوان چهارم
آغاز پادشاهی	۲۴۷ پ.م
پایان پادشاهی	میلادی ۲۲۴
گمارنده	حق الهی، وراثت

پادشاهان اشکانیان از زمان پیروزی بر سلوکیان یونانی در ۱۴۰ پیش از میلاد (اگرچه آنها یک قرن پیش از این، بر قلمرویی کوچکتر، شامل منطقه پارت، حکومت میکردند) تا شکست و کشته شدن آخرین پادشاه اشکانی، اردوان چهارم، در نبرد هرمزدگان در سال ۲۲۴ میلادی بر ایران حکومت کردند. پادشاهان اشکانی در زمان اوج قدرت خود بر امپراتوری ایی فرمان میراندند که از مرز های شرقی ترکیه تا افغانستان امروزی و غرب پاکستان گسترده بود.

گاه شماری پادشاهان اشکانی

سکه مهرداد دوم اشکانی، که خود را با عناوین «شاهنشاه بزرگ، ارشک، آشکار» توصیف میکند. رسم معمول پادشاهان اشکانی، که بعد به سلطنت رسیدن نام «ارشک» را برای خود برمیگزیدند، باعث دشوارتر شدن طرح یک فهرست دقیق از شاهان اشکانی شده است.

ترتیب تقریبی فرمانروایان اشکانی از منابع ادبی و کهن باقی مانده، به ویژه تاریخ ها و گزارش های نوشته شده توسط مورخان رومی، نسبتاً به خوبی ثبت شده است، اما عدم قطعیت های بسیاری در جزئیات حکومت آنان وجود دارد. درک مدرن از گاهشماری و سال های حکومت و ترتیب فرمانروایان اشکانی بیشتر بر اساس منابع نوشتاری باقیمانده است. اما اطلاعاتی هم می توان از سکه های اشکانی به دست آورد، مانند تاریخ و نام پادشاهان. که این تاریخ ها و نام ها باید با آنچه در منابع نوشتاری آورده شده است مطابقت داده شود. البته یکی از بزرگترین مشکلات تجزیه و تحلیل سکه های اشکانی این است که سکه ها، به ویژه آن هایی که مربوط به قرون قبل میشوند، اغلب هیچ نشانه ای از اینکه پادشاه تصویر شده کیست را نشان نمی دهد. بدلیل آنکه بسیاری از سکه ها تاریخ دقیقی بر روی خود ندارند و تمام فرمانروایان نیز طبق رسم سلطنتی، خود را با عنوان ارشک نامیدند. ارشک برای اشکانیان یک لقب سلطنتی، مانند سزار برای رومیان، بود که به احترام بنیانگذار سلسله اشکانی، ارشک اول توسط تمام شاهان بعدی برگزیده شد. رسم معمول پادشاهان اشکانی، که به هنگام تخت نشستن ارشک را به عنوان نام سلطنتی خود انتخاب میکردند، ایجاد گاهشماری و ترتیب صحیح و دقیق از فرمانروایان را پیچیده می‌کند.

یکی از منابع مهم در زمینه مطالعات سکه های اشکانی، کتاب «مقدمه ای بر سکه های پارتی» اثر دیوید سلوود است که (از طریق نسخه‌های بعدی آن) مبنای مهم و اصلی برای تعیین ترتیب پادشاهان اشکانی به شمار میرود. به دلیل مشکلات ذکر شده در مورد سکه ها که اطلاعات نسبتا کمی ارائه می دهد، نتیجه گیری اسلوود در مورد شجره نامه، و در مواردی ترتیب شاهان، در برخی موارد فقط بر اساس شمایل نگاری های روی سکه ها گرفته شده است. بنابراین، اگرچه هنوز کتاب سلوود پرکاربردترین و مهم ترین منبع برای تعیین سکه های اشکانی باقی مانده است، با این حال تفاسیر اسلوود بدون چالش نمانده است و دیدگاه های دیگری نیز، نه تنها در مورد تاریخ و شجره نامه، بلکه در مورد وجود یا عدم وجود برخی از پادشاهان وجود دارد. در میان تفاسیر دیگر، کار قابل توجهی توسط محقق غلامرضا ف. عصار انجام شده است که تفاسیر متفاوتی از سکه‌ها را پیشنهاد کرده است که در نتیجه گاه‌شماری متناوب و «تجدیدنظر شده» حاکمان اشکانی به دست آمده است. بسیاری از مورخان، مانند آورتوم (۲۰۲۰)، به جای تفسیر سلوود، از تفسیر عصار استفاده کرده اند، برخی از نام‌گذاری‌های پادشاهان ممکن است باعث ایجاد سردرگمی شود، زیرا بسته به گاه‌شماری مورد استفاده، نام‌های خاصی برای پادشاهان مختلف استفاده می‌شود. به عنوان مثال، پادشاهی که توسط عصار به عنوان مهرداد چهارم شناخته می شود، توسط سلوود به عنوان مهرداد سوم شناخته می شود، نامی که عصار برای پادشاهی کاملاً متفاوت به کار می برد. بسیاری از مورخان نیز همچنان در مورد گاهشماری عصار تردید دارند و ترتیب سلوود از پادشاهان و تاریخ ها را ترجیح می دهند. برخی از نویسندگان، به عنوان مثال البروک (۲۰۲۱)، در گزارش های خود از گاهشماری اشکانی، از گاه شماری ایی استفاده کردند تا هر دو فهرست سلوود و عصار را به عنوان دیدگاه هایی به یک اندازه محتمل نشان دهند.

فهرست شاهان

این لیست شامل اسامی و تاریخ سلطنت شاهان اشکانی بر اساس دو پیشنهاد عصار و سلوود، طبق ارائه الربروک است. تاریخ های پیشنهاد شده توسط تورج دریایی (۲۰۱۲) و ادوارد دابروآ نیز گنجانده شده است. تمام تاریخ ها تقریبی است.

  از نظر تاریخی مورد مناقشه

Portrait	King	Regnal dates				Succession and notes
		سلوود (۱۹۷۱–۸۰)	عصار (۲۰۱۱)	دریایی (۲۰۱۲)	دابروا (۲۰۱۲)
	ارشک اول آرشاک	۲۴۷–۲۱۱ پ.م			۲۴۷–۲۱۷ پ.م	بنیانگذار دودمان اشکانی. او حاکم سلوکی پارت، آندراگوراس، را شکست داد و ایالت پارت را فتح و آنجا تاجگذاری کرد.
	ارشک دوم آرشاک	۲۱۱–۱۹۱ پ.م	۲۱۱–۱۸۵ پ.م	۲۱۱–۱۹۱ پ.م	۲۱۷–۱۹۱ پ.م	پسر ارشک اول.
	فریاپت فریاپَت	۱۹۱–۱۷۶ پ.م	۱۸۵–۱۷۰ پ.م	۱۹۱–۱۷۶ پ.م		فرزند برادرزاده ارشک اول. ممکن است فریاپت تاج و تخت را مستقیما از ارشک دوم به ارث برده باشد، زیرا ارشک دوم احتمالاً فرزندی نداشته است، یا فرزند احتمالی او زیر سن قانونی بوده است. یا شاید به این دلیل که ارشک دوم او را برای سلطنت لایق تر میدید و در نتیجه او را عنوان جانشین خود انتخاب کرد.
	—شاه ناشناس اول—	—	۱۷۰–۱۶۸ پ.م	—		نوه ارشک دوم. طبق گاهشماری عصار، فریاپت این فرد را به عنوان وارث خود خود تعیین کرد.
	فرهاد اول فرهات	۱۷۶–۱۷۱ پ.م	۱۶۸–۱۶۴ پ.م	۱۷۶–۱۷۱ پ.م		فرزند ارشد فریاپت، که مدت کوتاهی پیش از برادرش مهرداد اول سلطنت کرد. احتمالا فرهاد فرزندانی داشته است اما چون برادرش مهرداد را از پسرانش بالیاقت تر میدانست، او را به عنوان جانشین خود برگزید.
	مهرداد اول میهردات	۱۷۱–۱۳۲ پ.م	۱۶۴–۱۳۲ پ.م	۱۷۱–۱۳۸ پ.م	۱۷۱–۱۳۲ پ.م	فرزند فریاپت. فتوحات مهرداد در ایران و بین النهرین، پادشاهی محلی اشکانی را به یک امپراتوری به معنای واقعی کلمه تبدیل کرد. براساس اسناد بابلی، او لقب شاهنشاه را برای خود برگزید.
	فرهاد دوم فرهات	۱۳۲–۱۲۷ پ.م		۱۳۸–۱۲۷ پ.م	۱۳۲–۱۲۶ پ.م	فرزند مهرداد اول.در ابتدا به دلیل سن کم او در هنگام مرگ پدرش، مادرش رینو، نایب السلطنه او قرار گرفت.
	اردوان اول آردوان	۱۲۷–۱۲۴ پ.م	۱۲۷–۱۲۶ پ.م	۱۲۷–۱۲۴ پ.م	۱۲۶–۱۲۳/۱۲۲ پ.م	فرزند فریاپت.
	اردوان (دوم) آردوان	—	۱۲۶–۱۲۲ پ.م	—		فرزند اردوان اول. براساس نوشته های مورخ رومی، ژوستین، مورخان به طور سنتی تصور میکنند که احتمالا پس از مرگ مهرداد اول، پسرش مهرداد دوم بلافاصله جانشین او شده است. اگرچه عصار و برخی دیگر از محققان معتقدند که براساس سکه ها و اسناد خط میخی، بین سلطنت مهرداد اول و مهرداد دوم چندین شاه وجود دارد که احتمالاً اردوان (دوم) هم از آنها بود که نامش به اشتباه با پدرش، که همین نام را داشت، ترکیب شده است.
	—شاه ناشناس دوم—		۱۲۲–۱۲۱ پ.م			پسر اردوان (دوم). این شاه توسط عصار، بر اساس مجموعه ای از سکه ها که به طور سنتی به مهرداد دوم نسبت داده می شود، پیشنهاد شده است. از نظر عصار، سکه‌ها فرمانروایی جوان و بی ریش را نشان می‌دهند که با چهره‌های کاملاً ریش‌دار و قدیمی‌تر که روی سکه‌های اردوان اول و (دوم) و مهرداد دوم به تصویر کشیده شده، در تضاد است و احتمالا پادشاهی دیگر است که بین آنها سلطنت کرده است.
	مهرداد دوم میهردات	۱۲۴–۹۱ پ.م	۱۲۱–۹۱ پ.م	۱۲۳–۸۸ پ.م	۱۲۲–۹۱ پ.م	پسر اردوان اول یا فریاپت. اولین فرمانروای اشکانی، که با اطمینان ثابت شده است، که رسماً عنوان شاهنشاه را به خود اختصاص داده است.
	گودرز اول Gōdarz [مدعی سلطنت؟]	۹۵–۹۰ پ.م	۹۱–۸۷ پ.م	۹۵–۹۰ پ.م	۹۲–? پ.م	تاریخ سلطنت و شجره نامه این شاه به دلیل نامشخص بودن انتساب بسیاری از سکه ها مورد مناقشه است. عصار بر اساس منابع خط میخی او را پسر مهرداد دوم معرفی می کند و می گوید که او جانشین پدرش در بابل شد. دریایی او را نوه فریاپت معرفی می کند. به گفته عصار، حکومت گودرز توسط سیناتروک یکم، به رسمیت شناخته نشد و او به جنگ و ستیز با گودرز برخاست.
	مهرداد سوم میهردات	—	۸۷–۸۰ پ.م	—		پسر مهرداد دوم (طبق گفته عصار).
	ارد اول ارُود	۹۰–۸۰ پ.م	۸۰–۷۵ پ.م	۹۰–۸۰ پ.م	—	شجره نامه او نامشخص است: عصار معتد است که ارد اول پسر گودرز یکم است، در حالی که سلوود معتقد است که او پسر مهرداد دوم است، زیرا ارد اول در سکه هایش با تاجی مشابه مهرداد دوم به تصویر کشیده است. دریایی اما معتقد است که ارد اول برادر گودرز یکم است.
	—پادشاه ناشناس سوم—	۸۰ پ.م	—	—		مطابق نظر سلوود. حاکمی گمنام که فقط از طریق سکه ها شناخته شده است.
	—پادشاه ناشناس چهارم—	۸۰–۷۰ پ.م	۷۸/۷۷–۶۲/۶۱ پ.م			طبق نظر سلوود و عصار. حاکمی گمنام که فقط از طریق سکه ها شناخته شده است.
	سیناتروک سناتروک [مدعی سلطنت؟]	۷۵ پ.م	۹۳/۹۲–۷۰/۶۹ پ.م (به نوبت)	۷۷–۷۰ پ.م	۸۸/۸۷–۷۱/۷۰ پ.م	پسر فریاپت (دریایی و سلوود) یا پسر مهرداد اول (عصار و دیگران) سلوود معتقد است که او در دهه ۷۰ قبل از میلاد برای مدت کوتاهی سلطنت کرده است، در حالی که عصارو دبرووا معتقدند که او از دهه ۹۰ قبل از میلاد تا دهه ۷۰ قبل از میلاد به عنوان یک پادشاه رقیب حکومت می کرد و شاید بعدا در دهه 70 قبل از میلاد به طور کامل قدرت را به دست آورد. نام او در اسناد خط میخی بابلی ذکر نشده است.
	فرهاد سوم فرهات	۷۰–۵۷ پ.م	۷۰/۶۹–۵۸/۵۷ پ.م	۷۰–۵۷ پ.م	۷۱/۷۰–۵۸/۵۷ پ.م	فرزند سیناتروک. برخلاف پدر، نام او در اسناد بابلی ذکر شده است.
	مهرداد چهارم میهردات	۵۷–۵۴ پ.م	۵۸/۵۷–۵۵ پ.م	۵۷–۵۴ پ.م	۵۸/۵۷–۵۴/۵۳ پ.م	پسر فرهاد سوم. او پس از به قتل رساندن پدرش بر تخت نشست.
	ارد دوم Urūd	۵۷–۳۸ پ.م			۵۸/۵۷–۳۸ پ.م	پسر فرهاد سوم. او به برادرش مهرداد در به قتل رساندن پدرش فرهاد کمک کرد. او بعد مدتی برادرش را خلع کرد و به قتل رساند و خود شخصا امور سلطنت را برعهده گرفت.
	پاکور اول پاکور [شریک سلطنت؟]	۳۹ پ.م	—			فرزند ارشد ارد دوم. سلوود معتقد است او مدت کوتاهی سلطنت کرده است. میزان قدرت سلطنتی او، اینکه آیا به عنوان شریک جوان سلطنت همراه پدرش حکومت کرد یا یک مدعی سلطنت و یاغی بوده یا در ابتدا مدتی حکومت کرده است، مشخص نیست.
	فرهاد چهارم فرهات	۳۸–۲ پ.م	۳۸/۳۷–۲ پ.م	۳۸ پ.م– م ۲	۳۸–۳/۲ پ.م	پسر ارد دوم. او پس از مرگ پاکور، توسط ارد به عنوان جانشین شد. فرهاد در بدو سلطنت، برای تحکیم پایه های سلطنت خود، تمام فرزندان ارد دوم را قتل عام کرد.
	تیرداد دوم تیریداته [مدعی سلطنت]	۲۹–۲۷ پ.م	۲۷ پ.م	—	۳۱ پ.م	عضوی از دودمان اشکانی با شجره نامه ای نامشخص. شاه رقیب تحت حمایت بخشی از اشراف پارتی در برابر فرهاد چهارم توانست برای مدتی کنترل امپراتوری را بدست بیاورد و فرهاد چهارم را به تبعید بکشاند. اما پس از یک دوره سلطنت کوتاه، توسط فرهاد شکست خورد و به تبعید کشانده شد.
	فرهاد پنجم Frahāt	۲ پ.م – م ۴	۲ پ.م – م ۴/۵	م ۲–۴	۳/۲ پ.م – م ۲	پسر فرهاد چهارم. در کنار مادرش، موزا، حکومت را بدست گرفت.
	موزا [شریک سلطنت]	۲ پ.م – م ۴	۲ پ.م – م ۴/۵	م ۲–۴	۳/۲ پ.م – م ۲	او پیشتر یک کنیز رومی بود و بعد همسر فرهاد چهارم و مادر فرهاد پنجم شد. او به عنوان اولین و تنها ملکه حاکم امپراتوری اشکانی، همراه با پسرش فرهاد پنجم، حکومت می کرد.
	ارد سوم ارود	م ۶	م ۶–۸	م ۶	م ۴–۶	عضوی از دودمان اشکانی، با شجره نامه ای نامشخص. مورخان اعتقاد دارند او پس از برکناری فرهاد پنجم، مدتی توسط بزرگان به تخت سلطنت رسید و احتمالا پس از مدتی کوتاه، به قتل رسید. دریایی معتقد است ارد پسر فرهاد چهارم بوده است.
	ونون اول ونُن	م ۸–۱۲			م ۶–۱۱/۱۲	پسر فرهاد چهارم.
	اردوان دوم آردوان	م ۱۰–۳۸			م ۱۱/۱۲–۳۹	اصل و نسب او نامشخص است. احتمالا نوه دختری فرهاد چهارم بود. او در حدود سال ۱۰ میلادی علیه ونون اول طغیان کرد و پس از شکست دادن ونون در سال ۱۲ میلادی، شاهنشاه کل امپراتوری اشکانی شد.
	تیرداد سوم تیریداته	م ۳۵–۳۶	—	م ۳۵–۳۶		نوه فرهاد چهارم. مدتی پس از خلع اردوان، توسط اشراف پارتی در تیسفون به تخت سلطنت نشست که پس از یک سلطنت کوتاه از اردوان شکست خورد.
	وردان اول وردان	م ۴۰–۴۷	م ۳۸–۴۶	م ۴۰–۴۷	م ۳۹–۴۵	پسر اردوان دوم. با برادرش گودرز دوم، بر سر جانشینی تاج و تخت پس از مرگ پدرشان، جنگید. در نهایت دو برادر صلح کردند و توافق شد که وردان بر کل امپراتوری حکومت کند و گوترزس تنها بر هیرکانیا. پس از مدتی سلطنت، وردان به مرگی مشکوک درگذشت و برادرش، گودرز، تنها شاه امپراتوری اشکانی شد.
	گودرز دوم گودرز	م ۴۰–۵۱	م ۴۴–۵۱	م ۴۰–۵۱	—	پسر اردوان دوم. در زمان برادرش وردان، حاکم هیرکانیا بود و پس از مرگ او، حاکم تمام امپراتوری اشکانی شد.
	مهرداد میهردات [مدعی سلطنت]	—	م ۴۹–۵۰	—	م ۴۹–۵۱	پسر ونون اول. بر علیه سلطنت گودرز دوم شورش کرد.
	ونون دوم Vonūn	م ۵۱	—	م ۵۱	—	احتمالا نوه دختری فرهاد چهارم (و برادر اردوان دوم) بوده است. او مدتی کوتاه، احتمالا با سلطه ای ضعیف و شکننده، بر امپراتوری اشکانی حکومت کرد.
	بلاش اول ولگش	م ۵۰–۷۹	م ۵۰–۵۴؛ ۵۸–۷۷	م ۵۱–۷۸	م ۵۱–۷۸/۷۹	احتمالا پسر ونون دوم یا برادر گودرز دوم (یعنی پسر اردوان دوم) بود. اگر بلاش یکم برادر گودرز دوم بود، احتمالا ونون دوم یک پادشاه رقیب بود، نه سلف مستقیم بلاش یکم.
	وردان دوم وردان [مدعی سلطنت]	م ۵۵–۵۸		م ۵۴–۵۸	م ۵۴/۵۵	پسر وردان اول. او علیه بلاش اول در سلوکیه شورش کرد و شاید برای چندین سال توانست در آنجا حکومت کند.
	پاکور دوم پاکور	م ۷۵–۱۱۰	م ۷۸–۱۲۰	م ۷۸–۱۰۵	م ۷۸–۱۱۰	پسر بلاش اول. زمانی که پاکور دوم هنوز کودک بود به طور مشترک در سلطنت شریک پدرش بود. پس از مرگ پدرش، او جانشین پدرش به عنوان شاهنشاه کل امپراتوری اشکانی شد.
	بلاش دوم ولگش [مدعی سلطنت]	م ۷۷–۸۰	م ۷۶/۷۷–۷۹	—		پسر بلاش اول. او علیه برادرش پاکور شورش کرد. اطلاعات ما از وجود بلاش دوم بر اساس ضرب سکه است، اما وجو او مورد تردید قرار گرفته است، زیرا ممکن است سکه ها مربوط به بلاش اول باشند.
	اردوان سوم اردوان [مدعی سلطنت؟]	م ۸۰–۸۲	م ۷۹/۸۰–۸۵	م ۸۰–۹۰	—	پسر یا برادر بلاش اول. او ظاهرا بر علیه پاکور دوم شورش کرد.برخی دیگر معتقدند او عموی پاکور بوده است، نه برادر او. بنابراین ممکن است در زمان کودکی پاکور، مدت کوتاهی به عنوان پادشاه قانونی حکومت کرده باشد.
	بلاش سوم ولگش	م ۱۰۵–۱۴۷	م ۱۱۱–۱۴۶	م ۱۰۵–۱۴۷	م ۱۱۰–۱۴۷	پسر پاکور دوم.
	خسرو اول خسرو [مدعی سلطنت]	م ۱۰۹–۱۲۹	م ۱۰۸/۱۰۹–۱۲۷/۱۲۸	م ۱۰۹–۱۲۹	—	پسر پاکور دوم. او در برابر بلاش سوم شورش کرد و برای چندین دهه کنترل غرب امپراتوری اشکانی را در دست گرفت. پس از پیروزی امپراتور تراژان بر پارت در سال ۱۱۶ پس از میلاد، توسط رومیان خلع شد. اما مدتی بعد دوباره تاج و تخت را پس گرفت.
	پارتاماسپت پارتاماسپاته [دست نشانده رومیان]	م ۱۱۶	—			پسر خسرو. رومیان پس از فتح بین النهرین او را به عنوان پادشاه دست نشانده پارت اعلام کردند. اما او مدت کوتاهی پس از ترک رومیان، از پدرش شکست خورد و اخراج شد.
	سیناتروک دوم سناتروک [مدعی سلطنت]	—	م ۱۱۶	—		پسر مهرداد پنجم (ح. ۱۲۹-۱۴۰). احتمالاً او در کنار پدرش، علیه برادرش پارتاماسپت برخاست. فقط توسط مورخ بیزانسی، یوحنا مالالاس، با برخی سکه مشکوک منسوب به او، ذکر شده است. بنابراین مشخص نیست که آیا سیناتروک دوم وجود داشته است یا نه.
	—پادشاه ناشناس پنجم— [مدعی سلطنت]	AD 140	—			او عضوی از دودمان اشکانی بود، اما شجره نامه او مشخص نیست. اطلاعات اندکی از او وجود دارد. او مقابل بلاش سوم برخاست.
	مهرداد پنجم میهردات [مدعی سلطنت]	م ۱۲۹–۱۴۰	م ۱۲۸–۱۴۷	م ۱۲۹–۱۴۰		پسر پاکور دوم. اطلاعات اندکی از او موجود است. وی علیه بلاش سوم شورش کرد. ممکن است قبلاً در سال ۱۱۶/۱۱۷ میلادی به همراه پسرش سیناتروک دوم، بر علیه پارتاماسپت شورش و تاج و تخت را تصاحب کرده است.
	بلاش چهارم ولگش	م ۱۴۷–۱۹۱			م ۱۴۷–۱۹۱/۱۹۲	پسر مهرداد پنجم. پس از مرگ بلاش سوم، تاج و تخت را تصاحب کرد.
	خسرو دوم خسرو [مدعی سلطنت]	م ۱۹۰	م ۱۹۰–۲۰۸	—		عضوی از دودمان اشکانی با شجره نامه ای نامشخص. او در برابر بلاش چهارم، و احتمالا بلاش پنجم، شورش کرد. احتمالا در پارت فرمانروایی کرد و بلاش چهارم و بلاش پنجم نیز بین النهرین را در اختیار داشتند.
	بلاش پنجم ولگش	م ۱۹۱–۲۰۸	م ۱۹۱–۲۰۷/۲۰۸	م ۱۹۱–۲۰۸	م ۱۹۱/۱۹۲–۲۰۸	پسر بلاش چهارم.
	بلاش ششم ولگش	م ۲۰۸–۲۲۸	م ۲۰۷/۲۰۸–۲۲۱/۲۲۲	م ۲۰۸–۲۲۸	م ۲۰۸–۲۲۱/۲۲۲	پسر بلاش پنجم. او برای کنترل امپراتوری با برادرش اردوان چهارم جنگید و به نظر می رسد که کنترل بیشتر آن را، تا سال ۲۱۶ میلادی، از دست داد. بلاش ششم احتمالا تا سال ۲۲۸ میلادی همچنان بر بخش‌هایی از امپراتوری اشکانی حکومت می‌کرده است، زیرا سکه‌هایی با نام او به تاریخ آن سال موجود است.
	اردوان چهارم اردوان	م ۲۱۶–۲۲۴	م ۲۱۲–۲۲۴	م ۲۱۶–۲۲۴	AD ?–224	پسر بلاش پنجم. او با برادرش بلاش ششم برای دستیابی به تاج و تخت جنگید و در سال ۲۱۶ میلادی تمام امپراتوری، جز بین النهرین، را در اختیار گرفت. اردوان چهارم آخرین پادشاه امپراتوری اشکانی بود و در سال ۲۲۴ پس از میلاد توسط اردشیر بابکان، موسس امپراتوری ساسانی، شکست خورد.
	تیرداد چهارم Tiridāta [مدعی سلطنت]	م ۲۱۶–۲۲۴?	—			عضوی از دودمان اشکانی اما با شجره نامه ای نامشخص. وجود تیرداد چهارم دقیقا مشخص نیست. سلوود مدرک وجود این پادشاه را بر اساس متن سورشارژ شده روی سکه‌ای از اردوان چهارم می‌داند که به نظر می‌رسد نام تیرداد را در خود جای داده است، اما این خوانش مشکوک و مورد بحث است.

منابع

• Chaumont, M. L.; Schippmann, K. (1988). "Balāš VI". Encyclopaedia Iranica, Vol. III, Fasc. 6. pp. 574–580.
• Dąbrowa, Edward (2012). "The Arsacid Empire". In Daryaee, Touraj (ed.). The Oxford Handbook of Iranian History. Oxford: Oxford University Press. pp. 1–432. ISBN 978-0199875757. Archived from the original on 2019-01-01. Retrieved 2019-01-13.
• Dąbrowa, Edward (2017). "Tacitus on the Parthians": 171–189. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
• Daryaee, Touraj (2012). "Appendix: Ruling Dynasties of Iran". In Daryaee, Touraj (ed.). The Oxford Handbook of Iranian History. Oxford: Oxford University Press. pp. 1–432. ISBN 978-0199875757. Archived from the original on 2019-01-01. Retrieved 2019-01-13.
• Ellerbrock, Uwe (2021). The Parthians: The Forgotten Empire. Oxford: Routledge. ISBN 978-0367481902.
• Gregoratti, Leonardo (2018). "Vologases I". In Bagnall, Roger (ed.). The Encyclopedia of Ancient History. Leiden: John Wiley & Sons.
• Meyer, Eduard (1911). "Tiridates s.v. Tiridates III." . In Chisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 26 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 1010.
• Olbrycht, Marek Jan (2014). "The Genealogy of Artabanos II (AD 8/9–39/40), King of Parthia": 92–97. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
• Olbrycht, Marek Jan (2016). "Dynastic Connections in the Arsacid Empire and the Origins of the House of Sāsān". In Curtis, Vesta Sarkhosh; Pendleton, Elizabeth J.; Alram, Michael; Daryaee, Touraj (eds.). The Parthian and Early Sasanian Empires: Adaptation and Expansion. Oxbow Books. ISBN 9781785702082.
• Olmstead, A. T. (1937). "Cuneiform Texts and Hellenistic Chronology". Classical Philology. 32 (1): 1–14. JSTOR 265057.
• Overtoom, Nikolaus Leo (2020). Reign of Arrows: The Rise of the Parthian Empire in the Hellenistic Middle East. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0190888329.
• Patterson, Lee E. (2013). "Caracalla's Armenia". Syllecta Classica. Project Muse. 2: 27–61. doi:10.1353/syl.2013.0013. S2CID 140178359.
• Schippmann, K. (1986). "Artabanus (Arsacid kings)". Encyclopaedia Iranica, Vol. II, Fasc. 6. pp. 647–650.
• Shayegan, M. Rahim (2011). Arsacids and Sasanians: Political Ideology in Post-Hellenistic and Late Antique Persia. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0521766418.
• Simonetta, Alberto M. (2001). "A Proposed Revision of the Attributions of the Parthian Coins Struck during the So-called 'Dark Age' and Its Historical Significance". East and West. Istituto Italiano per l'Africa e l'Oriente (IsIAO). 51 (1/2). ISSN 0012-8376.
• Spar, Ira; Lambert, W. G. (2005). Cuneiform Texts in The Metropolitan Museum of Art. Volume II: Literary and Scholastic Texts of the First Millennium B.C. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 978-2503517407.
• Toumanoff, C. (1986). "Arsacids vii. The Arsacid dynasty of Armenia". In Yarshater, Ehsan (ed.). Encyclopædia Iranica, Volume II/5: Armenia and Iran IV–Art in Iran I. London: Routledge & Kegan Paul. pp. 543–546. ISBN 978-0-71009-105-5.