لا کامپانلا

صفحهٔ نخست اتود لاکامپانلا (نسخهٔ ۱۸۵۱). به نت ر دیز تکرار شونده که نواختن آن نیازمند پرش دست راست است توجه کنید.
اجرای همین صفحه

لاکامپانِلا (به ایتالیایی La Campanella) به معنی زنگ کوچک است و نامی‌است که فرانتس لیست به ویولن کنسرتوی شمارهٔ ۲ نیکولو پاگانینی، ویولن‌نواز استثنایی، ایتالیایی داد. وجه تسمیهٔ آن این است که صدای یک زنگ کوچک در سراسر قطعه به گوش می‌رسد و با ویولن همراهی می‌کند.

لیست بر اساس این قطعه اتود لاکامپانلای خود^*[۱] را در سُل‌دیز مینور برای پیانو نوشت و در آن به دو تکنیک پرش دست و نیز تریل برای انگشتان ضعیفتر به طرز اساسی می‌پردازد.

این اتود سومین اتود از اتودهای شش‌گانهٔ پاگانینی است. مانند سایر اتودهای شش‌گانه دو نسخه دارد که نسخهٔ اول سال ۱۸۳۸ انتشار یافت و نسخهٔ دوم سال ۱۸۵۱. نیز همچون دیگر اتودهای شش‌گانه نواختن نسخهٔ نخست از نسخهٔ دوم دشوارتر است. به طور کلی این قطعه حتی نسخهٔ دوم آن از قطعات دشوار و (ویرچوئوسیک) پیانو به حساب می‌آید و بعضاً به عنوان آنکور در رسیتالها به کار می‌رود.

پانویس

^  از مجموعهٔ اتودهای شش‌گانهٔ پاگانینی

منبع

Grandes Études de Paganini (S141), LisztWorks.com (انگلیسی)