کنگاور: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش 31.2.146.52 (بحث) به آخرین تغییری که Kurdmanmang انجام داده بود واگردانده شد برچسب: واگردانی |
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== مردم == |
== مردم == |
||
=== ترکیب جمعیتی === |
=== ترکیب جمعیتی === |
||
بیشتر مردم شهرستان کنگاور از قوم کرد می باشند |
بیشتر مردم شهرستان کنگاور از قوم کرد می باشند.<ref>ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.</ref> علاوه بر آن برخی از ایلات لک نیز در بخش های پیرامونی شهرستان کنگاور سکونت دارند.<ref>علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.</ref> |
||
=== زبان === |
=== زبان === |
||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۵۴
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (اوت ۲۰۱۸) |
| کنگاور کنگاوور | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | کرمانشاه |
| شهرستان | کنگاور |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) پیشین | کنکوبار؛ قصرالصوص[۱][۲][۳] |
| سال شهرشدن | ۱۳۳۵[۴] |
| مردم | |
| جمعیت | ۵۳٬۴۴۹ نفر در سال ۱۳۹۰[۵] |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۸۸۴۵۰۰ متر مربع |
| ارتفاع | ۱۴۵۷ متر |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۲۹ ص |
  کنگاور روی نقشه ایران
۳۴°۳۰′شمالی ۴۷°۵۸′شرقی / ۳۴٫۵۰°شمالی ۴۷٫۹۶°شرقی | |
کنگاور نام شهری در استان کرمانشاه است که در شرقی‌ترین قسمت این استان قرار گرفته و مرکز بخش مرکزی شهرستان کنگاور است. معبد آناهیتا یک بنای سنگی است که در شهر کنگاور قرار دارد.[۶]
پیشینه
- حکومت این شهر در زمان قاجار به ساری‌اصلان سپرده شد. عمارت ساری‌اصلان در مرکز شهر کنگاور همچنان پا بر جا است.[۷][۸]
مردم
ترکیب جمعیتی
بیشتر مردم شهرستان کنگاور از قوم کرد می باشند.[۹] علاوه بر آن برخی از ایلات لک نیز در بخش های پیرامونی شهرستان کنگاور سکونت دارند.[۱۰]
زبان
مردم شهر کنگاور به زبان کردی مایانی و لکی صحبت میکنند؛[۱۱][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵] و در بعضی از روستاها و بخش های شهر کنگاور، لری و ترکی نیز به صورت عمومی متداول است.[۱۶] همچنین ایلات لک ساکن کنگاور و بخش های پیرامونی آن به زبان لکی تکلم می کنند.[۱۷]
کنگاور در سفرنامه ها
موسیو اولویه جهانگرد فرانسوی در هشتم ژوئن سال 1976 از کنگاور دیدن می کند و می نویسد:
بعد از هفت ساعت راه،در کنگاور فرود آمدیم.کنگاور دهی بسیار آباد و با جمعیت زیاد بود در مابین دره ای افتاده که آب وافری در آن جاری بود.جلگه در جانب جنوبی ده بود،بسیار وسیع و زیاد خضب(سرسبز) و معمور(آبادان) بود.[۱۸]
آثار تاریخی
شهر کنگاور از جمله شهرستان های تاریخی و با پیشینه استان کرمانشاه است که آثار تاریخی و باستانی ارزشمندی را در خود جای داده است، که مهم ترین آن ها عبارت اند از:[۱۹][۲۰]
- معبد آناهیتا (کنگاور)
- گودین‌تپه
- حمام قدیمی توکل
- حمام بزرگ
- خانه ساری‌اصلانی
- مسجد امام زاده
- مسجد جامع کنگاور
- بقعه شاه زاده محمد ابراهیم
- امام زاده سید جمال الدین
- امام زاده باقر
- پل کوچه
- تپه جودا (جهودا)
- تپه برج
- تپه گوری
- معدن اله دانه
- معدن شل مران (چل مران)
- معدن باغ ملی
- گورستان ماقبل تاریخ رستم آباد
- کاروانسرای شاه عباسی
- حمام حاج اصغر خان
- حمام حسن خان
- گورستان قبرآقا
- قلعه دختر گبر
جغرافیای طبیعی
- رودخانه سراب کنگاور
- چشمه عبدل
- چشمه هندی آباد
- چشمه صیفور
نگارخانه
-
برخورد با راهزنان در کنگاور در سال ۱۸۲۹ (میلادی) -
کنگاور در دوران محمدشاه قاجار؛ کاری از هنرمند فرانسوی اوژن فلاندن -
دورنمایی کنگاور در دوران محمدشاه قاجار؛ کاری از هنرمند فرانسوی اوژن فلاندن -
-
-
-
))_-_panoramio_(1).jpg)
پانویس
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۱.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ آبراهام ویلیام جکســون، ســفرنامه جکســون(ایران در گذشــته و حال)، ترجمــه منوچهر امیری و فریدون بدره ای، (تهران:انتشــارات خوارزمی، ۱۳۵۲)رویه ۲۸۰.
- ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۶ مرداد ۱۳۹۲.
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه‌ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران). ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ اکتبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «آشنایی با معبد آناهیتای کنگاور - کرمانشاه». همشهری آنلاین. ۲۰۰۹-۰۴-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۱-۳۰.
- ↑ «فرکانس موج جوونی به کرمانشاه رسید». radiojavan.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۱-۳۰.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ آیت محمدی. سیری در تاریخ سیاسی کرد. ا نتشارات پرسمان. ۱۳۸۲
- ↑ گردشگری استان کرمانشاه، بازدید: فوریه ۲۰۰۹.
- ↑ ایل کلهر در دوره مشروطیت، علیرضا گودرزی انتشارات کرمانشاه، ۱۳۸۱
- ↑ «کنگاور». استانداری کنگاور.
- ↑ http://kermanshah.irib.ir/-/کنگا-3
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۲ (چاپ انتشارات زرین)، ص ۱۵۸۳.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- ↑ سفرنامه موسیو اولویه،. اطلاعات. ص. ۴۷.
- ↑ ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ ج۱ (چاپ انتشارات زرین)، صفحات ۶۴۹-۶۹۴.
- ↑ علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
جستارهای وابسته
منابع
- ایرج افشار سیستانی (۱۳۷۱)، کرمانشاهان و تمدن دیرینه آن؛ مجموعه ۲ جلدی (چاپ انتشارات زرین).
- علیرضا خزایی (۱۳۹۸)، «کنگاور، شهر آب و سنگ»،هفته نامه امُرداد، شماره ۴۲۲، ص۸.
- محمدحسین شیریان (دی ۱۳۹۲)، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، ص. ۵۲۲، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۹۴۸۵-۱
- ایرانویچ، دکتر بهرام فره وشی، انتشارات دانشگاه تهران
- لغت‌نامه دهخدا، عتی اکبر دهخدا
- دیار شهریاران، دکتر احمد اقتداری، انجمن آثار ملی، صص ۹۷۹–۹۹۳ – ۹۹۶ – ۱۰۱۸
- جستار دربارهٔ مهر و میترا، محمد مقدم، هیرمند، صص۲۹–۳۰
- برهان قاطع، محمدحسین بن خلف تبریزی
- اوستا، آبان یشت، کرده‌های ۱۰۱–۱۰۲و۶۴ – ۷۸–۱۲۶ تا ۱۲۹و۱۲۳ و ۱۹۸و۱۱–۱۳ – ۲۰
- خاتون هفت قلعه، دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی
- معجم البلدان نوشته: یاقوت حموی
- مختصات و ارتفاع
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳.
