واسط برنامه‌نویسی کاربردی

«رابک» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای روستایی به آن نام، رابک (روستا) را ببینید.

میانای برنامه‌سازی کاربردی یا واسط برنامه‌نویسی نرم‌افزار کاربردی یا ای‌پی‌آی (به انگلیسی: API، مخفف Application Programming Interface) که به صورت خلاصه به آن واسط برنامه‌نویسی هم گفته می‌شود، واسط بین یک کتابخانه یا سیستم‌عامل و برنامه‌هایی است که از آن تقاضای سرویس می‌کنند.

واسط کارکردهایی را تعریف می‌کند که کتابخانه یا سیستم‌عامل می‌تواند ارائه دهد و مفهومی مجرد است. این کارکردها سپس در قالب یک نرم‌افزار یا کتابخانه پیاده‌سازی می‌شوند. به عبارت ساده‌تر، واسط برنامه‌نویسی مجموعه توابعی است که یک برنامه می‌تواند از یک برنامه دیگر فرا بخواند.. در واقع API واسط بین دو نرم‌افزار (اپلیکیشن) است که امکان ارتباط بین آن‌ها را برقرار می‌کند.

برای مثال مایکروسافت برای APIهای ویندوز مرجع‌هایی استاندارد دارد که با استفاده از آن‌ها برنامه‌نویسان می‌توانند از قابلیت‌ها و سرویس‌های سیستم‌عامل در توسعه و نوشتن برنامه‌های کاربردی خود استفاده کنند.

به‌طور کلی به مجموعه‌ای از توابع و رویه‌ها که به برنامه‌های کاربردی دیگر اجازه دسترسی و استفاده از ویژگی‌ها یا داده‌های یک نرم‌افزار را می‌دهد، ای‌پی‌آی‌های آن نرم‌افزار گفته می‌شود. نرم‌افزار ارائه دهنده ای‌پی‌آی می‌تواند یک سایت اینترنتی، یک سیستم‌عامل یا هر سرویس دیگری باشد. در اینجا خدمات پایه نرم‌افزارهای تحت وب هستند که ای‌پی‌آی‌های متنوعی ارائه می‌دهند و برنامه نویسان و تولیدکنندگان دیگری می‌توانند از آن‌ها استفاده نموده و بنابراین هزینه‌های زیرساختی و برنامه‌نویسی آن‌ها کاهش پیدا کرده و سرعت برنامه‌نویسی آن‌ها افزایش پیدا خواهد کرد زیرا دیگر لازم نیست که برای ایجاد یک ویژگی خاصی مجدداً برنامه‌نویسی کنند. همچنین امنیت برنامه‌های آن‌ها نیز افزایش خواهد یافت، چرا که ارائه دهندگان خدمات پایه امنیت خود را در بالاترین سطح ممکن قرار خواهند داد.

انواع ای پی آی

۱- ای پی آی خصوصی

۲- ای پی آی عمومی (باز)

۳- ای پی آی مشارکتی

مشخصات اِی پی آی (API) باز

اَپی‌های باز سه مشخصه اصلی دارند:

1. آنها برای استفاده توسط توسعه­‌دهندگان و دیگر کاربران با محدودیت­‌های نسبتاً کمی، در دسترس هستند. محدودیت‌­ها ممکن است شامل الزام برای ثبت‌نام در سرویسی که اَپی (API) را ارائه می­کند، باشد.
2. آنها معمولا توسط داده­‌های آزاد حمایت می­‌شوند. داده‌­های آزاد برای استفاده و دوباره منتشر کردن، به طور رایگان در دسترس همه هستند؛ بدون اینکه از جانب کپی­رایت، حق امتیازها یا دیگر مکانیزم‌­های کنترلی محدودیت داشته باشند. یک اَپی (API) باز ممکن است برای استفاده، رایگان باشد اما ناشر ممکن است چگونگی استفاده از داده اَپی (API) را محدود کند.
3. آنها بر اساس «استانداردهای باز» هستند.

اقتصاد ای پی آی (API)

اقتصاد اِی پی آی (API Economy) به زبان ساده، به این معناست که شما می­‌توانید «یک سرویس کامل» از تعدادی «سرویس ­های کوچکتر» ایجاد کنید که توسط اِی‌پی‌آی­‌ها (API) به هم متصل شده‌­اند. به این ترتیب شاهد رشد استارت آپ­‌های موفقی هستیم که اساساً کل کسب و کار خود را بر مبنای اَپی‌های (APIs) مختلف بنیان نهاده‌اند. به عنوان مثال، شرکت تاکسی اینترنتی Lyft، با استفاده از اَپی گوگل مَپس (Google Maps) برای ناوبری، Twilio برای تایید ثبت نام، و Stripe برای پرداخت هزینه شروع به کار کرد.

به این ترتیب در یک تعریف کلی اقتصاد اِی‌پی‌آی (API Economy) به معنای عرضه دارایی‌های دیجیتالی، اطلاعات و یا سرویس‌های مختلف از طریق اِی‌پی‌آی بوده که فرصت درآمدزایی برای عرضه کننده و صرفه جویی اقتصادی برای متقاضی را در پی خواهد داشت.

منابع

http://www.pcmag.com/encyclopedia/term/37856/api

https://apieco.ir/fa-ir/api-economy/

https://apieco.ir/fa-ir/%d8%a7%d9%90%db%8c-%d9%be%db%8c-%d8%a2%db%8c-api/