رافائل لمکین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
افزودن داده
خط ۲۵: خط ۲۵:
وی پس از فارغ‌التحصیلی از یک مدرسه تجارت محلی در [[بیاویستوک]]، تحصیل زبان‌شناسی را در دانشگاه ژان کاظیمیرز ([[لووف]] فعلی [[اوکراین]]) آغاز کرد. او [[چندزبانگی|چند زبانه]] بود، به ۹ زبان مسلط بود و چهارده زبان را درحد خواندن می‌دانست.<ref>[https://web.archive.org/web/20050210085603/http://www.wagingpeace.org/menu/programs/youth-outreach/peace-heroes/lemkin-raphael.htm Raphael Lemkinby Holly A. Lukasiewicz]</ref>اولین کتاب منتشرشده او ترجمه رمان نوه من مریمکا نوشته [[حییم نحمان بیالیک]] از عبری به لهستانی در سال ۱۹۲۶ بود. در بیاویستوک بود که لمکین پس از اطلاع از [[نسل‌کشی ارامنه]] در [[امپراتوری عثمانی]]، و بعداً تجربه آشوریان درعراق و قتل‌عام آنها در طی [[کشتار سمیل]] در سال ۱۹۳۳ به قوانین علیه جنایات دسته جمعی علاقه‌مند شد.<ref>[https://web.archive.org/web/20071011113434/http://europaworld.org/issue40/raphaellemkin22601.htm Raphael Lemkin]</ref>
وی پس از فارغ‌التحصیلی از یک مدرسه تجارت محلی در [[بیاویستوک]]، تحصیل زبان‌شناسی را در دانشگاه ژان کاظیمیرز ([[لووف]] فعلی [[اوکراین]]) آغاز کرد. او [[چندزبانگی|چند زبانه]] بود، به ۹ زبان مسلط بود و چهارده زبان را درحد خواندن می‌دانست.<ref>[https://web.archive.org/web/20050210085603/http://www.wagingpeace.org/menu/programs/youth-outreach/peace-heroes/lemkin-raphael.htm Raphael Lemkinby Holly A. Lukasiewicz]</ref>اولین کتاب منتشرشده او ترجمه رمان نوه من مریمکا نوشته [[حییم نحمان بیالیک]] از عبری به لهستانی در سال ۱۹۲۶ بود. در بیاویستوک بود که لمکین پس از اطلاع از [[نسل‌کشی ارامنه]] در [[امپراتوری عثمانی]]، و بعداً تجربه آشوریان درعراق و قتل‌عام آنها در طی [[کشتار سمیل]] در سال ۱۹۳۳ به قوانین علیه جنایات دسته جمعی علاقه‌مند شد.<ref>[https://web.archive.org/web/20071011113434/http://europaworld.org/issue40/raphaellemkin22601.htm Raphael Lemkin]</ref>


پس از مطالعه در مورد ترور طلعت پاشا، عامل اصلی نسل‌کشی ارامنه، در برلین توسط سوقومون تهلیریان، لمکین از پروفسور جولیوس ماکارویچ پرسید که چرا طلعت پاشا را نمی توان به جرم جنایاتش در دادگاه آلمان محاکمه کرد.
پس از مطالعه در مورد ترور طلعت پاشا، عامل اصلی نسل‌کشی ارامنه، در برلین توسط سوقومون تهلیریان، لمکین از پروفسور جولیوس ماکارویچ پرسید که چرا طلعت پاشا را نمی توان به جرم جنایاتش در دادگاه آلمان محاکمه کرد. ماکارویچ، یک ملی گرا- محافظه‌کار که معتقد بود یهودیان و اوکراینی‌ها اگر از ذوب شدن در جامعه امتناع ورزند باید از لهستان اخراج شوند، پاسخ داد که دکترین حاکمیت وستفالی به دولت ها این حق را می‌دهد که امور داخلی خود را هر طور که صلاح می‌دانند انجام دهند. <ref>[https://hoosk.ir/%D8%A2%D8%AE%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D9%85%D8%B5%D8%A7%D8%AD%D8%A8%D9%87-%D8%B7%D9%84%D8%B9%D8%AA-%D9%BE%D8%A7%D8%B4%D8%A7-%D9%82%D8%A8%D9%84-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%D8%B1%D9%88%D8%B1%D8%B4-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8/ آخرین مصاحبه طلعت پاشا قبل از ترورش در برلین]</ref>


== مرگ و میراث ==
== مرگ و میراث ==

نسخهٔ ‏۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۸

رافائل لمکین
Rafał Lemkin
نام بومیRafał Lemkin
زادهٔ۲۴ ژوئن ۱۹۰۰
Bezwodne، واوکویسک، استان گرودنو، امپراتوری روسیه
(بلاروس کنونی)
درگذشت۲۸ اوت ۱۹۵۹ (۵۹ سال)
نیویورک، ایالت نیویورک، ایالات متحدهٔ آمریکا.
ملیتلهستانی
پیشهحقوقدان
شناخته‌شده برایوضع اصطلاح نسل‌کشی و نگارش پیش‌نویس کنوانسیون منع و مجازات جرم نسل‌کشی

رافائِل لِمکین (لهستانی: Rafał Lemkin؛ ‏۲۴ ژوئن ۱۹۰۰ – ۲۸ اوت ۱۹۵۹) حقوقدان لهستانی یهودی‌تبار بود که بیشتر برای وضع واژهٔ نسل‌کشی و آغاز کنوانسیون منع و مجازات جرم نسل‌کشی شناخته شده‌است. لمکین واژهٔ نسل‌کشی را در سال ۱۹۴۳ یا ۱۹۴۳ از genos (خانواده، قبیله، یا نژاد به یونانی) و -cide (کشتن به لاتین) ساخت.

زندگی‌نامه

لمکین در ۲۴ ژوئن ۱۹۰۰ در بزودنه، دهکده‌ای در ولکوویسکی آویزد. فرمانداری گرودنو، در امپراتوری روسیه (بلاروس کنونی) متولد شد.[۱] وی در یک خانواده یهودی لهستانی در یک مزرعه بزرگ در نزدیکی واوکویسک بزرگ شد و یکی از سه فرزند جوزف لمکین و بلا نیوز پومرانز بود. پدرش یک کشاورز و مادرش یک ادیب، نقاش، زبان‌شناس و دانشجوی فلسفه با مجموعه بزرگی از کتابها در زمینه ادبیات و تاریخ بود. لمکین و دو برادرش (الیاس و ساموئل) نرد مادرشان درس خانگی خواندند.[۲]

از زمان جوانی، لمکین علاقمند به بررسی موضوع قساوتها بود و غالباً از مادرش در مورد حوادث تاریخی نظیر غارت کارتاژ، حمله و فتوحات مغول و آزار و شکنجه قوم اوگنو سؤال می‌کرد.[۳][۴] لمکین ظاهراً، در سن ۱۲ سالگی، با خواندن کتاب هوس‌های امپراتور نوشته هنریک سینکیه‌ویچ، به ویژه بخشی که نرون مسیحیان را جلوی شیرها انداخت، با مفهوم جنایات جمعی روبرو شد. در مورد این داستان‌ها، لمکین نوشت: «یک رشته خون از صحنه روم از طریق چوبه دار فرانسه به قتلگاه بیالیستوک هدایت شد». لمکین ازطریق نوشته‌های خود، اعتقادی اساسی، که در تفکر او در طول زندگیش به وجود آمده، را نشان می‌دهد: رنج یهودیان در شرق لهستان بخشی از الگوی بزرگتری از بی عدالتی و خشونت بود که در طول تاریخ و در سراسر جهان وجود داشت.[۵]

مزرعه خانوادگی لمکین در منطقه‌ای واقع شده بود که در آن جنگ بین نیروهای روسی و آلمانی در طول جنگ جهانی اول رخ داد. خانواده او قبل از پناه گرفتن، در جنگلی در همان نزدیکی کتاب‌ها و اشیا قیمتی خود را دفن کردند. در طول جنگ، آتش توپخانه خانه آنها را ویران کرد و نیروهای آلمانی محصولات و اسب و دام آنها را تصرف کردند. برادر لمکین ساموئل سرانجام بر اثر سینه پهلو و سوء تغذیه درگذشت در حالی‌که خانواده در جنگل باقی مانده بودند.[۶]

وی پس از فارغ‌التحصیلی از یک مدرسه تجارت محلی در بیاویستوک، تحصیل زبان‌شناسی را در دانشگاه ژان کاظیمیرز (لووف فعلی اوکراین) آغاز کرد. او چند زبانه بود، به ۹ زبان مسلط بود و چهارده زبان را درحد خواندن می‌دانست.[۷]اولین کتاب منتشرشده او ترجمه رمان نوه من مریمکا نوشته حییم نحمان بیالیک از عبری به لهستانی در سال ۱۹۲۶ بود. در بیاویستوک بود که لمکین پس از اطلاع از نسل‌کشی ارامنه در امپراتوری عثمانی، و بعداً تجربه آشوریان درعراق و قتل‌عام آنها در طی کشتار سمیل در سال ۱۹۳۳ به قوانین علیه جنایات دسته جمعی علاقه‌مند شد.[۸]

پس از مطالعه در مورد ترور طلعت پاشا، عامل اصلی نسل‌کشی ارامنه، در برلین توسط سوقومون تهلیریان، لمکین از پروفسور جولیوس ماکارویچ پرسید که چرا طلعت پاشا را نمی توان به جرم جنایاتش در دادگاه آلمان محاکمه کرد. ماکارویچ، یک ملی گرا- محافظه‌کار که معتقد بود یهودیان و اوکراینی‌ها اگر از ذوب شدن در جامعه امتناع ورزند باید از لهستان اخراج شوند، پاسخ داد که دکترین حاکمیت وستفالی به دولت ها این حق را می‌دهد که امور داخلی خود را هر طور که صلاح می‌دانند انجام دهند. [۹]

مرگ و میراث

در آخرین سالهای زندگیش، لمکین در یک آپارتمان در نیویورک در فقر زندگی می‌کرد.[۱۰] لمکین در سال ۱۹۵۹، در سن ۵۹ سالگی در اثر سکته قلبی در دفتر روابط عمومی میلتون بلو در شهر نیویورک درگذشت. در مراسم خاکسپاری لمکین در کلیسای ریورساید در شهر نیویورک عده زیادی شرکت کردند.[۱۱] او در قبرستان مانت هبرون در فلاشینگ، کویینز در نیویورک به خاک سپرده شد.[۱۲] در زمان مرگ، لمکین جدای از کارهای دیگرش، دو اثر ناتمام باقی گذاشت: مقدمه ای بر مطالعه نسل‌کشی و تاریخ نسل‌کشی در سه جلد، که شامل هفتاد فصل است، و همچنین تحلیلی به حجم یک کتاب از جنایات جنگی نازی‌ها در نورنبرگ.[۱۳]

منابع

پیوند به بیرون