سوژه: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Mahdi.98.98 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
اضافه کردن مطلب برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه ویرایش پیشرفتهٔ همراه |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سوبژه'''<ref>تاریخ فلسفه کاپلستون جلد اول ترجمه جلال الدین مجتبوی</ref><ref>تاریخ فلسفه راسل ترجمه نجف دریا بندری</ref> {{انگلیسی|Subject}} یا '''زیراخت'''، در [[فلسفه]]، موجودی دارای [[خودآگاهی|آگاهی ذاتی]] یا [[تشخیص]] منحصر به فرد است که [[ابژه|اُبژِه]] را مشاهده می‌کند. سوبژه مشاهده‌کننده و ابژه مشاهده شونده است. این مفهوم اهمیت بسیاری در [[فلسفه قاره‌ای]] دارد. در جایی که سوبژه یک اصطلاح مرکزی برای بحث دربارهٔ استقلال و ماهیت بشر است. رجوع به سوبژه به عنوان تنها تکیه‌گاه درک ذهنی برای حذف شکّیات در فلسفه اوّلین بار توسط [[دکارت]] مطرح شد و بعدها سوبژه جایگاه تثبیت‌شده‌ای در مباحث فلسفه و [[روان‌شناسی]] پیدا کرد. |
'''سوبژه'''<ref>تاریخ فلسفه کاپلستون جلد اول ترجمه جلال الدین مجتبوی</ref><ref>تاریخ فلسفه راسل ترجمه نجف دریا بندری</ref> {{انگلیسی|Subject}} یا '''زیراخت'''، در [[فلسفه]]، موجودی دارای [[خودآگاهی|آگاهی ذاتی]] یا [[تشخیص]] منحصر به فرد است که [[ابژه|اُبژِه]] را مشاهده می‌کند. سوبژه مشاهده‌کننده و ابژه مشاهده شونده است. این مفهوم اهمیت بسیاری در [[فلسفه قاره‌ای]] دارد. در جایی که سوبژه یک اصطلاح مرکزی برای بحث دربارهٔ استقلال و ماهیت بشر است. رجوع به سوبژه به عنوان تنها تکیه‌گاه درک ذهنی برای حذف شکّیات در فلسفه اوّلین بار توسط [[دکارت]] مطرح شد و بعدها سوبژه جایگاه تثبیت‌شده‌ای در مباحث فلسفه و [[روان‌شناسی]] پیدا کرد. |
||
سوبژه را [[محمد مددپور]] [[ناموس]] فلسفه غرب دانسته که البته با ظهور [[ ادموند هوسرل]] بویژه دو فیلسوف متاثر از او یعنی [[ هایدگر ]] و [[ گادامر ]] به چالش کشیده شد. |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۱ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۲۳
سوبژه[۱][۲] (به انگلیسی: Subject) یا زیراخت، در فلسفه، موجودی دارای آگاهی ذاتی یا تشخیص منحصر به فرد است که اُبژِه را مشاهده می‌کند. سوبژه مشاهده‌کننده و ابژه مشاهده شونده است. این مفهوم اهمیت بسیاری در فلسفه قاره‌ای دارد. در جایی که سوبژه یک اصطلاح مرکزی برای بحث دربارهٔ استقلال و ماهیت بشر است. رجوع به سوبژه به عنوان تنها تکیه‌گاه درک ذهنی برای حذف شکّیات در فلسفه اوّلین بار توسط دکارت مطرح شد و بعدها سوبژه جایگاه تثبیت‌شده‌ای در مباحث فلسفه و روان‌شناسی پیدا کرد. سوبژه را محمد مددپور ناموس فلسفه غرب دانسته که البته با ظهور ادموند هوسرل بویژه دو فیلسوف متاثر از او یعنی هایدگر و گادامر به چالش کشیده شد.
منابع
- دکتر کریم مجتهدی، دکارت و فلسفه او، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۵، تهران.
