سیردریا: تفاوت میان نسخه‌ها

سیردریا
سیردریا
	کشورهای زردرنگ در حوضهٔ آبخیز دریاچه آرال قرار دارند.
ویژگی‌های ظاهری
دهانه	دریاچه آرال
طول	۲٬۲۱۲ کیلومتر
دبی	۷۰۳ متر مکعب بر ثانیه (نزدیک ریزشگاه)

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

→ تفاوت قدیمی‌تر تفاوت جدیدتر ←

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

دیداریویکی‌متن

درخط

نسخهٔ ‏۲ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۲

سیردَریا (رود یخشاارته / Jaxartus) یا سیحون یا گل‌زریون، بعد از آمودریا، دومین رود پرآب در آسیای میانه است که به دریاچه خوارزم (آرال) می‌ریزد. این رود دو سرچشمه دارد، یکی کوه‌های تیان‌شان در قرقیزستان کنونی و دیگری شرق ازبکستان است. این رود در ۲۲۲۰ کیلومتر در غرب و شمال غربی سرچشمه دارد و پس از گذر از جنوب کشور کنونی قزاقستان به دریاچه خوارزم می‌رسد. این رود در گذر خود سرتاسر کشتزارهای پنبه را در آسیای مرکزی آبیاری می‌کند. سیردریا از کنار شهرهای خجند و قیزیل‌اوردا و خوقند می‌گذرد.

نخستین مرجع این نام در این سده (دهم هجری) است، که ابوالغازی بهادُرخان، مورخ و خان خیوه، دریاچه خوارزم را «سیر تِنیزی» (دریای سرخ‌رنگ) نامید.^{^{[نیازمند منبع]}} در منابع اروپای غربی، سیردریا با نام یونانی باستانی‌اش Jaxartes) Ιαξάρτης؛ یَکسارتِس) شناخته می‌شود، که برگرفته از واژهٔ زبان پهلوی «یَخشَرت» (آنطور که یوزف مارکوارت، خاورشناس نامدار آلمانی، در «Die Chronologic der alttiirkischen Inschriften» یاد کرده)، برگرفته از واژهٔ پارسی باستانی «یَخشَه اَرتَه»، به معنای «مروارید واقعی» است.^[۱]

جستارهای وابسته

پانویس

↑ Encyclopaedia of Islam, 'SIR DARYA'

منابع

Wikipedia contributors, "Syr Darya," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Syr_Darya&oldid=201995618
W. Barthold, C. E. Bosworth, Encyclopaedia of Islam, 'SIR DARYA', Volume IX: SAN - SZE, Brill, Leiden, 1997, ISBN 90-04-10422-4

[ReferenceA-1] Encyclopaedia of Islam, 'SIR DARYA'

[۱]

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 [[پرونده:Iran provinces in Abbasid Caliphate.jpg|بندانگشتی|450px|چپ|موقعیت رود سیردریا (رود جیحون) در نقشه ایران در عصر [[خلفای عباسی]] (در بالای نقشه سمت راست). برگرفته از کتاب [[جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی]]]]
-'''سیردَریا''' (رود [[یخشاارته]] / Jaxartus) یا '''سیحون''' یا '''گل‌زریون'''، بعد از [[آمودریا]]، دومین رود پرآب در [[آسیای میانه]] است که به [[دریاچه خوارزم]] (آرال) می‌ریزد. این رود دو سرچشمه دارد، یکی کوه‌های تیان‌شان در [[قرقیزستان]] کنونی و دیگری شرق [[ازبکستان]]. این رود در ۲۲۲۰ کیلومتر در غرب و شمال غربی سرچشمه دارد و پس از گذر از جنوب کشور کنونی [[قزاقستان]] به دریاچه خوارزم می‌رسد. این رود در گذر خود سرتاسر کشتزارهای [[پنبه]] را در [[آسیای مرکزی]] آبیاری می‌کند. سیردریا از کنار شهرهای [[خجند]] و [[قیزیل‌اوردا]] و [[خوقند]] می‌گذرد.
+'''سیردَریا''' (رود [[یخشاارته]] / Jaxartus) یا '''سیحون''' یا '''گل‌زریون'''، بعد از [[آمودریا]]، دومین رود پرآب در [[آسیای میانه]] است که به [[دریاچه خوارزم]] (آرال) می‌ریزد. این رود دو سرچشمه دارد، یکی [[تین شان|کوه‌های تیان‌شان]] در [[قرقیزستان]] کنونی و دیگری شرق [[ازبکستان]] است. این رود در ۲۲۲۰ کیلومتر در غرب و شمال غربی سرچشمه دارد و پس از گذر از جنوب کشور کنونی [[قزاقستان]] به [[دریاچه خوارزم]] می‌رسد. این رود در گذر خود سرتاسر کشتزارهای [[پنبه]] را در [[آسیای مرکزی]] آبیاری می‌کند. سیردریا از کنار شهرهای [[خجند]] و [[قیزیل‌اوردا]] و [[خوقند]] می‌گذرد.
 نخستین مرجع این نام در این سده (دهم هجری) است، که [[ابوالغازی بهادر خان|ابوالغازی بهادُرخان]]، مورخ و [[خان (لقب)|خان]] [[خیوه]]، دریاچه خوارزم را «سیر تِنیزی» (دریای سرخ‌رنگ) نامید.{{مدرک}} در منابع اروپای غربی، سیردریا با نام [[زبان یونانی|یونانی باستانی‌اش]] Jaxartes) Ιαξάρτης؛ یَکسارتِس) شناخته می‌شود، که برگرفته از واژهٔ [[زبان پهلوی (ساسانی)|زبان پهلوی]] «یَخشَرت» (آنطور که [[یوزف مارکوارت]]، خاورشناس نامدار [[آلمان|آلمانی]]، در «Die Chronologic der alttiirkischen Inschriften» یاد کرده)، برگرفته از واژهٔ [[پارسی باستانی]] «یَخشَه اَرتَه»، به معنای «مروارید واقعی» است.<ref name="ReferenceA">Encyclopaedia of Islam, 'SIR DARYA'</ref>