مجمر اصفهانی

نام او حسین واز سادات طباطبایی است دراواخر قرن دوازدهم هجری در زواره اصفهان بدنیا آمد وپس از تحصیل علوم متداوله و کسب فنون ادب به تهران رهسپار شدو به خدمت معتمد الدوله نشاط اصفهانی که از رجال دانشمند و از معارف شعرای قاجاریه بود راه یافت. نشاط که از استعدادو قر یحه مجمر مطلع گشت به تربیت وی همت گماشت و پس از چندی اورا به دربار فتحعلی شاه بردو وسیله تقرب اونزد خاقان مغفور گردید. شاه قاجار که خود نیز از شاعری بهره‌ای وافی داشت وقدر سخن را نیکو می‌شناخت وی را مشمول عنایت و ملاطفت قرار داد وبه لقب مجتهد الشعرایی سر افرازش گردانید. فرمان مجتهد الشعرایی مجمر رانشاط با خط زیبای خویش نگاشته‌است. عمر مجمر کوتاه بود مولف مجمع الفصحاء سال فوت مجمر را ۱۲۲۵ هجری ذکر کرده و می‌نویسد (مجمر اصفهانی اشعار نمکین دارد اگر دیر زیسته بود همانا ترقی کلی مینمود) شیوه غزلیات مجمر به سبک سعدی است وگاهی هم غزل‌های حافظ رااستقبال کرده‌است. قصاید او به سبک عراقی واغلب در مدح فتحعلیشاه است.

منبع

• گلهای جاویدان اثر حبیبالله نصیری فر.