خودشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
خودشناسی به کمک هوش جمعی
Telluride (بحث | مشارکت‌ها)
جز ویرایش 151.245.183.22 (بحث) به آخرین تغییری که 19sajjad95 انجام داده بود واگردانده شد
برچسب: واگردانی
خط ۳: خط ۳:
خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود یا حتی پرسشگری انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود.
خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود یا حتی پرسشگری انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود.
خودشناسی مهارت اساسی انسان در بررسی [[فلسفه]] است.<ref>Gallup, G. G., Jr. (1979). ''Self-recognition in chimpanzees and man: A developmental and comparative perspective''. New York: Plenum Press.</ref><ref>, N. W., & Ramen, C. T. (1977). Learning to control the environment in infancy. ''Child Development, 48,''806-819.</ref>
خودشناسی مهارت اساسی انسان در بررسی [[فلسفه]] است.<ref>Gallup, G. G., Jr. (1979). ''Self-recognition in chimpanzees and man: A developmental and comparative perspective''. New York: Plenum Press.</ref><ref>, N. W., & Ramen, C. T. (1977). Learning to control the environment in infancy. ''Child Development, 48,''806-819.</ref>

خودشناسی به کمک هوش جمعی : https://cafebazaar.ir/app/Ir.aaeene2


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==

نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۳۱

خودشناسی (به انگلیسی: Self-knowledge) اصطلاحی در روانشناسی است که برای توصیف اطلاعات فردی یا خود آن فرد و دانش فردی در مورد خودش.

خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود یا حتی پرسشگری انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود. خودشناسی مهارت اساسی انسان در بررسی فلسفه است.[۱][۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Gallup, G. G., Jr. (1979). Self-recognition in chimpanzees and man: A developmental and comparative perspective. New York: Plenum Press.
  2. , N. W., & Ramen, C. T. (1977). Learning to control the environment in infancy. Child Development, 48,806-819.