اشه: تفاوت میان نسخه‌ها
Sillverfox (بحث | مشارکتها) برچسب: ویرایش توسط ویرایشگر خودکار |
علم الهی برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اشه در کتاب اوستا، یعنی آرزو کردن و پرتوی ایمان داشتن در مغز و روح(فقط همین)! |
|||
اشه، مربوط به اشعه ی کنونی است که برخی آیات قرآن، تصدیق و تایید کننده ی اشه یا اشعه می باشد! |
|||
آهنگ مغز و روح هم، اشه نام دارد. |
|||
آرزوها و ادامه داشتنِ آن آرزو در مغزِ مخلوق را اشه یا اشعه می گویند! مانندِ کاری که پیروان بودا و در هندوستان، انجام می دهند تا آرزوهای ذهنی خود را در مغز، تثبیت نمایند(انجام یوگای ذهنی هم نوعی از اشه می باشد)! |
|||
لذا خواهشمند است که از ذکر معانی نادرست و تحریف کلمه به گونه ای که مخاطب متوجه نشود، اجتناب نمائید!بسیاری از دانشمندانِ اوستا و انجیل و قرآن و تورات، معنی این جمله را نمی دانند و سپس با این گمراهی، مردم را به وسیله ی همان کتاب و معانی نادرستِ استخراج شده از کتاب، هدایت می کنند. معنی را صریح و واضح بیان کنید! با سپاس. دانیال |
|||
{{مزدیسنا۲}} |
{{مزدیسنا۲}} |
||
'''اَشا''' یا '''اَشَه''' یا '''اَرتَه''' در [[مزدیسنا]] مفهومی گسترده دارد و از مهمترین مفاهیم در این [[دین]] است. اشه به معنی حقیقت و درستی است؛ اما معنی ژرفتر آن قانونی است ازلی و ابدی که [[اهورامزدا]] وضع کرده و بر اساس آن هر کُنشی، واکنشی دربردارد و هر کار نیک یا بدی پاداش یا پادافره خود را در پی دارد. به‌عبارتِ دیگر، تبلور نظم موجود در طبیعت که در قانونی اخلاقی-مینویی و بر پایهٔ حق و درستکاری بنا شده را ''اَشا'' می‌گویند.<ref>Dhalla, Maneckji Nusservanji (1938), History of Zoroastrianism, New York: OUP</ref> گفته شده است که اشه خدای آتش و دارای قدرت آتش است |
'''اَشا''' یا '''اَشَه''' یا '''اَرتَه''' در [[مزدیسنا]] مفهومی گسترده دارد و از مهمترین مفاهیم در این [[دین]] است. اشه به معنی حقیقت و درستی است؛ اما معنی ژرفتر آن قانونی است ازلی و ابدی که [[اهورامزدا]] وضع کرده و بر اساس آن هر کُنشی، واکنشی دربردارد و هر کار نیک یا بدی پاداش یا پادافره خود را در پی دارد. به‌عبارتِ دیگر، تبلور نظم موجود در طبیعت که در قانونی اخلاقی-مینویی و بر پایهٔ حق و درستکاری بنا شده را ''اَشا'' می‌گویند.<ref>Dhalla, Maneckji Nusservanji (1938), History of Zoroastrianism, New York: OUP</ref> گفته شده است که اشه خدای آتش و دارای قدرت آتش است |
||
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۱:۰۹
اشه در کتاب اوستا، یعنی آرزو کردن و پرتوی ایمان داشتن در مغز و روح(فقط همین)!
اشه، مربوط به اشعه ی کنونی است که برخی آیات قرآن، تصدیق و تایید کننده ی اشه یا اشعه می باشد!
آهنگ مغز و روح هم، اشه نام دارد.
آرزوها و ادامه داشتنِ آن آرزو در مغزِ مخلوق را اشه یا اشعه می گویند! مانندِ کاری که پیروان بودا و در هندوستان، انجام می دهند تا آرزوهای ذهنی خود را در مغز، تثبیت نمایند(انجام یوگای ذهنی هم نوعی از اشه می باشد)!
لذا خواهشمند است که از ذکر معانی نادرست و تحریف کلمه به گونه ای که مخاطب متوجه نشود، اجتناب نمائید!بسیاری از دانشمندانِ اوستا و انجیل و قرآن و تورات، معنی این جمله را نمی دانند و سپس با این گمراهی، مردم را به وسیله ی همان کتاب و معانی نادرستِ استخراج شده از کتاب، هدایت می کنند. معنی را صریح و واضح بیان کنید! با سپاس. دانیال
| از سلسله مباحث |
| مَزدَیَسنا |
|---|
 |
 درگاه مزدیسنا |
اَشا یا اَشَه یا اَرتَه در مزدیسنا مفهومی گسترده دارد و از مهمترین مفاهیم در این دین است. اشه به معنی حقیقت و درستی است؛ اما معنی ژرفتر آن قانونی است ازلی و ابدی که اهورامزدا وضع کرده و بر اساس آن هر کُنشی، واکنشی دربردارد و هر کار نیک یا بدی پاداش یا پادافره خود را در پی دارد. به‌عبارتِ دیگر، تبلور نظم موجود در طبیعت که در قانونی اخلاقی-مینویی و بر پایهٔ حق و درستکاری بنا شده را اَشا می‌گویند.[۱] گفته شده است که اشه خدای آتش و دارای قدرت آتش است
واژه‌شناسی
این واژه مفهوم پیچیده‌ای دارد و بیشتر معنای واژه‌ای آن را راستی' یا فرمان به کار نیک دانسته‌اند. این واژه در پارسی باستان اَردَ تلفظ می‌شده‌است و تلفظ ودایی آن رْتَه بود که معنای نظم طبیعی جهان را با خود داشت. در زبان هندوایرانی آنرا معادل اَرتَه حدس زده‌اند. برخی نیز مانند گری اعتقاد دارند که تفاوت اَرتَه و اَشَه از یک اختلافِ املایی سرچشمه می‌گیرد و احتمالاً به دلیل تلفظ بدِ یک حرف باستانی است.[۲] این واژه به‌معنای راستی و درستی، تقدس، قانون و آیین ایزدی، پاکی به کار می‌رود اما بطور کلی حقیقت و درستی نزدیک‌ترین و احتمالاً صحیح‌ترین برداشت از واژهٔ اشه دانسته شده‌است.
در اوستا
واژهٔ اشه در اوستا و بویژه در گاهان بسیار بکار رفته‌است. زرتشت در گاهان تنها راه رسیدن به بارگاه خدایی را راه اشه می‌داند. در یسن۴۴ بند ۱۱ می‌گوید: «تا توش و توان دارم می‌کوشم مردم را به سوی اشه رهنمون باشم.» یکی از مقدس‌ترین دعاهای زردشتی دعای «اشم وهو» است که در آن اشه و راستی ستایش می‌شود که یک ذکر ۱۲ واژه‌ای است که سه بار در آن نام اشه برده شده‌است. دعا که ظاهراً برای تمرکز ذهن بر روی اشه استوار است از این قرار است: اشه نیک، اشه نیک‌ترین است. مطابق آرزوست، مطابق آرزو خواهد بود، اشه از آن اشه وهیشته است.[۳]
اردیبهشت امشاسپند
اردیبهشت یا به تلفظ اوستایی آن اشه وهیشته از امشاسپندان یا همان فرشتگان طراز اول اهورامزداست که فروزه‌های هفت‌گانهٔ خدانیز دانسته شده‌اند. اردیبهشت در مزدیسنا و اساطیر و باورها وابسته به آن زیباترین امشاسپند است. او در برابر ناراستی در جهان قرار می‌گیرد و پیروان او را اشون می‌گویند. او نه تنها در این جهان حافظ نظم اخلاقی و طبیعی است و با آفریده‌های مخرب و ناهماهنگ اهریمن می‌ستیزد در دوزخ نیز نظم را نگاه می‌دارد و مراقب است که دیوان دوزخیان را بیش از آنچه سزاوار آنند، عذاب ندهند. او در اساطیر ایرانی هماورد ایندرا است که همان روح ارتداد است.[۴] در نبرد با ایندره ایزدانی چون مهر، سروش، نریوسنگ، او را یاری می‌دهند.[۵]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Dhalla, Maneckji Nusservanji (1938), History of Zoroastrianism, New York: OUP
- ↑ Gershevitch, Ilya (1955), "Word and Spirit in Ossetic", Bulletin of the School of Oriental and African Studies 17 (3): 478–489, doi:10.1017/S0041977X0011239X
- ↑ زردشتیان، باورها و آداب دینی آنان. مری بویس. ترجمه عسگر بهرامی. نشر ققنوس. تهران. چاپ یازدهم.1388 صفحه 62
- ↑ شناخت اساطیر ایران. جان هیلنز. ترجمه ژاله آموزگار. نشر چشمه تهران88. ص72
- ↑ فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران. محبوبه خدایی. نشر ققنوس. تهران. چاپ اول سال 88. صفحه 243
 |
معنای اشه را در ویکیواژه، واژهنامهٔ آزاد، ببینید. |
کتاب ۵گانه پادشاهی جهان