سید محسن حبیبی: تفاوت میان نسخهها
نجات ۱ منبع و علامتزدن ۰ بهعنوان مرده.) #IABot (v2.0 |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سید محسن حبیبی''' (۱۳۲۶ در [[کرمانشاه]] -)، استاد تمام در رشته |
'''سید محسن حبیبی''' (۱۳۲۶ در [[کرمانشاه]] -)، استاد تمام در رشته [[شهرسازی]] در [[پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران|دانشکده هنرهای زیبا]] ([[دانشگاه تهران]]) میباشد.<ref>https://rtis2.ut.ac.ir/cv/smhabibi/</ref> |
||
== تحصیلات == |
== تحصیلات == |
نسخهٔ ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۴۷
سید محسن حبیبی (۱۳۲۶ در کرمانشاه -)، استاد تمام در رشته شهرسازی در دانشکده هنرهای زیبا (دانشگاه تهران) میباشد.[۱]
تحصیلات
محسن حبیبی در سال ۱۳۲۶ در کرمانشاه به دنیا آمد. او دیپلم متوسطه را در رشته ریاضی از دبیرستان شاپور کرمانشاه اخذ و دارای دو مدرک در مقطع فوق لیسانس را در رشتههای معماری و شهرسازی از دانشگاه تهران و دکترای شهرسازی از دانشگاه پاریس میباشد.[۲] حبیبی در ۱۳۶۰ از رسالهٔ رساله دکتری خود را با عنوان ترکیب شهری از «شهر سنتی» به «شهر نوین» دفاع کرد.[۳]
دکتر حبیبی در سال ۱۳۸۱ به عنوان استاد نمونه دانشگاه تهران شناخته شد. او دارای بیش از شصت مقاله در زمینه شهرسازی و معماری است.[۴]
مسوولیتهای دانشگاهی[۵]
- مدیر گروه شهرسازی دانشگاه تهران (۱۳۶۸–۱۳۶۴)
- سرپرست تحصیلات تکمیلی دانشکده هنرهای زیبا (۱۳۸۰–۱۳۷۶)
- معاون آموزشی دانشکده هنرهای زیبا (از تیر ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳)
- رئیس دانشکده هنرهای زیبا (از خرداد ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۸)[۶]
سایر فعالیتها
دکتر حبیبی با توجه به رشته تحصیلی و تجربیات خود در بحث شهرسازی شهر تهران نیز فعالیت کرده که حضور در شورای راهبردی و هدایت طرح توسعه شهری (جامع) تهران، شورای تخصصی شهر تهران، مشاور معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران از ان جمله است.
حبیبی در دهه شصت و هفتاد با وزارت مسکن و شهرسازی با پذیرش مسوولیتهای زیر همکاری کردهاست:
- معاون تحقیقات مسکن، مرکز تحقیقات ساختمان مسکن، وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۶۰–۱۳۶۲)
- مشاور رئیس مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، (۱۳۶۸–۱۳۷۳)
- شورای علمی مرکز مطالعات معماری و شهرسازی، وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۷۴–۱۳۷۶)
- شورای اجتماعی اقتصادی وزارت مسکن و شهرسازی، (۱۳۷۶–۱۳۷۳) -
- هیئت علمی سمینارهای توسعه مسکن وزارت مسکن و شهرسازی (۱۳۷۶–۱۳۷۲)
او همچنین در سمت مشاور رئیس سازمان میراث فرهنگی کشور، (۱۳۸۲–۱۳۷۶) - و رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، (۱۳۸۳–۱۳۶۸) حضور داشتهاست.[۲]
کتابهای تألیفی
- مسکن حداقل - زهرا اهری، سیدمحسن حبیبی، فرهاد خسرو خاور و اصغر ارجمند نیا. مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۶۷.
- الگوی ساخت مسکن در شهرهای خوزستان -حبیبی، سیدمحسن، زهرا اهری و شهلا امینی جدید. مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۷۱.
- مسکن و معلولین -حبیبی، سیدمحسن، گیسو قائم و فاطمه میرفتاح. مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۷۱.
- اصول و ضوابط طراحی منطقه، روستا و واحد مسکونی -حبیبی، سیدمحسن و علیرضا انیسی مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۷۲.
- استخوانبندی شهر تهران - شهرداری تهران، ۱۳۷۶.
- سرانه کاربریهای شهری حبیبی، سیدمحسن و صدیقه مسائلی -مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۷۸.
- مرمت شهری-حبیبی، سیدمحسن و ملیحه مقصودی انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۱.
- اطلس کلانشهر تهران -حبیبی، سیدمحسن، برنارد هورکاد و محمد میرزائی شرکت پردازش و برنامهریزی شهری، ۱۳۸۴.
- قصه شهر، تهران- نماد شهر نوپرداز ایرانی ۱۲۹۹–۱۳۳۲ -انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۹.
- شرح جریانهای فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر- دفتر پژوهشهای فرهنگی، ۱۳۸۹.
- از شار تا شهر (تحلیلی تاریخی از مفهوم شهر و سیمای کالبدی آن تفکر و تأثر) - انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۹۰.
- مکتب اصفهان، زبان طراحی شهری در شهرهای کهن - حبیبی، سیدمحسن و زهرا اهری دفتر پژوهشهای فرهنگی، ۱۳۹۱.
- قصه شهر - انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۹۲.
- خاطره شهر -انتشارات ناهید، ۱۳۹۴.
- میدان بهارستان، تجربه نووارگی در فضای شهری ایرانی -حبیبی، سیدمحسن و زهرا اهری دفتر پژوهشهای فرهنگی، ۱۳۹۴.
کتابهای ترجمه شده
- منطقه چیست؟ مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۶۵.
- معماری بازسازی در فرانسه مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۶۶.
- فضای شهری و معلولین مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن، ۱۳۶۷.
- شهرسازی: واقعیات و تخیلات انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۵.
- فناوری گنبد میراث فرهنگی، ۱۳۸۰.
منابع
- ↑ https://rtis2.ut.ac.ir/cv/smhabibi/
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ http://hamshahrionline.ir/details/148255
- ↑ http://www.isfahan.ir/ShowPage.aspx?Page_=news&lang=1&sub=68&PageID=14625&PageIDF=422
- ↑ http://ild-c.ir/index.aspx?siteid=102&pageid=644
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۶. دریافتشده در ۱ آوریل ۲۰۱۶.
- ↑ http://finearts.ut.ac.ir/history