فهرست جادههای ایران: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Ariobarzan (بحث | مشارکتها) جز ویرایش 5.123.3.23 (بحث) به آخرین تغییری که 2.147.125.109 انجام داده بود واگردانده شد برچسب: واگردانی |
||
خط ۲۵۱: | خط ۲۵۱: | ||
|۴۲۸ |
|۴۲۸ |
||
|[[آستارا]] |
|[[آستارا]] |
||
|[[سرو (شهر)|سرو]] |
|||
|[[ارومیه]] |
|||
|[[اردبیل]]، [[سراب (شهر)|سراب]]، [[تبریز]]، [[ارومیه]] |
|[[اردبیل]]، [[سراب (شهر)|سراب]]، [[تبریز]]، [[ارومیه]] |
||
|[[پرونده:Road 16 (Iran).jpg|100px]] |
|[[پرونده:Road 16 (Iran).jpg|100px]] |
نسخهٔ ۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۱۸
فهرست جادههای ایران پیرامون بررسی در رابطه با جادههای ایران است. در پایان حکومت قاجاریه طول راههای ایران حدود ۳۹۰۰ کیلومتر بود. در دوران حکومت رضاشاه طول راهها به ۲۴ هزار کیلومتر رسید. در آغاز انقلاب سفید محمدرضا شاه ایران دارای ۳۵۰۰۰ کیلومتر راه بود. با اجرای برنامههای عمرانی اول تا چهارم قبل از انقلاب سال ۱۳۵۷ طول راهها به ۴۲ هزار کیلومتر و در برنامه عمرانی پنجم قبل از انقلاب به ۴۶۰۰۰ کیلومتر راه افزایش یافت. ایران در سال ۱۳۸۷، دارای ۱۴۶۵ کیلومتر آزادراه، ۵۴۶۸ کیلومتر بزرگراه بود.[۲]
ایران در سال ۱۳۸۹ دارای ۲۰۰،۰۰۰ کیلومتر راه اصلی، فرعی و روستایی بود که از این مقدار ۸۰،۰۰۰ کیلومتر راه اصلی و فرعی و ۱۲۰،۰۰۰ کیلومتر راه روستایی بود.[۳] در سال ۱۳۹۱، ایران دارای ۱۰،۷۸۹ کیلومتر بزرگراه بود که در سال ۱۳۸۸، ۱،۵۴۵ کیلومتر و در سال ۱۳۸۹ ۱،۶۰۸ کیلومتر و در سال ۱۳۹۰، ۱،۸۴۸ کیلومتر بزرگراه احداث شده بود.[۴] در دهه ۸۰، ۲۴۱٬۲۳۶ نفر در ایران بر اثر تصادفات رانندگی جان خود را از دست دادهاند. استان تهران با ۲۸٬۴۰۸ کشته بیشترین کشته در ایران را به خود اختصاص داده است که پس از آن خراسان با ۲۴٬۴۱۶ نفر و فارس با ۱۸٬۰۰۶ نفر در رتبههای بعدی بیشتری کشتهها در ایران هستتند.[۱]
بیشترین فصل کشتهها در ایران، تابستان و بیشترین ماه کشتهها بر اثر تصادف، شهریور است. فصل زمستان دارای کمترین کشته در اثر تصادف است و همچنین ماه بهمن نیز به عنوان کمترین ماه کشتههای تصادف رانندگی در دهه هشتاد خورشیدی است.[۱]
۸۰ % از آمار کشتهها در رانندگی در ایران برای مردان است.[۱]
پر ترددترین راههای ایران به ترتیب آزادراه کرج – تهران، آزادراه قزوین – کرج، آزادراه تهران – کرج، آزادراه کرج – قزوین، آزادراه قزوین - زنجان، آزادراه ساوه - تهران، جاده مخصوص کرج - تهران، جاده قائمشهر - ساری، محور رودبار - منجیل و محور چناران - مشهد هستند.[۵]
تاریخچه شماره گذاری راههای ایران
اولين سابقه براي شماره گذاري راهها در ايران به سالهای 1340 تا 1350 برميگردد، پس از اينكه در قالب تعهدات بين المللي و با اخذ وام از بانك جهاني بازسازي و يا بهسازي بخش هاي اصلي راه شرقی-غربی بازرگان(نقطه عبورمرزي ايران/ تركيه)- تبريز- زنجان- قزوين- تهران- آمل- ساري- گرگان- بجنورد- مشهد- فريمان- تربت جام- دوغارون(نقطه عبور مرزي ايران/ افغانستان) ارتباط كشور تركيه به افغانستان و نیز راه شرقی-غربی خسروي(نقطه عبور مرزي ايران/ عراق)- كرمانشاه- همدان- قزوين- تهران- قم – اصفهان – نائين – يزد- كرمان- بم – زاهدان- ميرجاوه- ميل 72 (نقطه عبورمرزي ايران / پاكستان) ارتباط كشور عراق به پاكستان، فراهم ساخت. كميسيون اقتصادي و اجتماعي آسيا و اقيانوسيه سازمان ملل متحد در بانكوك راههاي مذكور را به عنوان بخشي از راههاي آسيائي كه اروپا را از طريق تركيه و ايران به افغانستان و پاكستان متصل ساخت و خاورميانه عربي را از طريق عراق به ايران و پاكستان مرتبط نمود، انتخاب كرد. متعاقب آن براي اولين بار شماره راه مطرح شد و راههاي مذكور به ترتيب 1A و 2A شماره گذاري گرديد و وزارت راه نسبت به نصب تابلو شماره راه در مسير راههاي مذكور اقدام نمود. در اسفند ماه سال 1344 اداره كل آمار و بررسيها و در سال 1352 اداره كل طرح و برنامه وزارت راه اقدام به چاپ نقشه راههاي ايران نمودند در اين نقشه ها براي محور هاي سراسري كشور شماره راه تعيين گرديد، ضمناٌ شماره گذاري مذكور تابع قاعده خاصي نمي باشد.
در سال 1356 وزارت راه و ترابري قرارداد مطالعاتي " طرح ايمني راهها " با شركت انگليسي به نام «دبليو اس اتكينز اينترنشنال ترافيك- مشاور ايران» منعقد نمود. شركت بر اساس قرارداد مذكور بخش هاي زير را مورد مطالعه قرار داده است:
- بخش 1- سيستم شماره گذاري راهها
- بخش 2- آئين نامه علائم راه
- بخش 3- گروه عملياتي براي نصب علائم
- بخش 4- تاسيسات جانبي راهها
- بخش 5- دستورالعمل سرويس كمكهاي اوليه
- بخش 6- سيستم عوارض راه و طرح ايستگاههاي مربوطه
- بخش 7- سازمان ايمني،رفاه و پليس راهها
- بخش 8- برنامه ريزي طرحهاي ايمني راهها
ملاحظه مي شود يكي از موارد منظور در شرح خدمات «شماره گذاري راهها» است. شركت مذكور فقط نسبت به شماره گذاري راههاي سرتاسري اقدام مي نمايد. سيستم طراحي شده مبتني بر ويژگي هاي زير بوده است:
- شماره گذاري به روش مشبك
- شماره راه دو رقمي انتخاب شده است
- راههاي غرب به شرق زوج مي باشند
- راههاي شمال به جنوب فرد مي باشند
- شماره هاي زوج از شمال به جنوب و شماره هاي فرد از غرب به شرق افزايش مي يابد.
طرح شماره گذاري ارائه شده بوسيله مهندسين مشاور اتكينز براي اولين بار بر روي نقشه راههاي ايران كه وزارت راه و ترابري در سال 1357 بوسيله شركت آمريكائي HNTB به چاپ رسانيد درج گرديد. با گسترش راههاي كشور پس از انقلاب اسلامي و عدم جوابگويي طرح شماره گذاري انجام شده در سال 1356 و ضرورت پياده كردن شماره گذاري راهها در مسيرهاي مختلف شبكه راهها كميته برنامه ريزي راهها درخواست انجام مطالعه شماره گذاري راهها را در سالهاي 1366 و 1367 به مركز تحقيقات وزارت راه و ترابري ارائه داشت و متعاقب آن گروه كارشناسي عهده دار انجام اين مهم شدند، در اين مطالعه براي انواع راهها شامل آزادراه ، راه اصلي و راه فرعي شماره راه تعريف شد. شماره گذاري انجام شده براي مدتي اجرائي نشده و آثار اين طرح بر روي نقشه راههاي ايران در سال 1368 وجود ندارد. نقشه هائي كه حاوي اطلاعات شماره راه مي باشند عبارتند از :
- 1- نقشه موقعيت بنادر-فرودگاهها-راهها – معاونت ساخت و توسعه بنادر و فرودگاهها وزارت راه و ترابري- چاپ سازمان نقشه برداري كشور 1376
- 2-نقشه راههاي استان آذربايجان شرقي-چاپ اداره كل راه و ترابري استان آذربايجان شرقي 1377
- 3-دركتابچه راهنماي رانندگان خارجي كه به زبان انگليسي است نقشه مسيرهاي ترانزيتي با ذكر شماره راه ارائه شده است.
در سالهاي 1366 و 1367 مطالعات مربوط به شماره گذاري راههاي كشور از طريق مركز تحقيقات وزارت راه و ترابري انجام شده است و براي اجراء به سازمانهاي مربوط در وزارت راه و ترابري ابلاغ گرديد. شماره راههاي ارائه شده در طرح، در نقشه راههاي كشور و در كتاب مخصوص رانندگان خارجي كه در حمل و نقل ترانزيتي فعاليت دارند اعمال گرديد و ادارات كل راه و ترابري در اولويت اول نسبت به تهيه تابلو شماره راه براي محورهاي ترانزيتي و نصب در محلهاي لازم اقدام نمودند.
ويژگيهاي اين طرح كه به عنوان نقاط قوت تلقي مي شوند به اختصار مي توان به شرح زير بر شمرد:
- 1- انتخاب روش مشبك
- 2-شماره گذاري آزادراهها
- 3- تخصيص شماره هاي دو رقمي از 11 تا 99 براي بزرگراهها و راههاي اصلي (شريانهاي اصلي)
- 4- تخصيص شماره هاي سه رقمي از 111 تا 999 براي راههاي فرعي
- 5- حذف شماره هاي داراي صفر، از سيستم طرح شده
- 6- براي راههاي اصلي شرق به غرب شماره هاي زوج از 12 تا 98 منظور شده است
- 7- براي راههاي اصلي شمال به جنوب شماره هاي فرد از11 تا 99 منظور شده است
- 8- براي راههاي فرعي شرق به غرب شماره هاي زوج از 112 تا 998 منظور شده است
- 9- براي راههاي فرعي شمال به جنوب شماره هاي فرد از111 تا 999 منظور شده است
- 10- طراحي تابلوهاي مورد نياز طرح شماره گذاري
- 11- تعيين محلهاي نصب تابلو به صورت محدود شماره گذاري مذكور روي برخي از راههاي شرياني كشور پياده شده و تابلو هاي لازم مطابق طراحيهاي ارائه شده در مطالعه مذكور تهيه و نصب شده است.
- 12-در نظر گرفتن شماره راه جهت تعدادي زيادي از راههاي در دست ساخت و يا در مرحله مطالعه در زمان تهيه دستورالعمل شيوه شماره گذاري موجود.
- 13-در نظر گرفتن شماره راه خالي در محلهاي مناسب جغرافيايي براي توسعه آينده شبكه راهها.
- 14-ارائه روش شماره گذاري براي مسيرهاي منطبق شده بر يكديگر.
- 15- ارائه روش شماره گذاري براي مسيرهاي ارتباطي متصل شونده بر يكديگر.
- 16-ارائه شماره راه براي راههاي كمربندي و همچنين روش شماره گذاري براي كمربنديهاي مختلط نظير كمربندي تهران (از آزادراه كرج تا جاده سمنان) .
- 17-راههاي كه قسمتي از آنها شرقي- غربي و قسمتي ديگر شمالي- جنوبي مي باشد بر حسب آن نوع از مسير كه اكثريت طول راه را شامل مي شود شماره گذاري مي گردد.
- 18-اخذ شماره راه فرعي از راه اصلي مربوطه و توجه به راه اصلي ذيربط .
- 19-وجود 580 شماره باقيمانده جهت اعمال شماره گذاري درآينده در راههاي فرعي .
- 20-اعمال روش شماره گذاري جهت راههاي كوتاه آنتني در شهرها (از شماره 1 به بالا) كه اندازه و رنگ تابلوهاي آنها با علائم ساير راههاي فرق مي كند.
- 21-اعمال شماره گذاري راهها 1 تا 9 با توجه به زمان ساخت كه با توجه به متفاوت بودن رنگ تابلوهاي اطلاعاتي آزاد راهها با بقيه راهها ميتوان شماره
آزادراهها را از 11 به بعد ادامه داد.
همچنين در نقشه راههاي كشور ويا اطلس راههاي ايران كه در سالهاي اخير بوسيله وزارت راه و ترابري و بخش خصوصي به چاپ رسيده شماره گذاري مذكور عيناٌ درج گرديده است. در ذيل نمونه اي از بخشي از اطلس راههاي ايران ارائه گرديده است. مواردي كه به عنوان نقاط ضعف طرح شماره گذاري موجود مي توان به اختصار ذكر نمود عبارتند از:
- 1- گسترش راهها طي دو دهه اخير به ويژه در احداث آزاد راه ، بزرگراه و راه اصلي (راههاي شرياني) و راههاي فرعي و يا انجام عمليات بهسازي محورهاي مختلف مانند تبديل راه روستائي به راه فرعي و راههاي فرعي به راههاي اصلي و همچنين راههاي اصلي به بزرگراه موجب گرديده است كه شماره گذاري موجود جوابگوي كليه راهها نشده وبازنگري آن ضرورت يابد.
- 2- تخصيص شماره 1تا 9 براي آزادراهها كافي نيست و نياز به تغيير دارد.
- 3-شماره گذاري آزادراهها باتوجه به زمان ساخت و شروع بهره برداري از آنها از شماره 1 آغاز می شود و به شماره 9 ختم مي گردد اما در اجرا، اين رويه پیشنهادي در طرح انجام نشده است .
- 4-جزئيات مربوط به طراحي شماره راه و علائم اطلاعاتي مربوطه (شامل ارتفاع حروف، عرض نوار حاشيه، فواصل استاندارد و...) ارائه نگرديده است .
- 5-صحيح نبودن طرح برخي علائم و شماره راهها نظير طرحهاي زير: -در طرحهاي 3 و 6 تعداد پيام ها و شماره راههاي ارائه شده زياد مي باشد و رانندگان فرصت خواندن پيامها را ندارند. -اعمال شماره راه و طراحي تابلوي 7، 10، طرحهاي ادامه پل كلاك و طرح 13 صحيح نمي باشد. -طرح تابلوي شماره 15 بدليل زياد بودن تعداد پيامها و شماره راههاي ارائه شده صحيح نمي باشد.
- 6-جهت علائم تاييد كننده شماره راه در آزادراهها و راههاي فرعي ابعاد و اندازه اي ارائه نگرديده است.
- 7-با توجه به نصب علائم پيش آگاهي قبل از تقاطع ها و ارائه شماره در اين تابلوها به تابلوهاي تاييد كننده شماره راه (علائم ساده شماره گذاري) قبل از تقاطع ها نيازي نمي باشد.
- 8- عدم انتخاب يك شماره براي يك محور سرا سري، براي مثال براي محور سرا سري بازرگان – سرخس سه شماره منظور است، بخش اول بازرگان – تهران شماره 32 و بخش دوم تهران – مشهد شماره 44 و مشهد – سرخس شماره 22 كه ضمن ايجاد مشكل براي رانندگان موجب مصرف بي رويه شماره ها نيز مي گردد.
- 9-در كريدورهائي كه دو نوع راه به موازات هم موجود است (آزاد راه و راه اصلي) تكليف شماره راه مشخص نيست .
- 10-راههاي ترانزيتي در شماره گذاري لحاظ نشده است.
- 11- راههاي آسيائي در قلمرو ايران در شماره گذاري لحاظ نشده است.
- 12- افزايش شماره فرد و زوج از شمالي ترين نقطه در جهت شمال به جنوب براي شماره هاي فرد و در جهت غرب به شرق براي شماره هاي زوج ميباشد. اين نزديكي شماره ها موجب اشتباه براي تردد كنندگان است. در كشورهاي توسعه يافته براي راههاي غرب به شرق افزايش شماره از جنوب به شمال انتخاب ميگردد. با توجه به سوابق ارائه شده در خصوص شماره گذاری راههای برون شهری ایران، شمارههای فرد (11 تا 99) به مسیرهای شمالی جنوبی و شمارههای زوج (12-98) به مسیرهای شرقی غربی اختصاص یافته است و شماره معابر از شرق به غرب و همچنین از جنوب به شمال افزایش مییابد. [۶]
آزادراهها
نشان | شماره جاده | مسافت (کیلومتر) |
شهر مبدا | شهر مقصد | شهرهای مهم | تقاطعهای مهم | موقعیت | نگاره |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
آزادراه ۱ | ۱۸۳ | قزوین | رشت | لوشان، منجیل، رودبار | جاده ۴۹ | |||
آزادراه ۲ | ۶۰۰ | تهران | تبریز | کرج، قزوین، زنجان | بزرگراه محمدعلی جناح، جاده ۳۲، جاده ۵۹، آزادراه ۱، جاده ۴۹، جاده ۳۵، جاده ۲۴ | |||
آزادراه ۳ | تهران | چالوس | ||||||
آزادراه ۵ | ۴۱۵ | تهران | سربندر | پردیس، پرند، ساوه،اراک، شازند، بروجرد، خرم آباد،اندیمشک، دزفول، شوشتر، ملاثانی، اهواز، بندر امام خمینی | بزرگراه آزادگان، جاده ۴۸، جاده ۵۶، جاده ۳۷، جاده ۳۹، جاده ۴۱، جاده ۹۶ | |||
آزادراه ۶ | ۱۷۵ | ساوه | همدان | آزادراه ۵، جاده ۶۵، جاده ۴۸، جاده ۴۷ | ||||
آزادراه ۷ | ۴۶۵ | تهران | مبارکه | قم، کاشان، نطنز، نجفآباد. زرین شهر. مبارکه. مجتمع فولاد مبارکه | بزرگراه کاظمی، بزرگراه آزادگان، بزرگراه شمالی بهشت زهرا، جاده ۷۱، جاده ۶۵، جاده ۴۷، جاده ۶۲، جاده ۵۱ | |||
آزادراه ۹ | ۳۲ | شاهین شهر | اصفهان | جاده ۶۵ | ||||
آزادراه تبریز - ارومیه | ۱۶۷ | تبریز | ارومیه | |||||
آزادراه ذوب آهن | ۲۸ | اصفهان | زرین شهر | آزادراه کنارگذر غربی اصفهان |
جادهها و بزرگراهها
بزرگراههای آسیایی
نگارخانه
-
تابلوی آزادراه ۲ رو به شرق
-
تابلوی آزادراه ۲ رو به غرب
-
خروجی زنجان در آزادراه ۲
-
۲ کیلومتر مانده به خروجی زنجان در آزادراه ۲
-
ورودی به آزادراه ۲ از جاده ۳۲
-
تابلو جاده ۳۵ در آزادراه ۲
-
تقاطع آزادراه ۲ با جاده ۳۵
-
در برخی از نقاط آزادراه ۵ به علت عرض کم تنها چهار خط برای تردد دارد
-
طبیعت اطراف آزادراه ۵ (آزادراه خرم زال)
-
باران شدید نزدیک نطنز در آزادراه ۷
-
خروجی شهر قم در آزادراه ۷
-
تابلوی کاشان واقع در آزادراه ۷
-
شمارهٔ آزادراه ۷
-
جاده ۳۵
-
جاده ۳۵
-
جاده ۳۵
-
جاده ۳۵
-
نمایی از جاده ۵۶ بین اراک و قم
-
جاده چالوس در کنار کوههای معروف به هفت خواهران
-
تابلوی جاده شیراز
-
ابزرگراه نزدیک کولیکش
-
پل شماره ۲۱ جاده ۷۷ (جاده هراز)
-
آثار به جای مانده از راه باستانی هراز تنگه بند بریده
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ «مرگ ۲۴۱ هزار تن در جادههای کشور در دهه 80». ایسنا. ۳ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۳ سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «راههای ایران، کاستیها و ظرفیت ها». آفتاب. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
- ↑ «طول راههای ایران چقدر است؟». تابناک. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
- ↑ «امسال چند کیلومتر بزرگراه در کشور به بهرهبرداری میرسد؟». شبکه ایران. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.[پیوند مرده]
- ↑ «جادهها خلوت شدند». عصر ایران. دریافتشده در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ مطالعات کدگذاری معابر و طراحی تابلوهای هدایت مسیر شهر تهران - اداره کل مهندسی و ایمنی ترافیک
منابع
«نقشه راههای ایران». دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
«مرکز مدیریت راههای کشور». iran141.ir. بایگانیشده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۳. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
پیوند به بیرون
- «نقشه جامع راه ها». مرکز مدیریت راههای کشور. بایگانیشده از اصلی در ۱۷ اوت ۲۰۱۳. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
- «نقشه جامع راههای ایران». پورتال جامع گردشگری ایران. بایگانیشده از اصلی در ۱۰ اوت ۲۰۱۳. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
- «دانلود نقشه راههای ایران». باشگاه خبرنگاران. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.
- «مشاهده وضعیت آب و هوای راههای کشور». iran.ir. بایگانیشده از اصلی در ۲۰ اوت ۲۰۱۳. دریافتشده در ۲۱ اوت ۲۰۱۳.