محمد بن منور: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز انتقال از رده:نویسندگان اهل ایران به رده:نویسندگان مرد اهل ایران ردهانبوه |
←منابع: کتاب درسی پایه ی هشتم (دوره ی اول)صفحه ۵۸ |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمد بن منور''' نواده [[ابوسعید ابوالخیر]] و نویسنده کتاب |
'''محمد بن منور''' نواده شیخ[[ابوسعید ابوالخیر|ابوسعید ابی الخیر]] و نویسنده کتاب اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابو سعید ابی الخیر<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب درسی پایه ی هشتم|ادبیات=صفحه ی ۵۸ کتاب|زبان=فارسی}}</ref> درباره جد خویش است و این کتاب را در سال ۵۷۰ هجری قمری نوشته. |
||
او در قرن ششم هجری می زیسته است.<ref>https://vista.ir/content/106980/محمدبن-منور/</ref> |
او در قرن ششم هجری می زیسته است.<ref>https://vista.ir/content/106980/محمدبن-منور/</ref> |
||
وی کتاب خود را به سه باب تقسیم کرد و به ویژه در باب دوم که به بیان حالات شیخ در سال‌های میانی حیات او اختصاص دارد، بسیاری از اقوال و اشعاری را که بر زبان وی رفته بود گردآورد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=کتاب تاریخ ادبیات درسی دوم دبیرستان|عنوان=در باب اسرار التوحید و محمدبن منور}}</ref> |
وی کتاب خود را به سه باب تقسیم کرد و به ویژه در باب دوم که به بیان حالات شیخ در سال‌های میانی حیات او اختصاص دارد، بسیاری از اقوال و اشعاری را که بر زبان وی رفته بود گردآورد.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=|کد زبان=|تاریخ=|وبگاه=کتاب تاریخ ادبیات درسی دوم دبیرستان|عنوان=در باب اسرار التوحید و محمدبن منور}}</ref> |
||
ابوسعید ابوالخیر از عارفان بزرگ و مشهور اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری است. او در سال ۳۵۷ هجری در شهری به نام میهنه یا مهنه از توابع خراسان به دنیا آمد. ابوسعید عاقبت در زادگاهش، در ۴ شعبان ۴۴۰، درگذشت. |
ابوسعید ابوالخیر از عارفان بزرگ و مشهور اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری است. او در سال ۳۵۷ هجری در شهری به نام میهنه یا مهنه از توابع خراسان به دنیا آمد. ابوسعید عاقبت در زادگاهش، در ۴ شعبان ۴۴۰، درگذشت. |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۲۶ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۱۸
محمد بن منور نواده شیخابوسعید ابی الخیر و نویسنده کتاب اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابو سعید ابی الخیر[۱] درباره جد خویش است و این کتاب را در سال ۵۷۰ هجری قمری نوشته.
او در قرن ششم هجری می زیسته است.[۲]
وی کتاب خود را به سه باب تقسیم کرد و به ویژه در باب دوم که به بیان حالات شیخ در سال‌های میانی حیات او اختصاص دارد، بسیاری از اقوال و اشعاری را که بر زبان وی رفته بود گردآورد.[۳]
ابوسعید ابوالخیر از عارفان بزرگ و مشهور اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری است. او در سال ۳۵۷ هجری در شهری به نام میهنه یا مهنه از توابع خراسان به دنیا آمد. ابوسعید عاقبت در زادگاهش، در ۴ شعبان ۴۴۰، درگذشت.