سوزان هیوارد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
ویرایش و ویکی‌سازی موردی
Hamid Hassani (بحث | مشارکت‌ها)
ویرایش و ویکی‌سازی موردی ــ دو
خط ۲: خط ۲:
| نام = سوزان هیوارد
| نام = سوزان هیوارد
| تصویر = SusanHaywardinSmashUp.jpg
| تصویر = SusanHaywardinSmashUp.jpg
| توضیح تصویر = سوزان هیوارد
| توضیح تصویر = سوزان هیوارد در صحنه‌ای فیلم ''[[حادثه، داستان یک زن]]''
| نام اصلی = Edythe Marrenner
| نام اصلی = Edythe Marrenner
| زمینه فعالیت =
| زمینه فعالیت =
خط ۸: خط ۸:
| تاریخ تولد = ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷
| تاریخ تولد = ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷
| محل تولد = [[بروکلین]]، [[نیویورک]]
| محل تولد = [[بروکلین]]، [[نیویورک]]
| والدین = پیتر
| والدین = پیتر (پدر)
| تاریخ مرگ = {{مرگ و سن|۱۹۷۵|۳|۱۴|۱۹۱۷|۶|۳۰}}
| تاریخ مرگ = {{مرگ و سن|۱۹۷۵|۳|۱۴|۱۹۱۷|۶|۳۰}}
| محل مرگ = [[هالیوود]]، [[کالیفرنیا]]
| محل مرگ = [[هالیوود]]، [[کالیفرنیا]]
خط ۴۴: خط ۴۴:
| جوایز =
| جوایز =
}}
}}
'''سوزان هِیوارد''' {{به انگلیسی|Susan Hayward}} (زادهٔ ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷ - درگذشتهٔ ۱۴ مارس ۱۹۷۵) بازیگر و مدل آمریکایی بود.
'''سوزان هِیوارد''' {{به انگلیسی|Susan Hayward}} (زادهٔ ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷ - درگذشتهٔ ۱۴ مارس ۱۹۷۵) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و مدل اهل ایالات متحدهٔ آمریکا بود.


== زندگی ==
== زندگی ==
سوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه است….
سوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه است….


هیوارد اهل محله‌های فقیرنشین نیویورک بود، ولی وقتی عکسش در ''روزنامهٔ ایونینگ پست'' منتشر شد، چنان مورد توجه [[دیوید او سلزنیک]] قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش [[اسکارلت اوهارا]] به [[هالیوود]] برد، ولی تست بازیگری‌اش آن قدر بد از کار درآمد که خود سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند؛ ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یکدنده‌اش داشت.
هیوارد اهل محله‌های فقیرنشین نیویورک بود، ولی وقتی عکسش در ''روزنامهٔ ایونینگ پست'' منتشر شد، چنان مورد توجه [[دیوید او سلزنیک]] قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش [[اسکارلت اوهارا]] به [[هالیوود]] برد، ولی تست بازیگری‌اش آنقدر بد از کار درآمد که خودِ سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند؛ ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یکدنده‌اش داشت.


هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال را دوست دارم فکر می‌کنم بمانم….
هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال را دوست دارم فکر می‌کنم بمانم….


[[پرونده:Susan Hayward.jpg|بندانگشتی|''برف‌های کلیمانجارو'']]
[[پرونده:Susan Hayward.jpg|بندانگشتی|هیوارد در فیلم ''برف‌های کلیمانجارو'']]
سوزان هیوارد، [[بنی میدفورد]] (کارگزارش) را عملاً به‌طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه‌سواری از محله‌شان، هیوارد جلوی ملک [[بنی میدفورد]] به زمین‌خورد. میدفورد کمکش کرد از روی زمین برخیزد، و این شروع آشنایی آن‌ها بود و سپس در زندگی حرفه‌ای کمک‌اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با [[استودیو برادران وارنر]] برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با [[والتر وانگر]] تهیه‌کننده همکاری کرد و در [[می‌خواهم زنده بمانم! (فیلم ۱۹۵۸)|''می‌خواهم زنده بمانم!'']] (۱۹۵۸) نقش «باربارا گراهام» را بازی کرد و [[جایزه اسکار]] را برد. این نقطهٔ اوج در زندگی حرفه‌ای‌اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.
سوزان هیوارد، بنی میدفورد (کارگزارش) را عملاً به‌طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه‌سواری از محله‌شان، هیوارد جلوی ملک بنی میدفورد به زمین‌خورد. میدفورد کمکش کرد از روی زمین برخیزد، و این شروع آشنایی آن‌ها بود و سپس در زندگی حرفه‌ای کمک‌اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با [[استودیو برادران وارنر]] برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با [[والتر وانگر]] تهیه‌کننده همکاری کرد و در [[می‌خواهم زنده بمانم! (فیلم ۱۹۵۸)|''می‌خواهم زنده بمانم!'']] (۱۹۵۸) نقش «باربارا گراهام» را بازی کرد و [[جایزه اسکار]] را برد. این نقطهٔ اوج در زندگی حرفه‌ای‌اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.


پس از چند سال کار برای استودیوهای [[استودیو برادران وارنر|برادران وارنر]]، هیوارد به [[استودیو پارامونت]] رفت. در سال ۱۹۴۶ با والتر ونگر قرارداد بست. همکاری آن‌ها چنان ثمربخش بود که هیوارد برای فیلم ''[[داستان یک زن]]'' نامزد اسکار شد. پس از آن با [[کمپانی فاکس]] قرارداد بست و به‌زودی به ستارهٔ درجه‌یک تبدیل شد.
پس از چند سال کار برای استودیوهای [[استودیو برادران وارنر|برادران وارنر]]، هیوارد به [[استودیو پارامونت]] رفت. در سال ۱۹۴۶ با والتر ونگر قرارداد بست. همکاری آن‌ها چنان ثمربخش بود که هیوارد برای فیلم ''[[حادثه، داستان یک زن]]'' نامزد اسکار شد. پس از آن با [[کمپانی فاکس]] قرارداد بست و به‌زودی به ستارهٔ درجه‌یک تبدیل شد.


در سال ۱۹۵۲ «انجمن روزنامه‌نگاران خارجی هالیوود»، سوزان هیوارد و [[جان وین]] را به عنوان محبوب‌ترین ستاره‌های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی‌ها نمی‌دانستند که از [[بیماری سرطان]] رنج می‌بَرَد و در مراسم اسکار آن سال در کنار [[جان وین]] به روی صحنه رفت.
در سال ۱۹۵۲ «انجمن روزنامه‌نگاران خارجی هالیوود»، سوزان هیوارد و [[جان وین]] را به عنوان محبوب‌ترین ستاره‌های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی‌ها نمی‌دانستند که از بیماری [[سرطان]] رنج می‌بَرَد و در مراسم اسکار آن سال در کنار جان وین به روی صحنه رفت.


== مرگ ==
== مرگ ==
خط ۶۷: خط ۶۷:


== فیلم‌شناسی ==
== فیلم‌شناسی ==
* [[بو ژست (فیلم ۱۹۳۹)|بو ژست]] (۱۹۳۹)
* [[بو ژست (فیلم ۱۹۳۹)|''بو ژست'']] (۱۹۳۹)
* [[داستان یک زن]] (۱۹۴۷)
* ''[[حادثه، داستان یک زن]]'' (۱۹۴۷)
* [[قلب احمق من]] (۱۹۴۹)
* ''[[قلب احمق من]]'' (۱۹۴۹)
* [[برف‌های کلیمانجارو]] - (۱۹۵۲)
* ''[[برف‌های کلیمانجارو]]'' (۱۹۵۲)
* [[با ترانه‌ای در قلبم]] ([[آوایی در قلب من]]) (۱۹۵۲)
* ''[[با ترانه‌ای در قلبم]] ([[آوایی در قلب من]])'' (۱۹۵۲)
* [[فردا خواهم گریست]] (۱۹۵۵)
* ''[[فردا خواهم گریست]]'' (۱۹۵۵)
* [[باغ شیطان]]
* ''[[باغ شیطان]]''
* [[جایی که عشق نیست]]
* ''[[جایی که عشق نیست]]''
* [[فاتح (فیلم ۱۹۵۶)|فاتح]]
* [[فاتح (فیلم ۱۹۵۶)|''فاتح'']]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۶ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۳۴

سوزان هیوارد

سوزان هیوارد در صحنه‌ای فیلم حادثه، داستان یک زن
نام اصلی Edythe Marrenner
تولد ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷
بروکلین، نیویورک
والدین پیتر (پدر)
مرگ ۱۴ مارس ۱۹۷۵ (۵۷ سال)
هالیوود، کالیفرنیا
ملیت پرچم ایالات متحده آمریکا آمریکایی
پیشه هنرپیشه
سال‌های فعالیت ۱۹۳۷–۱۹۷۲
همسر(ها) جک تلن
فرزندان امیلی تلن
صفحه در وبگاه IMDb

سوزان هِیوارد (به انگلیسی: Susan Hayward) (زادهٔ ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷ - درگذشتهٔ ۱۴ مارس ۱۹۷۵) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون و مدل اهل ایالات متحدهٔ آمریکا بود.

زندگی

سوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه است….

هیوارد اهل محله‌های فقیرنشین نیویورک بود، ولی وقتی عکسش در روزنامهٔ ایونینگ پست منتشر شد، چنان مورد توجه دیوید او سلزنیک قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش اسکارلت اوهارا به هالیوود برد، ولی تست بازیگری‌اش آنقدر بد از کار درآمد که خودِ سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند؛ ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یکدنده‌اش داشت.

هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال را دوست دارم فکر می‌کنم بمانم….

هیوارد در فیلم برف‌های کلیمانجارو

سوزان هیوارد، بنی میدفورد (کارگزارش) را عملاً به‌طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه‌سواری از محله‌شان، هیوارد جلوی ملک بنی میدفورد به زمین‌خورد. میدفورد کمکش کرد از روی زمین برخیزد، و این شروع آشنایی آن‌ها بود و سپس در زندگی حرفه‌ای کمک‌اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با استودیو برادران وارنر برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با والتر وانگر تهیه‌کننده همکاری کرد و در می‌خواهم زنده بمانم! (۱۹۵۸) نقش «باربارا گراهام» را بازی کرد و جایزه اسکار را برد. این نقطهٔ اوج در زندگی حرفه‌ای‌اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.

پس از چند سال کار برای استودیوهای برادران وارنر، هیوارد به استودیو پارامونت رفت. در سال ۱۹۴۶ با والتر ونگر قرارداد بست. همکاری آن‌ها چنان ثمربخش بود که هیوارد برای فیلم حادثه، داستان یک زن نامزد اسکار شد. پس از آن با کمپانی فاکس قرارداد بست و به‌زودی به ستارهٔ درجه‌یک تبدیل شد.

در سال ۱۹۵۲ «انجمن روزنامه‌نگاران خارجی هالیوود»، سوزان هیوارد و جان وین را به عنوان محبوب‌ترین ستاره‌های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی‌ها نمی‌دانستند که از بیماری سرطان رنج می‌بَرَد و در مراسم اسکار آن سال در کنار جان وین به روی صحنه رفت.

مرگ

وقتی هیوارد در سال ۱۹۷۵ پس از دو سال مبارزه با سرطان مغز درگذشت، هنوز شهرت و محبوبیت داشت. بر اساس حدس و گمان‌ها، سرطان هیوارد نتیجهٔ کارش در فیلم فاتح (۱۹۵۶) بود که در لوکیشن‌هایی در ایالت یوتا فیلم‌برداری شد؛ همان‌جا که ارتش آمریکا سال‌ها قبل بمب‌های اتمی‌اش را تست می‌کرده‌است. این شایعه وقتی قوت گرفت که دیگر عوامل فیلم از جمله جان وین، اگنس مورهد، جان هویت و دیک پاول کارگردان فیلم همگی از بیماری سرطان درگذشتند.

جوایز و افتخارات

او برندهٔ جایزهٔ اسکار به خاطر فیلم می‌خواهم زنده بمانم! شد. همچنین، او برای داستان یک زن، قلب احمق من، با ترانه‌ای در قلبم و فردا خواهم گریست نامزد جوایز اسکار شد.

فیلم‌شناسی

منابع