حق شفعه: تفاوت میان نسخهها
جز ویرایش و تصحیح (جزئی) |
جز ویرایش بهوسیلهٔ ابرابزار: |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''حق شُفعه''' در [[علم حقوق]] ایران و همچنین در [[فقه]] به این معنی است که هر گاه [[اموال غیرمنقول]] قابل تقسیمی بین دو نفر به صورت [[ملک مشاع|مشاع]] مشترک باشد و یکی از دو شریک سهم خود را به شخص سومی به قصد بیع بفروشد، در این حالت برای شریک دیگر حق شفعه به وجود میآید به این ترتیب که شریک میتواند مبلغی را که شخص سوم به شریک خود داده را به وی بدهد و سهم وحق وی را تملک کند. به کسی که صاحب این حق است '''شفیع''' گفته میشود. |
'''حق شُفعه''' در [[علم حقوق]] ایران و همچنین در [[فقه]] به این معنی است که هر گاه [[اموال غیرمنقول]] قابل تقسیمی بین دو نفر به صورت [[ملک مشاع|مشاع]] مشترک باشد و یکی از دو شریک سهم خود را به شخص سومی به قصد بیع بفروشد، در این حالت برای شریک دیگر حق شفعه به وجود میآید به این ترتیب که شریک میتواند مبلغی را که شخص سوم به شریک خود داده را به وی بدهد و سهم وحق وی را تملک کند. به کسی که صاحب این حق است '''شفیع''' گفته میشود. |
||
اگر این انتقال و جابه جایی به وسیله [[هبه]] یا [[صلح]] یا [[معاوضه]] یا قرار دادن [[مهریه]] باشد باعث ایجاد حق شفعه نمیگردد و سهم مشاعی که فروخته میشود باید مبیع معامله باشد نه ثمن معامله.<ref>{{یادکرد کتاب | زبان=فارسی | سال=۱۳۹۱ | شابک=۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹ | عنوان=ترمینولوژی حقوق | تاریخ بازبینی = ۳ نوامبر ۲۰۱۲ |
اگر این انتقال و جابه جایی به وسیله [[هبه]] یا [[صلح]] یا [[معاوضه]] یا قرار دادن [[مهریه]] باشد باعث ایجاد حق شفعه نمیگردد و سهم مشاعی که فروخته میشود باید مبیع معامله باشد نه ثمن معامله.<ref>{{یادکرد کتاب | زبان=فارسی | سال=۱۳۹۱ | شابک=۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹ | عنوان=ترمینولوژی حقوق | تاریخ بازبینی = ۳ نوامبر ۲۰۱۲ | مکان=تهران | ناشر=گنج دانش | نام=محمد جعفر | نام خانوادگی=جعفری لنگرودی}}</ref> بهبیاندیگر اگر عرضه و اعیان ملک دارای «تنها دو مالک» باشد؛ و یکی از ۲ نفر دارندگان با انجام عقد بیع (مبایعهنامه) ملک را بفروشد، مالک دیگرمیتواند مبلغی که خریدار به فروشنده پرداخت کرده را به خریدار بپردازد و همه ملک را به تملک خود درآورد، به این کار در اصطلاح حقوقی حق شفعه گفته میشود. |
||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۲۲ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۱۰
حق شُفعه در علم حقوق ایران و همچنین در فقه به این معنی است که هر گاه اموال غیرمنقول قابل تقسیمی بین دو نفر به صورت مشاع مشترک باشد و یکی از دو شریک سهم خود را به شخص سومی به قصد بیع بفروشد، در این حالت برای شریک دیگر حق شفعه به وجود میآید به این ترتیب که شریک میتواند مبلغی را که شخص سوم به شریک خود داده را به وی بدهد و سهم وحق وی را تملک کند. به کسی که صاحب این حق است شفیع گفته میشود.
اگر این انتقال و جابه جایی به وسیله هبه یا صلح یا معاوضه یا قرار دادن مهریه باشد باعث ایجاد حق شفعه نمیگردد و سهم مشاعی که فروخته میشود باید مبیع معامله باشد نه ثمن معامله.[۱] بهبیاندیگر اگر عرضه و اعیان ملک دارای «تنها دو مالک» باشد؛ و یکی از ۲ نفر دارندگان با انجام عقد بیع (مبایعهنامه) ملک را بفروشد، مالک دیگرمیتواند مبلغی که خریدار به فروشنده پرداخت کرده را به خریدار بپردازد و همه ملک را به تملک خود درآورد، به این کار در اصطلاح حقوقی حق شفعه گفته میشود.
منابع
- ↑ جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۹۱). ترمینولوژی حقوق. تهران: گنج دانش. شابک ۹۶۴۵۹۸۶۰۷۹. پارامتر
|تاریخ بازیابی=
نیاز به وارد کردن|پیوند=
دارد (کمک)
- "حق شفعه و شرایط آن چیست؟" (به انگلیسی). شبکهٔ اینترنتی آفتاب. ۱۳۸۶. Retrieved 14 November 2012.