تهیه‌کننده موسیقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
The.koosha (بحث | مشارکت‌ها)
I completed the History section of the article, and also translated the "equipment and technology" section according to the main (English) page.
The.koosha (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۲۰: خط ۲۰:
- انتخاب [[موسیقی‌دان|موزیسین]] جهت اجرا و ضبط قسمت‌های مختلف یک اثر موسیقایی از جمله تکنوازی‌ها، [[ضرب‌آهنگ|ریتم]] و [[ملودی]] [[همراهی (موسیقی)|آکوپانیمان]].
- انتخاب [[موسیقی‌دان|موزیسین]] جهت اجرا و ضبط قسمت‌های مختلف یک اثر موسیقایی از جمله تکنوازی‌ها، [[ضرب‌آهنگ|ریتم]] و [[ملودی]] [[همراهی (موسیقی)|آکوپانیمان]].


- همراهی در فرایند آهنگسازی.
- همراهی در فرایند آهنگسازی.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=Understanding the Music Business}}</ref>


- تغییر و بهبود تنظیم اثر موسیقایی
- تغییر و بهبود تنظیم اثر موسیقایی
خط ۶۰: خط ۶۰:


== منابع ==
== منابع ==
<br />
{{پانویس}}
{{موسیقی}}
[[رده:تولید موسیقی]]
[[رده:تولید موسیقی]]
[[رده:تهیه‌کنندگان موسیقی]]
[[رده:تهیه‌کنندگان موسیقی]]

نسخهٔ ‏۷ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۲۹

تهیه‌کننده موسیقی
یک جلسه ضبط موسیقی در دانمارک
پیشه
نام‌هاناظر ضبط موسیقی، تهیه‌کننده موسیقی
نوع پیشه
حرفه
زمینه‌های فعالیت
صنعت موسیقی
توصیف
مهارت‌هاساز، ساز شستی‌دار، ترانه‌سرا، مربی آواز
زمینه کاری
Recording Studios
کارهای وابسته
مهندسی صدا، تهیه‌کننده اجرایی، تهیه‌کننده فیلم

تهیه کننده موسیقی یا ناظر ضبط موسیقی وظیفه‌ی مدیریت و نظارت بر فرایند ضبط صدا و تولید آثار موسیقایی یک هنرمند و یا یک گروه موسیقی را به عهده دارد. فعالیت یک تهیه کننده میتواند معطوف به تولید یک ترانه کوتاه و یا یک آلبوم مفهومی بلند باشد. تهیه‌کننده دارای وظایف بسیار متنوعی در فرایند تولید اثر هنری است. ایده‌پردازی درباره‌ی اثر هنری، گزینش آثار منتخب از میان ایده‌های موجود یک هنرمند و یا گروه هنری و کمک به ارتقاء سطح کیفی موسیقی، متن ترانه، و تنظیم آثار بخشی از فعالیت‌های اصلی یک تهیه کننده موسیقی است.

بخشی دیگر از وظایف تهیه کننده موسیقی شامل موارد زیر است:

- انتخاب موزیسین جهت اجرا و ضبط قسمت‌های مختلف یک اثر موسیقایی از جمله تکنوازی‌ها، ریتم و ملودی آکوپانیمان.

- همراهی در فرایند آهنگسازی.[۲]

- تغییر و بهبود تنظیم اثر موسیقایی

- رهبری نوازندگان و خوانندگان در فرایند ضبط.

تهیه کننده موسیقی معمولا ناظر تمامی مراحل ساخت یک اثر، از مرحله‌ی بازتولید تا ضبط صدا و میکس و مسترینگ است و در برخی موارد به طور مستقیم عملیات ضبط صدا ، میکس و مسترینگ را بر عهده می‌گیرد و در غیر این صورت مسئولیت عملیاتی را به مهندسین صدا می‌سپارد.


وظایف تهیه کننده

یک تهیه کننده دارای وظایف متعددی از جمله ایده‌پردازی و آهنگسازی پروژه، انتخاب ترانه‌ها و نوازندگان مورد نیاز برای انجام فرایند ضبط و اجرای پروژه، اعمال نظر در مورد تنظیم آهنگ و راهبری هنرمندان و نوازندگان در فرایند تولید اثر می‌باشد. تهیه کننده جلسات ضبط را کنترل کرده و بر تمام مراحل پس از ضبط از جمله میکس و مسترینگ نظارت دارد. تهیه کنندگان اغلب در سطوح کلان، به مدیریت بودجه‌ی پروژه، تنظیم قراردادها و انجام مذاکرات تجاری با ناشرین آثار می‌پردازند.

آکادمی ملی علوم و هنرهای ضبط ، تعریف زیر را برای یک تهیه کننده ارائه داده است:

" تهیه کننده شخصی است که هدایت فنی و خلاقانه‌ی فرایند تولید یک پروژه، و تمام جلسات ضبط و ویرایش مرتبط با آن را بر عهده دارد. یک تهیه کننده در تمام مراحل خلق یک اثر در کنار هنرمندان و مهندسین صدا حضور دارد. او مسئول نهایی سازی تمام تصمیمات خلاقانه، فنی و مدیریتی است و عامل یکپارچگی فعالیت یک هنرمند یا گروه هنری، با اهداف تجاری ناشر اثر است."

در سال 2010 نقش یک تهیه کننده میان سه عنوان حرفه‌ای جداگانه تفکیک شد: تهیه کننده اجرایی، تهیه کننده آواز و تهیه کننده موسیقی. تهیه کننده اجرایی مسئولیت نظارت بر امور مالی پروژه را بر عهده دارد. تهیه کننده آواز (یا "تنظیم کننده آواز") مسئول فرایند ضبط و تولید آواز خوانندگان است و تهیه کننده موسیقی، کارگردانی و نظارت فرایند خلاقانه‌ی ضبط و تولید یک اثر و میکس نهایی آن را بر عهده دارد.


تاریخچه

در ابتدای صنعت ضبط و نشر موسیقی، وظیفه‌ی یک تهیه کننده تنها محدود به ضبط اثر در یک نوبت و به صورت زنده بود. در اصل، وظیفه‌ی تهیه کنندگان کنونی در دهه‌ی 20 و 39 میلادی بر عهده‌ی واحد رپرتوار ناشرین آثار موسیقی بود که بر محصولات "پاپ" دوران خود نظارت داشته و اغلب ارکستر مربوط به این آثار را راهبری می‌کردند. موارد مشابه این نوع از تهیه کنندگان شامل "بن سلوین" در کلمبیا رکوردز، "ناتانائیل شیلکرت" در "ویکتور رکوردز" و "باب هرینگ" در "برانسویک رکوردز" هستند. تا پایان دهه‌ی 30 میلادی نخستین استودیوهای حرفه‌ای آهنگسازی و ضبط صدا، مستقل از شرکت‌های بزرگ این صنعت تأسیس شد. این اتفاق به طور خاص موجب تفکیک نقش رپرتوار و تهیه کننده گردید. با اینحال عنوان "تهیه کننده" از اواخر دهه‌ی 40 میلادی در صنعت موسیقی مورد استفاده‌ی عموم قرار گرفت.

به تدریج طی دهه‌ی 50 و 60 میلادی و با پیشرفت تکنولوژی، نقش تهیه کننده موسیقی دچار تغییر شد. فن‌آوری ضبط مولتی‌ترک موجب تغییراتی اساسی در فرایند ضبط آثار موسیقی شد. پیش از این، تمام عناصر یک اثر موسیقایی (از جمله صدای خواننده اصلی، همخوانی‌ها، ریتم‌نوازی‌ و تکنوازی‌ها و...) بایستی به صورت همزمان اجرا و ضبط می‌شد. تمام نوازندگان و خوانندگان بایستی در یک استودیوی بزرگ حاضر می‌شدند تا ضبط یک آهنگ به صورت کامل انجام گردد. اما با تکنولوژی ضبط مولتی‌ترک، خطوط ریتم نوازی‌ یک اثر (مثل گیتار بیس، سازهای کوبه‌ای و گیتار ریتم و...) به صورت جداگانه ضبط شده و سپس خطوط مربوط به خوانندگان و تکنوازی‌ها به آن اضافه می‌گردد. در این روش محدودیتی در دفعات ضبط وجود نداشت و به منظور دستیابی به بهترین نتیجه برداشت‌های متعددی از یک قطعه انجام می‌شد. دیگر نیازی به حضور تمام خوانندگان و نوازندگان در یک استودیو جهت ضبط همزمان قطعات نبود و بخش‌های مربوط به نوازنده (یا خواننده) در جلسات جداگانه‌ای ضبط می‌شد.

تحولات حاصل از ضبط مولتی‌ترک به اینجا محدود نمی‌شد. این روش ضبط تهیه‌کنندگان و آهنگسازان را قادر به طراحی و ساخت اصواتی جدید نمود که امکان تولید آن در روش ضبط زنده‌ ممکن نبود. سایکدلیک راک یکی از نمونه‌های بارز این تحول در صنعت موسیقی است. طی همین دوره سازهای مورد استفاده در موسیقی پاپ از نمونه‌های آکوستیک (مثل پیانو، گیتار آکوستیک، سازهای زهی و بادی) به سازهای الکتریک (پیانو و ارگ الکتریک، گیتار الکتریک، گیتار بیس، و سینث‌سایزر) تغییر هویت دادند. این سازهای جدید با نیروی الکتریکی عمل می‌کردند و از این رو جهت تولید صدا نیازمند دستگاه‌های "تقویت کننده صدا" (امپلیفایر) بودند.

سازها و ابزار تقویت کننده‌ی الکتریکی صدا، هنرمندان و تهیه‌کنندگان را در راستای تولید اصوات منحصر به فرد، قادر به تغییر رنگ صدای سازهای مختلف می‌ساخت. تهیه کنندگان از طریق این فن‌آوری میتوانستند برای همخوانی، از صدای خواننده‌ی اصلی استفاده کرده و یا برای یک قطعه‌ی تک‌نوازی، از 15 لایه‌ی همنوازی استفاده کنند.

در مدتی کوتاه، تهیه‌کنندگانی چون فیل اسپکتور و جرج مارتین موفق به تولید آثاری شدند که در وحله‌ی عمل، امکان اجرای زنده‌ی آن وجود نداشت. تهیه کنندگان به عنصر خلاق استودیو تبدیل شدند و چهره‌های جدیدی در این عرصه همچون جو میک و برایان ویلسون ظهور پیدا کردند.

یکی از پدیده‌های دیگری که در همین دوره‌ی زمانی پا به عرصه‌ی وجود نهاد، شکل گیری چهر‌های "اجراکننده-تهیه‌کننده" بود. پس از اینکه جریان‌های پاپی چون بیتلز، روینگ‌استونز، بیچ بویز به تجربه و تخصص کافی در زمینه‌ی تکنیک‌های ضبط در استودیو دست یافتند، بسیاری از آنها مسئولیت تهیه‌کنندگی آثار خود را به عهده گرفتند.

در اواخر قرن بیستم، ضبط دیجیتال و ظهور ابزارهای مدرن تهیه کنندگی، در کنار دسترسی بالا به سیستم‌های کامپیوتری مقرون به صرفه فرایند تهیه کنندگی و میزان دسترسی عموم به آن را با تحولات بزرگی مواجه ساخت.

ابزار و تکنولوژی تهیه‌کنندگی

امروزه فن‌آوری‌های متعددی در فرایند آهنگسازی مورد استفاده‌ی تهیه‌کنندگان قرار می‌گیرد. در دنیای مدرن، فرایند ضبط و میکس صدا به طور معمول در فضای کامپیوتری و توسط نرم‌افزارهایی تحت عنوان محیط کار صوت دیجیتال انجام می‌شود. از جمله‌ی این نرم‌افزارها می‌توان به پرو تولز، ایبلتون لایو، کیوبیس و لاجیک پرو اشاره کرد که همگی به طور معمول از طریق فناوری‌های استودیوی مجازی (VST Plugins) ارائه شده توسط شرکت‌های شخص ثالث مورد استفاده قرار می‌گیرد. دو نرم‌افزار لاجیک پرو و پروتولز به عنوان استاندارد صنعت تهیه کنندگی مطرح هستند. با اینحال در کنار این نرم‌افزارها و سیستم کامپیوتری ادواتی چون دستگاه میکس، میدی کنترلر، و ابزار ضبط دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد.

منابع


  1. "Music Producer". Schoolsintheusa.com. Retrieved 2016-01-02.
  2. Understanding the Music Business.