هانس-گئورگ گادامر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:
جز ویکی‌سازی
خط ۲: خط ۲:
|عنوان= هانس-گئورگ گادامر
|عنوان= هانس-گئورگ گادامر
|سرشناسی=
|سرشناسی=
|تصویر=[[پرونده:Wassili Lepanto (links) und Hans-Georg Gadamer im Gespräch - DC260-mh15922.jpg|200px]]
|تصویر=[[پرونده:Hans-Georg_Gadamer.jpg|240px]]
|نام کامل=
|نام کامل=
|لقب=
|لقب=
خط ۶۳: خط ۶۳:
گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از [[نظریه ادبی]] جدا کرد. اگر نظریه ادبی را به قاعده درآوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظرپردازانه نیست.
گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از [[نظریه ادبی]] جدا کرد. اگر نظریه ادبی را به قاعده درآوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظرپردازانه نیست.


== دیدگاه‌ها ==
== دیدگاه‌های گادامر دربارهٔ تاریخ ==
===دربارهٔ تاریخ===
از نظر گادامر فهم اثر [[تاریخ]] است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می‌گوید که [[علم]] تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.
از نظر گادامر فهم اثر [[تاریخ]] است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می‌گوید که [[علم]] تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.


== دیدگاه‌های گادامر دربارهٔ نبوغ ==
===دربارهٔ نبوغ===
از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی‌کنند و از خود قواعدی بر جای نمی‌گذارند.
از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی‌کنند و از خود قواعدی بر جای نمی‌گذارند.


== دیدگاه‌های گادامر دربارهٔ استعاره ==
===دربارهٔ استعاره===
گادامر اشاره کانت در کتاب [[نقد قوه حکم]] را برای نظریه استعاره از عمیق‌ترین اشارت می‌داند که طبق آن [[استعاره]] اصولاً دو محتوا را به هم مانند نمی‌کند بلکه تأمل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می‌دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به‌طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.
گادامر اشاره کانت در کتاب [[نقد قوه حکم]] را برای نظریه استعاره از عمیق‌ترین اشارت می‌داند که طبق آن [[استعاره]] اصولاً دو محتوا را به هم مانند نمی‌کند بلکه تأمل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می‌دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به‌طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.


== دیدگاه‌های گادامر دربارهٔ سنت و عقل ==
===دربارهٔ سنت و عقل===
گادامر تعارض مطلق بین سنت و [[عقل]] را نمی‌پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول [[اخلاق]]ی مبتنی بر سنت است. او می‌گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی‌شوند و توسط بصیرتی آزاد پدید نمی‌آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند.
گادامر تعارض مطلق بین سنت و [[عقل]] را نمی‌پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول [[اخلاق]]ی مبتنی بر سنت است. او می‌گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی‌شوند و توسط بصیرتی آزاد پدید نمی‌آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند.



نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۲۰

هانس-گئورگ گادامر
زادهٔ۱۱ فوریه ۱۹۰۰
ماربورگ، پادشاهی پروس، امپراتوری آلمان
درگذشت۱۳ مارس ۲۰۰۲
هایدلبرگ، آلمان
ملیتآلمانی
دورهفلسفه قرن بیستم
حیطهفلسفه غربی
مکتبسنت قاره‌ای
هرمنوتیک
علایق اصلی
مابعدالطبیعه، معرفت‌شناسی، زبان، هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی

هانس-گئورگ گادامر (به آلمانی: Hans-Georg Gadamer) (زادهٔ ۱۱ فوریه ۱۹۰۰ – درگذشتهٔ ۱۳ مارس ۲۰۰۲) فیلسوف برجستهٔ آلمانی در سنت قاره‌ای و نویسندهٔ اثر مشهور حقیقت و روش (۱۹۶۰) بود.

زندگی‌نامه

گادامر در ماربورگ به دنیا آمد. پدرش شیمیدان بود. او بعدها در فرایبورگ با هایدگر آشنا شد. در آن زمان هایدگر دانشجو بود و هنوز به سمت استادی دانشگاه درنیامده بود.

فلسفهٔ گادامر

پیشینه هرمنوتیک

گادامر از پیشگامان هرمنوتیک فلسفی است. آن زمان که شلایرماخر به شیوه‌ای تأثیر گرفته از کانت رسالت هرمنوتیک را از تعیین دستورالعمل‌هایی برای فهم به کشف شرایط عامی که اساساً فهم را امکان‌پذیر می‌سازد تغییر داد تصوری تازه از هرمنوتیک حاصل شد.

نوآوری گادامر در هرمنوتیک

گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از نظریه ادبی جدا کرد. اگر نظریه ادبی را به قاعده درآوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظرپردازانه نیست.

دیدگاه‌ها

دربارهٔ تاریخ

از نظر گادامر فهم اثر تاریخ است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می‌گوید که علم تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.

دربارهٔ نبوغ

از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی‌کنند و از خود قواعدی بر جای نمی‌گذارند.

دربارهٔ استعاره

گادامر اشاره کانت در کتاب نقد قوه حکم را برای نظریه استعاره از عمیق‌ترین اشارت می‌داند که طبق آن استعاره اصولاً دو محتوا را به هم مانند نمی‌کند بلکه تأمل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می‌دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به‌طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.

دربارهٔ سنت و عقل

گادامر تعارض مطلق بین سنت و عقل را نمی‌پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول اخلاقی مبتنی بر سنت است. او می‌گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی‌شوند و توسط بصیرتی آزاد پدید نمی‌آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند.

کتاب‌شناسی

  • هرمنوتیک دین و اخلاق، ترجمه شهاب الدین امیرخانی، نشر کتاب پارسه، ۱۳۹۶
  • مثال خیر در فلسفهٔ افلاطونی-ارسطویی، ترجمه حسن فتحی، نشر حکمت، ۱۳۸۲
  • ادبیات و فلسفه در گفتگو، ترجمه زهرا زواریان، نشر نقش و نگار، ۱۳۹۳
  • دیالکتیک هگل (پنج جستار هرمنوتیکی)، ترجمه مهدی فیضی، نشر رخ داد نو، ۱۳۹۰
  • آغاز فلسفه، ترجمه عزت‌الله فولادوند، نشر کتاب هرمس، ۱۳۹۲
  • هنر و زبان، ترجمه مهدی فیضی، نشر رخ داد نو، ۱۳۸۸
  • رازوارگی سلامت (هنر شفابخشی در عصر علم)، ترجمه نرگس تاجیک، نشر روزگار نو، ۱۳۹۴
  • مکتب فرانکفورت و نیچه، حامد فولاد وند، نشر مهرنیوشا، ۱۳۸۷
  • هنر بازی نماد فستیوال، ترجمه عبدالله انوار، نشر پرسش، ۱۳۹۴
  • هرمنویتیک، زبان، هنر (شش جستار هرمنویتیکی)، ترجمه عبدالله امینی، نشر پرسش، ۱۳۹۵

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون

منابع

  • وایسنهایمر، جوئل (۱۳۸۱)، هرمنوتیک فلسفی و نظریه ادبی: مروری بر آراء گادامر در گستره هرمنوتیک، ترجمهٔ مسعود علیا، انتشارات ققنوس، تهران.
  • علیرضا اسمعیل زاد، «هانس گئورگ گادامر و دیالکتیک تفاهم»، نامه فلسفه، شماره بهار ۱۳۸۱ - شماره ۱۲.