تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده آمریکا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Foadtavana (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵: خط ۴۵:
{{مدال|Silver|[[بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۰]]|[[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۰– مسابقات زنان]]}}
{{مدال|Silver|[[بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۰]]|[[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۰– مسابقات زنان]]}}
}}
}}
'''تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده آمریکا''' {{انگلیسی|United States women's national soccer team}} نمایندهٔ زنان کشور ایالات متحده آمریکا در ردهٔ ملی است؛ که زیرنظر [[فدراسیون فوتبال آمریکا]] قرار دارد. این تیم با داشتن چهار عنوان قهرمانی (که شامل نخستین دوره جام جهانی زنان [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۱|۱۹۹۱]] می‌شود)، چهار مدال طلای [[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی|المپیک]] (به شمول نخستین دوره فوتبال زنان در المپیک [[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۶– مسابقات زنان|۱۹۹۶]]) وهشت قهرمانی [[جام طلایی کونکاکاف زنان]] و داشتن ده عنوان قهرمانی در [[جام آلگاروه]] موفقترین تیم ملی فوتبال زنان در جهان است. این تیم در تمامی دوره‌های تاریخ جام جهانی زنان و المپیک از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۵ (بجز حذف در مرحله حذفی [[بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶|المپیک ۲۰۱۶]]) موفق به دریافت مدال شده‌است.
'''تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده آمریکا''' {{انگلیسی|United States women's national soccer team}} نمایندهٔ زنان کشور ایالات متحده آمریکا در ردهٔ ملی است؛ که زیرنظر [[فدراسیون فوتبال آمریکا]] قرار دارد. این تیم با داشتن چهار عنوان قهرمانی (که شامل نخستین دوره جام جهانی زنان [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۱|۱۹۹۱]] می‌شود)، چهار مدال طلای [[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی|المپیک]] (به شمول نخستین دوره فوتبال زنان در المپیک [[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۶– مسابقات زنان|۱۹۹۶]]) و هشت قهرمانی [[جام طلایی کونکاکاف زنان]] و داشتن ده عنوان قهرمانی در [[جام آلگاروه]] موفقترین تیم ملی فوتبال زنان در جهان است. این تیم در تمامی دوره‌های تاریخ جام جهانی زنان و المپیک از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۵ (بجز حذف در مرحله حذفی [[بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶|المپیک ۲۰۱۶]]) موفق به دریافت مدال شده‌است.


پس از آنکه به‌طور متوسط سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ در [[رده‌بندی جهانی فیفا زنان|رتبه‌بندی فیفا]] مقام دوم جهانی را داشت توانست از مارس ۲۰۰۸ تا نوامبر ۲۰۱۴ به‌طور پیوسته رده ۱ رتبه‌بندی جهانی را داشته باشد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Member Association - USA - FIFA.com|نشانی=https://www.fifa.com/associations/association/usa/|وبگاه=www.fifa.com|بازبینی=2019-07-09|کد زبان=en-GB|نام خانوادگی=FIFA.com}}</ref> پس از آن تنها تیمی که بجز آمریکا توانسته به رتبه نخست رده‌بندی جهانی برسد [[تیم ملی فوتبال زنان آلمان]] است. تیم آمریکا در ۲۴ مارس ۲۰۱۷ به دلیل نتایجش در [[جام شی‌بیلیوز|جام شی‌بیلیوز ۲۰۱۷]] به رتبه دوم سقوط کرد. اما از ۲۳ ژوئن ۲۰۱۷ و پس از برد در بازی‌های دوستانه مقابل تیم‌های ملی روسیه، سوئد و بلژیک به ردهٔ نخست جهانی فیفا بازگشت. این تیم به عنوان تیم برگزیدهٔ المپیک در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ انتخاب شده‌است. [[اسپورتس ایلاستریتد]] تمامی اعضای این تیم را در سال ۱۹۹۹ به عنوان برترین چهره زن [[چهره ورزشی سال اسپورتس ایلاستریتد|ورزشی سال]] انتخاب کرده‌است. این تیم در ۵ آوریل ۲۰۱۷ به [[توافق‌نامه جمعی]] در کنار دیگر عواملی که باعث افزایش دستمزد می‌شد دست یافت.
پس از آنکه به‌طور متوسط سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ در [[رده‌بندی جهانی فیفا زنان|رتبه‌بندی فیفا]] مقام دوم جهانی را داشت توانست از مارس ۲۰۰۸ تا نوامبر ۲۰۱۴ به‌طور پیوسته رده ۱ رتبه‌بندی جهانی را داشته باشد.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=Member Association - USA - FIFA.com|نشانی=https://www.fifa.com/associations/association/usa/|وبگاه=www.fifa.com|بازبینی=2019-07-09|کد زبان=en-GB|نام خانوادگی=FIFA.com}}</ref> پس از آن تنها تیمی که بجز آمریکا توانسته به رتبه نخست رده‌بندی جهانی برسد [[تیم ملی فوتبال زنان آلمان]] است. تیم آمریکا در ۲۴ مارس ۲۰۱۷ به دلیل نتایجش در [[جام شی‌بیلیوز|جام شی‌بیلیوز ۲۰۱۷]] به رتبه دوم سقوط کرد. اما از ۲۳ ژوئن ۲۰۱۷ و پس از برد در بازی‌های دوستانه مقابل تیم‌های ملی روسیه، سوئد و بلژیک به ردهٔ نخست جهانی فیفا بازگشت. این تیم به عنوان تیم برگزیدهٔ المپیک در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ انتخاب شده‌است. [[اسپورتس ایلاستریتد]] تمامی اعضای این تیم را در سال ۱۹۹۹ به عنوان برترین چهره زن [[چهره ورزشی سال اسپورتس ایلاستریتد|ورزشی سال]] انتخاب کرده‌است. این تیم در ۵ آوریل ۲۰۱۷ به [[توافق‌نامه جمعی]] در کنار دیگر عواملی که باعث افزایش دستمزد می‌شد دست یافت.
خط ۶۲: خط ۶۲:
در جام جهانی آنها در مرحله گروهی هر سه بازی خود را با پیروزی و با ۱۱ گل زده و ۲ گل خورده پشت سر گذاشتند. در نخستین بازی در مرحلهٔ تیم آمریکا به مصاف [[تیم ملی فوتبال زنان سوئد]] رفت که تا ابتدای نیمه دوم آنها ۳ گل از رقیب خود پیش بودند اما با پذیرفت دو گل در اواخر بازی با نتیجه نزدیک ۳–۲ بازی را به نفع خود به پایان بردند<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://www.fifa.com/womensworldcup/matches/round=1309/match=21958/index.html |عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref>. در ادامهٔ بازی‌های مرحلهٔ گروهی آنها ۵–۰ برزیل را شکست دادند<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://jogosdaselecaobrasileira.wordpress.com/1991/11/19/selecao-feminina-brasil-0-x-5-estados-unidos/|عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref> و همین‌طور با نتیجهٔ بر ژاپن به پیروزی رسیدند<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://www.fifa.com/womensworldcup/matches/round=1309/match=21962/index.html|عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref> و در گره خود اول شدند تا به دیدار یک چهارم نهایی برسند. در دیدار یک چهارم نهایی آنها با شکست [[تیم ملی فوتبال زنان تایوان|تیم تایوان]] با نتیجه پر گل ۷–۰ شکست دادن که پنج گل ابتدایی این بازی را [[میچل ایکرز]] در پنجاه دقیقهٔ ابتدایی بازی به ثمر رساند. در دیدار نیمه نهایی در مقابل [[تیم ملی فوتبال زنان آلمان|تیم آلمان]] [[کرین جنینگز-گبرا|کرین جنینگز]] با زدن سه گل در نیمه اول [[هت تریک]] کرد و آمریکا حضور خود در فینال را با پیروزی ۵–۲ تثبیت کرد. پیروزی‌های پرگل و بی سابقهٔ این تیم توجه رسانه‌های آمریکا را به خود جلب کرد اما با این حال دیدار فینال در آمریکا از تلویزیون پخش زنده نشد. آمریکا با شکست ۲–۱ [[تیم ملی فوتبال زنان نروژ]] در دیدار پایانی که درمقابل چشمان ۶۵٬۰۰۰ نفر تماشاگر که در شهر [[گوانگ‌ژو]] و در [[ورزشگاه تیانهه]] برگزار می‌شد با دو گلی که [[میچل ایکرز]] موفق به کسب قهرمانی در نخستین دوره جام جهانی زنان شد. میچل ایکرز با ده گل زده به عنوان بهترین گلزن این دروه از رقابت‌ها شناخته شد. [[کرین جنینگز-گبرا]] نیز با دریافت توپ طلای عنوان بهترین بازیکن این مسابقات را از آن خود کرد. با وجود این قهرمانی تیم زنان آمریکا در گمنامی و با استقبال کمی در هنگام ورود به آمریکا در [[فرودگاه بین‌المللی جان اف کندی]] از سوی فدراسیون فوتبال آمریکا و کارکنان رسمی این فدراسیون قرار گرفت. این تیم با منابع و توجه کمتری از فدراسیون به دلیل توجه فدراسیون فوتبال آمریکا به جهت آنکه تمرکزش بر روی [[تیم ملی فوتبال ایالات متحده آمریکا|تیم ملی فوتبال مردان آمریکا]] برای آمادگی این تیم در [[جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴]] که در کشور آمریکا میزبانی می‌شد گذاشته بود روبرو شد. تیم زنان آمریکا پس از بازگشت از مسابقات تعطیل شد و تنها دوبار در سال ۱۹۹۲ بازی انجام داد. اما یک سال پس از آن تیم زنان آمریکا بازگشت تا مسابقاتی را در [[قبرس]]، کانادا و ایالات متحده انجام دهد که از جملهٔ این تورنمنت‌ها می‌توان به [[مسابقات قهرمانی جام کونکاکاف زنان ۱۹۹۳]] اشاره کرد که آمریکا برای دومین بار قهرمان این بازی‌ها شد. با وجود این شرایط همچنان برنامه فوتبال ملی زنان آمریکا بهتر از تیم زنان کشور پیشین اتحاد شوروی بود که بازی فوتبال را به عنوان یک «بازی مردانه» می‌دانست.
در جام جهانی آنها در مرحله گروهی هر سه بازی خود را با پیروزی و با ۱۱ گل زده و ۲ گل خورده پشت سر گذاشتند. در نخستین بازی در مرحلهٔ تیم آمریکا به مصاف [[تیم ملی فوتبال زنان سوئد]] رفت که تا ابتدای نیمه دوم آنها ۳ گل از رقیب خود پیش بودند اما با پذیرفت دو گل در اواخر بازی با نتیجه نزدیک ۳–۲ بازی را به نفع خود به پایان بردند<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://www.fifa.com/womensworldcup/matches/round=1309/match=21958/index.html |عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref>. در ادامهٔ بازی‌های مرحلهٔ گروهی آنها ۵–۰ برزیل را شکست دادند<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://jogosdaselecaobrasileira.wordpress.com/1991/11/19/selecao-feminina-brasil-0-x-5-estados-unidos/|عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref> و همین‌طور با نتیجهٔ بر ژاپن به پیروزی رسیدند<ref>{{یادکرد وب |نویسنده = |نشانی= https://www.fifa.com/womensworldcup/matches/round=1309/match=21962/index.html|عنوان= | ناشر = |تاریخ = |تاریخ بازبینی= }}</ref> و در گره خود اول شدند تا به دیدار یک چهارم نهایی برسند. در دیدار یک چهارم نهایی آنها با شکست [[تیم ملی فوتبال زنان تایوان|تیم تایوان]] با نتیجه پر گل ۷–۰ شکست دادن که پنج گل ابتدایی این بازی را [[میچل ایکرز]] در پنجاه دقیقهٔ ابتدایی بازی به ثمر رساند. در دیدار نیمه نهایی در مقابل [[تیم ملی فوتبال زنان آلمان|تیم آلمان]] [[کرین جنینگز-گبرا|کرین جنینگز]] با زدن سه گل در نیمه اول [[هت تریک]] کرد و آمریکا حضور خود در فینال را با پیروزی ۵–۲ تثبیت کرد. پیروزی‌های پرگل و بی سابقهٔ این تیم توجه رسانه‌های آمریکا را به خود جلب کرد اما با این حال دیدار فینال در آمریکا از تلویزیون پخش زنده نشد. آمریکا با شکست ۲–۱ [[تیم ملی فوتبال زنان نروژ]] در دیدار پایانی که درمقابل چشمان ۶۵٬۰۰۰ نفر تماشاگر که در شهر [[گوانگ‌ژو]] و در [[ورزشگاه تیانهه]] برگزار می‌شد با دو گلی که [[میچل ایکرز]] موفق به کسب قهرمانی در نخستین دوره جام جهانی زنان شد. میچل ایکرز با ده گل زده به عنوان بهترین گلزن این دروه از رقابت‌ها شناخته شد. [[کرین جنینگز-گبرا]] نیز با دریافت توپ طلای عنوان بهترین بازیکن این مسابقات را از آن خود کرد. با وجود این قهرمانی تیم زنان آمریکا در گمنامی و با استقبال کمی در هنگام ورود به آمریکا در [[فرودگاه بین‌المللی جان اف کندی]] از سوی فدراسیون فوتبال آمریکا و کارکنان رسمی این فدراسیون قرار گرفت. این تیم با منابع و توجه کمتری از فدراسیون به دلیل توجه فدراسیون فوتبال آمریکا به جهت آنکه تمرکزش بر روی [[تیم ملی فوتبال ایالات متحده آمریکا|تیم ملی فوتبال مردان آمریکا]] برای آمادگی این تیم در [[جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴]] که در کشور آمریکا میزبانی می‌شد گذاشته بود روبرو شد. تیم زنان آمریکا پس از بازگشت از مسابقات تعطیل شد و تنها دوبار در سال ۱۹۹۲ بازی انجام داد. اما یک سال پس از آن تیم زنان آمریکا بازگشت تا مسابقاتی را در [[قبرس]]، کانادا و ایالات متحده انجام دهد که از جملهٔ این تورنمنت‌ها می‌توان به [[مسابقات قهرمانی جام کونکاکاف زنان ۱۹۹۳]] اشاره کرد که آمریکا برای دومین بار قهرمان این بازی‌ها شد. با وجود این شرایط همچنان برنامه فوتبال ملی زنان آمریکا بهتر از تیم زنان کشور پیشین اتحاد شوروی بود که بازی فوتبال را به عنوان یک «بازی مردانه» می‌دانست.


تیم ملی فوتبال زنان آمریکا چندین بازی تدارکاتی جهت آمادگی برای حضور در [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۵]] و انتخابی این بازی‌ها انجام داد. نخستین این بازی‌های تدارکاتی شرکت در [[جام آلگاروه ۱۹۹۴|اولین دوره جام آلگاروه]] بود که در کشور [[پرتغال]] برگزار می‌شد. تیم آمریکا بازی‌های خود در این دوره از جام آلگاروه بازی‌های گروهی خود را برد. اما در بازی فینال مقابل تیم نروژ شکست خورد. پس از آن تیم آمریکا در [[Chiquita Cup|جام چیکیتا]] که مسابقات تدارکاتی بود که در ماه اوت و در شرق آمریکا برگزار می‌شد در مقابل تیم‌های آلمان، چین و نروژ بازی کرد. در اوایل ماه اوت آنسون دورانس سرمربی تیم ملی فوتبال زنان آمریکا از سمت خود استعفا دادو جای او را دستیارش [[تونی دیسیکو]] دروازه‌بان پیشین تیم ملی مردان آمریکا گرفت. تونی دیسیکو به عنوان سرمربی به همراه تیم زنان آمریکا با ۳۶ گل زده و تنها یک گل خورده برندهٔ [[مسابقات قهرمانی جام کونکاکاف زنان ۱۹۹۴]] شد.
تیم ملی فوتبال زنان آمریکا چندین بازی تدارکاتی جهت آمادگی برای حضور در [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۵]] و انتخابی این بازی‌ها انجام داد. نخستین این بازی‌های تدارکاتی شرکت در [[جام آلگاروه ۱۹۹۴|اولین دوره جام آلگاروه]] بود که در کشور [[پرتغال]] برگزار می‌شد. تیم آمریکا بازی‌های خود در این دوره از جام آلگاروه بازی‌های گروهی خود را برد. اما در بازی فینال مقابل تیم نروژ شکست خورد. پس از آن تیم آمریکا در [[Chiquita Cup|جام چیکیتا]] که مسابقات تدارکاتی بود که در ماه اوت و در شرق آمریکا برگزار می‌شد در مقابل تیم‌های آلمان، چین و نروژ بازی کرد. در اوایل ماه اوت آنسون دورانس سرمربی تیم ملی فوتبال زنان آمریکا از سمت خود استعفا داد و جای او را دستیارش [[تونی دیسیکو]] دروازه‌بان پیشین تیم ملی مردان آمریکا گرفت. تونی دیسیکو به عنوان سرمربی به همراه تیم زنان آمریکا با ۳۶ گل زده و تنها یک گل خورده برندهٔ [[مسابقات قهرمانی جام کونکاکاف زنان ۱۹۹۴]] شد.


در فوریهٔ سال ۱۹۹۵ یک برنامهٔ تمرینی به صورت دائمی و با تسهیلات کامل و کلینیک در [[سنفورد، فلوریدا]] افتتاح شد و مجموعه ای از بازی‌های دوستانهٔ برای این تیم نیز تدارک دیده شد که هزینهٔ آنها توسط شرکت [[نایکی]] پرداخت شد. تیم آمریکا در جام جهانی زنان با وجود یک تساوی ۳–۳ در الین بازی با چین در گروهش اول شد. تیم زنان آمریکا دروازه‌بان خود [[بریانا اسکری]] را در بازی بعدی به دلیل گرفتن کارت قرمز در این بازی از دست داد. تیم فوتبال زنان آمریکا در بازی یک چهارم نهایی در مقابل ژاپن به پیروزی ۴–۰ رسید. اما در بازی نیمه نهایی بازی را به تیم نروژ که نهایتاً قهرمان این دوره از مسابقات شد ۱–۰ نتیجه را واگذار کرد. در این دوره از مسابقات تیم زنان آمریکا با برد تسلی بخش مقابل تیم چین ۲–۰ بازی را برد و سوم شد.
در فوریهٔ سال ۱۹۹۵ یک برنامهٔ تمرینی به صورت دائمی و با تسهیلات کامل و کلینیک در [[سنفورد، فلوریدا]] افتتاح شد و مجموعه ای از بازی‌های دوستانهٔ برای این تیم نیز تدارک دیده شد که هزینهٔ آنها توسط شرکت [[نایکی]] پرداخت شد. تیم آمریکا در جام جهانی زنان با وجود یک تساوی ۳–۳ در الین بازی با چین در گروهش اول شد. تیم زنان آمریکا دروازه‌بان خود [[بریانا اسکری]] را در بازی بعدی به دلیل گرفتن کارت قرمز در این بازی از دست داد. تیم فوتبال زنان آمریکا در بازی یک چهارم نهایی در مقابل ژاپن به پیروزی ۴–۰ رسید. اما در بازی نیمه نهایی بازی را به تیم نروژ که نهایتاً قهرمان این دوره از مسابقات شد ۱–۰ نتیجه را واگذار کرد. در این دوره از مسابقات تیم زنان آمریکا با برد تسلی بخش مقابل تیم چین ۲–۰ بازی را برد و سوم شد.


تیم زنان آمریکا در [[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۶– مسابقات زنان|المپیک ۱۹۹۶]] که نخستین دورهٔ مسابقات فوتبال زنان در المپیک بود و در شهر [[آتلانتا، جورجیا]] و در کشور ایالات متحده آمریکا برگزار می‌شد<ref>{{cite web|author=GEORGE VECSEYPublished: August 2, 1996 |url=https://www.nytimes.com/1996/08/02/sports/women-s-soccer-76481-fans-1-us-gold.html |title=Women's Soccer: 76,481 Fans, 1 U.S. Gold - New York Times |publisher=Nytimes.com |date=August 2, 1996 |accessdate=November 1, 2012}}</ref><ref>{{cite news|author=|url=https://www.nytimes.com/1993/09/20/sports/women-sports-get-a-boost.html |title=Women Sports Get a Boost - New York Times |publisher=Nytimes.com |date=September 20, 1993 |accessdate=September 17, 2012}}</ref> موفق به کسب مدال طلا شد. جولی فائودی، کریستین لیلی و بقیهٔ بازیکنان تیم ۱۹۹۹ انقلابی را در بازی‌های تیمی زنان آمریکا به وجود آوردند. تاثیرگذارترین و به یادماندنی‌ترین برد این تیم مسلماً در [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹]] برد ۵–۴ در مقابل [[تیم ملی فوتبال زنان چین]] بود که با [[ضربات پنالتی]] و پس از تساوی ۰–۰ در [[وقت اضافه]] بدست آمد. پس از این بردها آنها در سطح جهانی مطرح شدند و توجه زیاد رسانه‌ها را به فوتبال زنان و ورزشکاران زن فوتبال کردند. در ۱۰ ژوئیهٔ ۱۹۹۹ بیش از ۹۰٬۰۰۰ نفر (بیشترین تعداد تماشاگر در فوتبال زنان و یکی از بیشترین تعداد تماشاگران در بازی‌های
تیم زنان آمریکا در [[فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۶– مسابقات زنان|المپیک ۱۹۹۶]] که نخستین دورهٔ مسابقات فوتبال زنان در المپیک بود و در شهر [[آتلانتا، جورجیا]] و در کشور ایالات متحده آمریکا برگزار می‌شد<ref>{{cite web|author=GEORGE VECSEYPublished: August 2, 1996 |url=https://www.nytimes.com/1996/08/02/sports/women-s-soccer-76481-fans-1-us-gold.html |title=Women's Soccer: 76,481 Fans, 1 U.S. Gold - New York Times |publisher=Nytimes.com |date=August 2, 1996 |accessdate=November 1, 2012}}</ref><ref>{{cite news|author=|url=https://www.nytimes.com/1993/09/20/sports/women-sports-get-a-boost.html |title=Women Sports Get a Boost - New York Times |publisher=Nytimes.com |date=September 20, 1993 |accessdate=September 17, 2012}}</ref> موفق به کسب مدال طلا شد. جولی فائودی، کریستین لیلی و بقیهٔ بازیکنان تیم ۱۹۹۹ انقلابی را در بازی‌های تیمی زنان آمریکا به وجود آوردند. تاثیرگذارترین و به یادماندنی‌ترین برد این تیم مسلماً در [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹]] برد ۵–۴ در مقابل [[تیم ملی فوتبال زنان چین]] بود که با [[ضربات پنالتی]] و پس از تساوی ۰–۰ در [[وقت اضافه]] بدست آمد. پس از این بردها آنها در سطح جهانی مطرح شدند و توجه زیاد رسانه‌ها را به فوتبال زنان و ورزشکاران زن فوتبال کردند. در ۱۰ ژوئیهٔ ۱۹۹۹ بیش از ۹۰٬۰۰۰ نفر (بیشترین تعداد تماشاگر در فوتبال زنان و یکی از بیشترین تعداد تماشاگران در بازی‌های
فینال جهانی) [[ورزشگاه رز بول]] را پرکردند تا بازی فینال بین تیم زنان آمریکا را در مقابل چین ببینند. پس از چندین رفت برگشت نتیجهٔ این بازی در ۹۰ قانونی ۰–۰ به پاین رسید. در وقت‌های اضافه هم همین نتیجه حفظ شد تا بازی به ضربات پنالتی بکشد. بریانا اسکری ضربهٔ پنالتی سوم تیم چین را گرفت که نتیجه ۴–۴ بشود و در نهایت [[برندی کاستین]] آخرین پنالتی را برای آمریکا به گل تبدیل کرد تا تیم زنان آمریکا قهرمان بازی‌های [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹]] شود. پس از زدن این ضربه پنالتی برندی کاستین برای جشن خوشحالی پس از گل به طرف تماشاگران بر روی زمین زانو زد و پیراهن خود را بالا داد و [[سینه‌بند|سینه‌بند ورزشی]] خود را نشان داد که به یکی از معروفترین صحنه‌های تاریخ ورزش فوتبال زنان تبدیل شد و عکس آن بر روی جلد مجلهٔ [[اسپورت ایلاسترید]] و مجلات و روزنامه‌های مختلف آمریکا و جهان رفت. این برد بر روی بسیاری از دختران تأثیر گذاشت تا جذب تیم ملی فوتبال زنان شوند.
فینال جهانی) [[ورزشگاه رز بول]] را پرکردند تا بازی فینال بین تیم زنان آمریکا را در مقابل چین ببینند. پس از چندین رفت برگشت نتیجهٔ این بازی در ۹۰ قانونی ۰–۰ به پایان رسید. در وقت‌های اضافه هم همین نتیجه حفظ شد تا بازی به ضربات پنالتی بکشد. بریانا اسکری ضربهٔ پنالتی سوم تیم چین را گرفت که نتیجه ۴–۴ بشود و در نهایت [[برندی کاستین]] آخرین پنالتی را برای آمریکا به گل تبدیل کرد تا تیم زنان آمریکا قهرمان بازی‌های [[جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹]] شود. پس از زدن این ضربه پنالتی برندی کاستین برای جشن خوشحالی پس از گل به طرف تماشاگران بر روی زمین زانو زد و پیراهن خود را بالا داد و [[سینه‌بند|سینه‌بند ورزشی]] خود را نشان داد که به یکی از معروفترین صحنه‌های تاریخ ورزش فوتبال زنان تبدیل شد و عکس آن بر روی جلد مجلهٔ [[اسپورت ایلاسترید]] و مجلات و روزنامه‌های مختلف آمریکا و جهان رفت. این برد بر روی بسیاری از دختران تأثیر گذاشت تا جذب تیم ملی فوتبال زنان شوند.


== سال‌های دههٔ ۲۰۰۰ ==
== سال‌های دههٔ ۲۰۰۰ ==

نسخهٔ ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۴۲

ایالات متحده آمریکا
آرم پیراهن/لوگوی فدراسیون
لقب(ها)تیم زنان آمریکا
ستاره‌ها و نوارها
فدراسیونفدراسیون فوتبال ایالات متحده آمریکا
کنفدراسیونکونکاکاف
(شمال، مرکزی آمریکا و کارائیب)
زیرکنفدراسیوننافو (آمریکای شمالی)
سرمربیجیل الیس
کاپیتانکارلی لوید
الکس مورگن
مگان رپینو[۱]
بیشترین بازی ملیکریستین لیلی (۳۵۴)
بیشترین گل ملیابی وامباک (۱۸۴)
کد فیفاUSA
رنگ‌های خانگی
رنگ‌های مهمان
رده‌بندی فیفا
کنونی۱
برترین۱ (چندین بار)
پایین‌ترین۱ (چندین بار)
نخستین بازی ملی
 ایتالیا 1–0 ایالات متحده آمریکا 
(یسولو، ایتالیا؛ ۱۸ اوت ۱۹۸۵)
بهترین پیروزی
 ایالات متحده آمریکا 14–0 Dominican Rep. 
(ونکوور، کانادا؛ ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲)
بدترین شکست
 برزیل 4–0 ایالات متحده آمریکا 
(هانگژو، چین؛ ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۷)
جام جهانی
حضور۸ (نخستین حضور در ۱۹۹۱)
بهترین نتیجهقهرمان: ۱۹۹۱, ۱۹۹۹, ۲۰۱۵, ۲۰۱۹
فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی
حضور۶ (نخستین حضور در ۱۹۹۶)
بهترین نتیجهGold طلا: ۱۹۹۶، ۲۰۰۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲
جام طلایی کونکاکاف زنان
حضور۹ (نخستین حضور در ۱۹۹۱)
بهترین نتیجهقهرمان: ۱۹۹۱, ۱۹۹۳, ۱۹۹۴, ۲۰۰۰, ۲۰۰۲, ۲۰۰۶, ۲۰۱۴, ۲۰۱۸

تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده آمریکا (به انگلیسی: United States women's national soccer team) نمایندهٔ زنان کشور ایالات متحده آمریکا در ردهٔ ملی است؛ که زیرنظر فدراسیون فوتبال آمریکا قرار دارد. این تیم با داشتن چهار عنوان قهرمانی (که شامل نخستین دوره جام جهانی زنان ۱۹۹۱ می‌شود)، چهار مدال طلای المپیک (به شمول نخستین دوره فوتبال زنان در المپیک ۱۹۹۶) و هشت قهرمانی جام طلایی کونکاکاف زنان و داشتن ده عنوان قهرمانی در جام آلگاروه موفقترین تیم ملی فوتبال زنان در جهان است. این تیم در تمامی دوره‌های تاریخ جام جهانی زنان و المپیک از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۵ (بجز حذف در مرحله حذفی المپیک ۲۰۱۶) موفق به دریافت مدال شده‌است.

پس از آنکه به‌طور متوسط سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ در رتبه‌بندی فیفا مقام دوم جهانی را داشت توانست از مارس ۲۰۰۸ تا نوامبر ۲۰۱۴ به‌طور پیوسته رده ۱ رتبه‌بندی جهانی را داشته باشد.[۲] پس از آن تنها تیمی که بجز آمریکا توانسته به رتبه نخست رده‌بندی جهانی برسد تیم ملی فوتبال زنان آلمان است. تیم آمریکا در ۲۴ مارس ۲۰۱۷ به دلیل نتایجش در جام شی‌بیلیوز ۲۰۱۷ به رتبه دوم سقوط کرد. اما از ۲۳ ژوئن ۲۰۱۷ و پس از برد در بازی‌های دوستانه مقابل تیم‌های ملی روسیه، سوئد و بلژیک به ردهٔ نخست جهانی فیفا بازگشت. این تیم به عنوان تیم برگزیدهٔ المپیک در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ انتخاب شده‌است. اسپورتس ایلاستریتد تمامی اعضای این تیم را در سال ۱۹۹۹ به عنوان برترین چهره زن ورزشی سال انتخاب کرده‌است. این تیم در ۵ آوریل ۲۰۱۷ به توافق‌نامه جمعی در کنار دیگر عواملی که باعث افزایش دستمزد می‌شد دست یافت.

تاریخچه

ریشه‌های پیدایش تیم در دههٔ ۱۹۸۰

پس از ایجاد ماده قانونی ۹ که بخشی از متمم اصلاحات آموزشی در سال ۱۹۷۲ مربوط به از بین بردن تبعیض جنسیتی در برنامه‌هایی که بودجه خود را از بخش فدرال میگرند بود باعث افزایش ایجاد تیم‌های دانشگاهی شد که در آن زمان فوتبال زنان به‌طور خاص محبوبیت زیادی را در سطح کشوری بدست آورد. فدراسیون فوتبال ایالات متحده آمریکا مایک رایان را برگزید تا فهرستی از بازیکنان دانشجو را انتخاب کند که در مندیالیتو (جام جهانی کوچک) شرکت کنند که اولین حضور آنها در رقابت‌های بین‌المللی فوتبال بود. نخستین بازی آنها در تاریخ ۱۸ اوت ۱۹۸۵ در مقابل تیم ایتالیا بود که آنها نتیجه را ۱–۰ واگذار کردند و پس از باخت در بازی‌های باقی مانده به تیم‌های دانمارک و انگلستان به مقام چهارمی رسیدند.

آنسون دورانس مربی تیم دانشگاه کارولینای شمالی به عنوان نخستین سرمربی تمام وقت در سال ۱۹۸۶ با هدف رفتن به دوره بعد مسابقات مندیالیتو و دیگر مسابقات استخدام شد. در نخستین مسابقات مندیالیتو تحت سرمربیگری آنسون دورانس تیم آمریکا موفق شد تا تیم‌های چین و برزیل و تیم ملی فوتبال زنان ژاپن را شکست دهد و به فینال برسد که در نهایت با شکست در مقابل ایتالیا به عنوان نایب قهرمانی در این رقابت‌ها رسید. او به جای بازی دادن به بازیکنان دانشجو که ترجیح فدراسیون بود به نوجوانان فرصت حضور در تیم ملی را داد که بعدها از آنها ستاره‌های آینده این تیم همچون میا هام ،جولی فائودی و کریستین لیلی بیرون آمدند. مسابقات دعوتی فیفا ۱۹۸۸ که در کشور چین و تحت نظارت فیفا جهت آزمایش امکانپذیر بودن برگزاری مسابقات قهرمانی زنان به‌طور معمول انجام می‌شد شرکت کرد و در دور یک چهارم نهایی به تیم ملی فوتبال زنان نروژ که نهایتاً قهرمان این دوره از رقابت‌ها شد باخت.

سال‌های دههٔ ۱۹۹۰

پس از مسابقات ۱۹۸۸ فیفا مسابقات جدیدی را با نام نخستین دوره مسابقات قهرمانی فیفا ام اند ام کاپ تأسیس کرد که به آن پیشتر نام جام جهانی فوتبال را داده بودند. تیم ایالات متحده آمریکا با قهرمانی در نخستین دورهٔ جام طلایی کونکاکاف زنان که در سال ۱۹۹۱ و در کشور هائیتی میزبانی می‌شد توانست با ۴۹ گل زده توسط خط و ۰ گل خورده جواز حضور در رقابت‌های جام جهانی فوتبال را بدست بیاورد. با چنیدن بازی تدارکاتی در مقابل رقیبان اروپایی به همراه خط حملهٔ این تیم معروف به شمشیر سه لبه که از سه بازیکن که متشکل از میچل ایکرز در پست مهاجم و وینگرها با نام‌های کرین جنینگز-گبرا و آپریل هینریخس به میدان رفتند.

در جام جهانی آنها در مرحله گروهی هر سه بازی خود را با پیروزی و با ۱۱ گل زده و ۲ گل خورده پشت سر گذاشتند. در نخستین بازی در مرحلهٔ تیم آمریکا به مصاف تیم ملی فوتبال زنان سوئد رفت که تا ابتدای نیمه دوم آنها ۳ گل از رقیب خود پیش بودند اما با پذیرفت دو گل در اواخر بازی با نتیجه نزدیک ۳–۲ بازی را به نفع خود به پایان بردند[۳]. در ادامهٔ بازی‌های مرحلهٔ گروهی آنها ۵–۰ برزیل را شکست دادند[۴] و همین‌طور با نتیجهٔ بر ژاپن به پیروزی رسیدند[۵] و در گره خود اول شدند تا به دیدار یک چهارم نهایی برسند. در دیدار یک چهارم نهایی آنها با شکست تیم تایوان با نتیجه پر گل ۷–۰ شکست دادن که پنج گل ابتدایی این بازی را میچل ایکرز در پنجاه دقیقهٔ ابتدایی بازی به ثمر رساند. در دیدار نیمه نهایی در مقابل تیم آلمان کرین جنینگز با زدن سه گل در نیمه اول هت تریک کرد و آمریکا حضور خود در فینال را با پیروزی ۵–۲ تثبیت کرد. پیروزی‌های پرگل و بی سابقهٔ این تیم توجه رسانه‌های آمریکا را به خود جلب کرد اما با این حال دیدار فینال در آمریکا از تلویزیون پخش زنده نشد. آمریکا با شکست ۲–۱ تیم ملی فوتبال زنان نروژ در دیدار پایانی که درمقابل چشمان ۶۵٬۰۰۰ نفر تماشاگر که در شهر گوانگ‌ژو و در ورزشگاه تیانهه برگزار می‌شد با دو گلی که میچل ایکرز موفق به کسب قهرمانی در نخستین دوره جام جهانی زنان شد. میچل ایکرز با ده گل زده به عنوان بهترین گلزن این دروه از رقابت‌ها شناخته شد. کرین جنینگز-گبرا نیز با دریافت توپ طلای عنوان بهترین بازیکن این مسابقات را از آن خود کرد. با وجود این قهرمانی تیم زنان آمریکا در گمنامی و با استقبال کمی در هنگام ورود به آمریکا در فرودگاه بین‌المللی جان اف کندی از سوی فدراسیون فوتبال آمریکا و کارکنان رسمی این فدراسیون قرار گرفت. این تیم با منابع و توجه کمتری از فدراسیون به دلیل توجه فدراسیون فوتبال آمریکا به جهت آنکه تمرکزش بر روی تیم ملی فوتبال مردان آمریکا برای آمادگی این تیم در جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ که در کشور آمریکا میزبانی می‌شد گذاشته بود روبرو شد. تیم زنان آمریکا پس از بازگشت از مسابقات تعطیل شد و تنها دوبار در سال ۱۹۹۲ بازی انجام داد. اما یک سال پس از آن تیم زنان آمریکا بازگشت تا مسابقاتی را در قبرس، کانادا و ایالات متحده انجام دهد که از جملهٔ این تورنمنت‌ها می‌توان به مسابقات قهرمانی جام کونکاکاف زنان ۱۹۹۳ اشاره کرد که آمریکا برای دومین بار قهرمان این بازی‌ها شد. با وجود این شرایط همچنان برنامه فوتبال ملی زنان آمریکا بهتر از تیم زنان کشور پیشین اتحاد شوروی بود که بازی فوتبال را به عنوان یک «بازی مردانه» می‌دانست.

تیم ملی فوتبال زنان آمریکا چندین بازی تدارکاتی جهت آمادگی برای حضور در جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۵ و انتخابی این بازی‌ها انجام داد. نخستین این بازی‌های تدارکاتی شرکت در اولین دوره جام آلگاروه بود که در کشور پرتغال برگزار می‌شد. تیم آمریکا بازی‌های خود در این دوره از جام آلگاروه بازی‌های گروهی خود را برد. اما در بازی فینال مقابل تیم نروژ شکست خورد. پس از آن تیم آمریکا در جام چیکیتا که مسابقات تدارکاتی بود که در ماه اوت و در شرق آمریکا برگزار می‌شد در مقابل تیم‌های آلمان، چین و نروژ بازی کرد. در اوایل ماه اوت آنسون دورانس سرمربی تیم ملی فوتبال زنان آمریکا از سمت خود استعفا داد و جای او را دستیارش تونی دیسیکو دروازه‌بان پیشین تیم ملی مردان آمریکا گرفت. تونی دیسیکو به عنوان سرمربی به همراه تیم زنان آمریکا با ۳۶ گل زده و تنها یک گل خورده برندهٔ مسابقات قهرمانی جام کونکاکاف زنان ۱۹۹۴ شد.

در فوریهٔ سال ۱۹۹۵ یک برنامهٔ تمرینی به صورت دائمی و با تسهیلات کامل و کلینیک در سنفورد، فلوریدا افتتاح شد و مجموعه ای از بازی‌های دوستانهٔ برای این تیم نیز تدارک دیده شد که هزینهٔ آنها توسط شرکت نایکی پرداخت شد. تیم آمریکا در جام جهانی زنان با وجود یک تساوی ۳–۳ در الین بازی با چین در گروهش اول شد. تیم زنان آمریکا دروازه‌بان خود بریانا اسکری را در بازی بعدی به دلیل گرفتن کارت قرمز در این بازی از دست داد. تیم فوتبال زنان آمریکا در بازی یک چهارم نهایی در مقابل ژاپن به پیروزی ۴–۰ رسید. اما در بازی نیمه نهایی بازی را به تیم نروژ که نهایتاً قهرمان این دوره از مسابقات شد ۱–۰ نتیجه را واگذار کرد. در این دوره از مسابقات تیم زنان آمریکا با برد تسلی بخش مقابل تیم چین ۲–۰ بازی را برد و سوم شد.

تیم زنان آمریکا در المپیک ۱۹۹۶ که نخستین دورهٔ مسابقات فوتبال زنان در المپیک بود و در شهر آتلانتا، جورجیا و در کشور ایالات متحده آمریکا برگزار می‌شد[۶][۷] موفق به کسب مدال طلا شد. جولی فائودی، کریستین لیلی و بقیهٔ بازیکنان تیم ۱۹۹۹ انقلابی را در بازی‌های تیمی زنان آمریکا به وجود آوردند. تاثیرگذارترین و به یادماندنی‌ترین برد این تیم مسلماً در جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ برد ۵–۴ در مقابل تیم ملی فوتبال زنان چین بود که با ضربات پنالتی و پس از تساوی ۰–۰ در وقت اضافه بدست آمد. پس از این بردها آنها در سطح جهانی مطرح شدند و توجه زیاد رسانه‌ها را به فوتبال زنان و ورزشکاران زن فوتبال کردند. در ۱۰ ژوئیهٔ ۱۹۹۹ بیش از ۹۰٬۰۰۰ نفر (بیشترین تعداد تماشاگر در فوتبال زنان و یکی از بیشترین تعداد تماشاگران در بازی‌های فینال جهانی) ورزشگاه رز بول را پرکردند تا بازی فینال بین تیم زنان آمریکا را در مقابل چین ببینند. پس از چندین رفت برگشت نتیجهٔ این بازی در ۹۰ قانونی ۰–۰ به پایان رسید. در وقت‌های اضافه هم همین نتیجه حفظ شد تا بازی به ضربات پنالتی بکشد. بریانا اسکری ضربهٔ پنالتی سوم تیم چین را گرفت که نتیجه ۴–۴ بشود و در نهایت برندی کاستین آخرین پنالتی را برای آمریکا به گل تبدیل کرد تا تیم زنان آمریکا قهرمان بازی‌های جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ شود. پس از زدن این ضربه پنالتی برندی کاستین برای جشن خوشحالی پس از گل به طرف تماشاگران بر روی زمین زانو زد و پیراهن خود را بالا داد و سینه‌بند ورزشی خود را نشان داد که به یکی از معروفترین صحنه‌های تاریخ ورزش فوتبال زنان تبدیل شد و عکس آن بر روی جلد مجلهٔ اسپورت ایلاسترید و مجلات و روزنامه‌های مختلف آمریکا و جهان رفت. این برد بر روی بسیاری از دختران تأثیر گذاشت تا جذب تیم ملی فوتبال زنان شوند.

سال‌های دههٔ ۲۰۰۰

در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۰۳ تیم ملی زنان آمریکا در مرحلهٔ یک چهارم نهایی نروژ ۱–۰ پیروز شد[۸] اما در مرحلهٔ نیمه نهایی با نتیجهٔ ۰–۳ به تیم ملی فوتبال زنان آلمان باخت. پس از این بازی آنها با تیم کانادا بازی کردند و پس از شکست دادن این تیم در دیدار رده‌بندی با نتیجهٔ ۳–۱ مقام سوم این مسابقات را بدست آورد. ابی وامباک با سه گل زده بهترین گلزن تیم آمریکا بود. جوی فاست و شانون باکس توانستند به عنوان بازیکنان تیم منتخب این مسابقات را برای خود بدست بیاورند.

سال‌های دههٔ ۲۰۱۰

در یک چهارم نهایی جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۱ در آلمان تیم آمریکا موفق شد تیم ملی فوتبال زنان برزیل را در ضربات پنالتی ۵–۳ شکست دهد[۹]. ابی وامباک با زدن گل تساوی در دقیقهٔ ۱۲۲ نتیجه را به تساوی ۲–۲ کشاند که این گل با رای به عنوان بهترین گل تاریخ فوتبال آمریکا و بهترین گل تاریخ جام جهانی زنان انتخاب شد. پس از آن تیم آمریکا در دیدار نیمه نهایی فرانسه را با نتیجهٔ ۳–۱ شکست داد اما در دیدار فینال پس از تساوی ۱–۱ در وقت قانونی و نتیجهٔ ۲–۲ در وقت اضافه بازی این بازی را با نتیجهٔ ۳–۱ در ضربات پنالتی به تیم ژاپن واگذار کرد. هوپ سولو عنوان بهترین دروازه‌بان این بازی‌ها را بدست آورد؛ و ابی وامباک نیز توپ نقره ای را به عنوان دومین بازیکن برتر این مسابقات از آن خود کرد.

در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ تیم فوتبال زنان آمریکا مدال طلا را برای چهارمین بار در پنج حضوری که در المپیک داشته‌است را بدست آورد و تیم ژاپن را با نتیجهٔ ۲–۱ در مقابل چشمان ۸۰٬۲۰۳ نفر تماشاگر و طرفدار در ورزشگاه ومبلی شکست داد که این بازی رکورد پر تماشاگرترین بازی فوتبال زنان در المپیک را نیز به خود اختصاص داد. تیم آمریکا پس از برد ۴–۳ در وقت اضافه مقابل کانادا به دیدار فینال رسیدند تا در تا مقابل ژاپن بازی کنند. تیم فوتبال زنان آمریکا در المپیک ۲۰۱۲ لندن برای نخستین بار بدون باخت به دیدار نهایی رسید و با ۱۶ گل زده نام خود را در المپیک به ثبت رساند.[۱۰]

لیگ ملی فوتبال زنان آمریکا در سال ۲۰۱۳ آغاز به کار کرد و رقابت‌های سخت و فرصت‌های خوبی را برای بازیکنانی که در حاشیه فهرست تیم ملی قرار داشتند به وجود آورد.[۱۱]

تیم زنان آمریکا با زنجیر ۴۳ بازی بدون باخت که برای دو سال به طول انجامید که نخستین بازی این زنجیر بازی در جام آلگاروهٔ ۲۰۱۲ با برد ۴–۰ مقابل تیم ملی فوتبال زنان سوئد آغاز شد و با باخت در مقابل همین تیم در آلگاروه ۲۰۱۴ پاره شد.[۱۲]

آمریکا در بازی فینال جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۵ تیم ملی فوتبال زنان ژاپن شکست داد و نخستین تیم فوتبال زنان در تاریخ شد که سه عنوان قهرمانی جام جهانی را بدست آورده‌است. در دقیقهٔ ۱۶ سریعترین هت تریک شروع بازی را در تاریخ جام جهانی ثبت کرد. در این بازی ابی وامباک که آخرین جام جهانی‌اش بود توسط تماشاچیان ایستاده مورد تحسین قرار گرفت و حضار تشویق شد.[۱۳] به دنبال این بازی در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۵ رژه نوارهای رنگی در شهر نیویورک مورد استقبال و احترام قرار گرفتند. همچنین این تیم نخستین تیم زنان بود که در کاخ سفید مورد استقبال رئیس‌جمهور باراک اوباما قرار گرفت.[۱۴]

در ۱۶ دسامبر ۲۰۱۵ باخت ۰–۱ به چین در آخرین بازی وامباک معنی نخستین باخت خانگی این تیم و از سال ۲۰۰۴ و پایان رکورد زنجیر ۱۰۴ بازی خانگی بدون باخت بود.[۱۵]

در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۶ تیم آمریکا در دیدار یک چهارم نهایی در مقابل تیم ملی فوتبال زنان سوئد به تساوی رسید؛ و به دنبال آن در ضربات پنالتی تیم سوئد ۴–۳ در مقابل آمریکا به پیروزی رسید؛ که این برد باعث شد برای اولین بار تیم فوتبال زنان آمریکا به فینال المپیک نرسد. همچنین نخستین باری بود که تیم زنان آمریکا به دیدار نیمه نهایی یک تورنومنت بزرگ معتبر نرسد.[۱۶]

پس از شکست در المپیک ۲۰۱۶ در این سال آنها سه باخت خانگی را تجربه کردند. اگر برد در مقابل تیم برزیل نبود آمریکا ۴ باخت خانگی در یک سال را تجربه کرده بود آماری که هیچگاه از این تیم دیده نشده بود. در سال ۲۰۱۷ آنها دوازه بازی را در مقابل ۱۵ تیم برتر جهان انجام دادند.

در سال ۲۰۱۸ تیم آمریکا دو تورنومنت مهم جام شی‌بیلیوز و مسابقات ملت‌ها قهرمان شد.[۱۷] و توانست جواز حضور در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۹ با نوار ۲۱ بازی بدون باخت و بدون شکست و زدن ۱۸ گل و بدون گل خورده در مرحل انتخابی جام جهانی بدست بیاورد.[۱۸] در ۸ نوامبر ۲۰۱۸ تیم ملی زنان آمریکا ۵۰۰امین پیروزی تاریخ خود را با برد ۱–۰ مقابل پرتغال بدست آورد.[۱۹]

در ابتدای سال ۲۰۱۹ در یک بازی خارج خانه تیم آمریکا با نتیجهٔ ۳–۱ به فرانسه باخت تا نوار ۲۸ بازی بدون باخت (که آخرین باخت آنها مربوط به بازی ۰–۱ در مقابل تیم ملی فوتبال زنان استرالیا و در ماه ژوئیه ۲۰۱۷ برمی‌گشت) پاره شود.

تیم زنان آمریکا نخستین بازی خود را در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۹ با برد پرگل ۱۳–۰ در مقابل تیم ملی فوتبال زنان تایلند بدست آورد که این برد یک رکورد در تاریخ جام جهانی نیز به حساب می‌آید. الکس مورگن در این بازی از لحاظ رکورد گلزنی با میچل ایکرز که دارای پنج گل در یک بای جهانی بود برابر شد این در حالی بود که چهار نفر از هم تیمیهای او نخستین گل جام جهانی خود را در این بازی‌ها زدند.[۲۰] آمریکا بازی بعدی خود را نیز در مقابل تیم ملی فوتبال زنان شیلی با پیروزی ۳–۰ پشت سر گذاشت و آخرین بازی مرحلهٔ گروهی خود را نیز در مقابل تیم ملی فوتبال زنان سوئد با نتیجهٔ ۲–۰ پیروز شد.[۲۱] و به عنوان تیم اول گروه F به مرحلهٔ بعد صعود کرد. در مرحلهٔ یک شانزدهم آنها در مقابل تیم ملی فوتبال زنان اسپانیا قرار گرفتند و با دو گلی که از نقطهٔ پنالتی توسط مگان رپینو زده شد این تیم را با نتیجهٔ ۲–۱ شکست دادند.[۲۲] آنها در بازی‌های بعدی خود با نتیجه ای مشابه ۲–۱ بر تیم‌های فرانسه[۲۳] و انگلستان[۲۴] غلبه کردند و رکورد سومین فینال جام جهانی پی در پی را برای خود ثبت کردند. در دیداری که آنها در مقابل تیم ملی فوتبال زنان هلند قرار گرفتند و در این بازی موفق شدند هلند را با نتیجهٔ ۲–۰ شکست دهند. این بازی در ۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۹ انجام شد و برای نخستین بار در تاریخ جام جهانی فوتبال زنان آمریکا تنها تیمی شد که توانسته‌است چهار قهرمانی را برای خود ثبت کند.

تصویر تیم

پوشش رسانه ای

پوشش تلویزیونی آمریکا برای پنج دوره جام جهانی فوتبال زنان از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۱ توسط شبکهٔ ای‌اس‌پی‌ان ای بی سی و یونیویزیون بوده‌است.[۲۵][۲۶] اما حق پخش تلویزیونی برای سه جام جهانی زنان از ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ به فاکس اسپورت و تلموندو داده شده‌است.[۲۷][۲۸]

فینال جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ در بازی آمریکا مقابل چین رکورد بیشترین تماشاچی را در ورزش زنان با تعداد فروش ۹۰٬۱۸۵ بلیط در ورزشگاه رز بول در جنوب کالیفرنیا شکست. رکورد بیشترین تعداد تماشاچی در مسابقات فوتبال المپیک زنان در بازی فینال ۲۰۱۲ که بین تیم‌های فوتبال زنان ژاپن و آمریکا بود با تعداد ۸۰٬۰۲۳ نفر در ورزشگاه ومبلی شکسته شد.[۲۹]

چانه‌زنی دسته‌جمعی

در سال‌های اخیر بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان ایالات متحده مبارزات قانونییی را با فدراسیون فوتبال این کشور علیه تبعیض جنسیتی و به‌طور خاص دستمزد برابر با مردان آغاز کرده‌اند. این بازیکنان به دستمزدهای پایین خود در مقایسه با تیم ملی مردان آمریکا با وجود موفقیت‌های بیشتر زنان در مقایسه با تیم مردان اشاره می‌کنند. به‌طور مثال تیم مردان برای صعود به مرحلهٔ حذفی یک شانزدهم جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴ جایزهٔ ۹ میلیون دلاری دریافت کرد در صورتی که تیم ملی فوتبال زنان آمریکا با وجود قهرمانی در جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۵ تنها مبلغ ۲ میلیون دلار را دریافت کرد.[۳۰]

در آوریل سال ۲۰۱۶ پنج بازیکن فوتبال زنان آمریکا به همراه کمیسیون فرصت‌های شغلی برابر پرونده ای را برای اعمال تبعیض در دستمزد علیه فدراسیون فوتبال آمریکا تشکیل دادند.[۳۱] این گروه از بازیکنان متشکل از هوپ سولو، کارلی لوید، الکس مورگن، مگان رپینو و بکی سائربرن بود.

یک سال پس از آن و در آوریل ۲۰۱۷ اعلام شد که آنها به یک توافق جدید در چانه‌زنی دسته‌جمعی رسیدند. در این توافق ذکر شده بود که دستمزدهای پایه بهبود می‌یابند و پاداش‌ها افزایش خواهند یافت. این تغییرات ممکن است باعث افزایش دستمزد ۲۰۰٬۰۰۰ دلاری به ۳۰۰٬۰۰۰ دلاری شود. اما ضمانتی جهت برابری دستمزد با تیم مردان نخواهد بود. این توافق ۵ ساله (تا سال ۲۰۲۱) تضمین کرد که مذاکرات بعدی خللی برای تیم در مسابقات بزرگ بعدی ایجاد نخواهد کرد. این با این کمیته توافق شد که دستمزد روزانه برای دوسال و به‌طور نابرابر با مردان پرداخت شود.[۳۲]

در ۸ مارس ۲۰۱۹ تمامی بازیکنان تیم ملی فوتبال زنان آمریکا یک پرونده قانونی را در مورد تبعیض جنسیتی علیه فدراسیون فوتبال آمریکا را تشکیل دادند.[۳۳] این پرونده در دادگاه ناحیه‌ای ایالات متحده آمریکا و در لس آنجلس برگزار شد و فدراسیون فوتبال آمریکا را به تبعیض جنسیتی سازمانی متهم کرد.[۳۴] در این طرح دعوی در دادگاه ادعا شده‌است که این تبعیض نه تنها در مورد میزان دستمزد بوده‌است بلکه در بازی‌ها، تمرینات و وضعیت سفر و رفت آمدی آنها نیز اعمال می‌شده‌است.

کادر فنی

نقش نام تاریخ شروع
مربی ایالات متحده آمریکا جیل الیس مه ۲۰۱۴
دستیار مربی سوئد تونی گوستاوسون ژوئن ۲۰۱۲
مربی دروازه‌بان‌ها انگلستان گرایم آبل مارس ۲۰۱۵
مربی بدنساز انگلستان داون اسکات فوریه ۲۰۱۱
استعدادیاب ایالات متحده آمریکا B.J. Snow فوریه ۲۰۱۷

تیم

ترکیب کنونی

۲۳ بازیکن زیر جهت انجام بازی‌های جام جهانی فوتبال زنان ۲۰۱۹ دعوت شدند.[۳۵]

آخرین بروزرسانی تعداد حضورها و گل‌ها مربوط به ۷ام ژوئیه ۲۰۱۹ پس از بازی در برابر تیم ملی فوتبال زنان هلند می‌باشد.
ش. پست بازیکن ت‌ت (سن) بازی گل باشگاه
۱ دروازه‌بان آلیسا نایر ۲۰ آوریل ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال) ۵۳ ۰ ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز


۱۸ دروازه‌بان اشلین هریس ۱۹ اکتبر ۱۹۸۵ ‏(۳۸ سال) ۲۱ ۰ ایالات متحده آمریکا اورلندو پراید


۲۱ دروازه‌بان Adrianna Franch ۱۲ نوامبر ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال) ۱ ۰ ایالات متحده آمریکا پورتلند تورنز

۴ مدافع بکی سائربرن ۶ ژوئن ۱۹۸۵ ‏(۳۸ سال) ۱۶۴ ۰ ایالات متحده آمریکا Utah Royals


۵ مدافع کلی اوهارا ۴ اوت ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال) ۱۲۴ ۲ ایالات متحده آمریکا Utah Royals


۷ مدافع ابی دالکمپر ۱۳ مهٔ ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال) ۴۷ ۰ ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage


۱۱ مدافع آلی کریگر ۲۸ ژوئیهٔ ۱۹۸۴ ‏(۳۹ سال) ۱۰۳ ۱ ایالات متحده آمریکا اورلندو پراید


۱۲ مدافع تییرنا دیویدسون ۱۹ سپتامبر ۱۹۹۸ ‏(۲۵ سال) ۲۱ ۱ ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز


۱۴ مدافع امیلی سانت ۲۵ نوامبر ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال) ۳۴ ۰ ایالات متحده آمریکا پورتلند تورنز


۱۹ مدافع کریستال دان ۳ ژوئیهٔ ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) ۹۲ ۲۴ ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage

۳ هافبک سم میواس ۹ اکتبر ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) ۵۶ ۱۴ ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage


۶ هافبک مورگن براین ۲۶ فوریهٔ ۱۹۹۳ ‏(۳۱ سال) ۸۳ ۶ ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز


۸ هافبک جولی جانستن ۶ آوریل ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) ۸۸ ۱۹ ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز


۹ هافبک لیندزی هورن ۲۶ مهٔ ۱۹۹۴ ‏(۲۹ سال) ۷۴ ۱۰ ایالات متحده آمریکا پورتلند تورنز


۱۶ هافبک رز لاوله ۱۴ مهٔ ۱۹۹۵ ‏(۲۸ سال) ۳۳ ۱۰ ایالات متحده آمریکا واشینگتن اسپیریت


۲۰ هافبک الی لانگ ۱۳ اوت ۱۹۸۷ ‏(۳۶ سال) ۴۶ ۶ ایالات متحده آمریکا سیتل رین اف سی

۲ مهاجم ملری پییو ۲۹ آوریل ۱۹۹۸ ‏(۲۵ سال) ۵۶ ۱۷ ایالات متحده آمریکا واشینگتن اسپیریت


۱۰ مهاجم کارلی لوید (ک) ۱۶ ژوئیهٔ ۱۹۸۲ ‏(۴۱ سال) ۲۸۱ ۱۱۳ ایالات متحده آمریکا اسکای بلو اف‌سی


۱۳ مهاجم الکس مورگان (ک) ۲ ژوئیهٔ ۱۹۸۹ ‏(۳۴ سال) ۱۶۹ ۱۰۷ ایالات متحده آمریکا اورلندو پراید


۱۵ مهاجم مگان رپینو (ک) ۵ ژوئیهٔ ۱۹۸۵ ‏(۳۸ سال) ۱۵۸ ۵۰ ایالات متحده آمریکا سیتل رین اف سی


۱۷ مهاجم توبین هیت ۲۹ مهٔ ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال) ۱۵۶ ۳۰ ایالات متحده آمریکا باشگاه فوتبال پورتلند تورنز


۲۲ مهاجم جسیکا مک‌دونالد ۲۸ فوریهٔ ۱۹۸۸ ‏(۳۶ سال) ۸ ۲ ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage


۲۳ مهاجم کریستن پرس ۲۹ دسامبر ۱۹۸۸ ‏(۳۵ سال) ۱۲۳ ۴۹ ایالات متحده آمریکا Utah Royals


دعوت‌شدگان اخیر

بازیکنان زیر نیز در ۱۲ ماه گذشته دعوت شدند.

پست نام بازیکن تاریخ تولد (سن) بازی‌ گل‌ باشگاه آخرین دعوت
دروازه‌بان جین کمپل ۱۷ فوریهٔ ۱۹۹۵ ‏(۲۹ سال) 3 0 ایالات متحده آمریکا هیوستون دش v.  استرالیا; ۴ آوریل ۲۰۱۹ PRE

مدافع کیسی شورت ۲۳ اوت ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال) 27 0 ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز v.  بلژیک; ۷ آوریل ۲۰۱۹ PRE
مدافع امیلی فاکس ۵ ژوئیهٔ ۱۹۹۸ ‏(۲۵ سال) 3 0 ایالات متحده آمریکا North Carolina Tar Heels 2019 SheBelieves Cup
مدافع مریت متیاس ۲ ژوئیهٔ ۱۹۹۰ ‏(۳۳ سال) 1 0 ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage 2019 SheBelieves Cup PRE
مدافع هیلی میس ۲۴ مارس ۱۹۹۷ ‏(۲۷ سال) 3 0 سوئد روزنگرد 2018 CONCACAF Championship
مدافع Jaelene Hinkle ۲۸ مهٔ ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال) 8 0 ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage 2018 CONCACAF Championship PRO
مدافع سوفیا اوئرتا ۱۴ دسامبر ۱۹۹۲ ‏(۳۱ سال) 7 0 ایالات متحده آمریکا هیوستون دش 2018 CONCACAF Championship PRO

هافبک اندی سولیوان ۲۰ دسامبر ۱۹۹۵ ‏(۲۸ سال) 11 0 ایالات متحده آمریکا واشینگتن اسپیریت v.  بلژیک; ۷ آوریل ۲۰۱۹
هافبک مک‌کال زربونی ۱۳ دسامبر ۱۹۸۶ ‏(۳۷ سال) 9 0 ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage v.  بلژیک; ۷ آوریل ۲۰۱۹
هافبک دنیله کولاپریکو ۶ مهٔ ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال) 2 0 ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز 2019 SheBelieves Cup PRE

مهاجم ساوانه مک‌کسکیل ۳۱ ژوئیهٔ ۱۹۹۶ ‏(۲۷ سال) 5 0 ایالات متحده آمریکا شیکاگو رد استارز 2018 CONCACAF Championship PRO
مهاجم Kealia Ohai ۳۱ ژانویهٔ ۱۹۹۲ ‏(۳۲ سال) 3 1 ایالات متحده آمریکا هیوستون دش 2018 CONCACAF Championship PRO
مهاجم ایمی رودریگز ۱۷ فوریهٔ ۱۹۸۷ ‏(۳۷ سال) 132 30 ایالات متحده آمریکا Utah Royals 2018 CONCACAF Championship PRO
مهاجم لین ویلیامز ۲۱ مهٔ ۱۹۹۳ ‏(۳۰ سال) 18 4 ایالات متحده آمریکا North Carolina Courage 2018 CONCACAF Championship PRO

|}


یادداشت:

  • PRE: Preliminary squad
  • PRO: Provisional roster

برنامه و نتایج اخیر

The following is a list of match results in the last 12 months, as well as any future matches that have been scheduled.

۲۰۱۸

GS: group stage SF: semi-final F: final

۲۶ ژوئیه ۲۰۱۸ Tournament of Nations ایالات متحده آمریکا  ۴–۲  ژاپن کانزاس‌سیتی، کانزاس
۱۹:۰۰ ET
گزارش
ورزشگاه: ورزشگاه چیلدرنز مرسی
تماشاگران: ۱۸٬۴۶۷
داور: Carol-Ann Chenard (کانادا)
۲ اوت ۲۰۱۸ Tournament of Nations ایالات متحده آمریکا  ۴–۱  برزیل بریج ویوو، میزوری
۲۰:۳۰ ET
گزارش ورزشگاه: تویوتا پارک
تماشاگران: ۱۸٬۳۰۹
داور: کتسالی آلبارادو (مکزیک)
۴ اکتبر ۲۰۱۸ CONCACAF Championship GS ایالات متحده آمریکا  ۶–۰  مکزیک کری، کارولینای شمالی
۱۹:۳۰ ET
گزارش ورزشگاه: ورزشگاه ویکمد ساکر پارک
تماشاگران: ۵٬۴۰۴
داور: Carol Anne Chenard (کانادا)
۱۴ اکتبر ۲۰۱۸ CONCACAF Championship SF ایالات متحده آمریکا  ۶–۰  جامائیکا فریسکو، تگزاس
۲۰:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: ورزشگاه تویوتا (تگزاس)
تماشاگران: ۷٬۵۵۵
داور: Francia González (مکزیک)
۱۷ اکتبر ۲۰۱۸ CONCACAF Championship F ایالات متحده آمریکا  ۲–۰  کانادا فریسکو، تگزاس
۲۰:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: ورزشگاه تویوتا
تماشاگران: ۶٬۹۸۶
داور: Lucila Venegas (مکزیک)
۱۳ نوامبر ۲۰۱۸ بازی دوستانه اسکاتلند  ۰–۱  ایالات متحده آمریکا پیزلی
۱۴:۰۰ ET گزارش
ورزشگاه: St Mirren Park
تماشاگران: ۳٬۷۹۰
داور: Amy Fearn (انگلستان)

۲۰۱۹

۱۹ ژانویه ۲۰۱۹ بازی دوستانه فرانسه  ۳–۱  ایالات متحده آمریکا لو آور، فرانسه
۱۴:۳۰ ET
گزارش
ورزشگاه: Stade Océane
تماشاگران: ۲۲٬۷۸۰
داور: Pernilla Larsson (سوئد)
۲ مارس ۲۰۱۹ SheBelieves Cup ایالات متحده آمریکا  ۲–۲  انگلستان نشویل، تنسی
۱۶:۳۰ ET
گزارش
ورزشگاه: ورزشگاه نیسان
تماشاگران: ۲۲٬۱۲۵
داور: Marianela Araya (کاستاریکا)
۵ مارس ۲۰۱۹ SheBelieves Cup ایالات متحده آمریکا  ۱–۰  برزیل تمپا، فلوریدا
۲۰:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: ورزشگاه ریموند جیمز
تماشاگران: ۱۴٬۰۰۹
داور: Carol Anne Chénard (کانادا)
۷ آوریل ۲۰۱۹ بازی دوستانه ایالات متحده آمریکا  ۶–۰  بلژیک لس آنجلس، کالیفرنیا
۲۱:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: Banc of California Stadium
تماشاگران: ۲۰٬۹۴۱
داور: Ekaterina Koroleva (ایالات متحده آمریکا)
۱۶ مه ۲۰۱۹ بازی دوستانه ایالات متحده آمریکا  ۵–۰  نیوزیلند سنت لوئیس، میزوری
۲۰:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: Busch Stadium
تماشاگران: ۳۵٬۷۶۱
داور: Karen Abt (ایالات متحده آمریکا)
۱۱ ژوئن ۲۰۱۹ FIFA World Cup GS ایالات متحده آمریکا  ۱۳–۰  تایلند رنس، فرانسه
۱۵:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: ورزشگاه آگوست دلون
تماشاگران: ۱۸٬۵۹۱
داور: Laura Fortunato (آرژانتین)
۱۶ ژوئن ۲۰۱۹ FIFA World Cup GS ایالات متحده آمریکا  ۳–۰  شیلی پاریس، فرانسه
۱۲:۰۰ ET
گزارش ورزشگاه: ورزشگاه پارک ده پرنس
تماشاگران: ۴۵٬۵۹۴
داور: Riem Hussein (آلمان)
۲۰ ژوئن ۲۰۱۹ FIFA World Cup GS سوئد  ۰–۲  ایالات متحده آمریکا لو آور، فرانسه
۱۵:۰۰ ET گزارش
ورزشگاه: Stade Océane
تماشاگران: ۲۲٬۴۱۸
داور: Anastasia Pustovoitova (روسیه)
۲۴ ژوئن ۲۰۱۹ Round of ۱۶ اسپانیا  ۱–۲  ایالات متحده آمریکا رنس، فرانسه
۱۲:۰۰ ET گزارش
ورزشگاه: ورزشگاه آگوست دلون
تماشاگران: ۱۹٬۶۳۳
داور: Katalin Kulcsár (مجارستان)

رکورد رقابتی

For results in minor tournaments, see the History of the United States women's national football team

نتایج تمام دوران

سال بازی برد تساوی باخت GF GA ورزشکار سال Scoring leader G Assist leader A مربی نتیجه مهمترین رقابت
۱۹۸۵ ۴ ۰ ۱ ۳ Sharon Remer میچل ایکرز ۲ Mike Ryan
۱۹۸۶ ۶ ۴ ۰ ۲ آپریل هینریخس Marcia McDermott ۴ آنسون دورانس
۱۹۸۷ ۱۱ ۶ ۱ ۴ کرین جنینگز-گبرا آپریل هینریخس ۷ آنسون دورانس
۱۹۸۸ ۸ ۳ ۲ ۳ جوی فاست کرین جنینگز-گبرا ۵ کرین جنینگز-گبرا, کریستین لیلی ۲ آنسون دورانس
۱۹۸۹ ۱ ۰ ۱ ۰ آپریل هینریخس (نداشت) (نداشت) آنسون دورانس
۱۹۹۰ ۶ ۶ ۰ ۰ میچل ایکرز میچل ایکرز ۹ کریستین لیلی ۳ آنسون دورانس
۱۹۹۱ ۲۸ ۲۱ ۱ ۶ میچل ایکرز میچل ایکرز ۳۹ کرین جنینگز-گبرا ۲۱ آنسون دورانس جام جهانی فوتبال (قهرمان)
۱۹۹۲ ۲ ۰ ۰ ۲ کرین جنینگز-گبرا (3 players tied) ۱ تیشا ونچورینی ۲ آنسون دورانس
۱۹۹۳ ۱۷ ۱۳ ۰ ۴ کریستین لیلی میا هام ۱۰ میچل ایکرز ۶ آنسون دورانس
۱۹۹۴ ۱۳ ۱۲ ۰ ۱ میا هام میچل ایکرز ۱۱ میچل ایکرز ۷ آنسون دورانس
۱۹۹۵ ۲۳ ۱۹ ۲ ۲ میا هام میا هام ۱۹ میا هام ۱۸ تونی دیسیکو جام جهانی فوتبال (مقام سوم)
۱۹۹۶ ۲۴ ۲۱ ۲ ۱ میا هام تیفنی میلبرت ۱۳ میا هام ۱۸ تونی دیسیکو بازی‌های المپیک (مدال طلا)
۱۹۹۷ ۱۸ ۱۶ ۰ ۲ میا هام میا هام ۱۸ تیفنی میلبرت ۱۴ تونی دیسیکو
۱۹۹۸ ۲۵ ۲۲ ۲ ۱ میا هام میا هام ۲۰ میا هام ۲۰ تونی دیسیکو
۱۹۹۹ ۲۹ ۲۵ ۲ ۲ میچل ایکرز تیفنی میلبرت ۲۱ میا هام ۱۶ تونی دیسیکو جام جهانی فوتبال (قهرمان)
۲۰۰۰ ۴۱ ۲۶ ۹ ۶ تیفنی میلبرت سیندی پارلو کون ۱۹ میا هام ۱۴ L. Gregg, آپریل هینریخس بازی‌های المپیک (مدال نقره)
۲۰۰۱ ۱۰ ۳ ۲ ۵ تیفنی میلبرت تیفنی میلبرت ۳ میا هام ۲ آپریل هینریخس
۲۰۰۲ ۱۹ ۱۵ ۲ ۲ شانون مک‌میلان شانون مک‌میلان ۱۷ الی وگنر ۱۱ آپریل هینریخس
۲۰۰۳ ۲۳ ۱۷ ۴ ۲ ابی وامباک ابی وامباک ۹ میا هام ۹ آپریل هینریخس جام جهانی فوتبال (مقام سوم)
۲۰۰۴ ۳۴ ۲۸ ۴ ۲ ابی وامباک ابی وامباک ۳۱ میا هام ۲۲ آپریل هینریخس بازی‌های المپیک (مدال طلا)
۲۰۰۵ ۹ ۸ ۱ ۰ کریستین لیلی Christie Welsh ۷ الی وگنر، ابی وامباک ۵ گرگ رایان
۲۰۰۶ ۲۲ ۱۸ ۴ ۰ کریستین لیلی ابی وامباک ۱۷ ابی وامباک ۸ گرگ رایان
۲۰۰۷ ۲۴ ۱۹ ۴ ۱ ابی وامباک ابی وامباک ۲۰ کریستین لیلی ۸ گرگ رایان جام جهانی فوتبال (مقام سوم)
۲۰۰۸ ۳۶ ۳۳ ۲ ۱ کارلی لوید تاشا کائی ۱۵ هدر اورایلی، ابی وامباک ۱۰ پیا سوندهاگه بازی‌های المپیک (مدال طلا)
۲۰۰۹ ۸ ۷ ۱ ۰ هوپ سولو (3 players tied) ۲ هدر اورایلی ۳ پیا سوندهاگه
۲۰۱۰ ۱۸ ۱۵ ۲ ۱ ابی وامباک ابی وامباک ۱۶ لوری لیندزی ۷ پیا سوندهاگه
۲۰۱۱ ۲۰ ۱۳ ۴ ۳ ابی وامباک ابی وامباک ۸ لارن هالیدی، مگان رپینو ۵ پیا سوندهاگه جام جهانی فوتبال (نایب قهرمان)
۲۰۱۲ ۳۲ ۲۸ ۳ ۱ الکس مورگان الکس مورگان ۲۸ الکس مورگان ۲۱ پیا سوندهاگه، جیل الیس بازی‌های المپیک (مدال طلا)
۲۰۱۳ ۱۶ ۱۳ ۳ ۰ ابی وامباک ابی وامباک ۱۱ لارن هالیدی، ابی وامباک ۶ تام سرمانی
۲۰۱۴ ۲۴ ۱۶ ۵ ۳ لارن هالیدی کارلی لوید ۱۵ کارلی لوید ۸ تام سرمانی، جیل الیس
۲۰۱۵ ۲۷ ۲۰ ۵ ۲ کارلی لوید کارلی لوید ۱۸ مگان رپینو ۱۰ جیل الیس جام جهانی فوتبال (قهرمان)
۲۰۱۶ ۲۵ ۲۲ ۰ ۳ توبین هیت کارلی لوید، الکس مورگان ۱۷ کارلی لوید ۱۱ جیل الیس
۲۰۱۷ ۱۶ ۱۲ ۱ ۳ جولی جانستن الکس مورگان ۷ مگان رپینو ۵ جیل الیس
۲۰۱۸ ۲۰ ۱۸ ۲ ۰ الکس مورگان الکس مورگان ۱۸ مگان رپینو ۱۲ جیل الیس
مجموع ۶۳۹ ۴۹۹ ۷۰ ۷۰ ۱٬۱۶۲ ۲۵۰
منابع[۳۶][۳۷][۳۸][۳۹]

مسابقات بزرگ

The two highest-profile tournaments the U.S. team participates in are the quadrennial جام جهانی فوتبال زنان and the quadrennial فوتبال در بازی‌های المپیک تابستانی.

جام جهانی

The team has participated in every جام جهانی فوتبال زنان through 2019 and won a medal in each.

سال نتیجه بازی‌های بردها تساوی‌ها باخت‌ها گل‌های زده گل‌های خورده مربی
چین ۱۹۹۱ قهرمان ۶ ۶ ۰ ۰ ۲۵ ۵ آنسون دورانس
سوئد ۱۹۹۵ مقام سوم 6 4 1 1 15 5 تونی دیسیکو
ایالات متحده آمریکا ۱۹۹۹ قهرمان ۶ ۵ ۱ ۰ ۱۸ ۳
ایالات متحده آمریکا ۲۰۰۳ مقام سوم ۶ ۵ ۰ ۱ ۱۵ ۵ آپریل هینریخس
چین ۲۰۰۷ مقام سوم ۶ ۴ ۱ ۱ ۱۲ ۷ گرگ رایان
آلمان ۲۰۱۱ نایب قهرمان ۶ ۳ ۲ ۱ ۱۳ ۷ پیا سوندهاگه
کانادا ۲۰۱۵ قهرمان 7 6 1 0 14 3 جیل الیس
فرانسه ۲۰۱۹ قهرمان ۷ ۷ ۰ ۰ ۲۶ ۳
مجموع ۸/۸ ۵۰ ۴۰ ۶ ۴ ۱۳۸ ۳۸

بازی‌های المپیک

تیم فوتبال زنان آمریکا در تمامی مسابقات المپیک تا سال ۲۰۱۶ حضور داشته‌است و تا آن سال به بازی فینال رسیده‌است. در المپیک ۲۰۱۶ آنها در دیدار یک چهارم نهایی و در ضربات پنالتی به سوئد باختند.

سال نتیجه بازی‌های بردها تساوی‌ها باخت‌ها گل‌های زده گل‌های خورده مربی
ایالات متحده آمریکا ۱۹۹۶ مدال طلا ۵ ۴ ۱ ۰ ۹ ۳ تونی دیسیکو
استرالیا ۲۰۰۰ مدال نقره ۵ ۳ ۱ ۱ ۹ ۵ آپریل هینریخس
یونان ۲۰۰۴ مدال طلا ۶ ۵ ۱ ۰ ۱۲ ۴
چین ۲۰۰۸ مدال طلا ۶ ۵ ۰ ۱ ۱۲ ۵ پیا سوندهاگه
بریتانیای کبیر ۲۰۱۲ مدال طلا ۶ ۶ ۰ ۰ ۱۶ ۶
برزیل ۲۰۱۶ مقام پنجم ۴ ۲ ۲ ۰ ۶ ۳ جیل الیس
ژاپن ۲۰۲۰ معین خواهد شد-تاکنون انتخاب نشده‌است
فرانسه ۲۰۲۴
ایالات متحده آمریکا ۲۰۲۸ از طریق میزبانی صعود کرد
مجموع ۶/۶ ۳۳ ۲۶ ۵ ۲ ۶۳ ۲۵

مسابقات کوچک

جام طلایی کونکاکاف

سال نتیجه بازی‌های بردها تساوی‌ها باخت‌ها گل‌های زده گل‌های خورده مربی
هائیتی ۱۹۹۱ قهرمان ۵ ۵ ۰ ۰ ۴۹ ۰ آنسون دورانس
ایالات متحده آمریکا 1993 قهرمان ۳ ۳ ۰ ۰ ۱۳ ۰
کانادا 1994 قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۱۶ ۱ تونی دیسیکو
کانادا 1998 شرکت نکرد۱
ایالات متحده آمریکا 2000 قهرمان ۵ ۴ ۱ ۰ ۲۴ ۱ آپریل هینریخس
کانادا ایالات متحده آمریکا 2002 قهرمان ۵ ۵ ۰ ۰ ۲۴ ۱
ایالات متحده آمریکا 2006 قهرمان ۲ ۲ ۰ ۰ ۴ ۱ گرگ رایان
مکزیک 2010 مقام سوم ۵ ۴ ۰ ۱ ۲۲ ۲ پیا سوندهاگه
ایالات متحده آمریکا 2014 قهرمان ۵ ۵ ۰ ۰ ۲۱ ۰ جیل الیس
ایالات متحده آمریکا 2018 قهرمان ۵ ۵ ۰ ۰ ۲۶ ۰
مجموع ۹/۱۰ ۳۹ ۳۷ ۱ ۱ ۱۹۹ ۶

1 The US team directly qualified for the جام جهانی فوتبال زنان ۱۹۹۹ as hosts of the event. Because of this, they did not participate in the 1998 CONCACAF Championship, which was the qualification tournament for the World Cup.

جام آلگاروه

سال نتیجه بازی‌های بردها تساوی‌ها باخت‌ها گل‌های زده گل‌های خورده مربی
۱۹۹۴ نایب قهرمان ۳ ۲ ۰ ۱ ۶ ۱ تونی دیسیکو
۱۹۹۵ مقام چهارم ۴ ۲ ۱ ۱ ۸ ۵
1996 شرکت نکرد
۱۹۹۷
۱۹۹۸ مقام سوم ۴ ۳ ۰ ۱ ۱۰ ۶ Tony DiCicco
۱۹۹۹ نایب قهرمان ۴ ۲ ۱ ۱ ۸ ۴
۲۰۰۰ قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۱۱ ۱ آپریل هینریخس
۲۰۰۱ مقام ششم ۴ ۱ ۰ ۳ ۵ ۹
۲۰۰۲ مقام پنجم ۴ ۲ ۱ ۱ ۸ ۶
۲۰۰۳ قهرمان ۴ ۲ ۲ ۰ ۵ ۲
۲۰۰۴ قهرمان ۴ ۳ ۰ ۱ ۱۱ ۵
۲۰۰۵ قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۹ ۰ گرگ رایان
۲۰۰۶ نایب قهرمان ۴ ۲ ۲ ۰ ۹ ۱
۲۰۰۷ قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۸ ۳
۲۰۰۸ قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۱۲ ۱ پیا سوندهاگه
۲۰۰۹ نایب قهرمان ۴ ۳ ۱ ۰ ۵ ۱
۲۰۱۰ قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۹ ۳
۲۰۱۱ قهرمان ۴ ۴ ۰ ۰ ۱۲ ۳
۲۰۱۲ مقام سوم ۴ ۳ ۰ ۱ ۱۱ ۲
۲۰۱۳ قهرمان ۴ ۳ ۱ ۰ ۱۱ ۱ تام سرمانی
۲۰۱۴ مقام هفتم ۴ ۱ ۱ ۲ ۷ ۷
۲۰۱۵ قهرمان ۴ ۳ ۱ ۰ ۷ ۱ جیل الیس
مجموع[۴۰] ۲۰/۲۲ ۷۹ ۵۶ ۱۱ ۱۲ ۱۷۲ ۶۲

جام شی‌بیلیوز

سال نتیجه بازی‌های بردها تساوی‌ها باخت‌ها گل‌های زده گل‌های خورده مربی
جام شی‌بیلیوز ۲۰۱۶ قهرمان ۳ ۳ ۰ ۰ ۴ ۱ جیل الیس
۲۰۱۷ مقام چهارم ۳ ۱ ۰ ۲ ۱ ۴
۲۰۱۸ قهرمان ۳ ۲ ۱ ۰ ۳ ۱
۲۰۱۹ نایب قهرمان ۳ ۱ ۲ ۰ ۵ ۴
مجموع ۴/۴ ۱۲ ۷ ۳ ۲ ۱۳ ۱۰

رکورد بازیکنان

تا تاریخ ۷ ژوئیه ۲۰۱۹. Active players are shown in Bold.


در مارس ۲۰۰۴, میا هام و میچل ایکرز were the only two women and the only two Americans named to the فیفا ۱۰۰, a list of the 125 greatest living football players chosen by پله (بازیکن فوتبال) as part of فیفا's centenary observances.

The USWNT All-Time Best XI was chosen In December 2013 by the United States Soccer Federation:

  • دروازه‌بان: بریانا اسکری
  • مدافعان: برندی کاستین، کارلا اوربک، کریستی رامپون، جوی فاست
  • هافبک‌ها: کریستین لیلی، میچل ایکرز، جولی فائودی
  • مهاجمان: میا هام، ابی وامباک، الکس مورگان[۴۱]
بیشترین گل زده در یک بازی
بازیکن تاریخ حریف مکان رقابت زمان قرار گرفتن در ترکیب تیم
برندی کاستین ۱۸ آوریل ۱۹۹۱[۵۰] مکزیک مکزیک[۵۰] پورتو پرنس، هائیتی جام طلایی کونکاکاف زنان ۱۹۹۱ تعویضی
میچل ایکرز ۲۴ نوامبر ۱۹۹۱[۵۰] تایوان تایوان[۵۰] فوشان، چین جام جهانی فوتبال ۱۹۹۱ از آغاز بازی
تیفنی میلبرت ۲ نوامبر ۲۰۰۲[۵۰] پاناما پاناما[۵۰] سیاتل، ایالات متحده آمریکا 2002 CONCACAF Gold Cup از آغاز بازی
ابی وامباک ۲۳ اکتبر ۲۰۰۴[۵۰] جمهوری ایرلند جمهوری ایرلند[۵۰] هیوستون، ایالات متحده آمریکا بازی دوستانه از آغاز بازی
ایمی رودریگز ۲۰ ژانویه ۲۰۱۲[۵۰] جمهوری دومینیکن جمهوری دومینیکن[۵۰] ونکوور، کانادا 2012 Olympic Qualifying Tournament تعویضی (۴۶')
سیدنی لرو ۲۲ ژانویه ۲۰۱۲[۵۰] گواتمالا گواتمالا[۵۰] ونکوور، کانادا 2012 Olympic Qualifying Tournament تعویضی (۴۶')
کریستال دان ۱۵ فوریه ۲۰۱۶[۵۰] پورتوریکو پورتوریکو[۵۰] فریسکو، تگزاس، ایالات متحده آمریکا 2016 Olympic Qualifying Tournament از آغاز بازی
الکس مورگان ۱۱ ژوئین ۲۰۱۹[۵۰] تایلند تایلند[۵۰] رنس، فرانسه جام جهانی فوتبال ۲۰۱۹ از آغاز بازی

The goal record is five for most scored in a match by a member of the USWNT, which has been accomplished by eight players.[نیازمند منبع]

سرمربیان

تا تاریخ July ۷, ۲۰۱۹

نام سال‌ها بازی‌ها برد Tied باخت برد % Pts÷M جام جهانی بازی‌های المپیک
جمهوری ایرلند Mike Ryan ۱۹۸۵ ۴ ۰ ۱ ۳ .۱۲۵ ۰٫۲۵
ایالات متحده آمریکا آنسون دورانس ۱۹۸۶–۱۹۹۴ ۹۲ ۶۵ ۵ ۲۲ .۷۳۴ ۲٫۱۷
ایالات متحده آمریکا تونی دیسیکو ۱۹۹۴–۱۹۹۹ ۱۲۱ ۱۰۵ ۸ ۸ .۹۰۱ ۲٫۶۶
ایالات متحده آمریکا Lauren Gregg ۱۹۹۷, ۲۰۰۰ ۳ ۲ ۱ ۰ .۸۳۳ ۲٫۳۳
ایالات متحده آمریکا آپریل هینریخس ۲۰۰۰–۲۰۰۴ ۱۲۴ ۸۷ ۲۰ ۱۷ .۷۸۲ ۲٫۲۷
ایالات متحده آمریکا گرگ رایان ۲۰۰۵–۲۰۰۷ ۵۵ ۴۵ ۹ ۱ .۹۰۰ ۲٫۶۲
سوئد پیا سوندهاگه ۲۰۰۷–۲۰۱۲ ۱۰۷ ۹۱ ۱۰ ۶ .۸۹۷ ۲٫۶۴
اسکاتلند تام سرمانی ۲۰۱۳–۲۰۱۴ ۲۴ ۱۸ ۴ ۲ .۸۳۳ ۲٫۴۲
ایالات متحده آمریکا انگلستانجیل الیس 2012, 2014–present ۱۲۷ ۱۰۲ ۱۸ ۷ .۸۷۴ ۲٫۵۵ ۵ام
Totals ۶۵۷ ۵۱۵ ۷۶ ۶۶ .۸۴۲ ۲٫۴۷

[۵۱]

Past and present uniforms

The USWNT has worn a combination of red, white, or blue (the colors of the پرچم ایالات متحده آمریکا) in most years, with exceptions including a gold shirt in 2007,[۵۲] a black shirt in 2011,[۵۳] and black trim with neon green socks for the 2015 World Cup. In 2012 the team started wearing the same kit as the تیم ملی فوتبال ایالات متحده آمریکا, beginning with the red and white hoop design.[۵۴] نایکی became the kit supplier for U.S. Soccer in 1995, with an agreement signed in December 2013 to extend the sponsorship through 2022.[۵۵] The USWNT began wearing two ستاره (نشان فوتبال) as of 1999 to signify their two World Cup titles.[۵۶] A third star was added after their third World Cup title in July 2015.[۵۷]

1986–1996 home
۱۹۸۶–۱۹۹۶
۱۹۹۱–۱۹۹۴
۱۹۹۱–۱۹۹۴
۱۹۹۱–۱۹۹۸
1999 home
1999 away[۵۸]
1999–2004[۵۹]
۲۰۰۰–۲۰۰۲
۲۰۰۳
2003[۵۸]
۲۰۰۴
۲۰۰۴
2005–2007 home
2005–2007 away
2007–2009 home[۵۲]
2007–2009 home[۵۲]
2007–2008 away[۵۲]
2008–2009 away
2010–2011 home[۶۰]
2010–2011 away[۶۱]
2011–2012 home[۶۲]
2011–2012 away[۵۳]
2012–2013 home[۵۴]
2012–2013 away[۶۳]
2013 home[۶۴]
2014– 2015 home[۶۵]
2014–2015 away[۶۶]
2015–2016 home[۶۷]
2015–2016 away[۶۸]
2016– home[۶۹]
2016– away[۶۹]
2017 Third[۷۰]
2019 Home
2019 Away

افتخارات

جستارهای وابسته

پانویس

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ Kassouf, Jeff (October 3, 2018). "USWNT notebook: Scheduling, captains and other updates from World Cup qualifying camp". The Equalizer. Retrieved October 4, 2018.
  2. FIFA.com. «Member Association - USA - FIFA.com». www.fifa.com (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  3. https://www.fifa.com/womensworldcup/matches/round=1309/match=21958/index.html. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  4. https://jogosdaselecaobrasileira.wordpress.com/1991/11/19/selecao-feminina-brasil-0-x-5-estados-unidos/. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  5. https://www.fifa.com/womensworldcup/matches/round=1309/match=21962/index.html. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  6. GEORGE VECSEYPublished: August 2, 1996 (August 2, 1996). "Women's Soccer: 76,481 Fans, 1 U.S. Gold - New York Times". Nytimes.com. Retrieved November 1, 2012.
  7. "Women Sports Get a Boost - New York Times". Nytimes.com. September 20, 1993. Retrieved September 17, 2012.
  8. https://web.archive.org/web/20041210222005/http://fifaworldcup.yahoo.com/03/en/t/match/25/mr.html. پارامتر |عنوان= یا |title= ناموجود یا خالی (کمک)
  9. "Tactical Line-up – Quarterfinal – Brazil-United States" (PDF). FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 10 July 2011. Retrieved 10 July 2011.
  10. «U.S. WNT Squares Off Against Australia on Wednesday in Fan Tribute Tour Presented by Panasonic - U.S. Soccer». web.archive.org. ۲۰۱۲-۰۹-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  11. Bell، Jack (۲۰۱۳-۰۴-۱۳). «Another Attempt at Women's Circuit, but With a Twist» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  12. Kassouf، Jeff. «Streak's snapped, but US must regroup in Algarve – Equalizer Soccer» (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  13. «U.S Women's World Cup team -- Memorable moments outside field of play, including Abby Wambach's kiss». espnW. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  14. Chiari, Mike. "USWNT Visits President Obama at the White House After World Cup Victory". Bleacher Report (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  15. "China ends USA's 104-game home unbeaten streak in Abby Wambach's finale". USA TODAY (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  16. https://www.washingtonpost.com/sports/2019/07/07/uswnt-netherlands-world-cup-final/?noredirect=on&utm_term=.3a50ee3b5a71
  17. "USA Beats Brazil, 4-1, to Claim First Tournament of Nations Title". www.ussoccer.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  18. https://www.cbssports.com/soccer/news/usa-vs-canada-final-score-recap-uswnt-wins-concacaf-womens-championship/
  19. "WNT Earns 500th Win in Team History". www.ussoccer.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  20. "USA Surges to World Cup Record 13-0 Win in Opening Match Against Thailand". www.ussoccer.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  21. https://www.washingtonpost.com/sports/2019/06/20/uswnt-sweden-world-cup/?utm_term=.a6aca7a44e24
  22. https://www.cbssports.com/soccer/world-cup/news/uswnt-vs-spain-score-usa-soccer-survives-world-cup-scare-behind-megan-rapinoes-two-penalty-kick-goals/
  23. https://www.cbsnews.com/live-news/uswnt-score-usa-vs-france-womens-world-cup-2019-06-28-highlights-live-recap-updated-today/
  24. https://www.cbssports.com/soccer/world-cup/news/uswnt-vs-england-score-morgan-scores-winner-naeher-saves-penalty-as-usa-advances-to-womens-world-cup-final/
  25. «World Cup: ABC\ESPN, Univision pay record $425 million for men's, women's Cups through 2014». web.archive.org. ۲۰۱۲-۰۸-۳۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  26. McCann, Michael. "For the first time in 11 years, the Women's World Cup will be broadcast on network TV". SI.com (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  27. Longman، Jeré (۲۰۱۱-۱۰-۲۱). «Fox and Telemundo Win U.S. Rights to 2018 and 2022 World Cups» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  28. Parker، Ryan. «2026 World Cup TV rights awarded without bids; ESPN 'surprised'». latimes.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  29. «BBC Sport - Olympics football: USA beat Japan to secure gold in Wembley thriller». web.archive.org. ۲۰۱۵-۰۹-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  30. Spies-Gans, Juliet (2016-03-31). "USWNT Files Lawsuit Against U.S. Soccer In Fight For Equal Pay". HuffPost (به انگلیسی). Retrieved 2019-07-09.
  31. «Women's national team files wage-discrimination action vs. US Soccer Federation». espnW. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  32. Das، Andrew (۲۰۱۷-۰۴-۰۵). «Long Days, Google Docs and Anonymous Surveys: How the U.S. Soccer Team Forged a Deal» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  33. Das، Andrew (۲۰۱۹-۰۳-۰۸). «U.S. Women's Soccer Team Sues U.S. Soccer for Gender Discrimination» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۷-۰۹.
  34. https://int.nyt.com/data/documenthelper/653-us-womens-soccer-complaint/f9367608e2eaf10873f4/optimized/full.pdf#page=1
  35. "Meet the USA's 2019 FIFA Women's World Cup Team". فدراسیون فوتبال ایالات متحده آمریکا (USSF). May 1, 2019. Retrieved May 2, 2019.
  36. "U.S. Soccor Federation 2015 Women's National Team Media Guide". United States Soccer Federation (USSF). January 1, 2015. Archived from the original on September 15, 2014. Retrieved June 8, 2015.
  37. "U.S. Women's National Team Stats page". United States Soccer Federation (USSF). Retrieved May 16, 2015.
  38. All Time Results from Worldfootball.net
  39. All Time Results from FIFA.com
  40. "Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 14, 2015.
  41. "U.S. Soccer Announces All-Time WNT Best XI". December 19, 2013. Archived from the original on August 27, 2016.
  42. ۴۲٫۰ ۴۲٫۱ "All-Time Leaders". United States Soccer Federation (USSF). Archived from the original on November 12, 2017. Retrieved April 6, 2018.
  43. "U.S. Women's National Team Player Records". United States Soccer Federation (USSF). Retrieved June 24, 2019.
  44. "US Women Set To Face Mexico in San Diego". United States Soccer Federation (USSF). March 26, 2010. Archived from the original on August 9, 2010. Retrieved December 26, 2010.
  45. "Pat Grecco's Wall of Fame: Emily Pickering". Long Island Junior Soccer. August 2, 2011. Archived from the original on March 4, 2016. Retrieved October 18, 2017.
  46. "Head Coach U.S. Women's National Team". Soccertimes.com. Archived from the original on March 4, 2016. Retrieved October 18, 2017. {{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in: |website= (help)
  47. "Carla Overbeck". North Carolina Soccer Hall of Fame. Archived from the original on September 17, 2017. Retrieved October 18, 2017.
  48. "Hamm, Foudy enshrined into Hall of Fame". Espnfc.com. Retrieved March 10, 2013.
  49. ۴۹٫۰ ۴۹٫۱ "Carli Lloyd and Beckey Sauerbrunn Named New Captains of U.S. WNT". United States Soccer Federation (USSF). January 9, 2016. Retrieved October 4, 2018.
  50. ۵۰٫۰۰ ۵۰٫۰۱ ۵۰٫۰۲ ۵۰٫۰۳ ۵۰٫۰۴ ۵۰٫۰۵ ۵۰٫۰۶ ۵۰٫۰۷ ۵۰٫۰۸ ۵۰٫۰۹ ۵۰٫۱۰ ۵۰٫۱۱ ۵۰٫۱۲ ۵۰٫۱۳ ۵۰٫۱۴ ۵۰٫۱۵ "WNT Records". United States Soccer Federation (USSF). Retrieved March 10, 2015.
  51. "WNT Earns 500th Win in Team History". United States Soccer Federation (USSF). 2018-11-08. Retrieved 2019-07-06.
  52. ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ ۵۲٫۲ ۵۲٫۳ "Women's National Team Unveils New 2007 World Cup Jerseys". U.S. Soccer. June 20, 2007. Retrieved March 10, 2015.
  53. ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ Chappell, Bill (July 8, 2011). "U.S. Women Likely To Wear 'Black Widow' Uniforms Against Brazil". National Public Radio. Retrieved March 10, 2015.
  54. ۵۴٫۰ ۵۴٫۱ "U.S. Men's and Women's National Teams Unveil New Nike Home Jersey". U.S. Soccer. April 16, 2012. Retrieved March 10, 2015.
  55. "Nike and U.S. Soccer Renew Long-Term Partnership that will Extend Relationship into Fourth Decade". U.S. Soccer. December 20, 2013. Retrieved March 10, 2015.
  56. Boudway, Ira (November 21, 2014). "Nike Doesn't Sell U.S. Women's National Soccer Team Jerseys to Men". Bloomberg. Retrieved March 10, 2015.
  57. "USWNT Official Twitter victory announcement". Retrieved July 5, 2015.
  58. ۵۸٫۰ ۵۸٫۱ Schwarz, Joe (February 18, 2015). "Comparing the new USWNT World Cup Away Jersey to the last four". soccer.com.
  59. "ESPN Films to Premier 'The 99ers' on Aug. 20 as Part of "Nine for IX" Series". USSoccer. April 12, 2013. Retrieved April 9, 2016.
  60. Black, Michael (April 1, 2010). "Soccer: U.S. women slip 'n' slide past Mexico". Deseret News.
  61. "U.S. Defeats Germany 1–0 in Augsburg, Germany". U.S. Soccer. October 29, 2009.
  62. Cohen, Aubrey (June 28, 2011). "Are U.S. women's latest uniforms the ugliest yet?". seattlepi. Retrieved March 10, 2015.
  63. "U.S. Men's National Team Unveils New Nike Away Kit Against Italy". U.S. Soccer. February 29, 2012.
  64. "U.S. Soccer and Nike Unveil New U.S. Men's and Women's Kit Celebrating 100 Years of U.S. Soccer". U.S. Soccer. March 1, 2014. Retrieved March 10, 2015.
  65. Yomtov, Jesse (March 3, 2014). "U.S. reveals 2014 World Cup jersey, and it looks like a polo shirt". USA Today.
  66. "U.S. Soccer Unveils 2014 National Team Away Kit". U.S. Soccer. April 1, 2014. Retrieved March 10, 2015.
  67. "U.S. Women's National Team Unveils New 2015 Nike Home Kit". U.S. Soccer. April 22, 2015.
  68. "U.S. MNT and WNT 2015 Nike Away Kit Debuts This March". U.S. Soccer. February 16, 2015.
  69. ۶۹٫۰ ۶۹٫۱ "2016 USA National Team Jerseys Unveiled". USSoccer. March 17, 2016. Retrieved April 9, 2016.
  70. González Lage, Julián (15 February 2017). "Develada la US Soccer Nike Red Jersey 2017". Marca de Gol (به اسپانیایی). Retrieved 15 February 2017.
  71. US Cup (Women) بایگانی‌شده در نوامبر ۱, ۲۰۱۲ توسط Wayback Machine Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  72. Four Nations Tournament (Women – Held in China) Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  73. 2006 Peace Queen Cup بایگانی‌شده در مه ۲۳, ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  74. 2008 Peace Queen Cup Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  75. DFB Centenary Tournament 2000 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  76. Pacific Cup (Women) 2000 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  77. Brazil Cup 1996 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  78. North America Cup 1987 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  79. North America Cup 1990 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  80. Canada Cup 1990 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  81. Australia Cup 1999–2004 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  82. Tournoi International Feminin 1995 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  83. Chiquita Cup 1994 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  84. Tri-Nations Tournament 1994 (Trinidad) Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  85. Goodwill Games 1998 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.
  86. Colombus Cup 1993 Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Retrieved October 12, 2013.

منابع

پیوند به بیرون