یوهان ولفگانگ فون گوته: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:
Capricorn2020 (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۳: خط ۵۳:


== درگذشت ==
== درگذشت ==
گوته در سال ۱۸۳۲ بر اثرنارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
گوته در سال ۱۸۳۲ بر اثر نارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.


گفته می‌شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، ''نور بیشتر'' ([[زبان آلمانی|آلمانی]]: ''Mehr Licht'') بود.
گفته می‌شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، ''نور بیشتر'' ([[زبان آلمانی|آلمانی]]: ''Mehr Licht'') بود.

نسخهٔ ‏۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۱۷

یوهان ولفگانگ فون گوته
گوته در ۱۸۲۸
گوته در ۱۸۲۸
نام اصلی
یوهان ولفگانگ گوته
زاده۲۸ اوت ۱۷۴۹
فرانکفورت، آلمان
درگذشته۲۲ مارس ۱۸۳۲ (۸۲ سال)
وایمار، آلمان (عفونت ریوی)
آرامگاهوایمار
پیشهشاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف وسیاست‌مدار
ملیتآلمانی
سبک نوشتاریرمانتیسیسم
همسر(ها)کریستین یوهانا سوفی وولپیوس (۱۸۱۶–۱۸۰۶)
فرزند(ان)اوتیلی Ottilie
امضا

یوهان ولفگانگ فون گوته (به آلمانی: Johann Wolfgang von Goethe) (زادهٔ ۲۸ اوت ۱۷۴۹ در فرانکفورت – درگذشتهٔ ۲۲ مارس ۱۸۳۲ در وایمار) شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان‌شناس، فیلسوف و سیاست‌مدار آلمانی بود. او یکی از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به‌شمار می‌رود. وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون ۱۸ و ۱۹ اروپا و یکی از افراد برجستهٔ ادبیات جهان محسوب می‌شود. گوته آلمانی، شکسپیر انگلیسی، هومر یونانی، و دانته ایتالیایی را چهار رکن ادبیات اروپا می‌دانند.

خانه یوهان ولفگانگ فون گوته در مجموعه سنت‌گرایی وایمار قرار دارد.

زندگی

پدر گوته، یوهان کاسپار گوته (۱۷۱۰-۱۷۸۲) همراه با خانواده‌اش در یک خانهٔ بزرگ در فرانکفورت زندگی می‌کرد، که آن زمان قسمتی از امپراتوری مقدس روم بود. مادر گوته نیز «کاترینا الیزابت گوته» (تِکستور سابق) از خانواده‌های سرشناس فرانکفورتی بود.

یوهان ولفگانگ در کنار پدر و معلم خصوصی‌اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان‌های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.

او بین سال‌های ۱۷۶۵-۱۷۶۸ در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستین فورشتگوت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال ۱۷۶۸، گوته به زادگاهش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود.

گوته پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال ۱۷۷۵ به وایمار رفت و در آن‌جا بین سال‌های ۱۷۷۶-۱۷۸۶ (حدود ۱۰ سال) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال ۱۷۸۸ به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه‌سازی باستانی پرداخت. او خود را با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.

سال ۱۷۸۸، گوته به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در آن‌جا گذرانید، هرچند که زندگی او در آن‌جا با جنگ‌های ناپلئونی روبه‌رو شد. گوته در وایمار به تحصیل زبان‌های فارسی و عربی و همچنین قرآن پرداخت و شیفتهٔ اشعار حافظ شد. وی علاقه ویژه‌ای نیز به شهر ایلمناو در نزدیکی وایمار داشته‌است. در کوه کیکل هان در نزدیکی شهر ایلمانو کلبه‌ای از وی به یادگار مانده‌است.

درگذشت

گوته در سال ۱۸۳۲ بر اثر نارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.

گفته می‌شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر (آلمانی: Mehr Licht) بود.

آثار

گوته علاقه زیادی به نوشته‌ها و آثار شاعران ایرانی و فارسی داشت و شدیداً تحت تأثیر حافظ بود.

مهم‌ترین آثار گوته عبارت هستند از:

از آثار او در زمینه علوم طبیعی: تئوری رنگ‌ها - (۱۸۱۰)و تغییر حال گیاهان

بررسی اجمالی آثار

مهمترین آثار گوته قبل از رفتن او به وایمر در سال ۱۷۷۳ به نام Götz von Berlichingen نوشته شد که باعث شد گوته در معرض توجه قرار بگیرد. رمان رنج‌های ورتر جوان در سال ۱۷۷۴ نوشته شد که شهرت زیادی بدین وسیله کسب کرد. در واقع این رمان را می‌توان برای اولین بار پر فروش‌ترین کتاب جهان نامید و مانند جرقه‌ای در آثار ادبی به‌شمار می‌آید. در طول سالیانی که گوته در وایمر بود و قبل از اینکه با شیلر آشنا شود او کارآموزی ویلهلم میستر را شروع کرد و چندین نمایشنامه نوشت.

اولین ویرایش از کتاب رنج‌های ورتر جوان

آلفرد روزنبرگ (ایده‌پرداز اولیه نازیسم) نظرات خود را مرهون و برگرفته از آموزه‌های گوته می‌داند و او را «جوهر روح خود» نامیده‌است.[۱]

منابع

  1. دیویس، تونی، اومانیسم، ترجمه عباس مخبر، چاپ پنجم، تهران، نشر مرکز، ۱۳۹۴، صفحهٔ ۶۲

پیوند به بیرون