یوسف ریشار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز تمیزکاری یادکردها (وظیفه ۱۹)
طراح بودن وی
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱: خط ۱:
'''یوسف ریشار''' یا '''یوسف ریشار خان'''، ملقب به '''مؤدب المُلک''' (زاده: ۱۲۸۵ هجری قمری در [[طهران]]، درگذشت: ۱۳۵۴ هجری قمری در طهران)، پسر [[ژول ریشار]]، معلم مشهور زبان فرانسه در [[دارالفنون]] بود. وی پس از مرگ پدرش در سال ۱۳۰۸ هجری قمری، به جای پدر به دارالفنون رفت و برای مدتهای مدید در این مدرسه [[زبان فرانسه]] تدریس می‌کرد.
'''یوسف ریشار''' یا '''یوسف ریشار خان'''، ملقب به '''مؤدب المُلک''' (زاده: ۱۲۸۵ هجری قمری در [[طهران]]، درگذشت: ۱۳۵۴ هجری قمری در طهران)، پسر [[ژول ریشار]]، معلم مشهور زبان فرانسه در [[دارالفنون]] بود. وی پس از مرگ پدرش در سال ۱۳۰۸ هجری قمری، به جای پدر به دارالفنون رفت و برای مدتهای مدید در این مدرسه [[زبان فرانسه]] تدریس می‌کرد.


از دیگر عوامل شهرت او، مجموعه یا [[کلکسیون]] کاملی است که وی در طول عمر خویش، از [[مسکوکات]] ایرانی در دوره‌های مختلف تاریخی جمع‌آوری کرده بود. مجموعه سکه‌های وی، بسیار ارزشمند و قیمتی بود و در طهران شهرت داشت.
از دیگر عوامل شهرت او، مجموعه یا [[کلکسیون]] کاملی است که وی در طول عمر خویش، از [[مسکوکات]] ایرانی در دوره‌های مختلف تاریخی جمع‌آوری کرده بود. مجموعه سکه‌های وی، بسیار ارزشمند و قیمتی بود و در طهران شهرت داشت و طراح مدرسه رازی منطقه ۳ طهران بود


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۴ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۱۲

یوسف ریشار یا یوسف ریشار خان، ملقب به مؤدب المُلک (زاده: ۱۲۸۵ هجری قمری در طهران، درگذشت: ۱۳۵۴ هجری قمری در طهران)، پسر ژول ریشار، معلم مشهور زبان فرانسه در دارالفنون بود. وی پس از مرگ پدرش در سال ۱۳۰۸ هجری قمری، به جای پدر به دارالفنون رفت و برای مدتهای مدید در این مدرسه زبان فرانسه تدریس می‌کرد.

از دیگر عوامل شهرت او، مجموعه یا کلکسیون کاملی است که وی در طول عمر خویش، از مسکوکات ایرانی در دوره‌های مختلف تاریخی جمع‌آوری کرده بود. مجموعه سکه‌های وی، بسیار ارزشمند و قیمتی بود و در طهران شهرت داشت و طراح مدرسه رازی منطقه ۳ طهران بود

جستارهای وابسته

منابع

  • بامداد، مهدی (۱۳۴۷شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری (جلدهای ۲ و ۵)، تهران: زوار