آگوستوس: تفاوت میان نسخه‌ها

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز تمیزکاری با ویرایشگر خودکار فارسی
خط ۵۲: خط ۵۲:


== صلح با ایران ==
== صلح با ایران ==
روابط ایران و روم نخستین بار در سال 96 پیش از میلاد و در جریان [[جنگ‌های مهردادی]] شکل گرفت و از همان زمان در وضعیت حساس و شکننده‌ای بود. با این حال تا سال 53 پیش از میلاد و [[نبرد حران (۵۳ پیش از میلاد)|نبرد حران]] کار به درگیری نظامی نکشید. پس از شکست تحقیرآمیز رومیان در حران که علاوه بر شکست، منجر به از دست رفتن تعداد زیادی از درفش‌های عقاب‌نشان رومی نیز شده بود، [[مارکوس آنتونیوس]] به بهانه گرفتن انتقام کراسوس و پس گرفتن درفش‌ها به ایران لشکر کشید. با این حال او نیز به سختی [[جنگ مارک آنتونی با ایران|شکست خورد]]. پس از دو شکست پیاپی رومیان در حمله به ایران به دست مارک آنتونی و کراسوس، آگوستوس تصمیم گرفت تا از طریق دیپلماسی با شاهنشاهی اشکانی صلح کند. سرانجام در سال بیستم پیش از میلاد گفتگوها میان ایران و روم به نتیجه رسید و فرهاد چهارم صلح را پذیرفت. فرهاد همچنین درفش رومیان را که در نبرد حران میان کراسوس و سورنا به دست ایرانیان افتاده بود را به امپراتوری روم بازگرداند.<ref>{{Cite journal|last=Endres|first=David J.|date=2013|title=Encyclopedia of U.S. Catholic History by Matthew Bunson, Margaret Bunson|url=http://dx.doi.org/10.1353/cht.2013.0027|journal=U.S. Catholic Historian|volume=31|issue=3|pages=105–108|doi=10.1353/cht.2013.0027|issn=1947-8224}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Eck|first=Bruno|date=2003|title=Ventilatoren|url=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-55650-0|doi=10.1007/978-3-642-55650-0}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Brosius|first=Maria|date=2006|title=Maria Brosius: Pierre Briant: Darius dans l’ombre d’Alexandre|url=http://dx.doi.org/10.17104/0017-1417_2006_5_426|journal=Gnomon|volume=78|issue=5|pages=426–430|doi=10.17104/0017-1417_2006_5_426|issn=0017-1417}}</ref> این صلح پایانی بر نخستین دور از جنگ‌های ایران و روم بود؛ جنگ‌هایی که مقدر بود تا هفت قرن پس از آن ادامه پیدا کند.
روابط ایران و روم نخستین بار در سال 96 پیش از میلاد و در جریان [[جنگ‌های مهردادی]] شکل گرفت و از همان زمان در وضعیت حساس و شکننده‌ای بود. با این حال تا سال 53 پیش از میلاد و [[نبرد حران (۵۳ پیش از میلاد)|نبرد حران]] کار به درگیری نظامی نکشید. پس از شکست تحقیرآمیز رومیان در حران که علاوه بر شکست، منجر به از دست رفتن تعداد زیادی از درفش‌های عقاب‌نشان رومی نیز شده بود، [[مارکوس آنتونیوس]] به بهانه گرفتن انتقام کراسوس و پس گرفتن درفش‌ها به ایران لشکر کشید. با این حال او نیز به سختی [[جنگ مارک آنتونی با ایران|شکست خورد]]. پس از دو شکست پیاپی رومیان در حمله به ایران به دست مارک آنتونی و کراسوس، آگوستوس تصمیم گرفت تا از طریق دیپلماسی با شاهنشاهی اشکانی صلح کند. سرانجام در سال بیستم پیش از میلاد گفتگوها میان ایران و روم به نتیجه رسید و فرهاد چهارم صلح را پذیرفت. فرهاد همچنین درفش رومیان را که در نبرد حران میان کراسوس و سورنا به دست ایرانیان افتاده بود را به امپراتوری روم بازگرداند.<ref>{{Cite journal|last=Endres|first=David J.|date=2013|title=Encyclopedia of U.S. Catholic History by Matthew Bunson, Margaret Bunson|url=http://dx.doi.org/10.1353/cht.2013.0027|journal=U.S. Catholic Historian|volume=31|issue=3|pages=105–108|doi=10.1353/cht.2013.0027|issn=1947-8224}}</ref><ref name="Eck 2003">{{Cite journal|last=Eck|first=Bruno|date=2003|title=Ventilatoren|url=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-55650-0|doi=10.1007/978-3-642-55650-0}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Brosius|first=Maria|date=2006|title=Maria Brosius: Pierre Briant: Darius dans l’ombre d’Alexandre|url=http://dx.doi.org/10.17104/0017-1417_2006_5_426|journal=Gnomon|volume=78|issue=5|pages=426–430|doi=10.17104/0017-1417_2006_5_426|issn=0017-1417}}</ref> این صلح پایانی بر نخستین دور از جنگ‌های ایران و روم بود؛ جنگ‌هایی که مقدر بود تا هفت قرن پس از آن ادامه پیدا کند.


این دستاورد بزرگی برای روم و احتمالا بزرگترین دستاورد دیپلماتیک دوران آگوستوس در طول زندگی اش بود. درفش‌های شاهی در دوران باستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بودند و افتادن درفش روم به دست دولت تیسفون یک تحقیر تاریخی برای روم به شمار می رفت. در واقع رومیان از اینکه انتقام کراسوس را از طریق جنگ بگیرند ناامید شده بودند و در همین راستا اکتاویوس پس گرفتن درفش کراسوس را به عنوان یک پیروزی در برابر ایران جلوه داد.<ref>{{Cite journal|last=Eck|first=Bruno|date=2003|title=Ventilatoren|url=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-55650-0|doi=10.1007/978-3-642-55650-0}}</ref> او حتی صحنه بازپس گیری درفش امپراتوری از ایران را بر روی زره خود حک کرد.
این دستاورد بزرگی برای روم و احتمالا بزرگترین دستاورد دیپلماتیک دوران آگوستوس در طول زندگی اش بود. درفش‌های شاهی در دوران باستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بودند و افتادن درفش روم به دست دولت تیسفون یک تحقیر تاریخی برای روم به شمار می رفت. در واقع رومیان از اینکه انتقام کراسوس را از طریق جنگ بگیرند ناامید شده بودند و در همین راستا اکتاویوس پس گرفتن درفش کراسوس را به عنوان یک پیروزی در برابر ایران جلوه داد.<ref name="Eck 2003"/> او حتی صحنه بازپس گیری درفش امپراتوری از ایران را بر روی زره خود حک کرد.
[[پرونده:Augustus_Prima_Porta_(detail).PNG|پیوند=https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Augustus_Prima_Porta_(detail).PNG|بندانگشتی|اشکانیان درفش رومیان را باز می گردانند. صحنه حکاکی شده بر روی تندیس آگوستوس در پریما پورتا]]
[[پرونده:Augustus Prima Porta (detail).PNG|پیوند=https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Augustus_Prima_Porta_(detail).PNG|بندانگشتی|اشکانیان درفش رومیان را باز می گردانند. صحنه حکاکی شده بر روی تندیس آگوستوس در پریما پورتا]]


== مرگ ==
== مرگ ==
او در سال ۱۴ میلادی و در سن ۷۶ سالگی درگذشت و با جلال و شکوه در مقبره خود در شان دومارس مدفون شد. مجلس سنا برای او لقب آپوتئوز (Apotheose) را تصویب کرد و در ردیف خدایان قرار گرفت.<ref>کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن</ref>[[پرونده:Templo_de_Augusto,_Pula,_Croacia,_2017-04-17,_DD_71-73_HDR.jpg|بندانگشتی|چپ|230px|[[معبد آگوستوس]] در [[پولا]]، [[کرواسی]].{{سخ}}بنای اصلی معبد احتمالاً در سال‌های حُکم‌رانی آگوستوس بر [[امپراتوری روم]] بنا شد.<ref>Radovan Radovinovic (ed.), ''The Croatian Adriatic'', pp. 48-49. Naklada Naprijed, 1999. {{ISBN|953-178-097-8}}</ref>]]
او در سال ۱۴ میلادی و در سن ۷۶ سالگی درگذشت و با جلال و شکوه در مقبره خود در شان دومارس مدفون شد. مجلس سنا برای او لقب آپوتئوز (Apotheose) را تصویب کرد و در ردیف خدایان قرار گرفت.<ref>کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن</ref>[[پرونده:Templo de Augusto, Pula, Croacia, 2017-04-17, DD 71-73 HDR.jpg|بندانگشتی|چپ|230px|[[معبد آگوستوس]] در [[پولا]]، [[کرواسی]].{{سخ}}بنای اصلی معبد احتمالاً در سال‌های حُکم‌رانی آگوستوس بر [[امپراتوری روم]] بنا شد.<ref>Radovan Radovinovic (ed.), ''The Croatian Adriatic'', pp. 48-49. Naklada Naprijed, 1999. {{ISBN|953-178-097-8}}</ref>]]


== روابط خارجی ==
== روابط خارجی ==

نسخهٔ ‏۲۸ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۰۵

آگوستوس
آگوستوس پریما پورتا، سدۀ یکم
نخستین امپراتور روم
سلطنت۱۶ ژانویۀ ۲۷ پ.م. –
۱۹ آگوست ۱۴ میلادی
پیشینعنوان ایجاد شد
جانشینتیبریوس
زادهگایوس اکتاویوس ثورینوس
۲۳ سپتامبر ۶۳ پ.م.
رم، جمهوری روم
درگذشته۱۹ آگوست ۱۴ میلادی (۷۵ سال)
نولا، ایتالیا، امپراتوری روم
آرامگاه
آرامگاه آگوستوس، رم
همسر(ان)
فرزند(ان)ژولیای بزرگتر
نام سلطنت
امپراتور سزار دیوی فیلیوس آگوستوس
خانداندودمان ژولیو کلودین
پدر
مادرآتیا آلبا سزونیا

گایوس اکتاویوس تورینوس (به لاتین: Gaius Octavius Thurinus) بنیانگذار پرینکیپاته و نخستین امپراتور روم بود. آگوستوس زمام امور امپراتوری روم را از ۲۷ قبل از میلاد تا لحظهٔ مرگ در ۱۴ پس از میلاد بر عهده داشت. وی از نوادگان برادری ژولیوس سزار که وارث و جانشین او بود و در هنگام مرگ سزار در یونان مستقر بود. اوکتاویوس پس از مرگ سزار و هنگامی که مارکوس آنتونیوس زمام امور رم را بدست گرفت، به رم آمد و به جنگ با او پرداخت. سیسرون سخن‌سرای مشهور رومی در این زمان چهارده خطابه، ضد آنتونیوس و به حمایت اکتاویوس ایراد کرد که بعداً باعث قتل او توسط آنتونیوس (با سکوت اکتاویوس) گردید. در نبردی که در شهر مدن (Modene) میان طرفداران جمهوری به رهبری پانسا و هیریوس دو کنسول روم و اکتاویوس علیه آنتونیوس جانشین خودخوانده سزار رخ داد، ارتش جمهوری پیروز شد. پانسا و هیریوس کشته شدند و اکتاویوس پیروزی را تصاحب کرد. بعدها انتونیوس ابتدا با لپیدوس سپس با اکتاویوس متحد شدند، تا علیه آخرین بقایای جمهوری در فیلیپی بجنگند.[۱]

حکومت سه نفره

مقالهٔ اصلی: حکومت سه نفره

با وساطت لیپیدوس حکمران اسپانیا، اکتاویوس با آنتونیوس مصالحه کرد و این سه تن دومین حکومت سه نفری را تشکیل دادند.

آنان خزانه‌های خویش را سامان دادند و حقوق سپاهیان را پرداخت کردند و اسامی ۳۰۰ سناتور و ۲۰۰۰ بازرگان را برای کشتن اعلام کردندو برای هریک ۲۵۰۰۰ درهم[نیازمند منبع] پاداش قرار دادند و خونبارترین حکومت هراس را در تاریخ روم برقرار کردند. نام سیسرون در صدر فهرست محکومان توسط آنتونیوس قرار داده شد و اکتاویوس واکنشی نشان نداد و سربازان آنتونیوس او را با وضع دردناکی کشتند و سرش را به دار کشیدند.

درسال ۴۲ پیش از میلاد، اکتاویوس و آنتونیوس در تعقیب کاسیوس و بروتوس از کشندگان سزار به مقدونیه رفتند و آنان پس از مدتی مقاومت خودکشی کردند.

اکتاویوس به رم بازگشت اما آنتونیوس از آسیا به مصر رفت و در آنجا به همراه کلئوپاترا به خوش‌گذرانی پرداخت و حتی از پذیرفتن همسرش (خواهر اکتاویوس) نیز خودداری کرد.

اکتاویوس در ایتالیا مشغول تحکیم استحکامات گردید و چون میانه او و لیپیدوس بر سر سیسیل به هم خورد و لیپیدوس خود را آماده مقاومت در برابر اکتاویوس نمی‌دید، از کار کناره گرفت و امور را به اکتاویوس سپرد.

نبرد با مارکوس آنتونیوس

در این زمان چون مارکوس آنتونیوس در جنگ برابر اشکانیان شکست خورده بود و عده بسیاری از سپاهیان خود را از دست داده بود و به علت نپذیرفتن خواهر اکتاویوس توسط او، روابط او و اکتاویوس به تیرگی گرایید.

در سال ۳۲ پیش از میلاد اکتاویوس با سمت کنسولی فرماندهی کشتی‌های جنگی و سپاهیان رومی را به عهده گرفته و به سوی یونان حرکت کرد تا کار را با آنتونیوس که در یونان بسر می‌برد یکسره کند. در سال ۳۱ پیش از میلاد در ناحیه آکتیوم (Actium)، ساحل غربی یونان، در یکی از قاطع‌ترین نبردهای تاریخ، نیروی دریایی آنتونیوس و ملکه مصر مرکب از ۵۰۰ کشتی جنگی که ۱۰۰٬۰۰۰ پیاده و ۱۲۰۰۰ سوار آن را حمایت می‌کردند، شکست داد.آنتوان و کلئوپاترا به مصر گریختند و اکتاویوس در تعقیب آنان وارد مصر شد. آنتونیوس چون سستی ملکه و نیروهای خود را دید، خودکشی کرد و ملکه هم پس از دستگیری و اسارت این کار را کرد. مصر به فرمان اکتاویوس یکی از ایالات روم گردید.

امپراتوری

اکتاویوس مایل نبود با عنوان سلطنت حکومت کند و با پیشنهاد سنا لقب آگوستوس (Augustus) را که خاص خدایان بود، پذیرفت. او عنوان امپراتور را به عنوان خود افزود.

اکتاویوس یکی از مهم‌ترین گستراندگان امپراتوری روم بود. او برای توسعه و حفظ قلمروی روم لژیون‌های ثابتی را به استخدام روم درآورد و تعدادی زیادی لژیون جدید را تأسیس کرد. وی الگوی نظامی مهمی را بر مبنای تقسیم ارتش روم در بریتانیا، حوزه راین، حوزه دانوب، ارتش فرآت، ارتش مصر و ارتش آفریقا پدید آورد.[۲]

صلح با ایران

روابط ایران و روم نخستین بار در سال 96 پیش از میلاد و در جریان جنگ‌های مهردادی شکل گرفت و از همان زمان در وضعیت حساس و شکننده‌ای بود. با این حال تا سال 53 پیش از میلاد و نبرد حران کار به درگیری نظامی نکشید. پس از شکست تحقیرآمیز رومیان در حران که علاوه بر شکست، منجر به از دست رفتن تعداد زیادی از درفش‌های عقاب‌نشان رومی نیز شده بود، مارکوس آنتونیوس به بهانه گرفتن انتقام کراسوس و پس گرفتن درفش‌ها به ایران لشکر کشید. با این حال او نیز به سختی شکست خورد. پس از دو شکست پیاپی رومیان در حمله به ایران به دست مارک آنتونی و کراسوس، آگوستوس تصمیم گرفت تا از طریق دیپلماسی با شاهنشاهی اشکانی صلح کند. سرانجام در سال بیستم پیش از میلاد گفتگوها میان ایران و روم به نتیجه رسید و فرهاد چهارم صلح را پذیرفت. فرهاد همچنین درفش رومیان را که در نبرد حران میان کراسوس و سورنا به دست ایرانیان افتاده بود را به امپراتوری روم بازگرداند.[۳][۴][۵] این صلح پایانی بر نخستین دور از جنگ‌های ایران و روم بود؛ جنگ‌هایی که مقدر بود تا هفت قرن پس از آن ادامه پیدا کند.

این دستاورد بزرگی برای روم و احتمالا بزرگترین دستاورد دیپلماتیک دوران آگوستوس در طول زندگی اش بود. درفش‌های شاهی در دوران باستان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بودند و افتادن درفش روم به دست دولت تیسفون یک تحقیر تاریخی برای روم به شمار می رفت. در واقع رومیان از اینکه انتقام کراسوس را از طریق جنگ بگیرند ناامید شده بودند و در همین راستا اکتاویوس پس گرفتن درفش کراسوس را به عنوان یک پیروزی در برابر ایران جلوه داد.[۴] او حتی صحنه بازپس گیری درفش امپراتوری از ایران را بر روی زره خود حک کرد.

اشکانیان درفش رومیان را باز می گردانند. صحنه حکاکی شده بر روی تندیس آگوستوس در پریما پورتا

مرگ

او در سال ۱۴ میلادی و در سن ۷۶ سالگی درگذشت و با جلال و شکوه در مقبره خود در شان دومارس مدفون شد. مجلس سنا برای او لقب آپوتئوز (Apotheose) را تصویب کرد و در ردیف خدایان قرار گرفت.[۶]

معبد آگوستوس در پولا، کرواسی.
بنای اصلی معبد احتمالاً در سال‌های حُکم‌رانی آگوستوس بر امپراتوری روم بنا شد.[۷]

روابط خارجی

در سال ۳۰ پیش از میلاد فرهاد چهارم به قدرت بازمی‌گردد و تیرداد دوم که شورش کرده بود، نزد آگوستوس پناه می‌برد.[۸]

منابع

  1. ↑ لژیونیکا: لژیون چهارم مقدونی؛ دکتر مهدی یاراحمدی
  2. ↑ لژیونیکا: بخش دهم: ساختار لژیون‌ها؛ دکتر مهدی یاراحمدی
  3. ↑ Endres, David J. (2013). "Encyclopedia of U.S. Catholic History by Matthew Bunson, Margaret Bunson". U.S. Catholic Historian. 31 (3): 105–108. doi:10.1353/cht.2013.0027. ISSN 1947-8224.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Eck, Bruno (2003). "Ventilatoren". doi:10.1007/978-3-642-55650-0. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  5. ↑ Brosius, Maria (2006). "Maria Brosius: Pierre Briant: Darius dans l'ombre d'Alexandre". Gnomon. 78 (5): 426–430. doi:10.17104/0017-1417_2006_5_426. ISSN 0017-1417.
  6. ↑ کلیت تاریخ عمومی (جلد۱)؛ دکتر حسینعلی ممتحن
  7. ↑ Radovan Radovinovic (ed.), The Croatian Adriatic, pp. 48-49. Naklada Naprijed, 1999. شابک ‎۹۵۳−۱۷۸−۰۹۷−۸
  8. ↑ CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1 iranicaonline.org
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آگوستوس&oldid=25785135»