بهمنشیر: تفاوت میان نسخهها
FreshmanBot (بحث | مشارکتها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی |
Fatranslator (بحث | مشارکتها) جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{آبادان}}+ |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
کنارههای بهمنشیر از بخشهای مهم خرماخیز خوزستان بهشمار رفته، اما در کرانه باختریاش نسبت به کرانه خاوری، نخلستانهای بیشتری وجود دارد.<ref name="افشار سیستانی">[افشار سیستانی، ۱۳۶۶ ش، ص۳۸۷؛ همو، ۱۳۷۳ ش، ج ۲، ص ۷۶۶؛ نجم الدوله، ص ۹۷]</ref> کارون تا پیش از جریان یافتن در شاخه بهمنشیر، از شاخه ''[[کورکارون]]'' (رود کور) به دریا میریخت.<ref name="کرزن">[کرزن، ج۲، ص ۴۱۶؛ کیهان، همانجا]</ref> |
کنارههای بهمنشیر از بخشهای مهم خرماخیز خوزستان بهشمار رفته، اما در کرانه باختریاش نسبت به کرانه خاوری، نخلستانهای بیشتری وجود دارد.<ref name="افشار سیستانی">[افشار سیستانی، ۱۳۶۶ ش، ص۳۸۷؛ همو، ۱۳۷۳ ش، ج ۲، ص ۷۶۶؛ نجم الدوله، ص ۹۷]</ref> کارون تا پیش از جریان یافتن در شاخه بهمنشیر، از شاخه ''[[کورکارون]]'' (رود کور) به دریا میریخت.<ref name="کرزن">[کرزن، ج۲، ص ۴۱۶؛ کیهان، همانجا]</ref> |
||
پس از پایان جنگ ایران و عراق (۱۳۶۷ خورشیدی)، بهمنشیر از شناورهای غرق شده و مواد انفجاری پاکسازی شد، و در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، وزارت جهاد سازندگی، لایروبی آن را از ابتدای رودخانه موسوم به 'سه شاخه' آغاز کرد، که طبق برآورد و با لایروبی ده میلیون متر مکعب از بستر رود، بخش اول مسیر این رود (از بندر چَویبدِه در سی کیلومتری جنوب شرقی آبادان تا بندر خرمشهر) برای گذر شناورهای باری و صیادی با ظرفیت پنجهزار تن و [[آبخور (شناور)|آبخور]] سه متر، آماده میشد.<ref name="بنیاد دائرةالمعارف اسلامی" |
پس از پایان جنگ ایران و عراق (۱۳۶۷ خورشیدی)، بهمنشیر از شناورهای غرق شده و مواد انفجاری پاکسازی شد، و در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، وزارت جهاد سازندگی، لایروبی آن را از ابتدای رودخانه موسوم به 'سه شاخه' آغاز کرد، که طبق برآورد و با لایروبی ده میلیون متر مکعب از بستر رود، بخش اول مسیر این رود (از بندر چَویبدِه در سی کیلومتری جنوب شرقی آبادان تا بندر خرمشهر) برای گذر شناورهای باری و صیادی با ظرفیت پنجهزار تن و [[آبخور (شناور)|آبخور]] سه متر، آماده میشد.<ref name="بنیاد دائرةالمعارف اسلامی"/> |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
{{پانویس|۲}} |
{{پانویس|۲}} |
||
{{رودهای ایران}} |
{{رودهای ایران}} |
||
{{آبادان}} |
|||
[[رده:حوضه آبریز خلیج فارس و دریای عمان]] |
[[رده:حوضه آبریز خلیج فارس و دریای عمان]] |
||
[[رده:رودهای استان خوزستان]] |
[[رده:رودهای استان خوزستان]] |
نسخهٔ ۱۱ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۲۲
بهمنشیر | |
---|---|
ویژگیهای ظاهری | |
دهانه | خلیج فارس |
طول | ۹۰ کیلومتر |
دبی | - متر مکعب بر ثانیه |
بهمنشیر (شکل فارسی امروزی نام پهلوی وهمناردشیر) (همچنین بَهمِشیر، بحرالماشیر، بَمِشیر[۱]) نام کنونی یکی از شاخههای رود کارون در استان خوزستان است. رود کارون پس از رسیدن به شهر خرمشهر به دو شاخه تقسیم میشود، شاخه نخست از آبادان میگذرد و به سوی اروندرود در مرز ایران و عراق رفته، و پرآبترین دهانه یا بهمنشیر، در امتداد اروندرود به خور بهمنشیر و سپس به خلیج فارس میریزد. درازی رود بهمنشیر حدود ۹۰ کیلومتر، عرض آن ۶۰۰ متر و عمق آن حدود ۴ متر است.
اولین سد سلولی و قفل کشتیرانی کشور
دریچههای نخستین قفل کشتیرانی ایران در سد سلولی بالادست رودخانه بهمنشیر با حضور وزیر نیرو در تاریخ ۲۹ فروردین ماه ۹۷ در چوئبده باز شد.[۱]
پیشینه نام بهمنشیر
«بهمنشیر» یا «بهمناردشیر» یا «وهمناردشیر»، برگرفته از نام نخستین شاه ساسانی (اردشیر بابکان)،[۲] نام پیشین شهری بندری بوده که اکنون آن را آبادان میشناسیم،[۳] و اردشیر بابکان در این بخش ایران اقدامات بسیار انجام داده بود.[۴] این شهر در تاختن اعراب به خوزستان به کلی نابود شده و پادگانی عربی بجای آن برپا شد. چونکه نخستین فرمانده این پادگان مردی بنام عباد ابن حصین حبطی بود، شهر کوچکی در اطراف این پادگان توسط عربهای مهاجر ایجاد شد، به این مرد منصوب شده و 'عبادان' نام گرفت.[۵][۶]
تاریخچه
کنارههای بهمنشیر از بخشهای مهم خرماخیز خوزستان بهشمار رفته، اما در کرانه باختریاش نسبت به کرانه خاوری، نخلستانهای بیشتری وجود دارد.[۷] کارون تا پیش از جریان یافتن در شاخه بهمنشیر، از شاخه کورکارون (رود کور) به دریا میریخت.[۸]
پس از پایان جنگ ایران و عراق (۱۳۶۷ خورشیدی)، بهمنشیر از شناورهای غرق شده و مواد انفجاری پاکسازی شد، و در سال ۱۳۷۱ خورشیدی، وزارت جهاد سازندگی، لایروبی آن را از ابتدای رودخانه موسوم به 'سه شاخه' آغاز کرد، که طبق برآورد و با لایروبی ده میلیون متر مکعب از بستر رود، بخش اول مسیر این رود (از بندر چَویبدِه در سی کیلومتری جنوب شرقی آبادان تا بندر خرمشهر) برای گذر شناورهای باری و صیادی با ظرفیت پنجهزار تن و آبخور سه متر، آماده میشد.[۱]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ بنیاد دائرةالمعارف اسلامی
- ↑ مهرالزمان نوبان (۱۳۷۶)، نام مکانهای جغرافیایی در بستر زمان، تهران: انتشارات ما، ص. ۲۵۹، شابک ۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴ پارامتر
|چاپ=
اضافه است (کمک) - ↑ امیر حسین خنجی، سابقه تاریخی اسکان قبایل و عشایر عرب در خوزستان، ص۶
- ↑ [یاقوت حموی، ج۱، ص ۷۷۰؛ ابن بلخی، ص ۶۱]
- ↑ امیر حسین خنجی، سابقه تاریخی اسکان قبایل و عشایر عرب در خوزستان، ص۷
- ↑ [انساب الاشراف، ۳۷/۱۳]
- ↑ [افشار سیستانی، ۱۳۶۶ ش، ص۳۸۷؛ همو، ۱۳۷۳ ش، ج ۲، ص ۷۶۶؛ نجم الدوله، ص ۹۷]
- ↑ [کرزن، ج۲، ص ۴۱۶؛ کیهان، همانجا]