چنگک: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات:افزودن الگو ناوباکس {{ابزارهای باغبانی}}+تمیز+
نام این ابزار به مازندرانی
برچسب‌ها: ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۶: خط ۶:


== نام‌های دیگر ==
== نام‌های دیگر ==
علاوه بر نام‌های بالا، این ابزار [[کشاورزی]] را گاه به نام‌های ''افشون''، ''اوشین''، اوچون،''شانه'' یا ''شنه''، ''پنجه''، ''هسک'' می‌شناسند.
علاوه بر نام‌های بالا، این ابزار [[کشاورزی]] را گاه به نام‌های ''افشون''، ''اوشین''، اوچون،''شانه'' یا ''شنه''، ''پنجه''، ''هسک و لیفا(مازندرانی)'' می‌شناسند.


== کاربردهای دیگر ==
== کاربردهای دیگر ==

نسخهٔ ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۲۷

یک چنگک کنار لاوک کود کمپوست

چَنگَک، اَنْگُشْته یا چهارشاخ (در برخی گویش‌های محلی: «اوسین») ابزار کشاورزی دسته‌داری است که دسته‌اش معمولاً از جنس چوب است و به دسته بیل و پارو شبیه است که به یک سر آن چهار شاخه نوک تیز معمولاً پولادین که اندکی خمیدگی دارند وصل شده‌است ازاین‌رو روی هم‌رفته به پنجه انسان و چنگال غذاخوری بی‌شباهت نیست (دلیل نام چنگک و انگشته هم همین است). شمار شاخه‌ها ممکن است پنج شاخه و بیشتر داشته باشد اما به همین نام چهارشاخ خوانده می‌شود و برای به باد کشیدن خرمن‌های کوفته بکار رود تا دانه را از کاه جدا گردانند.

اصولاً برزیگران از این ابزار برای بلند کردن و پرتاب کردن چیزهای سبک در کشتزار و انبار استفاده می‌کنند.

نام‌های دیگر

علاوه بر نام‌های بالا، این ابزار کشاورزی را گاه به نام‌های افشون، اوشین، اوچون،شانه یا شنه، پنجه، هسک و لیفا(مازندرانی) می‌شناسند.

کاربردهای دیگر

به بالا انداختن علف‌های خشک

در گذشته به خاطر شکل این ابزار، گاه از آن به عنوان افزار دفاع (به ویژه برای کسانی که توانایی خرید یا تهیهٔ شمشیر یا سلاح گرم را نداشتند) می‌شده‌است. برای هجو ترسایان، گاه در نمایش‌ها و تصویرها اهریمن یا اهریمنان را چنگک به دست به نمایش درمی‌آورند. برخی از این ابزار استفاده‌های هنری و سیاسی نیز نموده‌اند.

منابع

جستارهای وابسته