باشگاه فوتبال لیورپول: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Wolf old 20 (بحث | مشارکت‌ها)
۱۸۰ ویرایش‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
Wolf old 20 (بحث | مشارکت‌ها)
۱۸۰ ویرایش‌ها
←‏ترکیب تیم: نقل وانتقالات
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۸۳: خط ۲۸۳:
{{Fs start}}
{{Fs start}}
{{Fs player|no= ۱۳|nat=BRA|name=[[الیسون بکر]]|pos=GK}}
{{Fs player|no= ۱۳|nat=BRA|name=[[الیسون بکر]]|pos=GK}}
{{Fs player|no= ۲|nat=ENG|name=[[ناتانیل کلاین]]|pos=DF}}
{{Fs player|name=[[فابینیو]]|nat=BRA|no=۳|pos=DF}}
{{Fs player|name=[[فابینیو]]|nat=BRA|no=۳|pos=DF}}
{{Fs player|no= ۴|nat=NED|name=[[ویرجیل فن دایک]]|pos=DF}}
{{Fs player|no= ۴|nat=NED|name=[[ویرجیل فن دایک]]|pos=DF}}
خط ۳۰۱: خط ۳۰۰:
{{Fs player|no=۲۲|nat=BEL|name=[[سیمون مینیوله]]|pos=GK}}
{{Fs player|no=۲۲|nat=BEL|name=[[سیمون مینیوله]]|pos=GK}}
{{Fs player|no=۲۶|nat=SCO|name=[[اندرو رابرتسون]]|pos=DF}}
{{Fs player|no=۲۶|nat=SCO|name=[[اندرو رابرتسون]]|pos=DF}}

{{Fs player|no=۲۹|nat=ENG|name=[[دومینیک سولانکه]]|pos=FW}}
{{Fs player|no=۳۲|nat=CMR|name=[[ژوئل متیپ]]|pos=DF}}
{{Fs player|no=۳۲|nat=CMR|name=[[ژوئل متیپ]]|pos=DF}}
{{Fs player|no=۳۴|nat=HUN|name=[[آدام بوگدان]]|pos=GK}}
{{Fs player|no=۳۴|nat=HUN|name=[[آدام بوگدان]]|pos=GK}}

نسخهٔ ‏۶ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۲۳

لیورپول
لوگو باشگاه لیورپول
نام کاملباشگاه فوتبال لیورپول
لقب‌(ها)قرمزها (به انگلیسی: The Reds)
نام غیررسمیLFC
تاریخ بنیان‌گذاری۳ ژوئن۱۸۸۲ (۱۲۶ سال پیش)[۱]
زمینِ بازیآنفیلد
گنجایش۵۴٬۰۷۴[۲]
مالکگروه ورزشی فین‌وی
مدیرعاملتام ورنر
سرمربییورگن کلوپ
لیگلیگ برتر
۱۸–۲۰۱۷چهارم
وبگاه

باشگاه فوتبال لیورپول (به انگلیسی: Liverpool Football Club) یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال در لیگ برتر انگلستان است که مرکز آن در شهر لیورپول انگلستان واقع شده‌است. این باشگاه با پنج عنوان قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا،[۳] سه عنوان در لیگ اروپا[۳] و سه عنوان دیگر در سوپر جام اروپا[۳] یکی از موفق‌ترین تیم‌ها در اروپا و پرافتخارترین تیم انگلیسی در رقابت‌های اروپایی محسوب می‌شود.[۴] همچنین لیورپول با هجده عنوان قهرمانی در لیگ،[۵] هفت عنوان در جام حذفی[۶] و کسب رکورد هشت عنوان قهرمانی در جام اتحادیه[۷] پس از منچستر یونایتد دومین باشگاه پرافتخار انگلیسی در مسابقات داخلی است.[۸]

این باشگاه در سال ۱۸۹۲ میلادی تأسیس گردید و به سرعت در فوتبال انگلستان تبدیل به تیمی قدرتمند شد به نحوی که در طی سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۴۷، پنج بار به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت. با این وجود، لیورپول در اوایل دهه ۵۰ میلادی دچار افت شد و پس از حذف از لیگ دسته اول، هشت سال را در لیگ دسته دوم سپری کرد. در سال ۱۹۵۹ بیل شنکلی به سرمربی‌گری این تیم گماشته شد که این باشگاه در فصل سوم حضور شنکلی در این سمت (۱۹۶۱–۶۲) با قهرمانی در پیکارهای دستهٔ دوم، به دسته بالاتر صعود کرد. بازیکنان لیورپول به‌طور سنتی پیراهن‌های سفید و قرمز بر تن می‌کردند که در نوامبر ۱۹۶۴ میلادی لباس این تیم به صورت یک‌دست به رنگ قرمز تغییر یافت.[۹]
در سال ۱۹۸۵ فاجعه ورزشگاه هیسل باعث خدشه‌دار شدن نام باشگاه در سطح اروپا شد. در این حادثه ۳۹ هوادار یوونتوسی در پی هجوم هواداران لیورپول به سمت آنان کشته‌شدند.[۱۰] چهار سال پس از آن، باشگاه لیورپول متحمل فاجعه دیگری شد. در این فاجعه که به سانحه هیلزبورو مشهور است، ۹۶ نفر از هواداران لیورپول تحت فشار هجوم تماشاگران بین حصار ورزشگاه کشته شدند. به یاد جان باختگان این حادثه دو شعله فروزان به نشان باشگاه افزوده شد. هر دو فاجعه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال اروپا، انگلستان و خود باشگاه تا به امروز به دنبال داشته‌است.
باشگاه فوتبال لیورپول از زمان شکل‌گیری آن تا به امروز در ورزشگاه آنفیلد بازی می‌کند. طرح‌های در دست بود که ورزشگاه جدیدی در استنلی پارک ساخته شود که بر اساس این طرح‌ها معین شده‌بود تا پایان سال ۲۰۱۱ ورزشگاه جدید در این مکان ساخته شود، اما به دلیل شرایط نامساعد اقتصادی ساخت این برنامه به حالت تعلیق درآمد. با به وجود آمدن این شرایط، برنامهٔ ذکر شده جای خود را به طرح افزایش گنجایش ورزشگاه آنفیلد تا سقف ۵۴۰۰۰ نفر داد.[۱۱] لیورپول پایگاه هواداری بزرگ و وسیعی در سراسر جهان دارد که در این امر با دیگر باشگاه‌های بزرگ رقابت قدیمی دارد. این باشگاه هفتمین باشگاه پرطرفدار فوتبال در جهان است[۱۲][۱۳][۱۴] اصلی‌ترین رقبای لیورپول در انگلستان تیم‌های منچستریونایتد و اورتون هستند.[۱۵][۱۶]

تاریخچه

سال‌های آغازین (۱۸۹۲–۱۹۵۹)

مقالهٔ اصلی: تاریخچه باشگاه فوتبال لیورپول (۱۸۹۲–۱۹۵۹)
باشگاه فوتبال لیورپول در نخستین سال بنیان‌گذاری، فصل ۱۸۹۲–۱۸۹۳

بنیان‌گذاری باشگاه فوتبال لیورپول و پنج عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول از مهم‌ترین رویدادهای این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول هستند. تاریخچهٔ تأسیس باشگاه لیورپول، کاملاً در ارتباط با رقیب محلی‌اش اورتون و شهردار صاحب کارخانه آبجو سازی لیورپول به نام جان هولدینگ است. او در آنفیلدرود زمینی را به اورتون اجاره داد که این باشگاه از آن به بعد در آن بازی‌های خانگی‌اش را برگزار می‌کرد. با قهرمانی تیم اورتون در فصل ۱۸۹۱ و هم‌چنین کسب اولین موفقیت‌های بزرگ، به وجهه و محبوبیت تیم به میزان زیادی افزوده شد. در سال ۱۸۹۲ هولدینگ اجاره زمین را بالا برد. باشگاه اورتون تصمیم گرفت آنفیلدرود را ترک کند و یک زمین در آن نزدیکی بخرد تا از آن پس بازی‌های خانگی‌اش را در آن انجام دهد. به دنبال اختلاف پیش آمده، جان هولدینگ با ورزشگاهی خالی روبه رو شد که بنا بر شرایط پیش آمده تصمیم گرفت باشگاه لیورپول اف. سی را تأسیس کند و ورزشگاه آنفیلد را در اختیار آن قرار دهد.[۱۷] نخستین بازی تیم تازه تأسیس هولدینگ در ۱ سپتامبر ۱۸۹۲، بازی دوستانه در برابر تیم روترهام تاون بود.[۱۸]

نخستین تیم لیورپول در سال ۱۸۹۲ بنیان نهاده شد[۱۹] که متشکل از اکثریت بازیکنان اسکاتلندی و اقلیت انگلیسی بود[۱۹][۲۰] که با پیراهن‌های آبی – سفید بازی می‌کردند،[۲۱] اما پس از چهار سال از بنیان‌گذاری باشگاه در سال ۱۸۹۶ رنگ پیراهن باشگاه به قرمز – سفید تغییر کرد.[۲۲] این تیم نخستین بار در فصل ۱۸۹۲–۹۳ در لیگ منطقهٔ لانکاشر شرکت کرد که با قهرمانی در این پیکارها به لیگ دسته دوم راه پیدا کرد[۲۳] نخستین بازی رسمی تاریخ باشگاه لیورپول در این لیگ با تیم هایروالتون در ورزشگاه آنفیلد در تاریخ ۳ سپتامبر ۱۸۹۲ برگزار شد که لیورپول با نتیجه ۸ بر ۰ حریف خود را از پیش روی برداشت.[۱۹] لیورپول توانست برای نخستین بار در فصل ۱۸۹۴–۹۵ در سطح اول فوتبال انگلیس یعنی رقابت‌های لیگ دسته اول شرکت کند که نخستین رویارویی با رقیب همشهری نیز در همین فصل روی داد.[۲۴] لیورپول اولین فصل بازی در لیگ دسته اول را با ایستادن در انتهای جدول به پایان برد و دوباره به لیگ دسته دوم سقوط کرد،[۲۵] برخلاف اورتون که در آن فصل در جایگاه دوم جدول جای گرفت[۲۶].

Black and white photograph of a man.
جان هولدینگ، بنیان‌گذار باشگاه فوتبال لیورپول

در سال بعد، لیورپول در رقابتی تنگاتنگ با منچستر سیتی که با آن هم امتیاز بود، این تیم را پشت سر گذاشت و یک‌بار دیگر به دسته اول راه یافت.[۲۷] لیورپول از آن پس جای خود را در این لیگ تثبیت کرد و توانست در سال ۱۹۰۱ برای نخستین مرتبه قهرمان لیگ انگلیس شود[۲۸] لیورپول در این فصل با به ثمر رساندن ۵۹ گل بهترین خط حمله لیگ را نیز به دست آورد[۲۷] همچنین سم ریبولد با زدن ۱۸ گل، بهترین گل‌زن لیورپول در این فصل شد.[۲۹]

لیورپول در فصل ۱۹۰۳–۰۴ به دسته دوم سقوط کرد[۳۰] که پس از بازگشت دوباره به لیگ دسته اول، برای دومین مرتبه در سال ۱۹۰۶ به عنوان قهرمانی لیگ دسته اول دست یافت.[۳۱] در آغاز فصل، اورتون بیشترین شانس قهرمانی را داشت، و همگان انتظار داشتند تا لیورپول در جام حذفی به قهرمانی برسد. همه چیز دقیقاً برعکس شد، لیورپول قهرمان لیگ شد و جام حذفی به اورتون رسید. این دو باشگاه همشهری، سه بار موفق شده‌اند که در یک فصل، هردو جام را به شهر خود ببرند، موفقیتی که یک بار نیز نصیب منچستر یونایتد و منچستر سیتی و یک بار نیز نصیب دو تیم همشهری آرسنال و تاتنهام و همچنین آرسنال و چلسی شده‌است.

A black and white photograph of a man in a buttoned top
الکس ریزبک، اولین کاپیتان لیورپول که با این تیم قهرمان لیگ دسته اول شد (۱۹۰۰–۰۱)

لیورپول پس از دومین قهرمانی، پایه‌هایش را در لیگ دسته اول محکم‌تر کرد، بدون اینکه در سال‌های بعد به موفقیت چشمگیری دست پیدا کند. آن‌ها تا بروز ناگهانی جنگ جهانی اول، نقشی متوسط در لیگ دسته اول را ایفا می‌کردند، اما به هرحال توانستند در سال ۱۹۱۴ برای نخستین بار به فینال جام حذفی راه یابند که در بازی پایانی ۱–۰ مغلوب حریف خود بارنلی شدند.[۳۲] لیورپول پس از جنگ جهانی اول دو سال پیاپی در سال‌های ۱۹۲۲ و ۱۹۲۳ قهرمان لیگ دسته اول شد.[۳۳][۳۴] پس از جنگ جهانی دوم لیورپول بار دیگر در سال ۱۹۴۷ قهرمان لیگ شد که پس از این قهرمانی با افتی محسوس این تیم در فصل ۱۹۵۳–۵۴ به لیگ دسته دوم سقوط کرد. در این فصل لیورپول در ۴۲ بازی با کسب ۲۸ امتیاز در رتبه پایانی جدول رده‌بندی قرار گرفت.[۳۵] از برجسته‌ترین بازیکنان این دوره تاریخ باشگاه لیورپول می‌توان به جک پارکینسون، هری چمبرز، گوردون هاجسون، الیشا اسکات، باب پیزلی، ادی اسپایسر و بیلی لیدل اشاره کرد.

عصر بیل شنکلی تا فاجعه هیسل (۱۹۵۹–۱۹۸۵)

مقاله‌های اصلی: بیل شنکلی، فاجعه ورزشگاه هیسل، و تاریخچه باشگاه فوتبال لیورپول (۱۹۵۹–۱۹۸۵)

این دوره را می‌توان درخشان‌ترین و پرافتخارترین سال‌های تاریخ باشگاه دانست به‌گونهٔ که این تیم در طی این سال‌ها توانست ۱۰ بار فاتح لیگ دسته اول، ۲ بار جام حذفی، ۴ بار در جام اتحادیه، ۴ عنوان در جام باشگاه‌های اروپا، ۲ عنوان در جام یوفا، ۱ عنوان در سوپر جام اروپا و ۹ عنوان قهرمانی در جام خیریه را به دست آورد.

مجسمهٔ بیل شنکلی در فضای بیرونی ورزشگاه آنفیلد

این دوره با گماشته شدن بیل شنکلی به عنوان سرمربی باشگاه آغاز شد. زمانی که شنکلی به این سمت برگزیده شد، لیورپول پنج سال را در لیگ دسته دوم بازی می‌کرد. شنکلی در بدو ورود به باشگاه با اخراج ۲۴ بازیکن و تأسیس اتاق "The Boot Room" در محوطهٔ کناری ورزشگاه آنفیلد انقلابی نوین در سطح باشگاه بحران زدهٔ آن روزهای لیورپول به وجود آورد. برای او نظم و انضباط، روحیه جنگندگی و یکی بودن با باشگاه مهم‌ترین مسئله بود.[۳۶] در نخستین سال حضور، او با خرید دو بازیکن به نام یان کلهن و راجر هانت سعی در بهبود عملکرد تیم داشت که همین دو بازیکن نیز بعدها به دو تن از برجسته‌ترین بازیکنان تاریخ باشگاه بدل شدند. لیورپول سه سال با هدایت بیل شنکلی در دسته دوم حضور داشت که در فصل سوم(۱۹۶۱–۶۲) با قهرمانی در این رقابت‌ها بار دیگر به لیگ دسته اول بازگشت و از آن زمان تاکنون همواره در سطح اول رقابت‌های فوتبال انگلیس حضور داشته‌است. فصل ۱۹۶۴–۶۵ با سرمربی‌گری بیل شنکلی، آغاز عصر طلایی این باشگاه در سطح انگلیس و اروپا بود. لیورپول در این فصل با کسب ۵۷ امتیاز بالاتر از منچستریونایتد و اورتون به مقام قهرمانی دست یافت.[۳۷] این قهرمانی ششمین قهرمانی تاریخ لیورپول در لیگ بود که به‌دست می‌آمد.

تحت مدیریت بیل شنکلی، لیورپول سه عنوان قهرمانی در لیگ، دو عنوان در جام حذفی و یک عنوان در جام یوفا، که نخستین جام اروپایی تاریخ باشگاه محسوب می‌شد را به‌دست‌آورد. این قهرمانی در جام یوفا که در سال ۱۹۷۳ با غلبه بر مونشن گلادباخ به‌دست آمد، سبب آغاز عصر طلایی لیورپول در سطح اروپا شد.[۳۸] جملات و گفتاوردهای زیادی از بیل شنکلی، اسطوره باشگاه لیورپول، برجای مانده که از مشهورترین آن‌ها می‌توان به این دو گفتاورد استناد کرد:

برخی از مردم گمان می‌کنند فوتبال مسئله مرگ و زندگی است. من از چنین طرز فکری ناامید می‌شوم. می‌توانم به شما اطمینان بدهم که [فوتبال] مسئلهٔ خیلی خیلی مهم‌تری از مرگ و زندگی است.[۳۹]

فراتر از هر چیزی، من می‌خواهم به عنوان یک فرد از خود گذشته به یاد آورده شوم، کسی که می‌کوشید و نگرانی این را داشت تا دیگران هم بتوانند در افتخارات به دست آمده سهیم شوند، کسی که یک خانواده از افرادی را ساخت که می‌توانند در کنار هم سرشان را بالا بگیرند و بگویند: ما لیورپول هستیم.[۴۰]
پس از دوره پانزده سالّهٔ سرمربی‌گری شنکلی در لیورپول، در سال ۱۹۷۴ دستیار او، باب پیزلی به عنوان سرمربی لیورپول برگزیده شد. پیزلی در بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳ این سمت را بر عهده داشت، دورانی که از آن به عنوان درخشان‌ترین دوران تاریخ باشگاه لیورپول نام برده می‌شود، سال‌های که نمایش‌های او با این تیم، دوران بیل شنکلی را تداعی می‌کرد. پیزلی در طی این ۹ سال با کسب ۲۰ جام مختلف، لیورپول را تبدیل به قدرت اصلی فوتبال در قاره اروپا و انگلیس کرد.[۴۱][۴۲] باب پیزلی تا به امروز تنها سرمربی است که توانسته با یک تیم سه بار قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شود.[۴۳] هم‌چنین پیزلی در رده‌بندی تأثیرگذارترین سرمربیان تاریخ فوتبال جهان در رتبه ششم این جدول جای دارد.[۴۴]

  • افتخارات لیورپول در طی سال‌های سرمربی‌گری باب پیزلی
فصل ۱۹۷۴
۱۹۷۵		 ۱۹۷۵
۱۹۷۶		 ۱۹۷۶
۱۹۷۷		 ۱۹۷۷
۱۹۷۸		 ۱۹۷۸
۱۹۷۹		 ۱۹۷۹
۱۹۸۰		 ۱۹۸۰
۱۹۸۱		 ۱۹۸۱
۱۹۸۲		 ۱۹۸۲
۱۹۸۳
لیگ دسته اول
1 1
1 1
1 1
جام حذفی
جام اتحادیه 1 1 1
جام خیریه 1 1 1 1 1 1
جام باشگاه‌های اروپا 1 1 1
جام یوفا 1
سوپر جام اروپا 1
A set of gates with the inscription "Paisley Gateway" at the top. In the middle of the sets of gates are two emblems
دروازه یادبود باب پیزلی، پرافتخارترین سرمربی تاریخ باشگاه لیورپول، ورزشگاه آنفیلد.

پس از پیزلی، دستیار او جو فاگان به سمت سرمربی‌گری این تیم برگزیده شد. فاگان در فصل اول حضور خود(۱۹۸۳–۸۴) در این باشگاه به عنوان سرمربی توانست سه‌گانه لیگ، اتحادیه و جام باشگاه‌های اروپا را برای لیورپول کسب کند[۴۵][۴۶]. در فینال جام باشگاه‌های اروپا فصل ۱۹۸۳–۸۴ لیورپول در شهر رم پس از تساوی ۱–۱ با حریف خود، آ.اس. رم، توانست در ضربات پنالتی حریف خود را از پیش روی بردارد و برای چهارمین مرتبه قهرمان اروپا شود.[۴۷] در فصل بعد لیورپول در پیکارهای لیگ به مقام دوم دست یافت و در پی حذف از جام حذفی و جام اتحادیه، تنها امید خود را برای کسب جام در مسابقات باشگاه‌های اروپا جستجو می‌کرد، لیورپول پس از حذف پاناتینایکوس در نیمه پایانی جام باشگاه‌ها به دیدار پایانی این پیکارها راه یافت که در آن بازی در شهر بروکسل باید به مصاف تیم یوونتوس می‌رفت اما حادثهٔ هیسل که پیش از آغاز این مسابقه در ورزشگاه محل برگزاری رخ داد، باعث پایان یافتن عصر طلایی لیورپول در سطح اروپا شد.

یک ساعت پیش از آغاز مسابقه فینال در ورزشگاه هیسل، تماشاگران لیورپول با شکستن فنس‌هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوسی قرار داده شده‌بود به سمت طرفداران یوونتوس حمله‌ور شده و آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، طرفداران یوونتوسی که کاملاً غافلگیر شده بودند، ناچار با آنان درگیر شده و به ناگاه عقب‌نشینی کردند؛ فشار یوونتوسی‌ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و سبب گشت که دیوار بر روی آنان ویران شود. این حادثه سبب کشته شدن ۳۹ نفر و زخمی شدن ۶۰۰ نفر شد که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند. این فاجعه را سیاه‌ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام‌گذاری کرده‌اند.[۴۸] اما با کمال تعجب، این مسابقه در همان روز در حضور تماشاگران برگزار شد که یوونتوس با نتیجه ۱ بر ۰ این بازی را برنده شد. این حادثه اثرات و واکنش‌های وسیعی بر فوتبال انگلستان برجای گذاشت به گونهٔ که سبب محرومیت ۵ سالهٔ تمامی تیم‌های انگلیسی و محرومیت ۶ سالهٔ لیورپول از حضور در تمامی رقابت‌های اروپایی شد.[۴۹][۵۰]
از بزرگترین بازیکنان این دوره از تاریخ باشگاه لیورپول (۱۹۵۹–۱۹۸۵) می‌توان به بازیکنانی هم‌چون: راجر هانت، کنی دالگلیش، یان کلهن ،کوین کیگان، فیل نیل، ری کلمنس، آلان کندی، فیل تامپسون، گرام سونس، املین هیوز و یان راش اشاره کرد.

۱۹۸۵ تاکنون

پس از حادثه هیسل، کنی دالگلیش به عنوان سرمربی - بازیکن در لیورپول آغاز به کرد که در فصل نخست سرمربی‌گریش (۱۹۸۵–۸۶) توانست این تیم را فاتح لیگ و جام حذفی کند. این برای نخستین بار بود که لیورپول در یک سال توامان قهرمان لیگ و جام حذفی می‌شد.[۵۱] در فصل بعد نیز کنی دالگلیش هم‌چنان به‌عنوان سرمربی - بازیکن هدایت این تیم را بر عهده داشت. در این فصل لیورپول پس از اورتون مقام دوم لیگ را به دست آورد و پس از حذف در جام حذفی، در فینال جام اتحادیه ۱۹۸۷ با نتیجه ۲–۱ مغلوب آرسنال شد. در پی این نتایج دالگلیش تصمیم گرفت که با خرید چند بازیکن جدید روند نتیجه‌گیری باشگاه را باری دیگر ترمیم کند. او با خرید بازیکنانی هم مانند: جان بارنز، جان الدریج و پیتر بیردزلی عملکرد تیم را دوباره احیا کرد. اما بروز حادثهٔ دیگر در سال ۱۹۸۹ سبب شد بار دیگر باشگاه وارد بحرانی تازه شود.

بنای یادبود قربانیان هیلزبورو در محوطهٔ بیرونی آنفیلد

این حادثه معروف به فاجعه هیلزبورو است که در روز ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ در جام حذفی انگلیس در دیدار نیمه پایانی مقابل ناتینگهام فارست رخ داد. این حادثه در حالی روی داد که بیش از گنجایش ورزشگاه بلیت فروخته شده بود در نتیجه به علت تراکم بیش از حد تماشاگران در ورزشگاه هیلزبورو شهر شفیلد، هواداران لیورپول مأیوسانه سعی کردند خود را از ازدحام جمعیت نجات دهند که به همین سبب راه خروج که تنها از یک تونل تشکیل می‌شد، به سرعت و به‌طور کامل مسدود شد. در همین حین، واکنش پلیس برای جلوگیری از ازدحام، باعث شد تا عده‌ای بیشتر از مردم زیر دست و پا له شده و کشته شوند.[۵۲] در این حادثه ۷۶۶ نفر زخمی و ۹۶ هوادار لیورپول جان خود را از دست دادند.[۵۳][۵۴] انگشت اتهام از همان ابتدا به سوی تماشاگران لیورپول گرفته شد و دولت و پلیس دلیل فاجعه را «ازدحام جمعیت و اوباش‌گری تماشاگران لیورپول» اعلام کردند و ریاست وقت یوفا از هواداران لیورپول با عنوان «هیولا» یاد کرد، اما با گذر زمان مشخص گردید که پلیس و مسئولان برگزاری این مسابقه مقصران بروز این فاجعه انسانی بودند.[۵۵] در سال ۲۰۱۲ دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس طی یک سخنرانی رسمی در مجلس عوام اعلام کرد که «بی عدالتی مضاعف» در حق کشته شدگان این حادثه رخ داده و از این که سعی شده قربانیان حادثه به عنوان مقصران حادثه قلمداد شوند، از خانواده آنان به صورت رسمی عذر خواهی کرد.[۵۶][۵۷]

A silver trophy with red ribbons on it, set against a green background
تصویری از پنجمین جام اروپایی لیورپول، فینال ۲۰۰۵ استانبول

با وجود آنکه لیورپول توانست با پیروزی بر تیم اورتون در بازی فینال، قهرمان جام حذفی سال ۱۹۸۹ شود،اما پس از این حادثه لیورپول در یکی از دشوارترین مراحل تاریخ خود قرار گرفت به گونهٔ که دیگر هیچ‌گاه نتوانست مانند سابق در لیگ انگلیس و جام باشگاه‌های اروپا نتیجه بگیرد. آن‌ها یک سال پس از این حادثه، از سال ۱۹۹۰ تا به امروز، دیگر هیچ‌گاه نتوانسته‌اند قهرمان لیگ انگلیس شوند. این تیم در دهه نود میلادی به‌طور کامل به یک تیم معمولی تبدیل شده بود، به نحوی که در این دهه تنها یک مرتبه در فینال ۱۹۹۲ با شکست ساندرلند قهرمان جام حذفی شد.[۵۸] از دیگر افتخارات این تیم در این دهه، ۱ قهرمانی در جام اتحادیه و ۱ قهرمانی در جام خیریه بود. با ظهور نسلی جدید در این باشگاه هم مانند: رابی فاولر، مایکل اوون، جیمی ردنپ، جیمی کاراگر، استیو مک‌منمن و استیون جرارد و با سرمربی‌گری ژرارد هولیه بار دیگر لیورپول به روزهای اوج خود در اروپا نزدیک شد. آنان توانستند در فصل ۲۰۰۰–۰۱ سه جام یوفا، اتحادیه و جام حذفی را توامان فتح کنند. در فینال جام یوفا لیورپول توانست با نتیجه ۵–۴ تیم دیپورتیو آلاوس اسپانیا را شکست دهد.[۵۹]

پس از هولیه این تیم در مسابقات بین‌المللی با مربی جدید خود، رافائل بنیتز اسپانیایی روند رو به رشدی را تجربه کرد. این تیم در لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۴–۰۵ در روز ۲۵ مه ۲۰۰۵ به فینال لیگ قهرمانان رسید و در یک دیدار تماشایی در مقابل آ.ث. میلان، پس از تساوی ۳ بر ۳ در وقت قانونی و اضافی، توانست این تیم را در ضربات پنالتی با نتیجه ۶ بر ۵ مغلوب کرده و به طرزی باورنکردنی، جبران سال‌های بی‌فروغش را بنماید و برای پنجمین مرتبه و تا به امروز واپسین بار قهرمان اروپا شود.[۶۰] اما برخلاف این جام، در همان فصل در لیگ برتر انگلیس، به مقامی بالاتر از رده پنجم دست نیافت.

به دلیل یک تغییر قانون کوتاه مدت در یوفا، لیورپول اجازه یافت در فصل ۲۰۰۵–۰۶ بعد از پشت سر گذاشتن سه مرحله مقدماتی، در لیگ قهرمانان بازی کند. اما نتوانست در این جام موفق شود. البته در همان سال عنوان قهرمانی جام حذفی را به دست آورد.[۶۱] لیورپول در سال ۲۰۰۷ نیز به فینال لیگ قهرمانان رسید که در شهر آتن با نتیجه ۲–۱ مغلوب آ.ث. میلان شد.[۶۲] در فصل ۲۰۱۳–۱۴ لیورپول پس از پنج سال غیبت در لیگ قهرمانان اروپا توانست با ایستادن در رتبه دوم جدول لیگ برتر جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان را به دست آورد. لیورپول در این فصل با ارائه بازی‌های زیبا و درخشش دو مهاجم خود لوییز سوارز و دنیل استاریج و با زدن ۱۰۱ گل در مسابقات لیگ، بار دیگر توجهات را به سوی خود جلب کرد.[۶۳]

رنگ و نماد باشگاه

در طول تاریخ باشگاه لیورپول، رنگ لباس خانگی این تیم اغلب قرمز بوده اما در بدو تأسیس باشگاه، بازیکنان لباس آبی و سفیدی بر تن می‌کردند که به لباس باشگاه اورتون شباهت داشت. اما از سال ۱۸۹۶ میلادی رنگ لباس خانگی این تیم، به رنگ قرمز تغییر یافت.[۶۴]

در ژانویهٔ ۲۰۱۲ این باشگاه اعلام کرد که قراردادی به مبلغ ۲۵ میلیون پوند با واریور بسته است که از فصل ۲۰۱۲–۱۳ به مدت شش سال این شرکت به جای آدیداس لباس‌های باشگاه را تولید کند اما با فسخ قرارداد، از آغاز فصل ۲۰۱۵–۱۶، شرکت تولیدی نیو بالانس لباس‌های این باشگاه را تولید خواهد کرد.[۶۵][۶۶]

لباس رسمی باشگاه لیورپول[۶۴]
از ۱۸۹۲ تا ۱۸۹۶
از ۱۸۹۶ تا ۱۹۰۷
از ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۰
از۱۹۱۰ تا ۱۹۳۳
از ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۴
از ۱۹۶۴ تا ۲۰۱۳
از ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴
۲۰۱۴–تاکنون

نماد باشگاه لیورپول برگرفته از نماد شهر لیورپول است که به پرنده لیور (Liverbird) مشهور است. این نماد بر روی یک سپر قرار دارد، که در بالای آن شکلی از دروازه شنکلی قرار دارد که بر روی آن شعار معروف لیورپول تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت (به انگلیسی You'll Never Walk Alone) به چشم می‌خورد. در پی کشته شدن ۹۶ هوادار لیورپولی در سانحه ورزشگاه هیلزبورو در سال ۱۹۸۹ به یاد کشته شدگان این سانحه دو شعله فروزان آتش به نماد باشگاه اضافه شد.[۶۷]

ورزشگاه خانگی

مقالهٔ اصلی: آنفیلد
نمایی از ورزشگاه آنفیلد

ورزشگاه چهار ستاره آنفیلد ورزشگاه خانگی تیم لیورپول است. ظرفیت کنونی این ورزشگاه 54.074 نفر می‌باشد .این ورزشگاه در سال ۱۸۸۴ تأسیس شد که به مدت ۸ سال اورتون بازی‌های خانگی خود را در این ورزشگاه انجام می‌داد که پس از بنیان‌گذاری باشگاه لیورپول توسط جان هولدینگ در سال ۱۸۹۲، به عنوان ورزشگاه خانگی این تیم انتخاب شد. استادیوم به خاطر جایگاه معروف کوپ در ناحیه جنوب غربی زمین در انگلستان و اروپا معروف است. هواداران پرشور و دو آتشه لیورپول در این قسمت از زمین مستقر می‌شوند که با سرو صداهای فراوان و سرودهای مهیجی که می‌خوانند باعث ترس و اضطراب در روحیه حریفان لیورپول می‌شوند، در واقع هواداران جایگاه کوپ مظهر تعصب تیم به حساب می‌آیند که در سخت‌ترین و بحرانی‌ترین شرایط، تیم محبوب خود را تنها نمی‌گذارند. آن‌ها همواره با سرود معروف خود تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت به تیم در هنگام مسابقه روحیه می‌دهند.

نمایی از سکوی کوپ واقع در جنوب‌غربی ورزشگاه آنفیلد

آنفیلد دارای دو دروازه ورودی است که این دروازه‌ها به احترام دو مربی بزرگ باشگاه، بیل شنکلی و دیگری باب پیزلی نام‌گذاری شده‌اند. بر روی سر در دروازه شنکلی جمله معروف هرگز تنها گام برنخواهی داشت آورده شده که در مدخل ورودی این دروازه در کنار فروشگاه باشگاه در محوطه بیرونی ورزشگاه، مجسمهٔ از بیل شنکلی وجود دارد[۶۸]

و همچنین در تونلی که بازیکنان از رختکن به سوی میدان می‌روند، لوحی یادبود از شنکلی است که این جملات بر روی آن حک شده‌است: «این آنفیلد است یادآور جوانانی که برای ما بازی می‌کردند و نیز یادآور موقعیتی است که آن‌ها برای ما فراهم ساختند».

یکی از معروفترین بخش‌های آنفیلد، The Boot Room به‌شمار می‌آید به این دلیل که مربیان معروفی از جمله بیل شنکلی، باب پیزلی، جو فاگان و کنی دالگلیش در این اتاق مدت‌ها به صرف چای و بحث راجع به تیم، نقشه کشیدن برای شکست رقبا و همچنین برنامه‌ریزی برای تیم می‌پرداختند. ضمناً لوح یادبودی برای زنده نگه داشتن خاطره کشته شدگان سانحه هیلزبورو در این مکان وجود دارد که هواداران تیم و رقیب با گذاشتن گل، یاد کشته‌شدگان آن واقعه را زنده نگه می‌دارند. در فاجعه هیلزبوروو ۹۶ نفر از هواداران لیورپول به علت ازدحام بیش از حد جمعیت کشته شدند.

هواداران و رقابت‌ها

لیورپول یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های انگلیس است. از طرفداران مشهور لیورپول می‌توان به: الویس کاستلو[۶۹] لبران جیمز و کوبی برایانت[۷۰] از بسکتبالیست‌های برجسته لیگ ان بی ای، کارولین وزنیاکی، دنیل کریگ، ساموئل ال. جکسون، کریس دی برگ،[۷۱] لیام نیسون،[۷۲] کلایو اوون، لانا دل‌ری،[۷۳] آنجلینا جولی،[۷۴]برد پیت،[۷۵] روسانا دیویسن[۷۶]، پاپ ژان پل دوم،[۷۷] نلسون ماندلا،[۷۸] اسون گوران اریکسون، دکتر دری،[۷۹] و حتی عادل فردوسی پور[۸۰] و رضا جاودانی، عنایت فانی سردبیر بی‌بی‌سی فارسی و پیمان یوسفی گزارشگر فوتبال در ایران و نمونه‌های دیگری از این قبیل اشاره کرد.

در سال ۲۰۰۸ گروهی از طرفداران این تیم، تصمیم گرفتند تیمی به اسم ای.اف. سی لیورپول تشکیل دهند تا برای هوادارانی که از لحاظ مالی برای دیدن بازی‌های تیم محبوب‌شان مشکل داشتند، بازی کنند.[۸۱]

دروازه بیل شنکلی که بر سر در آن شعار معروف «تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت» حک شده‌است.

آهنگ تو هیچ‌گاه تنها گام برنخواهی داشت، سرود باشگاه است. این سرود از سال ۱۹۶۰ تاکنون توسط هواداران در ورزشگاه خوانده می‌شود.[۸۲][۸۳] این آهنگ در واقع آهنگ موزیکال فیلم چرخ فلک در سال ۱۹۴۵ است که نویسنده متن این آهنگ اسکار همرستاین و آهنگساز آن ریچارد راجرز است. این آهنگ بعدها در سال ۱۹۶۰ توسط دو تن از آهنگ‌سازان لیورپولی به نام جری و پیسمیکرز تنظیم و به عنوان سرود باشگاه برگزیده شد. هم‌چنین شعار "تو هیچ گاه تنها گام برنخواهی داشت " بر روی نشان باشگاه و نیز بر سر در دروازهٔ یادبود بیل شنکلی حک شده‌است.

قدیمی‌ترین رقیب تیم لیورپول، همشهری این تیم یعنی اورتون است. بازی‌های این دو تیم به دربی مرزیساید مشهور است. دربی مرزیساید به دربی دوستانه نیز مشهور است. زیرا یکی از معدود شهرآوردهای است که در آن طرفداران با هم درگیری شدید پیدا نمی‌کنند.[۸۴] دیگر رقیب لیورپول، منچستر یونایتداست. دو شهر منچستر و لیورپول از همهٔ جهات با هم رقابت دارند. رقابت این دو تیم از دههٔ ۱۹۶۰ تشدید شد. این دربی، به دربی شمال غربی انگلستان نیز معروف است.[۸۵]

علت رقابت لیورپول با منچستر یونایتد

مقالهٔ اصلی: هماوردی لیورپول و منچستر یونایتد

آنفیلد و اولدترافورد نزدیک به ۳۳ مایل باهم فاصله دارند. هر دو باشگاه در شهرهای خودشان رقیبان محلی دارند؛ لیورپول با اورتون و در شهر منچستر، یونایتد و سیتی با هم رقابت می‌کنند؛ ولی دشمنی این دوتیم و نفرت هواداران این دوتیم کاملاً متفاوت تر از نفرت نسبت به رقبای محلی‌شان است. هواداران لیورپول در کنار هواداران اورتون مشغول به زندگی و کار هستند. آن‌ها در طول هفته در کنار هم کار می‌کنند، اغلب دوست هستند یا با هم رابطه خویشاوندی دارند. در شهر منچستر هم شرایط به همین شکل است. اما جریان رابطه با یونایتدی‌ها متفاوت است. اهالی شهر لیورپول هیچ اختلاطی با مردمان شهر منچستر ندارند و کمتر دیده شده که در کنار هم کار کنند. بعضاً در دیگر کشورها هم همین وضعیت برقرار است. اما گاهی اوقات در برخی از نقاط جهان، شرایط متفاوت‌تری حکم فرما است. گویش متفاوت، لهجه متفاوت و فاصلهٔ اندک دو شهر، همه و همه زمانی که فوتبال در میان باشد باعث ایجاد نفرت بیشتر اهالی دو شهر از همدیگر می‌شود. لیورپول با ۱۸ عنوان قهرمانی پس از منچستر یونایتد با ۲۰ عنوان قهرمانی، دومین باشگاه پرافتخار انگلستان محسوب می‌شود؛ ولی لیورپول بهترین تیم کشور در اروپاست که توانسته ۵ بار در رقابت‌های اروپایی قهرمان شود و همین‌طور سه مرتبه جام یوفا را فتح کرده‌است.

رقابت میان دو شهر به پیش از موفقیت‌های این دو تیم در عرصه فوتبال برمی‌گردد. در واقع از زمان انقلاب صنعتی این رقابت آغاز شد. در سال ۱۸۰۰، لیورپول و منچستر به دلایلی گوناگون اعم از صنعتی و تجاری بر شمال غرب انگلستان حکم فرما بودند. لیورپول با وجود رودخانه مرسی موقعیت زیاد شغلی و مالی را برای اهالی شهر به‌وجود آورد. منچستر، در ۴۰ مایلی دریای ایرلند قرار دارد که در صنعت پارچه بسیار مشهور است چراکه صدها کارخانه پارچه در اطراف این شهر وجود دارد. تجارت در این عرصه به همراه صادرات و واردات آن تنها از طریق بندر لیورپول صورت می‌گرفت. در آغاز سال ۱۸۹۴، با حفر کانال آبی منچستر، کشتی‌ها از طریق آب‌راه منچستر به جای عبور از گذرگاه لیورپول مستقیم تجارت خود را با شهر منچستر انجام می‌دادند که سبب شد در آن زمان منچستر که شهری محصور به خشکی بود، به سومین بندر مهم انگلستان تبدیل شود. این آب‌راه در زمینه دشمنی اهالی دو شهر لیورپول و منچستر نقش مهمی داشت و سبب شد که دشمنی میان دو شهر به مسابقات فوتبال نیز سرایت کند. این داستان مدت زمان زیادی است که بین اهالی دو شهر همچنان ادامه دارد.[۸۶]

مالکیت باشگاه

جان. دبلیو هنری از مالکان باشگاه لیورپول

هم‌اکنون مالکیت باشگاه لیورپول را گروه ورزشی فین‌وی (به انگلیسی :Fenway Sports Group) بر عهده دارد که جان هنری و تام ورنر در راس آن می‌باشند. این گروه پیش از خرید سهام باشگاه لیورپول، در بخش ورزش به موفقیت‌های کلانی با تیم بوستون ردساکس که یکی از بزرگترین و پرطرفدارترین تیم‌های بیسبال می‌باشد به دست آورده‌است. هم‌چنین اسطوره بسکتبال آمریکا، لبران جیمز نیز قسمت کوچکی از سهام تیم لیورپول را در اختیار دارد.[۸۷] در تاریخ ۱۵ اکتبر ۲۰۱۰ باشگاه لیورپول با مبلغ ۳۰۰ میلیون پوند به گروه ورزشی فین‌وی واگذاری شد.[۸۸] در آوریل ۲۰۱۰ میلادی مجله اقتصادی فوربز طی گزارشی اعلام کرد که باشگاه فوتبال لیورپول پس از منچستر یونایتد، رئال مادرید، آرسنال، بارسلونا و بایرن مونیخ ششمین باشگاه و برند با ارزش فوتبال جهان است. این مجله معتبر اقتصادی ارزش باشگاه را در آن زمان ۸۲۲ میلیون دلار اعلام کرد.[۸۹]

  • نمودار مدیریتی باشگاه فوتبال لیورپول
نام سمت
گروه ورزشی فین‌وی مالک
دیوید مورز ریاست افتخاری باشگاه
جان. دبلیو هنری سهام دار اصلی
تام ورنر مدیر عامل
دیوید گینسبرگ نایب رئیس
یان ایر مدیر عامل اجرایی
بیلی هوگِن مدیر ارشد بازرگانی
فیلیپ نش مدیر ارشد مالی

حامی اصلی و تولید‌کنندهٔ لباس

[۹۰][۹۱]

بازه زمانی حامی اصلی تولیدکنندهٔ لباس
۱۹۷۹–۱۹۷۳ بدون حامی آمبرو
۱۹۸۳–۱۹۷۹ هیتاچی
۱۹۸۵–۱۹۸۲ Crown Paints
۱۹۸۸–۱۹۸۵ آدیداس
۱۹۹۲–۱۹۸۸ Candy
۱۹۹۶–۱۹۹۲ کارلزبرگ
۲۰۰۶–۱۹۹۶ ریباک
۲۰۱۰–۲۰۰۶ آدیداس
۲۰۱۲–۲۰۱۰ استاندارد چارترد
۲۰۱۵–۲۰۱۲ واریور اسپورتس
از ۲۰۱۵ نیو بالانس

بازیکنان فعلی

ترکیب تیم

این ترکیب در تاریخ ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۸ به روز رسانی شده‌است.[۹۲]

شماره پست بازیکن
۱۳ برزیل دروازه‌بان الیسون بکر
۳ برزیل مدافع فابینیو
۴ هلند مدافع ویرجیل فن دایک
۵ هلند هافبک جورجینیو واینالدوم
۶ کرواسی مدافع دیان لوورن
۷ انگلستان هافبک جیمز میلنر (کاپیتان دوم)
۸ گینه هافبک نبی کیتا
۹ برزیل مهاجم روبرتو فیرمینو
۱۰ سنگال مهاجم سادیو مانه
۱۱ مصر مهاجم محمد صلاح
۱۲ انگلستان مدافع جو گومز
شماره پست بازیکن
۱۴ انگلستان هافبک جوردن هندرسون (کاپیتان)
۱۵ انگلستان مهاجم دنیل استوریج
۱۸ اسپانیا مدافع آلبرتو مورنو
۲۰ انگلستان هافبک آدام لالانا
۲۱ انگلستان هافبک الکس اکسلید-چمبرلین
۲۲ بلژیک دروازه‌بان سیمون مینیوله
۲۶ اسکاتلند مدافع اندرو رابرتسون


۳۲ کامرون مدافع ژوئل متیپ
۳۴ مجارستان دروازه‌بان آدام بوگدان
۵۰ صربستان هافبک لازار مارکوویچ
۶۶ انگلستان مدافع ترنت الکساندر-آرنولد


بازیکنان خارج شده به صورت قرضی

شماره نقش بازیکن
۲۷ بلژیک هافبک دیووک اوریگی (به وولفسبورگ)
۴۰ انگلستان هافبک ریان کنت (به فرایبورگ)
۵۴ انگلستان هافبک شی اوجو ( به فولام )
۵۶ انگلستان مدافع کانر رندل ( به هارت آو میدلوتیان )
شماره نقش بازیکن
۶۰ برزیل هافبک آلن دسوزا (به آپولون لیماسول)
۶۸ اسپانیا هافبک پدرو چیری‌ولا (به ویلم تیلبورخ)
نیجریه مهاجم تایوو اونیای ( به رویال اکسل موزکرون)

صد بازیکن محبوب تاریخ باشگاه لیورپول از نگاه هواداران

در رای‌گیری سال ۲۰۰۶ میلادی با مشارکت بیش از صد هزار هوادار باشگاه لیورپول، در سرتاسر جهان، فهرست صد بازیکن محبوب تاریخ باشگاه لیورپول با عنوان " صد بازیکنی که جایگاه کوپ را به وجد آوردند (به انگلیسی: 100Players Who Shook The Kop)" تنظیم گردید. متعاقباً در سال ۲۰۱۳ با انجام مجدد رای‌گیری در وب‌گاه رسمی باشگاه، ۱۰۰ بازیکن محبوب تاریخ باشگاه لیورپول بار دیگر برگزیده شدند که این رای‌گیری نسبت به رای‌گیری پیشین، تغییراتی اندک داشت.[۹۳]

  • فهرستی که در زیر آمده‌است بر اساس نتایج رای‌گیری سال ۲۰۱۳ است.[۹۴]
استیون جرارد، محبوب‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه لیورپول
رتبه نام بازیکن ملیت دوره لقب
۱ استیون جرارد انگلستان ۱۹۹۸– ۲۰۱۵ کاپیتان فوق‌العاده[۹۵] Captain Fantastic
۲ کنی دالگلیش اسکاتلند ۱۹۷۷–۱۹۹۰ سلطان کنی[۹۶] King Kenny
۳ یان راش ولز ۱۹۸۰–۱۹۸۷
۱۹۸۸–۱۹۹۶		 شبح[۹۷] The Ghost
۴ رابی فاولر انگلستان ۱۹۹۳–۲۰۰۱
۲۰۰۶–۲۰۰۷		 خدا[۹۸] God
۵ لوییز سوارز اروگوئه ۲۰۱۱–۲۰۱۴ تفنگدار[۹۹] El pistolero
۶ جیمی کاراگر انگلستان ۱۹۹۶–۲۰۱۳ کارا Carra
۷ جان بارنز انگلستان ۱۹۸۷–۱۹۹۷ بیل مکانیکی[۱۰۰] Digger
۸ بیلی لیدل اسکاتلند ۱۹۳۸–۱۹۶۱ لیدل‌پول[۱۰۱] Liddellpool
۹ فرناندو تورس اسپانیا ۲۰۰۷–۲۰۱۱ بچه El niño
۱۰ سامی هوپیا فنلاند ۱۹۹۹–۲۰۰۹ روان‌سنج Psycho co

رکوردها

بازی‌ها

گلزنان

رابی فاولر، زننده سریع‌ترین هت‌تریک تاریخ لیگ برتر تا سال ۲۰۱۵

نقل و انتقالات

  • بیشترین مبلغ پرداخت شده برای خرید یک بازیکن: .ویرجیل فن دایک -75 میلیون از ساوتهمپتون پوند ژانویه ۲۰۱۸
  • بیشترین مبلغ دریافت شده برای فروش یک بازیکن:فیلیپه کوتینیو کوره‌یا - 160 میلیون یورو به بارسلونا ژانویه ۲۰۱۸

جوایز بازیکنان

توپ طلای اروپا

کفش طلای اروپا

بهترین بازیکن سال یوفا

مربیان

باب پیزلی (۱۹۷۴–۱۹۸۳) پر افتخارترین سرمربی تاریخ باشگاه لیورپول

در یکم ماه ژوئن ۲۰۱۲ برندان راجرز در پی اخراج کنی دالگلیش با امضای قراردادی سه ساله به عنوان سرمربی باشگاه لیورپول راهی آنفیلد شد.[۱۰۸] در پی نتایج موفقیت آمیز این تیم در فصل ۲۰۱۳–۱۴، باشگاه لیورپول در روز ۲۶ مه ۲۰۱۴ قراردادی ۴ ساله تا پایان سال ۲۰۱۸ با این سرمربی اهل ایرلند شمالی به امضاء رساند.[۱۰۹] اما در تاریخ چهارم اکتبر ۲۰۱۵ پس از کسب نتایج ضعیف، برندان راجرز از سوی مدیران باشگاه اخراج شد.[۱۱۰][۱۱۱]
چهار روز پس از اخراج برندان راجرز، مالکان آمریکایی باشگاه با انعقاد قرادادی سه ساله یورگن کلوپ را به عنوان سرمربی جدید باشگاه لیورپول انتخاب کردند[۱۱۲]

سمت ملیت نام
سرمربی آلمان یورگن کلوپ
مربی بوسنی و هرزگوین ژلیکو بواچ
کمک مربی هلند پیتر کراویتز
مربی دروازه‌بان هلند جان آشتربرگ
آنالیزور انگلستان دیو مک‌دانن
مربی فنی اسپانیا آنخل والِز
مدیر آکادمی انگلستان الکس اینگلتورپ
مسئول مربیان آکادمی انگلستان دیو موس
مربی تیم زیر ۲۱ سال انگلستان آلن موگان
مربی تیم زیر ۲۱ سال انگلستان استیون جرارد
رئیس کادر پزشکی تیم انگلستان کریس مورگان

تاریخچه مربیان باشگاه

سال نام افتخارات
۱۸۹۲–۱۸۹۶ ویلیام بارکلی
جان مک کنا 		دو عنوان قهرمانی در دسته دوم
۱۸۹۶–۱۹۱۵ انگلستان تام واتسون یک عنوان قهرمانی در دسته دوم و دو عنوان قهرمانی در دسته اول
۱۹۱۹–۱۹۲۳ انگلستان دیوید اشورث یک عنوان قهرمانی در دسته اول
۱۹۲۳–۱۹۲۸ اسکاتلند مت مک کویین یک عنوان قهرمانی در دسته اول
۱۹۲۸–۱۹۳۶ انگلستان جورج پترسون
۱۹۳۶–۱۹۵۱ انگلستان جورج کی یک عنوان قهرمانی در دسته اول
۱۹۵۱–۱۹۵۶ انگلستان دان ولش
۱۹۵۶–۱۹۵۹ انگلستان فیل تیلور
۱۹۵۹–۱۹۷۴ اسکاتلند بیل شنکلی یک عنوان قهرمانی در دسته دوم، سه قهرمانی در دسته اول، دو قهرمانی در جام حذفی، چهار قهرمانی در جام خیریه، یک قهرمانی در جام یوفا
۱۹۷۴–۱۹۸۳ انگلستان باب پیزلی شش قهرمانی در دسته اول، سه قهرمانی در جام اتحادیه، شش قهرمانی در جام خیریه، سه قهرمانی در لیگ قهرمانان، یک قهرمانی در جام یوفا، یک قهرمانی در سوپر جام اروپا
۱۹۸۳–۱۹۸۵ انگلستان جو فاگان یک قهرمانی در دسته اول، یک قهرمانی در جام اتحادیه، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان
۱۹۸۵–۱۹۹۱ اسکاتلند کنی دالگلیش سه قهرمانی در دسته اول، دو قهرمانی در جام حذفی، چهار قهرمانی در جام خیریه
۱۹۹۱ انگلستان رانی مورن
۱۹۹۱–۱۹۹۴ اسکاتلند گریم سونس یک قهرمانی در جام حذفی
۱۹۹۴–۱۹۹۸ انگلستان روی اوانس یک قهرمانی در جام اتحادیه
۱۹۹۸ انگلستان روی اوانس

فرانسه ژرارد هولیه

[۱۱۳]
۱۹۹۸–۲۰۰۴ فرانسه ژرارد هولیه یک قهرمانی در جام حذفی، دو قهرمانی در جام اتحادیه، یک قهرمانی در جام خیریه، یک قهرمانی در جام یوفا، یک قهرمانی در سوپرجام اروپا
۲۰۰۴–۲۰۱۰ اسپانیا رافائل بنیتز یک قهرمانی در جام حذفی، یک قهرمانی در جام خیریه، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان، یک قهرمانی در سوپرجام اروپا
۲۰۱۰–۲۰۱۱ انگلستان روی هاجسون
۲۰۱۱–۲۰۱۲ اسکاتلند کنی دالگلیش یک قهرمانی در جام اتحادیه
۲۰۱۲–۲۰۱۵ ایرلند شمالی برندان راجرز
۲۰۱۵– آلمان یورگن کلوپ

افتخارات

نخستین قهرمانی لیورپول در نخستین فصل تأسیس این تیم در لیگ لانکاشر رقم خورد. در سال ۱۹۰۱ این تیم برای نخستین بار قهرمان لیگ برتر شد. در سال ۱۹۶۵ نیز قرمزها توانستند نخستین جام خود در جام حذفی را کسب کنند. دههٔ ۱۹۸۰، موفق‌ترین دوران لیورپول محسوب می‌شود. لیورپول در این دوره توانست پنج بار قهرمان لیگ، دو بار قهرمان جام حذفی، چهار بار قهرمان جام اتحادیه، پنج بار قهرمان جام خیریه و دو بار قهرمان اروپا شود.[۱۱۴]

لیورپول پرافتخارترین باشگاه انگلیسی در اروپاست و پنج بار قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده‌است. همچنین لیورپول با سه عنوان قهرمانی در جام یوفا، در کنار اینتر میلان، یوونتوس و اتلتیکو مادرید در رتبه دوم پر افتخارترین تیم‌های این جام پس از باشگاه سویا با پنج عنوان قهرمانی، قرار دارد.[۱۱۵]

تعداد رقابت سال
x۱۸ لیگ برتر
 ۱۹۰۰–۰۱، ۱۹۰۵–۰۶، ۱۹۲۱–۲۲، ۱۹۲۲–۲۳، ۱۹۴۶–۴۷، ۱۹۶۳–۶۴، ۱۹۶۵–۶۶، ۱۹۷۲–۷۳، ۱۹۷۵–۷۶، ۱۹۷۶–۷۷، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۷۹–۱۹۸۰، ۱۹۸۱–۸۲، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۳–۸۴، ۱۹۸۵–۸۶، ۱۹۸۷–۸۸، ۱۹۸۹–۹۰
x۷ جام حذفی
 ۱۹۶۵، ۱۹۷۴، ۱۹۸۶، ۱۹۸۹، ۱۹۹۲، ۲۰۰۱، ۲۰۰۶
x۸ جام اتحادیه
 ۱۹۸۱، ۱۹۸۲، ۱۹۸۳، ۱۹۸۴، ۱۹۹۵، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۱۲
x۱۵ جام خیریه ۱۹۶۴ (مشترک)، ۱۹۶۵ (مشترک)، ۱۹۶۶، ۱۹۷۴، ۱۹۷۶، ۱۹۷۷ (مشترک)، ۱۹۷۹، ۱۹۸۰، ۱۹۸۲، ۱۹۸۶ (مشترک)، ۱۹۸۸، ۱۹۸۹، ۱۹۹۰ (مشترک)، ۲۰۰۱، ۲۰۰۶
x۵ لیگ قهرمانان اروپا
 ۱۹۷۷، ۱۹۷۸، ۱۹۸۱، ۱۹۸۴، ۲۰۰۵
x۳ لیگ اروپا
 ۱۹۷۳، ۱۹۷۶، ۲۰۰۱
x۳ سوپر جام اروپا
 ۱۹۷۷، ۲۰۰۱، ۲۰۰۵

منابع

  1. ↑ "Happy birthday LFC? Not quite yet..." Liverpool F.C. Retrieved 15 March 2014. Liverpool F.C. was born on 3 June 1892. It was at John Houlding's house in Anfield Road that he and his closest friends left from Everton FC, formed a new club.
  2. ↑ "Premier League Handbook Season 2013/14" (PDF). Premier League. Retrieved 17 August 2013.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «Liverpool FC,Trophy Cabinet». UEFA. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  4. ↑ «Top 10: Most successful teams in Europe». givemesport. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  5. ↑ «Man Utd 0-0 Arsenal». BBC British. 08:54 GMT, Monday, 18 May 2009. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  6. ↑ «LFC Trophy Cabinet». liverpoolfc. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  7. ↑ «Football League Cup Stats 1960-61 to 2014-15». myfootballfacts. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  8. ↑ «Top 10 most successful English football clubs revealed: Liverpool, Man United and more!». talksport. Wednesday, October 8, 201. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  9. ↑ «Reds sport all-red kit for first time». liverpoolfc. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  10. ↑ «Heysel, 27 Years On Book Extract». tomkinstimes. ۲۷ مه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  11. ↑ «See what Liverpool's new-look stadium will look like when Anfield expansion is complete». mirror.co.uk. ۴ دسامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  12. ↑ «The world's most popular football club revealed: Man United, Liverpool, Arsenal, Barca, Real or Chelsea? Read more at http://talksport.com/magazine/big-picture/2011-10-13/worlds-most-popular-football-club-revealed-man-united-liverpool-arsenal-barca-real-or-chelsea#wWlF9iRgHMDmHbDa.99». talksport. Thursday, October 13, 2011. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 105 (کمک); تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک); پیوند خارجی در |title= وجود دارد (کمک)
  13. ↑ «Top 10: Most popular teams in world football». givemesport. ۴ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  14. ↑ «Twitter, Facebook, Instagram: who are the world's most popular football clubs?». ۹ دسامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  15. ↑ «Manchester United v Liverpool: a rivalry for once detached from the title race». theguardian. ۱۲ دسامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  16. ↑ «5 Reasons the Liverpool vs. Everton Rivalry Comes with Mutual Respect». bleacherreport. اکتبر ۲۲, ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۶ آوریل ۲۰۱۵.
  17. ↑ Williams، John. Passing Rhythms: Liverpool FC and the Transformation of Football. Oxford: Berg. شابک ۱-۸۵۹۷۳-۳۰۳-۴. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک); پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)
  18. ↑ «Liverpool Football Club is formed 1892». liverpoolfc. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 34 (کمک)
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ ۱۹٫۲ «Liverpool Football Club is formed1892». liverpoolfc. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  20. ↑ «1892-1893: Liverpool go Scottish!». lfchistory. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  21. ↑ «Liverpool Change Kits». historicalkits. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  22. ↑ «Liverpool FC Home players kits 1896 - 1897». narod. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  23. ↑ «England - Lancashire League». rsssf. ژوئیه ۲۳, ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  24. ↑ «The Merseyside Derby». toffeeweb. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  25. ↑ «Bury 1 Liverpool 0». LFC History. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  26. ↑ «1894-1895 Summary Final League Table and Cup Winners». evertonresults. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 18 (کمک)
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ «The league table for the 1895-1896 season». LFC History. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  28. ↑ «The league table for the 1900-1901 season». LFC History. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  29. ↑ «Sam Raybould». liverpoolfc. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  30. ↑ «Liverweb - First Division Table». Liverweb. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  31. ↑ «Liverpool: 1891-1918». spartacus-educational. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  32. ↑ «Liverpool's 1914 FA Cup final through the ears of a blind man». lfchistory. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  33. ↑ «England 1921-22». rsssf. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  34. ↑ «Liverpool 1922-1923». statto. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  35. ↑ «England 1953-54». rsssf. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  36. ↑ «Bill Shankly: Life, death and football». The guardian. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  37. ↑ «Final First Division 1963/1964 league table». lfc online. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  38. ↑ «Manager: Bill Shankly». this is anfield. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  39. ↑ «Bill Shankly Quotes». brainyquote. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  40. ↑ «اسطوره در قاب پرونده: بیل شانکلی کبیر». کانون رسمی هواداران لیورپول در ایران. ۲ سپتامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  41. ↑ «He remained an ordinary man amid extraordinary achievements». bob paisleY Official website. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  42. ↑ «Who is the greatest club manager of all time?». The guardian observer. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  43. ↑ «Bob Paisley: How Liverpool's reluctant hero began a revolution». BBC sport. ۱۷ اوت ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  44. ↑ «The 50 greatest managers of all time». football pantheon. ژوئیه ۸, ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  45. ↑ «Season 1983-84». rsssf. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  46. ↑ «Season overview 1983/84: Kennedy spot on for Liverpool». UEFA. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 16 (کمک)
  47. ↑ «European Champions' Cup 1983-84». rsssf. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  48. ↑ «Heysel: Football's Darkest Hour». the offside. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  49. ↑ «Rewind: The Heysel aftermath». espnfc. ژوئن ۲, ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  50. ↑ «1985: English teams banned after Heysel». BBC. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  51. ↑ «A table of all the clubs which have won more than one trophy in a single season. This is a list of doubles and trebles». krysstal. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵. کاراکتر line feed character در |عنوان= در موقعیت 81 (کمک)
  52. ↑ «How the Hillsborough disaster happened». BBC. ۱۴ آوریل ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  53. ↑ «Hillsborough inquests: The 96 who died». BBC. ۱ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  54. ↑ «ماهنامه لیورپولیسم، ویژه نامه هیلزبورو». کانون رسمی هواداران لیورپول در ایران. ۲۶ فروردین ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  55. ↑ «Hillsborough disaster: timeline». Telegraph. ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  56. ↑ «Hillsborough papers: Cameron apology over 'double injustice'». BBC news. ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  57. ↑ «Hillsborough disaster: David Cameron apologises for 'double injustice'». The Guardian. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵.
  58. ↑ «1992, FA Cup final, Liverpool v Sunderland». Liverpool Echo. ۲ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  59. ↑ «2000/01: Liverpool prevail in nine-goal thriller». UEFA. Friday 1 June 2001. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  60. ↑ «The miracle of Istanbul». The Guardian. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  61. ↑ «Reds in Seventh Heaven». The Football Association. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  62. ↑ «Inzaghi inspires Milan to glory». UEFA. ۲۴ مه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  63. ↑ «Premier League 2013-14: the season in numbers». The Guardian. ۱۳ مه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  64. ↑ ۶۴٫۰ ۶۴٫۱ «historical LFC kits». Liverpool FC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  65. ↑ «LFC announce record New Balance kit deal». Liverpool FC. 05 February 2015. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  66. ↑ «Liverpool FC new home kit: New Balance release behind the scenes video». Liverpool Echo. ۱۷ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  67. ↑ «Hillsborough». Liverpool FC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  68. ↑ «Anfield Stadium Photo: Statue of Bill Shankly». tripa advisor. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  69. ↑ «Liverpool FC: Top 10 Celebrity Fans of Liverpool». bleacherreport. فوریه ۲۸, ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  70. ↑ «Welcome to La La Land! NBA star Kobe Bryant delivers message to Liverpool's Steven Gerrard». Express. Wed, Jan 7, 2015. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  71. ↑ «Chris de Burgh to sing at tribute for Hillsborough victim James». Liverpool Echo. ۶ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  72. ↑ «Famous Liverpool FC Fans». IMDb. 03 Nov 2011. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  73. ↑ «Lana Del Rey reveals why she needs Liverpool FC to win». Metro. ۱۱ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  74. ↑ «Famous Celebrity LFC Fans». pinterest. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  75. ↑ «Brad Pitt: I support LFC». Liverpool FC. 25th Nov 2011. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  76. ↑ «The Lady in Red: Rosanna Davison signs for Liverpool». Independent. ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  77. ↑ «Which team did the Pope support?». The Guardian. ۳۰ مارس ۲۰۰۵. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  78. ↑ «Liverpool and football unites to pay tribute to Nelson Mandela, who has died aged 95». This is Anfield. دسامبر ۵, ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  79. ↑ «Why I love LFC by Dr Dre». Liverpool FC. ۱ نوامبر ۲۰۰۱. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  80. ↑ «چرا فردوسی پور نمی‌گوید طرفدار چه تیمی است؟». الف. ۵ اردیبهشت ۱۳۹۰. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  81. ↑ «Liverpool fans form a club in their price range». Telegraph. ۱۸ مارس ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  82. ↑ «You'll Never Walk Alone: The story of the iconic Liverpool sing». Mirror. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  83. ↑ «Liverpool or Celtic: who Walked Alone first?». The Guardian. ۱۲ مارس ۲۰۰۳. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  84. ↑ «Anfield giants never walk alone». FIFA. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  85. ↑ «Scouse v Manc». BBC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  86. ↑ «شریهٔ لیورپولیسم-شماره پنج». کانون رسمی هواداران باشگاه لیورپول در ایران. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  87. ↑ «Liverpool's board split over two new bids to buy club». BBC Sport. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  88. ↑ "Liverpool takeover completed by US company NESV". BBC Sport. 15 October 2010. Retrieved 12 August 2011.
  89. ↑ "Liverpool". Forbes. 21 April 2010. Retrieved 8 August 2010.
  90. ↑ «Liverpool FC's Shirt Sponsorship and Kit Manufacturers History».
  91. ↑ «ویکی‌پدیای انگلیسی».
  92. ↑ «Players». Liverpool FC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۵.
  93. ↑ «100 Players Who Shook The Kop (2006)». Liverpool FC wikia. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  94. ↑ «100PWSTK: The full 2013 list». Liverpool FC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  95. ↑ «Gerrard: Young and Red 700 Up for Captain Fantastic». Anfield index. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  96. ↑ «Liverpool and Scotland's King Kenny». FIFA. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  97. ↑ «Liverpool Hall of Fame - Ian Rush». Football Fan Cast. نوامبر ۱۹, ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  98. ↑ «When Robbie Fowler became God: 20 years on from history-making hat-trick». The Guardian. ۲۷ اوت ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  99. ↑ «I just can't seem to get enough of Luis Suarez». Back Page Football. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  100. ↑ «Past Players: Volume 5 - John Barnes». The Liver bird. ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  101. ↑ «Liverpool FC legend Billy Liddell memorial garden unveiled today in his Townhill birthplace, Fife, Scotland». Liverpool Echo. ۲۲ مه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  102. ↑ «Ian Rush, Hall of Fame». Liverpool FC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  103. ↑ «Fastest Premier League hat-trick: 4 minutes 33 seconds». Independent. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  104. ↑ «How Michael Owen won the Ballon d'Or WITHOUT being crowned the world's best footballer». Talk sport. دسامبر ۲, ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  105. ↑ «Golden Boot ("Soulier d'Or") Awards». rsssf. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  106. ↑ «Luis Suarez presented with Golden Shoe by Kenny Dalglish - and says he is ready for El Clasico». Sky Sport 1. 16 Novermber 2014. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  107. ↑ «Steven Gerrard Profile». UEFA. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  108. ↑ «Brendan Rodgers urges Liverpool to join him on journey to the stars». The Guardian. 01 June 2012. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  109. ↑ «Brendan Rodgers signs new contract: Liverpool manager agrees extension with Reds until 2018». Independent. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  110. ↑ «Brendan Rodgers sacked: How Liverpool fans and former players reacted». Liverpool Echo. ۴ اکتبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۵ اکتبر ۲۰۱۵.
  111. ↑ «Brendan Rodgers: Liverpool boss sacked after Merseyside derby». BBC Sport. 4October 2015. دریافت‌شده در ۵ اکتبر ۲۰۱۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  112. ↑ «Liverpool: Jurgen Klopp agrees three-year deal as manager». BBC Sport. ۸ اکتبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۸ اکتبر ۲۰۱۵.
  113. ↑ «Evans / Houllier». LFC history. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  114. ↑ «LFC Trophy Cabinet». Liverpool FC. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.
  115. ↑ «New format provides fresh impetus». UEFA. دریافت‌شده در ۱۷ آوریل ۲۰۱۷.

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=باشگاه_فوتبال_لیورپول&oldid=25210229»